विद्रोह संपला हे गृहीत धरले तरी तो परत नव्या स्वरूपात आपला समोर उभा आहे याच तीव्र निषेध व्यक्त करत एक प्रेयसी सर्वसामान्य स्त्रीचे प्रतिनिधित्व करते तिच्या या भावना शब्दात गुंफण्याचा हा प्रयत्न.
कवितेचा आशय प्रेमभंग नसून तो कोणत्या कारणाने झाला हे सांगणारी आशाय संदर्भातून ही कविता......!!❤
कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. धन्यवाद...!!❤
**** आधी त्यांनी जात विचारले ****
आधी त्यांनी जात विचारली
आणि शब्दांना तोडमोड करत
नवीन विषयाची जात निर्माण केली
तेव्हा प्रेम काय असते हे कळले
जातीचा विषय
तेव्हा आला नाही
जेव्हा त्याने हाताला स्पर्श केला
त्याने ओठांना स्पर्श केला
झाडाच्या मागे शरीराशी
सहमतीने का होईना
डोंगराएवढ्या मायेने प्रेम केले.....
आता त्याने जातीचा आधार दिला
पंख खुले आता पिंजऱ्यात अडकविले
शब्दांचा पसारा खूप झाला मनात
पण तो बाहेर आले नाही
डोंगर तुटताना आवाज तितका
पण वेदना दिसत नाही
समुद्राची लाट डोळ्यात भरून
आली पण
निशब्द भिजलेल्या गालाला निमित्त
सोबतीला एकांत होता श्वासाचा
आत पावसासोबत शेवाळ तितका
निर्माण होत होता
प्रेमाचा वनवा जातीने भिजविला
ओठांचा स्पर्श आता आठवणीतही
राहणार नाही
जात तितकी आडवी आली आहे
फुलपाखराला आता निस्वार्थ
प्रेम करण्याचा अधिकार नाही
आधी विचारावी लागेल जात
मगच प्रेम करावे लागेल
पाजर फुटणार नाही भावनेला
इतकी काय काळजी घ्यावी लागेल
भिजलेल्या ओठांना स्पर्श
झालेल्या शरीराला
फुललेल्या स्वप्नांना चंचल मनाला
कारण इथे जगण्यासाठी
जात महत्त्वाची आहे
व्यवस्था चालविण्यासाठी
भिजलेल्या डाळीला अधिक भिजविण्यासाठी कोवळ्या मनाच्या त्या
स्वप्नांना पायदळी तुडविली जाते
जातीच्या नावाखाली
भावनांचा खेळ मांडला जातो
तारुण्याची परवड एका जातीच्या
शब्दाने होऊन जाते
विणलेल्या स्वप्नांना शेवटी
तुटलेल्या धाग्यासोबत
कुठेतरी ठेवून द्यावे लागते
जात आडवी येते तेव्हा
आम्ही प्रतिष्ठित नसतो
या समाजव्यवस्थेपुढे
आम्ही अस्पृश्य आहो
त्यांच्या मानसिकतेमध्ये
आम्ही अस्पृश्य आहोत
त्यांच्या शब्दांमध्ये
त्यांच्या विचारांच्या माणुसकीमध्ये
जात गुंडाळली जाते
आपल्या सोयीनुसार-विचारानुसार
तुटलेल्या आशेच्या किनारावर
मी शोधते तो वनवा
माझ्या जातीचा माझ्या अस्पृश्यतेचा
गावकुसाबाहेर जगण्याचा
पण त्या व्यक्तीची वणवण
अजूनही त्याच दुहेरी मानसिकते
मिळमिळीत झालेल्या शब्दांमध्ये
त्यात माणुसकी जिवंत नाही
त्याची वणवण विज्ञानाशी नाही
त्याची वणवण समाजव्यवस्था बदललेल्या संविधानाशी नाही
त्याची वणवण जळलेल्या
त्या मनुस्मृतीशीच आहे
सावल्यांच्या खेळांमध्ये
रंग न बदललेल्या सावल्यासोबत
खेळ मांडला गेला सावल्यांचा प्रेमाच्या
आधी जात विचारल्या गेली
आणि जातीनुसार विषय बदलला गेला
प्रेमाचा...!! ❤💔
✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
The language of rebellion is fading into poetry because the rebellion is over. The nature of rebellion has changed. No one can change how the rebellion ends, but there are rebellions, rather than the rebellious path that leads to continuous writing.
This attempt to put into words the feelings of a beloved represents a common woman, protesting that, even assuming that the rebellion is over, it is standing before us again in a new form.
The content of the poem is not about love break but the reason why it happened
The poem is handwritten and composed. If you like it, don't forget to like and share it, if there are any mistakes, please let us know in the comment box. Thank you...!!❤
**** first he asked caste ****
First he asked caste
And slurring the words
Created a new subject caste
Then I knew what love is
The subject of caste
Didn't come then
When he touched the hand
He touched his lips
With the body behind the tree
Not by agreement
Loved with love like a mountain.....
Now he gave caste support
Wings open now caged
There were many words in my mind
But he didn't come out
The sound of a mountain falling apart
But the pain is not visible
Sea wave in the eyes
But came
An excuse for speechless wet cheeks
The companion was breathless
So much moss with rain inside
was being created
The forest of love was soaked by caste
The touch of the lips is now even in memory
will not be
Caste has become so horizontal
The butterfly is now selfless
No right to love
Caste must be asked first
Only then you have to love
The feeling will not be broken
What should be so careful
Touch wet lips
To the body
Blooming dreams to a restless mind
Because here to live
Caste is important
To run the system
Young minded ones to further soak the soaked dal
Dreams are trampled
under the name of caste
A game of emotions is presented
The affordance of youth is one of a kind
It happens with words
At last the woven dreams
Along with the broken thread
It has to be kept somewhere
When caste is crossed
We are not prestigious
Before this social system
We are untouchable
In their mindset
We are untouchable
In their words
In the humanity of their thoughts
Caste is wrapped up
As per your convenience
On the shore of broken hope
The forest I seek
My caste my untouchability
To live outside the village
But the burning of that person
Still the same double mindedness
In the combined words
Humanity is not alive in it
It has nothing to do with science
Its problem is not with the constitution
that has changed the social order
Burnt out of it
It is with that Manusmriti
In the games of shadows
with a shadow that does
not change color
The game was presented by Shadows of Love
Caste was asked first
And the subject changed according to caste
Of love...!! ❤💔
✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote
The blog is my home of words. I express my feelings in such a way. Welcome to this God threshold of Shabda Swaras. If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.
If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
