तारुण्याच्या उंबरठ्यावर असलेली प्रियसी आपल्या प्रियकराबद्दलच्या तिच्या भावना ,"मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरूपावर आणि तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर," या भाषेत आपला भावना व्यक्त करतात .
कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका....❤❤
****मी फिदा होते ****
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरुपावर
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
दोन वेगवेगळ्या मनाच्या कप्प्याने पांघरून
घेतलेले पुढील भेट मात्र एकत्रच होती
स्वार्थ बाळगलेल्या मनाला आता
पुन्हा भेटीची आस होती 🌹🌹
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरुपावर
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
मनाचे दरवाजे खुले करून शब्दाविनाच
अबोल शब्दांचा वर्षाव होता
मला आवडायचे त्याचे बोलके डोळे
हसऱ्या ओठांवरची नवजात बालकाची निरागस स्मित
हृदयाला स्पर्शून जाते
ती गोड समुद्राची लाट ❤
मी फिदा होते त्याच्या त्या उतावळापणावर
तो फिदा असावा नयनातील काजळावर
माथ्यावरिल टिकलीवर गालावरच्या खळीवर
स्मित हास्यावर माझ्याकडे तो द्यायचा त्याचे
पुस्तक आणि मनसोक्त भिजायचा त्या पावसात
मुखवटे काहीच नव्हते
हातातली छत्री हातात देत
ओलावलेल्या पापणीने भिजत राहायचा💕💕
तारुण्याच्या उंबरठ्यावर नाजूक क्षणांच्या
प्रवास रुजलेला असायचा
वाटायच पुस्तकाला ज्याप्रमाणे घट्ट मिठी.....
विचारांनाही मर्यादित असावे लागते
नाजूक वेली सोबत त्यावेळी कळले
तो फक्त अबोल असायचा
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरुपावर
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
बेधुंद जुगार खेळत कोणतेही
स्पष्टीकरण न देता
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरुपावर
अक्षराविना वेगळा वाटेवर
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
न बहरलेल्या वेलीवर
रानातल्या हिरवळीत मर्यादेच्या प्रवासावर
तरीही
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
तो फिदा होता माझ्या खडूसपणावर
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरुपावर
मी फिदा होते त्याच्या कृष्णरूपावर❤
✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
******************************************************************************
A lover on the brink of youth expresses her feelings for her lover in the language, "I was jealous of his blackness and he was jealous of my blackness."
The poem is handwritten and composed. If you like don't forget to like and share....❤❤
****I was fed up****
I was obsessed with his dark form
He was mad at my stupidity
Covered by two different pockets of mind
But the next visit was together
Now to the selfish mind
Hope to meet again 🌹🌹
I was obsessed with his dark form
He was mad at my stupidity
Opening the doors of the mind without words
Abol words were raining
I used to love his talking eyes The innocent smile of a newborn baby on the smiling lips The sweet ocean wave that touches the heart ❤
I was worried about his haste
It must be Fida on the soot in Nayan
On the tikli on the head and on the cheek
He used to give it to me with a smile
I used to soak the book and my heart in that rain, there were no masks.
The book seems to be rooted in the journey of fragile moments on the threshold of youth, just like a tight hug.....
Thoughts also have to be limited. Along with fragile vines, it was known at that time that he was only Abol
I was obsessed with his dark form
He was mad at my stupidity
Any reckless gambling
without explanation
I was obsessed with his dark form
On a separate path without letters
He was mad at my stupidity
On an unflowered vine
On a journey to the lush green border of the forest
Still
He was mad at my stupidity
He was mad at my stupidity
I was obsessed with his dark form
I was jealous of his blackness
✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote
The blog is my home of words. I express my feelings in such a way that I can understand. Welcome to this God threshold of Shabda Swaras. If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.
If you like then don't forget to follow comments and share...!💕
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
