savitalote2021@bolgger.com

गुरुवार, १५ एप्रिल, २०२१

निरागस प्रेम

       निरागस प्रेम 
माझ्या मनातील
मनामध्ये तू आहे जशी
तसे मी तुझ्या मनात असावे 
माझ्या भावनेतील  
भावनेमध्ये तुझे 
नाव आहेत तसे 
तुझ्या भावनेतील भावनेमध्ये 
मी असावे
माझ्या डोळ्यातील 
प्रत्येक स्वप्नांमध्ये अस्तित्व 
तसे तुझ्या डोळ्यामधील 
प्रत्येक स्वप्नांमध्ये माझे
अस्तित्व असावे 
    सविता तुकाराम लोटे 

आयुष्य ...

      आयुष्य 
आयुष्य म्हणजे 
न सुटणार कोड असत
आयुष्य हे असच असत
दिवसानंतर रात्र 
सुखानंतर दुःख 
आयुष्य हे असतच असत 
न सुटणार कोड असत
आयुष्य हे असतच असत
सुख दुःखाच्या वाटेवर 
येणार स्वप्न असत
सकाळी पडलेले स्वप्न जस 
जीवनाच्या वाटेवर तरंगणार
आयुष्य असच असत 
                  सविता तुकाराम लोटे 

सावरेल तू

         सावरलेस तू 
मस्तीत चालले होते 
आयुष्याच्या वाटेवर येणारे 
अनुभव झेलत जखमी होत 
नाही दाखविले कुणा 
पण तू केव्हा वेदनेला 
आपलेसे केले कळलेच नाही 
तुझ्यासमोर मन कसे मोकळे 
होत गेले नकळत 
चुकीच्या वाटेवरून सावरले तू 
मनातील गहिऱ्या वेदनांना 
फुलात कधी परिवर्तन 
केले कळलेच नाही
  सविता तुकाराम लोटे 

पुन्हा भेटावेस तू

पुन्हा भेटावेस तू 
पुन्हा भेटावेस तू अशी इच्छा हदयी 
येऊन गेली 
या बंधिस्त मनाच्या स्मृती आठवणीत 
पुन्हा भेटावेस तू  
तेजकळया जुळवून माळरान गुंफीत 
केसात माळते तुझ्या हाताने 
मनाच्या आनंदात फुलावे
पुन्हा मिळून
पुन्हा भेटावेस तू
नयनी भाषेच्या सोबत 
शब्दविना सांगावे तू
तुझे शब्द 
पुन्हा भेटावेस तू 
मला माझे अस्तित्व सांगण्यासाठी 
येणावादळवाटे वरून सावरण्यासाठी 
  भेटावेस तू
    सविता तुकाराम लोटे 

भाव मनातील

           भाव मनातील
मनातील भावना व्यक्त 
करण्यासाठी शब्दही कमी पडतात 
जेव्हा वेदना देतात 
मनातील भाव 
कळतही नाही, 
जेव्हा मनात अस्पष्ट 
कल्पना असतात भविष्याच्या !!!
नकळत डोळे पाणावतात 
अश्रू येऊ न देण्याचा निश्चय 
करीत असले तरी 
चोरपावलाने येऊन जातात 
नकळत!
            सविता तुकाराम लोटे

वेडया जीवाला

       वेड्या जीवाला 
माझे तुझ्याकडे पाहणे 
हसरा चेहऱ्यावरील ते भाव 
कळलेच नाही 
कधी  काळीज चोरले 
सुखावलेल्या वेडा जीवाला
वेडा मनाला 
समजावीत होते 
तरी आठवणीच्या सुखात 
भिजवत होते 
सोकावलेल्या वेड्या जीवाला 
समजावीत होते...
              सविता तुकाराम लोटे 

अश्रू फुले

     अश्रुफूले 
अश्रूमधील भावना
तुला कळलिच नाही
अश्रू फक्त तु जाताना 
सांडत होते,पण.
त्यामागील.... 
भावना जाणले
तेव्हा 
त्याच अश्रुंची 
आनंदी फुले झाले 
          सविता तुकाराम लोटे  

माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...