savitalote2021@bolgger.com

सामाजिक कविता प्रासंगिक कविता विरह कविता स्त्री कविता विरह कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
सामाजिक कविता प्रासंगिक कविता विरह कविता स्त्री कविता विरह कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

मंगळवार, २० एप्रिल, २०२१

मी कोण

मी कोण 

दिवेलागण झाली
आणि कुणी नसताना घरात 
उफाळून येतात आठवणी 
मन सैरभैर होते 
विझलेल्या स्वप्नाची 
राखरांगोळी पाहताना 
अजून टवटवीत आहेत 
माझ्या मनातील
स्वप्न फुलांची राख 
मूक पापणीत आसवांचा संगे 
विझलेल्या स्वप्नात काय 
माझी चुक की नियतीची 
न निळे मज उत्तर 
विझलेल्या स्वप्नाच्या राखरांगोळी 
तुफानी लाटांशी लढण्याची 
हिम्मत असली तरी 
ते एक स्वप्नच 
अजूनही बंदिस्त आहे 
प्रगत समाजाची स्त्री 
स्वप्नांची राखरांगोळी डोळ्यांनी 
बघत 
अश्रू संगे 
           सविता तुकाराम लोटे 

माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...