एक व्यक्ती
...... एकच व्यक्ती असतो...!!
व्यक्ती येताना म्हणजे जन्म घेताना एकटा श्वास घेत येतो आणि जाताना एकटाच स्वतःचा श्वास बंद करून जातो...!! म्हणजे व्यक्ती काहीही घेऊन जात नाही आणि काहीही घेऊन येत नाही तरीही माणसांमध्ये इतका अहंकार घृणा दोष शत्रुत्व यासारख्या शब्दांना मनामध्ये इतके स्थान का दिले जाते हा प्रश्न येतो.
खर तर हे शब्द स्वतःसाठी असावे त्या खालच्या पातळीवरच्या विचारसरणीचे व्यक्ती इतरांसाठी हे शब्द वापरतात. त्यावेळी वाटून जाते हे कोणत्या समाजाचे प्रतिनिधित्व करतात. ती स्वतःच्या अहंकाराचे स्वाभिमान नावाच्या एका गोड शब्दासोबत मान अपमान सन्मान यासारखे शब्द जोडून इतरांवर फक्त विंबवतात.
असे व्यक्ती म्हणून किती चांगले असतात हे समाजाला माहित आहे. कारण सामाजिक सहरचनाच अशी आहे की, या व्यक्ती फक्त नकारात्मक विचारसरणीचे प्रतिनिधित्व करतात असे नाही तर सकारात्मक विचारसरणीला गढूळ पाण्याने खराब करून टाकतात.
',वेळ प्रत्येकांची येते'', असे म्हणणाऱ्या त्या प्रत्येक सकारात्मक विचारसरणीच्या व्यक्तींना ही व्यक्ती कधीच का सापडत नाही. कदाचित त्यांना ती व्यक्ती सापडली असावी आणि म्हणून म्हणत असावे वेळ प्रत्येकाची येते.
पण अशा व्यक्तींची वेळ कधीच येत नाही ही काळा दगडावरची पांढरी रेष आहे. कारण ही व्यक्ती कधी समाजाची नसते. ही व्यक्ती कधीच कोणत्याच व्यक्तीची एकनिष्ठ नसते. ही व्यक्ती कधीच स्वतः स्वतःची नसते.
अहंकार नावाचा प्राणी हा फक्त स्वतःच्या स्वार्थी अहंकारी आणि स्वतः स्वतःशी युद्ध करीत असते. समोरच्या व्यक्तीला कसे कुठे कधी आणि कशा पद्धतीने आपल्या या विचारांच्या युद्धासोबत सत्यात उतरवता येईल आणि ती उतरवते सुद्धा...!
तिला कोणत्याही सामाजिक सहरचनेची जाणीव नसल्यामुळे आणि ही जाणीव घरातल्याच व्यक्तींनी कधी दिलेली नसल्यामुळे ही जाणीव म्हणजे संस्कार. ही जाणीव म्हणजे आपुलकी. ही जाणीव म्हणजे जिव्हाळा. ही जाणीव म्हणजे कुटुंब ही जाणीव म्हणजे नात्यांची गुंफण. ही जाणीव म्हणजे त्यागाची भावना...!
कुठेतरी वाचले होते या भावनेचे व्यक्ती हे फक्त स्वतःला आरशात बघण्यापेक्षा इतरांना पाण्यात बघतात. म्हणून या भावना मनात इतक्या घर करून राहतात की त्यातून त्या कधीही बाहेर पडू शकत नाही. पुनर्जन्मावर विश्वास ठेवला तर पुनर्जन्माच्या जन्मामध्ये सुद्धा या भावना घेऊन जातात आणि जन्ममृत्यूच्या फेऱ्यात स्वतःचा अहंकार तितका जपून ठेवतात.
पण एक सत्य हेही आहे, 'एक व्यक्ती एकच व्यक्ती असतो.' जाताना काहीही घेऊन जात नाही आणि येताना काहीही घेऊन येत नाही. अहंकार स्वार्थ घृणा शत्रुत्व मातीमोल असते. या माती मोल दागिन्यांना खजिन्याला सांभाळून ठेवण्यापेक्षा एक साधे व्यक्तिमत्व होऊन जगणे हे कधी चांगले असते.
साधेपणा हा त्याचा दोष असतो पण हा साधेपणा त्याचा आत्मविश्वास आणि शक्ती असते. कारण त्याला हे सत्य माहीत असते. एक व्यक्ती एकच व्यक्ती असतो.... दुसरी कार्बन काफी नसते.
जगताना प्रत्येक व्यक्तीने सामाजिक सहरचनेला जीवनाच्या जगण्याच्या प्रवासात मान्यता द्यावी आणि त्याचे पालन करावे. कारण एक व्यक्ती एकच व्यक्ती असतो. अंतिम प्रवासाच्या यात्रेमध्ये आणि कर्माचा गोळा बेरीज करताना.
कुंडीत फुललेले रोपटे आणि मातीत फुललेले रोपटे यात जमीन आसमानाचा फरक आहे. हे सत्य उमगले की सूर्याचा प्रकाश सात्विक वाटतो आणि चंद्राचा प्रकाश आपला वाटतो.!!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
-------------------------------------
a person
...... There is only one person...!!
When a person comes i.e. when he is born he breathes alone and when he goes away he stops his own breath...!! It means that a person does not carry anything and does not bring anything, yet the question arises as to why words such as ego, hatred, dosha, enmity are given so much space in the mind of people.
In fact, low-level thinking people use these words for others when they should be for themselves. At that time it is divided which society it represents. She only imposes on others by adding words like maan shamara samman with a sweet word called self respect of her ego.
Society knows how good such people are. Because the social structure is such that these individuals not only represent negative thinking but also muddy the positive thinking.
Why all those positive minded people who say, ``time comes to everyone'' never find this person. Maybe they have found that person and therefore say time comes to everyone.
But the time of such persons never comes is a white line on a black stone. Because this person never belongs to society. This person is never loyal to anyone. This person is never himself.
The creature called ego is only its own selfish ego and is at war with itself. How, where, when and how to make the other person come true with this war of your thoughts and it also makes it come true...!
Since she is not aware of any social structure and has never been given this awareness by the family members, this awareness is Sanskar. This awareness is attachment. This awareness is intimacy. This consciousness is family, this consciousness is the interweaving of relationships. This awareness is the feeling of sacrifice...!
A person with a sense of having been saved somewhere sees others in the water rather than just looking at themselves in the mirror. So these feelings stay in the mind so much that it can never come out of it. If one believes in reincarnation, one carries these feelings even in the birth of the reincarnation and preserves one's ego in the cycle of birth and death.
But there is also a truth, 'A person is only one person.' Nothing is carried on the way and nothing is brought on the way. Ego, selfishness, hatred, enmity are worthless. Sometimes it is better to live as a simple person than to treasure these earthen jewels.
Simplicity is his fault but this simplicity is his confidence and strength. Because he knows this truth. A person is only a person.... Another carbon is not enough.
While living, every person should accept and follow the social structure in the journey of life. Because one person is only one person. In the pilgrimage of the final journey and summing up the sum of karma.
There is a world of difference between potted plants and soil-grown plants. The truth has emerged that the light of the sun feels sattvik and the light of the moon feels ours.!!💕
©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote
Aware of your arrival, your reaction is yes. Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.
--------------------------------------------------------------------------
