ही कविता स्त्री विश्वातील स्त्रियांची आहे.ती नेहमीच दुसऱ्याला प्रकाश देत राहते पण एक वेळ अशी येते तिला तिचे अस्तित्व नष्ट होत आहे असे जाणवते. तेव्हा ती एक पाऊल मागे जावे असा विचार करते पण ती स्त्री असते तिला त्याच प्रकाशाबरोबर जाण्याचा निर्णय घ्यावा लागतो.
त्या भावविश्वातून ही कविता रचलेली आहे. कविता स्वलिखित व स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका...!
वातीचा प्रकाश अधिकच होत होता
तेव्हा तिला वाटले मागे सरावे
एक पाऊल...
पण क्षणात तिच्याही लक्षात आले
एक एक पाऊल मागे जाणे
म्हणजे आयुष्य नष्ट करणे
तेव्हा तिनेच निर्णय घेतला
तेलाच्या मैत्रीपेक्षा
आपलेच अस्तित्व महत्त्वाचे
म्हणूनच तिने त्याच प्रकाशाबरोबर
मैत्री केली
अधिक प्रकाशमय होत
जळतच प्रकाश देत
आपल्याच अवतीभवती
अंधार ठेवून
हसतच...!💕
✍️®️©️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. आपल्या प्रतिक्रिया म्हणजे आपल्या येण्याची जाणीव होय. कमेंट बॉक्समध्ये आपल मत जरूर नोंदवा.धन्यवाद...!!!
This poem is about women in the world of women. She always gives light to others but there comes a time when she feels that her existence is disappearing. So she thinks to take a step back but being a woman she has to decide to go with the same light.
This poem is composed from that spirit. The poem is self-written and composed. If you like, don't forget to like and share...!
****my opinion***
The light of the wick was getting brighter
Then she thought to practice backwards
one step...
But in a moment she also noticed
Take a step back
It means destroying life
Then she made the decision
than the friendship of oil
Our own existence is important
That's why she with the same light
made friends
becoming more luminous
Giving light while burning
Around us
Keeping it dark
Just smiling...!💕
✍️®️©️Savita Suryakanta Tukaram Lote
Don't forget to like and share if you like. Your reaction is your sense of arrival. Be sure to write your opinion in the comment box. Thank you...!!!
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
🌹🌹🌹🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁...!!!!!!
