तुझ्या माझ्या प्रेमाला (विद्रोही कविता)

         विषमतेच्या लढाईमध्ये एक नाजूक भावना जळून खाक झाली आहे. मनात गर्जना प्रेमाची पण जगण्याची लढाई इतकी कठीण आहे की तो त्या प्रेमाला स्वीकारू शकत नाही. कारण माझ्या अंगाला अजूनही कष्टाच्या घामाचा वास येतो आहे.

       तू जगली आहे या मुक्त स्वातंत्र्याच्या रानात. मी रुजलो आहे, एका वादळात...!! मी कितीही प्रेमाचे बीज लावले तरी तू तेथे राहू शकत नाही. ही सांगणारी ही कविता!!                           समानतेच्या लढाईमध्ये आम्ही लढत आहोत त्यामुळे तू लावलेले रोपटे हे चुकीचे आहे. अजूनही आपल्यावर वस्तीच्या लोकांची नजर आहे.'प्रेम',  नावाचा पवित्र शब्द त्यांच्यासाठी गढूळ आहे. या भाषेत एक तरुण युवक विद्रोह मांडत आहे.

         कारण जगण्याची लढाई अजून चालू आहे.  या लढाईत  प्रेमाला कुठेच स्थान नाही. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका...! कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. चुका आढळल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा....!! धन्यवाद💕💕💕😂🌴❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

      ***** तुझ्या माझ्या प्रेमाला ***

मी च ....!!!

माझ्या प्रेमाला समजून सांगतो 

माझ्या जगण्याची लढाई हा वारा सांगतो 

तू जवळ येऊ नकोस 

मी स्पर्श करू शकत नाही 

माझ्याच मनातील प्रेमाचा जगण्याच्या खिडकीवर वळणा वळणावर 

ज्वलंत जाळ पेटला आहे 

इथल्या जळत्या वर्तमानात 

फुला फुलांचा बाजार फक्त 

फुले सजली जातात 

अंधाराच्या जगात भ्रमिष्ट बुद्धी 

याचा मनाच्या कोलाटावर दुरावते 

उमटलेल्या भावना वेदना सांगत नाही 

नको देऊ प्रेम भाषाशैली 

नको देऊ स्पर्श प्रेमळ शैलीचा 

नको देऊ मोगराचा सुगंध 

अत्तराच्या शरीराचा 

तुझ्या माझ्या प्रेमाला 

नजर हजारो नयनांची 

अनवाणी पायाला सोन्याच्या मुकुटाची 

गरज नाही

तुझ्या माझ्या प्रेमाला नजर 

माझ्या तुझ्या वस्तीची 

स्वच्छ आणि गढूळ वासनांची 

मी राहतो आहे अजूनही त्याच डोहात

जिथे...., जिथे विषमतेचे झाड 

अजून जिवंत आहे 

विषमतेचे झाड अजून जिवंत आहे...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

==========================================================

        A fragile emotion has been burned in the battle of odds.  Roaring love in his heart but the battle for survival is so hard that he cannot accept that love.  Because my body still smells of the sweat of hard work.

        You have lived in this wilderness of freedom.  I am rooted, in a storm...!!  No matter how many seeds of love I plant, you cannot stay there.  This poem that tells this!!  We are fighting a battle for equality so the saplings you planted are wrong.  We are still watched by the slum dwellers. 'Love', the holy word is murky to them.  In this language, a young youth is expressing rebellion.

          Because the battle for survival is still going on.  Love has no place in this battle.  If you like, don't forget to like and share...!  The poem is handwritten and composed.  If you find any mistakes, please let me know in the comment box...!!  Thank you💕💕💕😂🌴❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

       *** to your my love ***

 I f...!!!

 I understand my love

 The wind tells the battle of my survival

 don't come near

 i can't touch

 The love of my own heart turns to the window of life

 A fiery flame is lit

 In the burning present here

 Flower flower market only

 Flowers are decorated

 Deluded wisdom in a world of darkness

 It breaks the heart

 The emotions that arise do not tell the pain

 Do not give love language style

 Do not give touch loving style

 Don't give the scent of Mogra

 of the perfume body

 to your my love

 A look of thousands of glances

 A gold crown on bare feet

 No need

 Look at your love

 of my dwelling

 of clean and dirty vasanas

 I am still living in the same place

 where..., where the inequality tree

 still alive

 The tree of inequality is still alive...!!

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

      The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

        If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

=========================================================

 

चिखल (विद्रोही कविता)

    "चिखल", कविता परिस्थिती बदलल्यानंतर बदलणाऱ्या मानसिकतेवर आहे. दलित साहित्य/ विद्रोही साहित्य कविता ह्या अन्याय अत्याचार शोषित अस्पृश्य ......या प्रवाहात चालणाऱ्या आहे.

           पण आम्ही ते कुंपण तोडत आहोत पण तोडलेले कुंपण आमचेच असावी अशी अपेक्षा असते;तसे होत नाही त्याच भावविश्वातून ही कविता....!!

           परिवर्तनाच्या गणितावर संघर्षाच्या वाटा बंद होतात.  ही सांगणारी कवितात्...!!                 कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा धन्यवाद......!!❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤   

 **** चिखल ****

शतकानुशतके उपेक्षित समाजाची 

आज गडबड चालू आहे 

कारण वस्तीत लाल दिव्याची गाडी आली आहे विषमतेच्या जंगलात वनवा होऊन जळलो वाऱ्यालाही स्पर्श जाण्याची 

मुभा नसतानाही नाचत गाजत 

लाल दिव्याची गाडी आली 

पोरग ऐटीत पोरी झाला फॅशनेबल 

लढण्याची ताकद त्यांच्यात 

आली तेव्हाच कुठेतरी 

किंकाळी ऐकू आली 

तुफान साचलेल्या मनाला घेऊन  

लाल दिव्याच्या गाडी पण 

तेथे मिळाले झाड किडलेले 

धुक्यात नष्ट झालेले 

आता तो देशमुखाचा जवाई होता 

आता ती देशपांडेची सून होती 

ती आता रामटेके वानखेडे कांबळे

 ...... अशा कोणत्याही नावाचे 

जातीविषयक विशेषण नसलेली 

तिला किंकाळी ऐकू आली नाही

त्यालाही किंकाळी ऐकू आली नाही 

हात बांधले गेले आहे देशमुखांनी

हात बांधले गेले आहे देशपांडेनी 

आम्ही अजूनही उपेक्षितच 

वस्त्यांमध्येच अजूनही गलिच्छ 

नारळ प्रसादाच्या कोरलेल्या मनात 

आता निळा आवडीनुसार झाला आहे 

आम्ही आपलेच पाय ओढतो 

असे म्हणतात, पण त्याला कोणी सांगावे 

एक लाल दिव्याची गाडी 

अनेकांची महत्त्वकांक्षा असते जगण्याची 

ती झोपडी पूर्ण करतो आणि केल्यानंतर 

अपेक्षेचे डोंगर जमीन दोस्त होते 

संथ इथल्या व्यवस्थेची पायवाट 

आमच्याकडे येतच नाही अनादी अनंत काळापासून असे चालले आहे 

अस्पृश्यतेचा जन्म फक्त गावकुसाबाहेर  

आता विषमतेची - समानतेची लढाई नाही 

आता लढाई आहे विचारांची 

पांढऱ्या शुभ्र कपड्यांची 

चिंध्या झालेल्या कपड्यांची 

जीर्ण झालेल्या विचारांची 

आता लढाई आहे घरांची -बंगल्यांची 

आता लढाई आहे विश्वासाची

कितीही माणुसकीचे वारे उलट्या दिशेने 

वाहत असले तरी....

चार दिव्याच्या गाडीने विद्रोह संपला नाही झोपडीत जुनीच मेणबत्ती चालूच आहे 

वस्तीत अजूनही लाल दिव्याच्या गाड्या 

येतच आहे समानतेचे बीज 

अजूनही पेरले जातच आहे 

चिखल कितीही दाखवला तरी 

समानतेचे रोपटे वटवृक्षात  

बहरलाच आहे... 

विद्रोहाचे शब्द तितके बदलले आहे 

विद्रोहाचे शब्द तितके त्या 

चिखलात बदलले आहे....!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

==========================================================

 

"Mud", the poem is about changing mindsets after changing circumstances.  Dalit Literature / Insurgent Literature Poetry is running in this current of injustice oppressed oppressed untouchables.

 But we are breaking that fence but we expect the broken fence to be ours; it doesn't happen this poem from the same spirit....!!

 The stakes of conflict close on the mathematics of transformation.  This telling poem...!!  The poem is handwritten and composed.  If you like, don't forget to like and share, if there are any mistakes, please let us know in the comment box. Thank you...!!❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

 **** mud ****

 A marginalized community for centuries

 Today the mess is going on

 Because a red light car has arrived in the settlement, the wildness in the forest of inequality can be touched even by the scorched wind

 Dancing even when there is no chance

 A red light car came

 Porag Aitit Pori became fashionable

 They have the strength to fight

 Somewhere when it came

 A scream was heard

 With a stormy mind

 Red light car too

 The tree found there was rotten

 Lost in the fog

 Now he was Deshmukh's son-in-law

 Now she was Deshpande's daughter-in-law

 She is now Ramteke Wankhede Kamble

 ...... of any such name

 Non-caste adjective

 She didn't hear a scream

 He didn't hear the scream either

 Hands are tied by Deshmukh

 Deshpande's hands are tied

 We are still marginalized

 Even in the settlements it is still dirty

 In the carved heart of coconut prasad

 Now blue has become a favorite

 We drag our own feet

 It is said so, but someone should tell him

 A red light car

 Many have an ambition to survive

 She completes the hut and after

 The mountains of expectation were land friends

 The trail of the system here is slow

 It does not come to us, it has been like this since time immemorial

 Untouchability was born only outside the Gawkus

 No longer a battle of inequality - equality

 Now there is a battle of thoughts

 White clothes

 Ragged clothes

 Outdated thoughts

 Now there is a battle for houses - bungalows

 Now is the battle of faith

No matter how much humanity winds in the opposite direction

 Although flowing...

 The mutiny did not end with the carriage of four lamps, the old candle still burns in the hut

 Red light cars still in the ghetto

 The seed of equality is coming

 Still being planted

 No matter how much mud is shown

 Seedlings of equality in the banyan tree

 It's blooming...

 The word rebellion has changed as much

 The words of rebellion are as many as those

 Has turned into mud...!!

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

        The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way that I can understand.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

         If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

==========================================================

 

मेंढरासारखे जगण्यापेक्षा (विद्रोही कविता)

       कविता अशा मानसिक ते विरुद्ध विद्रोह करते आहे, जिथे त्याला सांगू पाहताय की तुम्ही सारखे आयुष्य जगू नको कारण एकटा काही करू शकत नाही.

       कारण आजही प्रस्थापित समाज व्यवस्था त्याच व्यवस्थेवर जगत आहे जी व्यवस्था संपवण्यासाठी समाजव्यवस्था बदलण्यासाठी हजारो वर्षापासून लढा दिला आहे. त्या समाज व्यवस्थेचा भाग हो पण हे विसरू नको की आजही ती समाज व्यवस्था त्याच नियमांवर चालली आहे.

       अस्मिता आपली कुठे असावी. जगण्याच्या लढाई प्रथम प्राधान्य कुणाला द्यावे.  वार कसेही होतात हे सत्य इतिहास आहे. 

        कविता याच मानसिक भावसंदर्भातून पार्श्वभूमीवरून घेतली आहे. कविता स्वलिखीत  आणि  स्वरचित आहे. कविता आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.                  काही चुका आढळल्यास नक्की कमेंट बॉक्समध्ये कळवा. त्या सुधारल्या जाईल आणि संशोधन केलं जाईल....!!❤❤❤❤😂🌴

****  मेंढरासारखे जगण्यापेक्षा ****

व्यवहारवादी जगात व्यवहार खूप आहे  

माणूस म्हणून कुठेतरी व्यवहारी हो

का चढत राहिला तू 

देवळाच्या पायऱ्या

फुल फळांनी सजलेल्या 

सुवासिक प्रसादाच्या वासाने 

अनवाणी नवसाला पाऊन घेतले 

नारळाच्या दोन टोकरात 

भिकाऱ्याच्या हातात देत ऐटीत 

तेव्हा तुला लाज वाटली नाही 

स्वतःच्या उणीवांची 

तेव्हा तुला लाज वाटली नाही 

झिजलेल्या समाजव्यवस्थेची 

तेव्हा लाज वाटली नाही 

निजलेल्या व्यवस्थेची 

तेव्हा लाज वाटली नाही  

पेटलेल्या वस्त्यांची 

तेव्हा लाज वाटली नाही  

वेशीवर टांगणाऱ्या स्त्री अब्रूची 

तेव्हा लाज वाटली नाही 

रुजविलेल्या अंधश्रद्धेची 

तेव्हा लाज वाटली नाही 

दिखाव्याच्या गाभाऱ्याची 

सावलीचा ही विटाळ होता

मर्यादेचे मडके होते 

पाण्याच्या दुष्काळ होता 

जळजळ वण - वण 

भिकाऱ्यापेक्षाही जीवन 

प्राण्यांपेक्षाही जगणे

आता झगडत आहे 

त्या समाजव्यवस्थेसाठी 

आता झगडत आहे 

त्याच व्यवस्थेच्या प्रतिष्ठेसाठी 

जिथे मंदिर सजली आहे 

जिथे दानपेटी सजली आहे 

सोन्याने 

तिथे श्रद्धेने जा 

तिथे अंधविश्वासाने जा 

कोणतीही लढाई लढून नको 

पण तू हे विसरू नको 

तुझी सावली आजही विटाळ आहे 

तू हे विसरू नको की 

प्रस्थापित समाजव्यवस्था 

दगडात कोरलेल्या विश्वासावरच

जगते आहे 

अजूनही दुरूनच नमस्कार आहे 

तरी तुझ्यासारख्या समाजद्रोही समाजविधातक झुंजार मनाला ते शिवत नाही 

पण गाफील राहू नको 

कारण वार कसे होईल  

कधी होईल सांगता येत नाही 

मनाच्या गाभाऱ्यात देव 

बाबासाहेब जिवंत ठेव 

झगडता येत नाही

मेंढरासारखे आयुष्याला  

उधारीच्या ज्ञानावर आत्मीयतेने

विझलेल्या वास्तविक 

जगात...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

==========================================================

 

           Kavita is rebelling against such a mentality, where he is trying to tell you that you shouldn't live the same life because you can't do anything alone.

       Because even today the established social system is living on the same system which has fought for thousands of years to change the social system to end the system.  Be a part of that social system but don't forget that even today that social system is running on the same rules.

 Where should our identity be?  Who should give first priority in the fight for survival?  It is true history that blows happen anyway.

        The poem is taken from the background in this mental context.  The poem is handwritten and composed.  If you like the poem, don't forget to like and share.  If you find any mistakes, please let us know in the comment box.  It will be revised and researched....!!❤❤❤❤😂🌴

 

 ***  Rather than live like a sheep ****

 Transactions abound in the pragmatic world

 Be practical somewhere as a human being

 Why did you keep climbing?

 Temple steps

 Decorated with flowers and fruits

 By the smell of fragrant offerings

 Took vows barefoot

 In two crates of coconuts

 Give it to a beggar

 You were not ashamed then

 of his own shortcomings

 You were not ashamed then

 A worn out social system

 There was no shame then

 of the sleeping arrangement

 There was no shame then

 of burnt settlements

 There was no shame then

 Abru of the woman who hangs herself on the gate

 There was no shame then

 Ingrained superstitions

 There was no shame then

 Of the essence of pretentiousness

 It was a waste of shadow

 There were pots of limits

 There was a water drought

 Burning fire - fire

 Life better than a beggar

 Outliving animals

 Struggling now

 For that society

 Struggling now

 For the reputation of the same system

 Where the temple is decorated

 Where the donation box is decorated

 with gold

Go there with faith

 Go there with superstition

 Don't fight any battles

 But don't forget this

 Your shadow is still vile

 Don't forget that

 established social order

 On faith carved in stone

 is living

 Still greetings from afar

 However, it does not suit the mind of   anti-social, anti-social 

reformers like   you

 But don't be careless

 Because how will the stab

 It is impossible to say when it will happen

 God in the core of the mind

 Keep Babasaheb alive

 Can't fight

 To life like a sheep

 Affinity on borrowed knowledge

 Extinguished real

 In the world...!!

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

           The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

          If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

==========================================================