अधीर पाऊल चालत
थांबले काही क्षणात
मागे वळून पाहतांना वेळ थांबली
मनात एक अनामिक ओढ
कुणास ठाऊक, डोळ्यातून वाहत आहे
वेड्यागत दिशाहीन फिरवीत आहे
मनात एक अनामिक ओढ
अस्वस्थ आठवणीचा जुन्या शाली
नतमस्तक आहे घड्याळ्याच्या काटयावरती
जुने प्रहार नवीन वेळ आणि
न फुललेले तक्रार विना उसंत
मनात एक अनामिक ओढीत
पैंजण आवाज तो आपलाच पावलांचा
सोबत नियतीचा घड्याळीचा डाव
मनात एक अनामिक ओढ
सविता तुकाराम लोटे
