savitalote2021@bolgger.com

मंगळवार, ६ जुलै, २०२१

***प्रवास आठवणीचे रूपे विविध स्वरूपातील रूपे आठवणी**

***प्रवास आठवणीचे रूपे 
विविध स्वरूपातील रूपे आठवणी**




          थंडीच्या गोडवा अनुभवताना मनाला एक सुखद आनंद पण मिळतो खरा! पण खरंच का आनंद अनुभवताना मनात एक दुःख सतत मनात राहून जाते तो म्हणजे आपण दूर होत असलेल्या आपल्या काव्य प्रवासापासून नव्याने गंध आनंदाने भरत आहे नव्या रूपात नव्या शब्द ढंगाने नव्या कल्पनांना आणि संवेदनेतील सहवासातील तरंगत भावविश्वाचा! कधी आशा तर कधी निराशेच्या या दिशा वेदनांचे उमललेली परिपूर्ण  क्षणिक भावना. वेगळं पण आपलेपणाने....संवेदना. विविध रंग... विविध रूपात ....विविध हिशोब छटांनी उमटलेली! 

हिरव्यागार रानामध्ये हिरवे रुप 
हलके  रूप हलके स्वरूप 
नव्या रूपातील नवी स्वरूप 
उमटलेले क्षणी वेगळ्या
.... वैभवाचे गाणे !!



       वेदना जन्म घेतात. पाखरांच्या भरारी पेक्षाही वेगवान स्वरूपात आणि उमटलेल्या संवेदनांना शब्द स्वरूप देतात. काळोखातील काळोखाला प्रकाश किरणाच्या आनंदमयी खळखळत स्वरूपात जिव्हारी लागेल. असे शब्द प्रतिसाद संवेदनांचा रचनात्मक विश्व नको असलेल्या प्रतिसादाबद्दल  वावरण खरंच आयुष्याच्या या प्रवासाच्या मुळात संवेदना अति महत्त्वाच्या असतात असे वाटत राहते. पण दोष कुणाला द्यायचा कळत नाही..... विचारांची देवाण-घेवाण मनातील देवाण-घेवाण.... ऋणांची देवाण-घेवाण.... आपलेपणाची देवाण घेवाण आणि समजदारीची देवाण-घेवाण... जिव्हाळा पलीकडील मानसिकता असलेली माया ....मागे खुणा सोडत असलेली कदाचित!! उमटलेल्या खुणा काल्पनिक असल्या तरी मागे सोडवत नाही.



       असे स्वरूप स्वप्नामागील विश्वात....उद्देशहीन. चिखलाने बरबटलेल्या  प्रतिसाद शून्य विचार थेट रचनापलीकडे.
    असो अपेक्षा खूप असतात. प्रतिसाद मात्र कमी असतो. वर्तमान आपले असतात. विश्व आपले असतात. भविष्य आपले असतात. नवे रूप आपले असतात. 

            रिता आयुष्यातील चाललेला सागरी अश्रूंवर प्रतिबिंबित होत असलेला आठवणींवर नयनातील दरवळते रूप. नवीन रोपंचे!  नवीन रूपासोबत... वेदनांची व्यथा... विस्मरणाची वाट पाहत मागे सोडवीत. वेगळे रूप आणि वेगळे आव्हाने !


काहीतरी सुचतानां काहीतरी वेगळे स्वरूप विचारांची क्षितिजे  सुखाची  किनार रूपे 
भोवती असती वैभवातील स्वरूपे 
सुखावतील मनाला सुखाचे रूपे 
घेती दिशासागरांचे 
प्रवास आठवणीचे रूपे !!

                दिनांक - 19.12.2014

                   ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

 ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote
शीर्षक :-***प्रवास आठवणीचे रूपे 
        विविध स्वरूपातील रूपे आठवणी**

अभिप्राय कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका थँक्यू


*************************************

 

आपल्यासोबत दिशेने भिजवणारा

** आपल्यासोबत 
       ... दिशेने भिजविणारे **



       जीवनात किती वळणे येतात की आपण त्या वळणावर आडोशाला नको असते. पण तो भिजवितो असतो आणि ते आपणच असतो. आपल्या होऊन सावली मधील दिशेने भिजवणारे कोवळ्या उन्हात नकोच असतात ते सर्व पण येत राहते. समोरील दिशेने रोखून .... एका वळणावर!


       अचानक एक वळण उदासवाणे हसरा चिंब आनंदाने, भिजलेले! तरी सोबत किती इंद्रधनुष्याच्या दिशेने जाणारे अलगद एकटेपणाला सुवासिक सुगंधासोबत भिजवत वातावरणातील गारवा मनाला भिजवित नाही असे होत नाही. पण दूर मनाच्या सोबतीला आपण किती जवळ घेऊन जातो ...दूर मनाच्या क्षितिजाला समाधानाच्या सोबत तिची सोबत हवी असते पण ती बाहेरच्या वळणावर शोधली जात नाही. आता  भिजवित जाते उभ्या असलेल्या आडोशाला.

अर्थ असावे अर्थहीन नसलेले 
हळवे क्षण आणि हळव्या वाटेले 
मोल जीवनाचे स्व वाटेतले



           झाले असेल तरी अचानक हळवे होणे किती समोर धुके डोळ्यासमोर देऊन जातात आणि शोधू पाहता नको असलेल्या नाजुक रेषा तळपावले कुठे घेऊन जातात कळत नाही.  नजरेसमोर कोवळे ऊन बसलेल्या जागी  रोज पाहात असतो. 

         रोखून धुकांच्या छायेमध्ये आणि धुकांच्या ऊन सावलीमध्ये. असेच झाले , "सांगा वाटा कुठे आहे परतण्याच्या", वेगवेगळ्या रांगामध्ये... वेगवेगळे स्वरूप... परतण्याच्या सर्व वाटा सोप्या?

       सर्व सोपे असेल तर ढगांचा पाऊस कुठे आणि कुठे पडत असतो माहित नाही. घडणारे घडत असते असे म्हणे सोपे असते... पण पाऊस त्यात सर्वच भिजून जातात आणि हाती शिल्लक राहतो. 

        फक्त पाऊलखुणा आणि ओला चिंब झालेली दिशा... दिशेने ओली पावले... हिरवेगार अंदाज ठामपणे  पोकळीत उगवत्या सूर्याच्या किरण घेऊन असे अंदाजे !!!

    सतत विचारी ओल्या पाऊस 
    कधी हसरा तर कधी नकोसा 
    वाटेत कोडे सोबत


      प्रति शब्दांच्या साखळीमध्ये कधी नको असे वाटत नाही...  आपण अशा वातावरणात जगत असतो की, नवीन रोज नवीन.. सतत नवीन ...नाळ कुणाबरोबर जोडत असतो. आणि विविध स्वरूपात जीवनशैलीमध्ये वेळोवेळी आत्मसात करीत असतो.  मनमोकळे करीत असतांना निवांत चेहऱ्याने भिजवणारा विचारांना प्रभात वेळी शांतचित्ताने हसरी सकाळ मनाला वेड लावून जातात. रानमोळी पायवाट आणि रानोमाळी हसरे पायवाट.



      कितीतरी वळणे येत असतात. उगवता सूर्य प्रकाशाबरोबर आणि मावळता सूर्य प्रकाशाबरोबर.  कितीतरी वळणे येतात. वळणावरून वळताना समोर येऊन सहज म्हणतात... बघ माझ्याकडे वेळोवेळी तसे करायचे पण जीवनाच्या भिजवणारा वाटांना वाटेवर चालू द्यायचे नाही... घट्ट धरून ठेवावे. जीवन वाटेवर हसरा भिजवीणाऱ्या वळणदार समोर असलेल्या वेदनेची चाहूल न देता वळणावर सतत पुढे चालायचे सदा हसत... हसत आणि हसत. पुढे आल्यावर त्या जीवनाला संधीचे स्वरूप द्यावे ; ओळखून.


     अनेक रस्ते गुंफतात येतात. गुंफावे लागते ते!! अडचणींनी फुललेल्या दिशा भिजवीणारी सावली न भिजवता सोडवीत जावे लागते. आपल्या समोरील आपल्यासोबत उलगडत असते .दिशेने ओलाचिंब मायने फुललेल्या मायेने... कोरडे होऊन.... ओल्यागार प्रीतीचा निवांत उत्साहित भिजवणारा.... 


थकलेल्या पायवाटेवर रस्ते अनेक
अशांती आणि अशांतीचे रूप अनेक 
अनंत प्रयत्नांची साखळी अनेक 
तरी पायवाटेवर जागोजागी अनेक 
मायेने फुललेले क्षण अनेक 
आपल्यासोबत ...
दिशेने ...
भिजवणारे ...
उत्साहित आणि हसविणारे !!

       फुलत... फुलत...धावल्यानंतर, निवांत शांत मनस्वी मायवाणीने भिजविणारे !!
                  
                          दिनांक -१५.१.२०१५

                 ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

 ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote
शीर्षक :- * आपल्यासोबत 
                  ... दिशेने भिजविणारे **

      अभिप्राय कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.
Thank you

----------------------------------

नको प्रतिक्रीया रिमझिम

*** नको प्रतिक्रीया रिमझिम ***




       रोज नियमितपणे एवढी मात्र गोष्ट केली जाते ती म्हणजे प्रतिक्रिया देणे.  कुणाला ती बोलकी घ्यावीशी वाटते तर कुणी ती मूक देत असते. अंतरंगाच्या वळणावर पाहणे जरी वेगळे असले तरी संवेदना मात्र वेगवेगळ्या होतात. सोबतीच्या नात्याला सुवास उडून जातो... सफलतेचे शिखरावर असताना जीवनावर मात्र वेगळीच !

    त्याच नवीन वाटेवर जाताना जुन्या संस्कारांना मात्र मागे सोडवित नाही. आपल्या मधील नवनिर्मितीचे गाव मागे पडत आहे. हे त्याच्या लक्षात सुद्धा येत नाही. चित्तातील संवेदना वेगळ्या असल्या तरी छत्रीत भिजण्याचा मोह मात्र सुटत नाही. समजून घेतले तर समजून घ्यायचे आणि नव्या वाटा संग्रह बरोबर मनात नवीन फुगडीचा खेळ चालू होतो. 


               नव्या क्षणीपरत आता दुसऱ्या क्षणी जुन्या संस्कारांना प्रभावित करीत असते. तेव्हाच तर मनावरील भाबडे भाव मात्र प्रती क्षणी वेगवेगळी होत जातात. मन स्वभाव वेगवेगळी असतात जीवनातील अशांतता वेगवेगळी असतात. मन कधीही अर्धा वाटेवर आपली प्रतिक्रिया देत नाही. 




                     काही ते इतक्या कोवळ्या रूपात देतात की त्यांचे शब्द मात्र त्यांनाच हवे असते. कुणाला मात्र ते नको असते. त्यांचे डोळे... त्यांचे शब्द... त्यांचे चेहऱ्यावरील भाव... आशा-आकांक्षा... घाबरट पण अतिआत्मविश्वास... ते लक्षात सुद्धा येत असेल तरी समोर एक धुकं पांघरुन कोवळ्या ऊन धारेबरोबर वादळी होतात आणि सांगत राहतात.  
              मनाला अतितीव्रपणे," मी असा आहे... "रोखून धरलेल्या नजरेने विचारत उरलेल्या शब्दांची धारदार कात्रीशब्दमाळेबरोबर विसरलेल्या प्रत्येक क्रियांबरोबर शांतीपूर्वक निर्मळ मनाचा एक रहस्यमय विसरलेल्या क्षणासोबत!




    नयनातील भावा हे मुक्तपणे प्रतिक्रिया व्यक्त करत असले तरी संग्रहाची वेळ... संग्रह करण्याची वेळ... संग्रह शब्द देण्याची, वेळभाव...चुकले की ते नकोच असते पण ती रिमझिम देऊन जातात समजून आणि नसमजून. प्रति क्षणी आपली प्रगतीक्षणी.  


           काही क्षणी  ओलावून जातात आणि काही शन अनोळखी होत जातात.नवीन- जुन्या साखळीमध्ये फुलांचे क्षण फुलतात पण कितीही नको असलेल्या प्रतिक्रिया इतका सहज आणि इतक्या खुलेपणाने देऊन जातात. त्यांना नको असलेले शब्दही आपल्याला देत राहतात. 

लालबुंद झालेल्या चेहऱ्यावरील 
हसू मात्र गोड असतील 
असे नव्हे !!!


       वाटेचे गणित काय असावे कळत नाही. इतके बोलके नयन हे सतत भिजवणारे..... भावनेतील... मूक वेदना आणि वेदना नसलेल्या नात्याला परत वेदना असल्यासारखे भासत राहणे हे वेगळे स्वरूप!  

          आल्या वेदना त्यांना समोर जावे लागते पण खरंच, त्या वेदना नको असतात. त्या नको असलेल्या वेदना मुक प्रतिक्रिया देत राहते.



     संवेदना खूप असतात. परिसंवाद खूप असते. घटत जाणारे... वाढत जाणारे.. सुखद दुःखद...अलिप्त... अनंत अडचणीचे... झपाट्याने गेलेल्या त्या वेळेला आपण साक्षीभावाने बदलत जात असतो. त्याला आपल्या गरजेनुसार बंधनमुक करीत राहावे लागतेच. प्रयत्नांना नकोच असतात. दुःखद संवेदना दुः खद प्रति प्रतिक्रिया आणि जाणिवा. चमत्कार स्वाभविक असतो की आंधळा समर्थ थोडा वेळ रचनात्मक शक्य असलेल्या जंगलात मन रमत नाही नकळत रमणारे मन आणि परिसंवाद वाचविला जातो .

            येतील तेवढ्या संख्येवर स्वाभाविक दुष्टीने नजर मंगलमय आणि कल्याणकारी होत राहते. जीवनातील सशक्त विचार प्रतिक्रिया मनाला बळ देत असते. जीवनातील विवेकाला बळ देत असते. खोल असते वाद-विवाद वेगवेगळे असते..... आणि नकोच असलेले भाव अति क्षणभंगुर असते.



        जीवन सुखमय संवेदना कधी दुःखमय संवेदना सुख संवेदनाचा मोह तिरस्कार तटस्थपणा प्रगतीचे भाव देत असतात.


 जीवन वाटेवरील संघर्षमय वाट 
 सुखदुःखाच्या वाटेवरील प्रगत वाट 
 असावी लागते वाटेवरील जीवनधारा 
 आणि तसे नकोच असावे वाटे 
 मधील अडचणी..... अलिप्ततेच्या


..... या विचार सागरात आणि प्रतिक्रियांच्या 
मोहमायेत विसरूया; नको असलेले विचारधारेला आणि स्वमुक्ताने... स्वमायेने ...स्वविचारधारेने.... शब्दांचा योग्य फुललेल्या मायरानामध्ये !!!!!
                 
                          दिनांक -१६.२.२०१५


                   ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

 ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote
शीर्षक :- नको प्रतिक्रिया रिमझिम 
         आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया जरूर नोंदवा. 
     आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
Thank you!! 

*************************************

अनोळखी चेहर्‍यांसोबत जागोजागी!!!

*** अनोळखी चेहर्‍यांसोबत जागोजागी!!!
                      ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

            आयुष्याच्या साध्या आणि सरळ सोप्या वाटणाऱ्या गोष्टी सुद्धा इतक्या अटीतटीच्या का होतात हेवा दादांच्या या गणितामध्ये  रमणाऱ्या आयुष्याला आपण समजून किती वेळ घेतो गुंता सतत वाढत जात राहतो सुगंधाच्या दरवळा मध्ये आपला श्वास प्रतिसाद देत राहतो नेहमीच आपण अनोळखी चेहऱ्यांची सवय होत राहते आणि तीच सवय म्हणजे नेहमीच्या प्रतिसादाला सहजता आणत राहते.




           वेगवेगळे चेहरे वेगवेगळ्या प्रश्नांची साखळी वेगवेगळ्या उत्तरांची सोडवणूक आणि वेगवेगळे स्वरूप! गळणाऱ्या पानांवर निसर्गनियम ठरलेला नव्या शब्दाची नवी माळ आणि नवी विश्वाची नवी चाल सोबतीला नव्या ऋतूंची नव्या फुलांची बहरलेल्या विश्वाची हिरवेगार रानातील पांढऱ्याशुभ्र संपत्ती विश्वाची नवीनच पण जुन्या जाणीवेची उगवत्या सूर्याची लखलखता प्रकाशाची नव्या जाणिवेने सोबत घेत रोज किती तरी पावले अलगद गोड आठवणी देऊन जातात.

जाणीव आपली नवीन पहाटेची 
जागोजागी गंध फुललेलेच 
क्षणांच्या सावल्यांमध्ये ठेवलेली 
आणि सरळ साध्या पाय रानातल्या 
हिरव्या गालीच्याची साज चढवलेली


            वेचावेस वाटत राहते ते आयुष्याचे ते क्षण आणि निर्माण करावेसे वाटत राहते ते  क्षण या शांततेसाठी किती प्रयत्न असतो प्रत्येक क्षणांच्या आणि गोड उंच भरारीच्या! 



धावपळ असते पण सुखद 
धावपळ असते पण गोड 
धावपळ असते पण मायेची 
धावपळ असते पण उंच भरारीची


              गोड आठवणीचे तरंग अलगत ओंजळीत देत राहते आकाशातील रंगीबिरंगी चित्रातील   धावपळांयाचे वेचणारे निरागसता आणि काळ्याभोर कोकिळे सारखं उत्साहाने गात रहावे.       
                मनाला फुलवीत रहावे सतत धावपळीच्या या प्रवास वाटेवर आयुष्याच्या वाटा साऱ्या भिजलेल्या असतात.


         वर वर पाहता सारे कसे सुकलेले पण आतून भिजलेले क्षणभर गारठलेल्या पण चिंब भिजलेल्या पानावरती क्षणभर थांबविता आणि जागोजागी वाटेवरती एक सुखद शुभ्र मोत्याची माळ रानफुलांच्या पायवाटेवर जोडून हिरवीगार गालीच्या मध्ये स्वतःचे अस्तित्व देऊन जातात.    
                ओली माती खरंच सुगंधी झाली की वैभवाचे क्षण आपल्याजवळ देऊन जातात. पांढरे सोने सुखात प्रफुल्लित मन करून जातात कुठेतरी पावसाचे अंगावर देऊन जातात. झाडांच्या पाना फुलांवर चिंब आपलेपण भिजवून ठेवतात .




        सांगावेसे वाटते आयुष्याच्या साध्या-सरळ आणि वाटेवर वळणदार थोडा पाऊस अंगणात  वेचतांना माती ओली होत असते. तसे संघर्ष... क्षण भरलेल्या येत असतात मोती देउन सारे कोरडी नाते चिंब भिजून जातात. 

         आकाशातील काळे ढग ले जातात आणि फक्त स्वच्छ आभाळ सामोर डोळसपणे निळ्याशुभ्रपणे आपले रूप दाखवून जातात साधे सरळ वाटणारे अधिक सरळ वाटतात स्वच्छ दिशेने पाऊल ठेवताना.


वेचलेले क्षण साधे असावे 
साध्या असलेल्या क्षणांना 
सोबत हसून ठेवावे 
आणि वेचत रहावे 
कोणत्याही क्षणाला सोडवित 
साधे ठेवावे सुगंधित ठेव ठेवून 
आयुष्याच्या दरवळलेल्या 
अनोळखी चेहऱ्यांसोबत 



   दिनांक - १४.१.२०१५

  
                 ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

 ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote
शीर्षक :- अनोळखी चेहर्‍यांसोबत जागोजागी!!!

      अभिप्राय कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.
Thank you


*************************************

हसविणारे हसरे बालपण 😀😀😀😀😀 life......

  ** हसविणारे हसरे बालपण **
      
        आयुष्याचा प्रवास चालता- चालता चालू राहतो.  किती प्रवास तो. लहान वयातील गोंडस खेळकर प्रवास... मनाला आनंद देऊन जातो... आज मनाला अगदी हलकेच पण मनाला अतिआत आनंद झाला.

          त्याचे बोबडे बोल... त्याचे नकळत आनंदाची लयलूट.. त्याचे हसणे... त्याचे डोळे पाणीदार... स्वप्नांची लय नसलेली सुंदरता... स्वप्नांची सुखद झलक... स्वप्नांची असलेली जिद्द आणि जिद्दीने स्वप्नांची दिशा अनुभवत उजेडाला आपल्या कवेत घेत एकंदर दिशा असलेली सुखी प्रवास.



          प्रवासामध्ये खूप शिखर गाठायचे असतात. वाटचालीतील अभिनव वाट शोधावी लागते हे त्यांच्या बालपणाला माहीत नसते. तरीच तो आनंद निर्माण करीत रहातो. नव्या गोष्टी आनंदाने शोधत राहतो. 

         दिशाहीन व अनुभवहिन! निराळे वादळवारे मागे सोडवत.. त्यावर मात करत... आपल्या इवल्याशा ओंजळीत आशेची आणि सुसाटवाऱ्याची भयमय दिशा घट्ट मुठीत ठेवून जिद्दीने आपल्या आनंदमय स्वप्न प्रेमाने आपल्यात आणि इतरांनामध्ये पेरत असतो.





       लढण्याची जिद्द, उत्तेजन दरवळत असते. ठेचा कितीही प्रवासात आला तरी, दिशेनेच चालायचे असते सुसाट वारा आपल्याला आपल्या कवेत घेणार नाही. हवी असलेली आपली ओढ दरवळत असलेली आपल्या हृदयाचा ओलावा प्रेमाने भरलेला. 

               लहान पण असंच असतं निरागस आनंदाने भरभरून वाहत असतो. प्रवासातील आनंदामध्ये रमताना मग चित्र अतिशय सुखद वाटत असते. प्रकाशाची वाट शोधावी लागत नाही मित्रत्वाचे हेवेदावे त्याला कधीच हवे असतात... हरवून गेलेले आपले बालपण प्रवासाच्या आनंदाला भावनेचे मोजून चढवलेले साज. 

         मनात दाटून आलेले मनात कृतज्ञतेचा प्रवास आणि मनाला हसू देणारी पण आनंदित करणारे. हसरे लहानपण खरच सुखद मन शांत करणारे होते... हसू मनाला हसविणारे होते. आपल्या विचारांना वाट आधाराची व्हावी असते.


             आपल्या विचारांना अवांतर गप्पानी भरलेली असते. पण त्यांचे विचार म्हणजे निर्मळ ओंजळीत फुलांचे भरघोस हसूने भरलेले असते. प्रवास रस्त्याने जातांना कौतुकाची बीज पेरत जातो. जमेल तेवढे हसू देऊन जातो. 

            प्रेमळ मायाच्या  झरा शब्दांच्या रुपाने देऊन जातो. नेहमी वाटत राहते की; आपले प्रवास संदर्भ आणि त्यांचे प्रवास संदर्भ इतके निराळे का? ओंजळीत भरलेले.. विचारांनी भरलेले... काटेरी झुडपांचे व्यवहारी सावली आणि हसूने भरलेले मायेचे हसूसिद्धांत.


              मोल असते त्या हसरा हसूला. बळ देत असतो ते हसरे हसू. आनंदित करीत राहते. त्यांचे हसून आपल्यालाच आपल्या बालपणामध्ये आणि हरवून जातो. 

            त्या हसू सोबत ...समजले ...हसून आपल्या सावलीमध्ये अजून आपलेसे करीत असते. हसू अजून ओंजळीत घेत घेत आपण इतके आनंदित होत जातो. आयुष्याचा सुखद आणि दुःखद भावनेला मित्रत्वाचे मोल मायने घेत असते. 

          इतरांच्या फुललेल्या हसूच्या आवाजाने... अटीतटीच्या.. वादाचा व्यर्थ भावनेने... सोपे पण अतिशय सुखद भावनेने मनाचा प्रवास चालू  राहतो... आणि थोडातरी हसूभरला प्रवास आपल्या वाटेला येते.


 ......... गोंडस हसविणारे बालपण सुखात आणि दुःखात.आठवणीना प्रवासासोबत घेत !!!
"फक्त हसरे बालपण".

                ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे

 ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote
शीर्षक :- हसविणारे हसरे बालपण 
अभिप्राय कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा 
Thank you
  

(माझ्या डायरीतून घेतलेला ललित लेख  १३.१.२०१५ मध्ये माझ्या प्रवासात आलेला मला हा एक खूप सुंदर अनुभव )
आवडल्यास नक्की शेअर करा आणि लाईक करा धन्यवाद
----------------------------------

    


     

माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...