savitalote2021@bolgger.com

गुरुवार, ६ मे, २०२१

विसावा नाहीच

विसावा नाहीच 
पायांना आणि हातांना 
थांबवले; जरी दोन क्षण 
विसाव्यासाठी
मुक्त नाही, मेंदू...  
दिवसाचे तास जरी
पिंजऱ्याचे आयुष्य झाले 
मानवी वसाहतीचे 
तरी ...
विसावा नाहीच... कुठेच!
तरी चालले 
धुंदीत अपुला अभिमानाने 
वर्दीच्या रुबाबात 
विझलो तरी चालले 
....बेसावधपणे तरी 
विसावा नाहीस पावलांना 
ऑन ड्युटीतील
वर्दीतल्या माणुसकीला!!!
            सविता तुकाराम लोटे 
---------------/////////------------

फक्त चालत राहायचे

-----फक्त चालत राहायचे------
फक्त चालत राहायचे 
आपले घरटे सोडून 
आपल्या जीवनाचा 
श्वास वाचण्यासाठी 
मानव निर्मित तुफानी 
वादळाबरोबर संघर्ष 
करीत... 
येईल आपले घर 
मायेचे !
पावलांना 
सवय नसली तरी 
थांबणे नाही 
आता.... 
पुन्हा 
मुक्त उडण्यासाठी 
आनंदाने!
कदाचित 
अंगात शक्ती नसेल 
तरी 
नवीन आलेल्या 
संकटाला सामोर जाऊ 
पुन्हा... घरटे बांधू 
नवीन उमेदीने 
मौन होऊन जाऊ 
आपले घरटे सोडून 
परतीच्या सुखद 
आठवणींच्या स्वप्नहिंदोळ्यावर 
फक्त चालत राहायचे!!!
                सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------


माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...