अंगण म्हणजे घरची ती जागा तिथे आठवणीचा पाऊस असतो. आठवणीच्या या ग्रंथगाथत अंगण खूप महत्त्वाची भूमिका निभावत असते. अंगणातील तुळशी वृंदावन अंगणाला सुरेख रूप देत जाते. अंगण मायेची जागा ,अंगण विसाव्याची जागा, अंगण पहिला पावसाच्या सुगंध, अंगण आठवण सुखदुःखाच्या सुरेख रंगबिरंगी रांगोळी.
प्रत्येक टिपक्यांना रेषा सारखा. अंगण म्हणजे पहिले माहेर आणि घराचा उंबरठ्याच्या आत दुसरे माहेर. अंगण मायेच्या ओलाव्याने आपल्याला जोडून ठेवते. आजूबाजूच्या हिरव्यागार रूपाने मावळतीची सांजदीप अंगणाला नवचैतन्य देऊन जाते. ❤
अंगण तुळशी आणि सांस्कृतिक याची माहेर असतेघर. प्रेमाचा सुगंध प्रकाशाच्या जोडीने चोहीकडे आपले अस्तित्व सांगत असते. वास्तवाची कल्पना देत असते. खरे काय खोटे काय यापेक्षा आपले अस्तित्व काय हे ते अंगण सांगते.
शेणांनी सारवलेले अंगण किंवा स्टायलिस्ट झालेले आजच्या दोघांमध्ये फरक इतकाच की शेणाच्या आता वास येत नाही आणि स्टायलिश अंगणात तुळस रांगोळी राहत नाही. फक्त इतकाच फरक आयुष्यातही असेच काहीसे होऊन गेले आहे.
मनुष्याच्या आयुष्याच्या प्रत्येक आठवणी आता जुन्या होत चालले आहे. अंगण हद्दपार झाले आहे. इमारतीच्या जंगलात आणि जंगल तर ते कोणते सिमेंट..! काँक्रीटचे वास्तव इतकेच की आता अंगण हरवत चालले आहे. अंगणातील कोपरा नी कोपरा जीवन ओल्या आठवणी अधिक जिवंत करीत असते. सुखाचा पाऊस धाराही अशाच आणि दुःखाच्या पाऊस धारा ही अशाच ...!❤❤
कारण अंगण कधी कोणत्या मंडपाने सजेल माहित नसते. घराला जिवंतपणा देणारी हक्काची जागा म्हणजे अंगण. लेकराच्या खेळण्याची जागा अंगण घरातील अंगणात लागलेला प्राजक्ता गुलाब रात्र
रातराणीआणि उंबरा हिरवीगार मेंदी गोड लिंब शेजारीच असलेली अबोली अंगणाचे रूप सौंदर्य अधिक फुलवीत जाते.
आजच्या पिढीला हे अंगण क्वचित दिसते. महानगरात तर अंगण दिसतच नाही. पारिजातकाच्या सकाळची दृश्य अधिक मोहक असते. फुलांचा गालिचा अंगणाला अधिक सौंदर्य भर घालत राहते. झाडावरची सकाळची पक्षांची चिव चिवट कोकिळेचे मधुर गाणी वेगवेगळ्या पक्ष्यांची गाणी पोपटाची हितगुज मुंगी ताईंचे सरसर चालणे.
खारुताईचे झाडावर चढणे गाईचे येणे भटक्या कुत्र्यांचा आवाज आणि पोळीसाठी दिलेले आवाज हे सगळं अंगणातच घडते. या सर्व निसर्गलीला महानाट्य सर्व अंगणातच घडत असते .
उन्हाळ्यात अंगणात आलेली चिऊताई पाण्यासाठी हक्काने खिडकीजवळ जोरजोरात आवाज देणारी .....दाण्यासाठी हक्काने संपूर्ण अंगण डोक्यावर घेणारी.... सर्व मनासारख होईपर्यंत फक्त एक प्रकारचा सुरेल लयात आपल्या अधिकार त्या अंगणातून आपल्याला दाखवीत असते.❤❤❤
अंगण म्हणजे त्यांच !माहेर त्यांची हक्काची जागा ! त्यांचे बालपण त्याही कुठेतरी त्या अंगणा लगत असलेल्या मोठ्या झाडाच्या घरटात जन्मलेला आडोशाला लपून छपून राहणाऱ्या पंख फुटले की तिथेच अंगणात चिव चिवट चालू ..!
जसे घरात लहान मुलं सगळ्या घरभर नाचत फिरतो. तशी चिऊताई संपूर्ण अंगणभर आपलेच राज्य असल्यासारखे बिनधास्त फिरत असते आणि सांगत असते पंख सगळ्यांनाच असते.
रांगोळी सूर्य दर्शनाने लाजून आपले रूप चमकवीत असते. फुललेला मोगरा गुलाब सोबत तीही खेळते. बालसख्या सोबत जिव्हाळ्याच्या या जागेवर इतकं प्रेम कदाचित घरातील एकाही कोपऱ्यावर आपण करत नाही.
घरातील उंबरठा ओलांडून फक्त कधी कधीही जाऊ शकतो ती जागा म्हणजे अंगण. रात्रीचा चांदण्या प्रकाश गप्पा मैफिली या ही अंगणातच होतात. पौर्णिमेचा चंद्र ही सेलिब्रेट केला जातो केला जातो. आता अंगणाची जागा घरातील टेरीसने घेतली आहे. ❤❤
लग्नाचा मंडपही या अंगणात सजला जातो. निर्मळ पवित्र मनाने याच अंगण विधी होता. सर्व आठवणी अंगणातच घडतात. डोळ्यासमोर येत आहे शितल प्रकाशात आजी आजोबांसोबत गोष्टींचा फड..!याच मनात रात्रभर गाजविला जायचं चिवडा पार्टी मस्ती गोंधळ हाणामारी अभ्यास कविता तोंड पाठ करणे. या छोट्या - छोट्या आठवणी आयुष्याला एक वळण देत जाते.
आताच्या या वास्तव जगात खेळता - खेळता पण किती मोठे होऊन जातो. हे आपल्यालाही कळत नाही. स्पर्धा युगात वावरतांना आपण लहानपणी घातलेला फ्रॉक आता आठवत नाही म्हणून तर आपण मोठे झालेले असतो. कदाचित यालाच मोठेपण म्हणतात.❤
" लहानपण देगा देवा मुंगी साखरेचा ठेवा", असे म्हणत लहानपणाची गोडवे आपण गात राहतो. पण खरंच मोठे झाल्यावर कळते; अंगणातील मज्जा ते दिलखुलास हसणे स्पर्धा मुळात कशाचीच नव्हती. फक्त होती ती उमलण्याचे दिवस. उमलने म्हणजे इतकी स्पर्धा हे कधी कळलेच नाही.
आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर एक एक पाकळी उगवत आपले आयुष्य टवटवीत चैतन्य भरलेले असावे. इतकीच इच्छा लहानपणी मनात मोठेपणाचे स्वप्न होते पण हातात वारा जसा पकडू शकत नाही तसे वेळ सुद्धा.
दाणे टिपण्यासाठी सकाळ संध्याकाळ पक्षांची शाळा भरते इतकच माहीत होते म्हणून त्यांना दाणे टाकायचे त्यांच्या शाळेचा भाग होण्यासाठी पण आता कळते अंगणात भरलेली शाळा ती शाळा नव्हतीच मुळी ती होती "जीवन जगण्याची कसरत," जिवंत राहण्याचा निसर्ग नियम गतकाळाच्या आठवणी. आपल्या भावनांना सावली देते.❤❤
उदास दुःखाच्या शून्य झालेल्या भावनेला ओलावा देते ते अंगणात. भिजलेले ते आपले रूप आता भिजलेले असताना तसे प्रफुल्लित होतच नाही. आता फक्त असते नाती जपण्याचा जीवघेणा खेळ. शून्य झाल तर बरे नाही तर नात्याची वीण कधी तुटेल माहित नसते.
ऊन - सावलीचा खेळ वासल्याची नाती जपावीच लागते. आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर आपले वळण नसले तरी उमललेली कळी पायदळी तुडवली जात असली तरी सुई धागा हातातच ठेवावा लागतो.
वेल जशी झाडावर चढते आधाराने फुलते सुगंध देते, फुलपाखरांचे येणे होते -जाणे होते, मधमाशी ही येऊन जाते. आपले अधिकार घेऊन जाते. जबाबदारीने ते साचून ठेवते आणि एक गोडवा तयार करून ठेवते तसेच नात्याचीही असावे म्हणून हातात नेहमी सुई दोरा ठेवावाच लागतो.❤❤❤
अंगण ते मायेची सावली आहे तिथे फक्त सुखाची सावली मिळते असे नाही तिथे फक्त दुःखाची सावली मिळते असे नाही पण काही आठवणी ह्या अंगणाशी निगडित असतात. आयुष्याचा शेवटचा क्षणाची शेवटची साक्षीदार ही अंगणच असते. तिथे सर्व विधी आटपल्या जातात. दुःखाचा महापूर तेच अंगण बघते. उदास शून्य झालेले डोळे एक व्यक्ती नसण्याचे दुःख आणि त्या अंगणात खुप आठवण येते त्या व्यक्तीच्या कोपरा कोपऱ्यातअसते.
त्या आठवणीच्या ऊन सावलीच्या खेळात माणूस शेवटच्या प्रवासाला निघतो. शेवटची आठवणीही त्याच अंगणात असते.
म्हणून घरातल अंगण जपून ठेवा. छोटस का होईना पण जपून ठेवा. आयुष्याला खूप आठवणी ते अंगण स्वतःसोबत जपून ठेवते. कदाचित आपल्या शेवटच्या टप्प्यापर्यंत तेच ते जपून ठेवते. त्या घराचे वास्तव असते तोपर्यंत ते अंगण त्या आठवणी जपून ठेवते.❤
प्राजक्ताच्या फुलांनी सजलेले अंगण शेवटच्या क्षणाचा निरोप घेतल्यानंतर सजलेले अंगण दोन्ही गोष्टी निरोपाच्या असतात पण त्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन आपला वेगवेगळा...! तसेच आयुष्यही आयुष्याच्या यशोगाथेत चोरी गेलेले अंगण परत निर्माण करू या !!
नव्या पिढीला नव्या नव्या विचारांना नव्या संस्कृतीला आपल्यामध्ये जोपासताना नव्या प्रकारचे अंगणही सजवू या !!अंगणाची मज्जा आजच्या नवीन पिढीला कळू द्या! लाडक्या मुलांचे बालपण अंगणात आठवणीच्या स्वरूपात घट्ट मातीशी त्या घराच्या जिव्हाळ्याशी राहू द्या.
घरट्यातून पाखरे उडाले की ते कधी परत येतील माहित नाही पण अंगणातील त्या आठवणी आपल्या आठवणींना सुखद अनुभव मात्र नक्की देईल अंगणात चिवचिव उद्या परत आपल्या घरट्याकडे वळेल थोडा विसावासाठी तरी अंगण त्या आठवणींच्या स्वरूपात घर करून राहील....!❤❤❤
"अंगण म्हणजे घराच्या जिवंतपणा
अंगण पावसाची पहिली सर
अंगण पावसाची शेवटची सर
अंगण सूर्यप्रकाशाची पहिली किरण
अंगण मावळतीचा शेवटचा सूर्यप्रकाश "
हद्दपार होत असलेले अंगण आयुष्यात परत निर्माण करा. गोड - कडू आठवणी सोबत आंबट तिखट तुरट अशा कितीतरी चवी आपल्या आयुष्यात येऊ द्या आणि त्या फक्त त्या एका छोट्याशा मायने ओलावून गेलेल्या कोपऱ्यामध्ये असते.
अंगण पहिल माहेर उंबरठा ओलांडल्यानंतर......
अंगण शेवटचे साक्षीदार उंबरठा ओलांडल्यानंतर!!
✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
लेख कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.
कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤
=============================
** Courtyard **
Yard is that place of the house where memories rain. Angan plays a very important role in this book of memories. Tulsi Vrindavan in the courtyard gives a beautiful look to the courtyard. Angan is a place of magic, Angan is a place of relaxation, Angan is the first fragrance of rain, Angan is a beautiful colorful rangoli of pleasant memories.
Line each of the notes. Angan is the first floor and the second floor within the threshold of the house. The courtyard binds us with the moisture of Maya. With the surrounding greenery, sunset sunset gives new life to the courtyard.
The courtyard is home to Tulsi and cultural. The scent of love, coupled with light, tells its existence everywhere. Gives an idea of reality. Rather than what is true or false, it tells us what our existence is.
The only difference between a dung covered courtyard or a stylistic one today is that dung no longer smells and a stylish courtyard does not have a tulsa rangoli. The only difference is that something similar has happened in life.
Every memory of human life is getting old now. The courtyard is banished. In the forest of the building and the forest, which cement is it..! The reality of concrete is that the yard is now disappearing. Every nook and cranny of life in the courtyard brings alive memories. The rain of happiness is like this and the rain of sorrow is like this...!
Because you never know which mandap will adorn the courtyard. The courtyard is the right place to liven up the house. Children's play area, yard, house yard, Prajakta Gulab Ratri
Aboli with night and umbra green henna sweet lime next to each other adds to the beauty of the courtyard.
Today's generation rarely sees this courtyard. There is no courtyard in the metropolis. The morning view of Parijataka is more charming. A carpet of flowers continues to add more beauty to the yard. The chirping of the birds in the morning on the tree, the melodious songs of the cuckoo, the songs of different birds, the cheerfulness of the parrot, the brisk walking of the ants.
Kharutai climbing the tree, the coming of the cow, the sound of the stray dogs and the calls for the beehive all take place in the courtyard. All these natural dramas are happening in all the courtyards.
Chiutai, who came to the yard in summer, making a loud noise near the window for water....taking the whole yard for right.... Only a kind of melodious rhythm shows us our rights from the yard.
The courtyard is their rightful place! His childhood was also somewhere in that courtyard, born in the nest of a big tree, Adoshala, who was hiding, burst his wings and started chirping in the courtyard.
Like children dance all over the house. Just like that, Chiutai roams around the entire yard as if it is his own kingdom and says that everyone has wings.
Rangoli shines in the face of the sun. She also plays with the blossoming Mogra Gulab. Perhaps we do not love any corner of the house as much as this place of intimacy with the children.
The only place that can ever cross the threshold of the house is the yard. Moonlit chat concerts at night are held in the courtyard. The full moon is celebrated. Now the courtyard has been replaced by indoor terraces.
The wedding mandap is also decorated in this courtyard. It was this courtyard ritual with a pure and holy mind. All memories are made in the yard. In front of the eyes, things are happening with the grandparents in the light. These small memories give a turn to life.
In today's real world, you play - but how much you grow up. We don't even know this. As we live in the age of competition, we no longer remember the frock we wore as a child, but we have grown up. Perhaps this is called greatness.
We keep singing the sweetness of childhood by saying, "Childhood will be given to God by keeping the ant sugar". But really when you grow up you know; The fun to hearty laugh competition in the courtyard was basically nothing. It was just the blooming days. Umalne has never known so much competition.
May your life be filled with renewed vitality, growing one petal at a time at every stage of life. As a child, there was a dream of greatness in the heart, but time cannot be grasped like the wind in the hand.
All they knew was that the school of parties filled morning and evening to collect seeds, so they would throw seeds to be part of their school, but now they know that the school filled in the yard was not a school at all, it was a "practice of living," nature's law of survival, memories of the past. Shades our feelings.
It gives moisture to the voided feeling of melancholy sadness in the yard. That drenched form of ours is no longer as cheerful as when it was drenched. Now there is only a deadly game of maintaining relationships. It is not good if it becomes zero, otherwise you never know when the relationship will break.
The play of sun and shade has to be maintained. Even if it is not our turn at every turn of life, even if the blossoming bud is trampled underfoot, the needle and thread must be kept in hand.
As the vine climbs the tree, the blossoms at the base give off fragrance, the butterflies come and go, the bees come and go. Takes away your rights. Responsibly stores it and prepares a sweet as well as a relationship, so one must always have a thread on hand.
Angan is a shadow of magic, there is not only a shadow of happiness, there is not only a shadow of sadness, but some memories are associated with this angan. The yard is the last witness of the last moment of life. All rituals are performed there. A deluge of sorrow sees that yard. Sad empty eyes The sadness of not being a person and that person's corner is in the corner of the yard.
In the play of sun and shadow of that memory, the man goes on his last journey. The last memories are also in the same yard.
So keep the yard in the house safe. Even if it is small, keep it. A yard carries with it many memories for a lifetime. Maybe that's what keeps it going until its end. As long as the reality of that house is there, that yard keeps those memories.
The courtyard decorated with flowers of the ancestors The courtyard decorated after saying goodbye to the last moment Both things are farewell but our view of it is different...! Also let's restore the stolen yard in the success story of life!!
Let's also decorate a new kind of yard while cultivating the new generation, new ideas, new culture in us!! Let the new generation know the joy of the yard! Let the beloved children's childhood remain in the courtyard in the form of memories with the firm soil close to that house.
We don't know when the birds will fly from the nest, but those memories in the yard will surely give a pleasant experience to our memories.
✍️"The yard is the lifeblood of the house
First sir of yard rain
Last sir of yard rain
The courtyard is the first ray of sunlight
Angan Mawalti's Last Sunlight"✍️
Bring a banished yard back to life. Let the sweet and bitter memories along with the sour, bitter and astringent flavors come into your life and it is only in that one small corner that has been moistened with honey.
After crossing the first threshold of the yard...
After crossing the yard last witness threshold!!
✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote
The blog is my home of words. I express my feelings in such a way. Welcome to this God threshold of Shabda Swaras. If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.
If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹
The poem is handwritten and composed. Don't forget to like and share if you like.
Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤
=========================================================
