कविता जगण्याच्या वाटा बदलत चालले आहे ही सांगणारी आहे. जगण्याच्या वाटा का बदलला हा विद्रोह कुठेतरी संपत चालला आहे का ??जग आपत्तीत असताना बदललेले स्वरूप आणि अस्तित्वात असलेलं वास्तविक जग यामध्ये फरक आहे तरी समानतेची वाट अजूनही कुंपणापलीकडेच आहे.
देऊळ सोन्याने सजली माणसे कर्जबाजारी झाली शाळा पडकी झाली जनता बेरोजगार झाली तरी आम्ही त्या समाज व्यवस्थेवर अजूनही विश्वास ठेवतो आहे हे सगळ बदलेल हे सगळं ठीक होईल विषमतेची दरी नष्ट होईल पण ते होताना दिसत नाही.
म्हणून कवितेमधला विद्रोह सांगतो आहे, सोन्याच्या कळसाला श्रद्धेने हात जोड हे काही गैर नाही गुन्हा नाही पण समानतेच्या वाटेसाठी तुम्ही स्वतः स्वतः क्रांतीचे पाऊल उचलावे लागेल आत्मविश्वासाने....!!
कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे.आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.काही चुका आढळल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यांना सुधारला जाईल योग्य न्याय दिला जाईल.धन्यवाद❤
**** अर्ध रस्त्यावरून जाताना...!!*****
अर्ध्या रस्त्यावर मध्येच देऊळ आले सुंदर सुरेख,पाय थांबले पाय मंदावले
मन धावले आवेगाने त्याच्या पायाशी
घुसमट श्वासात चालू
ओळखीयाड नजरेला चुकवत दर्शनही घेऊन कळलच नाही कधी आलो इथे
विकल्या गेलेल्या मनाला
शून्य झालेल्या मनाला
अजूनही देवळाची आस आहे
उगवत्या विचारांच्या विचारात अजूनही
देवळाचा रुबाबदार महत्त्व मनात
सर्व जग बंद झाले होते
तेव्हा तोही बंद झाला होता
एकही शब्द न बोलता
जीवन दिशाहीन झाले होते
भुकेला अधिकच भुकेला होता
तरी लढला आनंदाने कारण वाऱ्यालाही
जखमा होत्या ......सोहळा होता
मनस्वीपण रंग उधळणारा
कोणी दुसराच होता
पुजारी कधीच घरी आला नाही
दान दक्षिणेसाठी सगळं ऑनलाईनच
तेव्हा कुठे होतास
फेकून दिलेल्या कुंपणाकडे
आम्ही होतो तू कुठे होतास
खड्ड्यात पडलेल्या चाकरमान्याची
जेव्हा मान दगडाखाली होती
तेव्हा तू कुठे होतास
लाटांचा हुंदका उगाच गिळत
मग आता का मान झुकवली
आता का तुला त्याच्या पायाशी यावे लागले मंदिर बघ; ती मूर्ती बघ... कशी सोन्याने सजलेली सोन्याने मडवली
देवा तुझेच दिवस हे
....ते आमचे
आम्ही कुंपणाच्या बाहेर अगदी अगदी सहज निळा निळावेलींमध्ये सजलेलो
क्रांतीचे पाऊले घेऊन जाऊन आलो
तांत्रिक -मांत्रिका कडेही
पण मन कुठे शांत होत नाही
पुजाराला विचारले काय करावे
तो म्हणाला हवन कुंड करा
हे करा ते करा सर्व करायची इच्छा झाली
पांगळे मन माझे नाही खेळले
ज्योतिषाचाही सल्ला विचारून घेतला
सोन्याने सजलेला कळसाला बघून
मन श्रद्धेने दानपेटी कडे गेले
वेचलेल्या फुलांना आता ठेवावे म्हणून
पण आठवले माझी दलित वस्ती
भुकेने आक्रोश करणारे चेहरे
शृंगारलेल्या स्त्रिया मुळापासून
जमीनदोस्त झालेले संसार
उधारीच्या झेंड्यावर आंधळी उजाळलेली पहाट पाय थांबले मन आंधळे झाले
चिंध्या झालेल्या बेरोजगाराला
आता प्रस्थापित समाजव्यवस्थेच्या झेंड्याची
गरज नाही तांत्रिकाची गरज नाही
मांत्रिकाची गरज नाही ज्योतिष्याची गरज नाही पुजाऱ्याची गरज नाही सोन्याने सजलेल्या देवळांची गरज नाही
ग्रहांची दिशा उपास तपास व्रतवैकल्य
सर्व काही येथे फेल झाली
उगवणाऱ्या श्रद्धेला अंधश्रद्धेने मात केली
या भडव्या मनाला समजत नाही
ही फालतुगिरी विकला जाऊ नकोस
म्हटलं तर तो विकला जातो
मंदिराच्या दानपेटीकडे तरीही हात जातो
तरी खिडकीतून येणारा जाळ मात्र
आपल्याकडेच येतो
आम्ही वळवळणारे किडे आहोत
किडे कधी शांत बसत नाही
विचारात एक विद्रोह पेरला
विचाराला सुहासिक वासापेक्षा
तिकटाची फोडणी दिली विचाराला
परत शेवटच्या क्षणी नेऊन ठेवले
बिन्डोकाच्या भडव्या माणसा
तू स्वतः घुसमटतो तुझा श्वास कोंडलेला
ओढून ओढून अंधारात नेल्या जात आहे
तुझ्या समोर पर्याय ठेवले जात आहे
वनवा केशरी असला तरी त्याला
पाठबळ मात्र तुझ्यासारखा भडव्यांचाच...!!
अजूनही स्मशान वाट उघडीच
अजूनही दलित वस्त्या गावाबाहेरच
अजूनही तिथपर्यंत विकास गेला नाही
नव्या रंगाने नव्या विचाराने नव्या चेहऱ्याने काहीच होत नाही म्हणून मातीला आकार मनाच्या झरातूनच द्यावा लागेल
तळहातावरच्या रेषा मोकळा नाही
रेघाटा मात्र तिथेच
सोन्याच्या कळसाला नमस्कार कर बाबासाहेबांच्या संविधानाला मनात ठेव
डोक्यात ठेव जखमी वाघ
हा कधी शिकार करू शकत नाही
हातांच्या रेघाट्या आपल्या मालकीच्या
नदीच्या काठावर बसून स्वप्नांची माळ गुंफू नको देवळात जाताना मनात
प्रबोधन पेटवून जा
देवळातल्या श्रद्धेला श्रद्धेने हात जोड
विश्वासाने हात जोड
पण मनात बाळगू नको
तुझ्या स्वप्नातील ते सत्य सत्यात
उतरवून देणार आहे
दुःख गोठले आहे सुख गोठले आहे
प्रबोधन गोठले आहे प्रस्थापितव्यवस्था
अजून कोमेजलेल्या पानावर
पाण्याचा शिव्यांचा ग्रह जातींचा
वर्षाव करीत आहे
वर्षाव करीत आहे
अर्ध रस्त्यावरून जाताना...!!
✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
-------------------------------------------------------------------------
The poem is telling that the lot of living is changing. Is this rebellion ending somewhere because of the change in the way of life??The difference between the changed form and the real world that exists when the world is in disaster, but the path of equality is still beyond the fence.
Even though the temple is decorated with gold, the people are in debt, the schools are abandoned, the people are unemployed, but we still believe in that social system, everything will change, everything will be fine, the gap of inequality will disappear, but it doesn't seem to be happening.
So the rebellion in the poem is saying, there is no wrong to join hands to the gold with faith, it is not a crime, but for the path of equality, you have to take the step of revolution yourself with confidence...!!
The poem is handwritten and composed. If you like it, don't forget to like and share it. If you find any mistakes, please let us know in the comment box. They will be reformed and given due justice.
.......Thank you❤!!!!!
**** Half way through the road...!!*****
In the middle of the road, the temple came
Beautifully beautiful, the feet stopped and the feet slowed down
Mind rushed to his feet
Continued in a ragged breath
I don't know when I came here, even with darshan, avoiding familiar eyes
To a sold mind
A mind that has become void
There is still hope for the temple
Still pondering the rising thoughts
Keeping in mind the important importance of the temple
The whole world was shut down
It was also closed then
without saying a word
Life had become directionless
Hungry was more hungry
Still fought with joy because even the wind
The wounds were ....the ceremony was
Heartwarming
There was someone else
The priest never came home
Everything is online for Dan Dakshini
where were you then
To the thrown fence
We were where you were
Of the servant who fell in the pit
When the neck was under a rock
where were you then
Swallowing the waves
Then why did you bow down now?
Now why did you have to come to his feet, look at the temple; Look at that idol... how it is decorated with gold and covered with gold
God, this is your day
....that's ours
We were decked out in very simple blue tweeds outside the fence
I came with the steps of the revolution
Also to Tantric-Mantrika
But the mind does not calm down
Pujara was asked what to do
He said make Havan Kund
I wanted to do this, do that
My crippled mind did not play
Consulted an astrologer too
Looking at the zenith adorned with gold
Mind went to the donation box with reverence
To keep the picked flowers now
But I remembered my Dalit settlement
Faces screaming with hunger
The beautified women from the roots
A ruined world
On the borrowed flag the blinding lighted dawn The feet stopped the mind went blind
To the ragged unemployed
Now the flag of the established social order
No technical required
No need for a magician, no need for an astrologer, no need for a priest, no need for temples adorned with gold
The direction of the planets, fasting, investigation, fasting
Everything failed here
Superstition overcame emerging faith
This stupid mind does not understand
Don't be sold this nonsense
If said, it is sold
The hand still goes to the donation box of the temple
However, the trap coming from the window
It comes to you
We are wriggling insects
The worm never sits still
Sowed a revolt in thought
Than the sweet smell of thought
A bitter burst of thought was given
Brought back at the last minute
Bindoka's badass
You intrude yourself, holding your breath
Being dragged into darkness
A choice is being placed before you
Although Vanwa is orange, he
But the support is from big people like you...!!
The cemetery is still open
Dalit settlements are still outside the village
Development has not yet progressed to that point
A new color, a new thought, a new face does nothing, so the soil has to be shaped from the spring of the mind
The lines on the palm are not free
But Regatha is there
Salute to the golden peak and keep Babasaheb's constitution in mind
Injured tiger with head deposit
It can never hunt
The lines of the hands belong to us
Sitting on the bank of the river, don't get tangled in dreams while going to the temple
Ignite the awakening
Join hands with faith to the faith in the temple
Join hands with faith
But don't mind it
Your dreams come true
Will take it down
Sadness is frozen Happiness is frozen
Enlightenment has frozen the establishment
On a still withered leaf
The planet of water curses castes
it is raining
it is raining
Halfway through the road...!!
✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote
The blog is my home of words. I express my feelings in such a way. Welcome to this God threshold of Shabda Swaras. If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.
If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
