savitalote2021@bolgger.com

गुरुवार, ६ मे, २०२१

विसावा नाहीच

विसावा नाहीच 
पायांना आणि हातांना 
थांबवले; जरी दोन क्षण 
विसाव्यासाठी
मुक्त नाही, मेंदू...  
दिवसाचे तास जरी
पिंजऱ्याचे आयुष्य झाले 
मानवी वसाहतीचे 
तरी ...
विसावा नाहीच... कुठेच!
तरी चालले 
धुंदीत अपुला अभिमानाने 
वर्दीच्या रुबाबात 
विझलो तरी चालले 
....बेसावधपणे तरी 
विसावा नाहीस पावलांना 
ऑन ड्युटीतील
वर्दीतल्या माणुसकीला!!!
            सविता तुकाराम लोटे 
---------------/////////------------

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...