दीक्षा (काव्यसंग्रह)
"एक आरंभ नव युगाचा"
Deeksha
" A beginning of the New Age"
काव्यसंग्रह शीर्षक :- दीक्षा
"एक आरंभ नव युगाचा"
✍️©️®️सविता सूर्यकांत तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.
--------------------------------------------------------------------------
*** प्रस्तावना ***
" Preface "
काव्य / कविता हे विशिष्ट एका भावनेवर आधारित असते. भावसंवेदनेवर आधारित असते. कविता विचारसरणीवर आजूबाजूच्या परिस्थितीवर आधारित असते. आजूबाजूच्या परिस्थितीचा कवितेवर काव्यावर परिणाम होतो. हे नक्की.!!
" दीक्षा", एक आरंभ नवयुगाचा...!! हा काव्यसंग्रह डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांनी सामाजिक संरचनेमध्ये जी धम्मक्रांती घडवून आणली त्या दीक्षांत समारंभावर आधारित आहे.
( "Diksha", a beginning of the New Age...!! This anthology is based on the convocation ceremony of Dr. Babasaheb Ambedkar which brought about a revolution in the social structure.)
डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर म्हणतात," धर्मांतराच्या विषयावर दोन दृष्टीने विचार केला पाहिजे.1. सामाजिक दृष्टीने 2. धार्मिक दृष्टीने विचार केला पाहिजे. तसाच तात्विक दृष्टीनेही विचार केला पाहिजे. पुढे म्हणतात धर्मांतर हा काही मौजेचा विषय नव्हे हा माणसाच्या जीविताचा प्रश्न आहे."
( Dr. Babasaheb Ambedkar says, "Conversion should be considered from two perspectives. 1. From a social perspective. 2. From a religious perspective. Similarly, from a philosophical perspective, it should also be considered. Further, it is said that conversion is not a matter of fun, it is a question of human life." )
काव्य ही कला नसून प्रतिभा आहे. ती जोपासावी लागते..... रुजवावी लागते ....नवनवीन शब्दासोबत.... नवनवीन पद्धतीने.... नवनवीन विषय घेऊन .....मांडण्याचा प्रयत्न केला जातो. त्यामुळे मनाला उत्तेजन मिळते. शक्ती मिळते. आत्म स्वाभिमान मिळतो.अभिमान मान - सन्मान यापेक्षा ही अलौकिक प्रफुल्लित आनंद मिळतो. सर्जनशील शक्तीला नवीन उगम मिळतो. नवीन दिशा मिळते. नवीन शब्दांशी नवीन ओळखी होतात.
( "Poetry is not an art but a talent. It has to be cultivated..... it has to be rooted.... with new words.... in a new way.... with new topics....attempts are made. It stimulates the mind. Power is gained. Self-esteem is gained. This supernatural happiness is more than pride. Creative power finds a new source. Gets a new direction. New acquaintances with new words".)
कवितेमधून सामाजिक, राजकीय, आर्थिक, धार्मिक, शिक्षण अशा विविध विषयावर लिहिले जाते. कविता हे विश्व फार व्यापक आहे. या विश्वात एखाद्या तरी मोती आपल्याला मिळावा इतकीच अपेक्षा शब्द लिहिताना असते. काव्य- कविता शब्दात मांडताना नेहमी लक्षात ठेवावे लागते. शब्द हे तलवारी सारखे आहे. लेखणी सोबत आल्यास एक नवीन इतिहास घडवू शकतो.लेखणी आणि शब्द हा इतिहास लिहीत असतो.आज लिहिलेल्या शब्द उद्याचा इतिहास होतो हे नेहमी लक्षात ठेवून कवितेची निर्मिती करावी लागते.
( Poetry is written on various topics such as social, political, economic, religious, education. The universe of poetry is very wide. While writing words, we only hope to find some pearl in this world. Kavya- Poetry should always be kept in mind while putting it into words. "Words are like swords". 💕 A new history can be created if the pen comes along. The pen and words are writing the history. One has to create poetry always keeping in mind that the words written today become the history of tomorrow.)
काव्य /कविता लेखन निर्मिती हे वाचकांसाठीच असते. रसिक माय बापाच्या आशीर्वादामुळे लेखणी कागदावर उतरवली जाते. काव्य प्रोत्साहित करीत असते. नवीन यशस्वी काव्य लिहिण्यासाठी प्रेरणा देत असते. वाचक रसिक प्रेक्षक हे आमचे मायबाप आहे. आम्ही आमचे विचार काव्याच्या स्वरूपात संग्रहित करीत असतो काव्यसंग्रहाच्या निमित्ताने पण खरी शक्ती तुमच्या विचारांची असते.तुम्ही दिलेल्या प्रेरणा असते. त्यामुळे आम्ही उत्तम उत्तम लिहिण्याचा प्रयत्न करीत असतो.
( Poem/poetry writing creation is for readers only. Thanks to the blessings of Rasik My Bapa, pen is put to paper. Poetry encourages. New success inspires to write poetry. Readers are our parents. We are collecting our thoughts in the form of poetry for the purpose of poetry collection but the real power is your thoughts. The inspiration you give. So we try to write the best. )
शब्दाना एका विशिष्ट कवितेमध्ये आणि काव्यसंग्रहात संग्रहित करताना सुद्धा खूपदा गणिते शब्दांचे चुकतात तरी शब्द प्रेरणा देत असतात आणि नवीन कवितेच्या स्वरूपात ते कागदावर उमटतात नवीन प्रतिभेने...!💕🌹 नवीन शब्दरूपी माळेमध्ये गुंफण्यासाठी प्रगतीच्या दिशेने वाटचाल करण्यासाठी शब्द अलौकिक स्वरूपात आपल्याकडून लिहिले जाते. लेखक समाजाच्या भावभावनांना आशा - आकांक्षांना सुखदुःखांना शब्दरूप देत असतो.
कधीकधी विशिष्ट विचारधारेवर कविता लिहिताना त्या विचारधारेचा अभ्यास असावा लागतो आणि तो अभ्यास खऱ्या अर्थाने त्या काव्यसंग्रहाला जिवंतपणा देत असते.
दिशा एक आरंभ नवयुगाचा हा काव्यसंग्रह डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांनी दीक्षाभूमी येथे धम्म क्रांती घडवून आणली आणि संपूर्ण अस्पृश्य समाजाला बौद्ध केले माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचा नवीन मार्ग दिला या विचारधारेवर आधारित आहे हा काव्यसंग्रह ऑनलाइन प्रकाशित करीत आहे बाबासाहेब यांचे विचार स्वातंत्र्य समता न्याय बंधुत्व यावर आधारित आहे माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचे सर्व अधिकार मिळावे म्हणून बाबासाहेबांनी आयुष्याचा शेवटच्या क्षणापर्यंत प्रयत्न केले आहे त्यांच्या यशोगाथाच्या वटवृक्षाला सुगंधित फळाफुलांनी बहरलेला आहे आणि ते फळे आम्ही आता चाखत आहो तुम्ही खाता त्या भाकरीवर बाबासाहेबांचे नाव आहे र हे वाक्य खरच मनाला स्पर्शून जाते कारण त्यांचे ऋण कधीही फिटणार आहे माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचा जो धम्म मार्ग दिला मध्यम मार्ग दिला तो मार्ग जीवनाला प्रकाशमय करणार आहे स्वतः उपाशी राहून बाबासाहेबांनी संपूर्ण समाजाच्या विकासासाठी आणि परिवर्तनासाठी झिजत राहिले त्यांचे विचार अंधारात उजेडाला प्रकाश देणारे आहे जगातील एकमेव व्यक्ती म्हणजे बाबासाहेब ते वर्गाच्या बाहेर बसून शिकले आणि समाज व्यवस्थेची संरचना संपूर्ण संकल्पना बदलून टाकले आणि शेवटचा एकच उपाय त्यांना दिसला तो म्हणजे धम्म परिवर्तन याच विचारधारेवर याच प्रगतीच्या दिशेच्या वाटचालीवर हा काव्यसंग्रह काव्यसंग्रह थोडा आजच्या विचारधारेवर आधारित आहे आजच्या परिस्थितीवर आधारित आहे धम्मक्रांतीच्या वेळी असलेली परिस्थिती आणि आताची परिस्थिती यामध्ये जमीनासमांचा फरक आहे हरवलेली वाट आणि सापडलेली वाट यामध्ये जितके अंतर आहे तितकेच अंतर या काव्यसंग्रहामध्ये आहेत
बाबासाहेबांच्या सकारात्मक विचारसरणीवर आज समाज विकास प्रवाह आपला प्रवास ध्येयापर्यंत पोहोचत आहे काव्यसंग्रह त्याच त्या प्रवासाच्या त्या त्यांच्या त्या संघर्षाला त्यांच्या त्या जाणिवेला शब्दात थोडाफार व्यक्त करण्याचा प्रयत्न चुकलास माफी असावी कारण मी फक्त त्यांचे विचार त्यांचे कार्य काव्यामध्ये गुंतण्याचा प्रयत्न करीत आहे बाबासाहेबांनीफफ़ अत्त दीप भव स्वयंप्रकाशित व्हा या विचारांमधून मांडलेला आहे भारतीय शोषितांच्या दुःखाचे कारण आर्थिक शोषणापेक्षा अज्ञानात अधिक आहे आणि अज्ञानाला जन्म देणारा अस्पृश्य अस्पृश्यतेवर आधारित समाजाची रचना होय या समाजातील संरचनेला मोडीत काढण्यासाठी समाजामध्ये समता प्रस्थापित करणे खूप महत्त्वाचे आहे मनुस्मृतीचा धिक्कार करून स्वातंत्र क्षमता बंधुत्वावर आधारित विचारसरणी आपल्या अनुयायांच्या विकास प्रवाहासाठी महत्त्वाची आहे असे बाबासाहेबांना वाटत होते आणि त्यांनी बौद्ध धम्माचा स्वीकार 14 ऑक्टोबर 1956 रोजी दीक्षाभूमी नागपूर येथे घेतली आणि भारतीय समाज बौद्ध धर्म हा जनसामान्याच्या जगण्याचा नवीन मार्ग मिळाला विवेकी स्वावलंबी स्वाभिमानी समाजभिमुख समाज रचना त्यांच्या जीवनशैलीचा भाग झाले अस्पृश्य आणि शूद्रता यामुळे त्यांना मिळालेली वागणूक बौद्ध धम्मामुळे आणि शैक्षणिक वारसा मुळे विज्ञानवादी समाज रचनेकडे शून्य व जीवनशैली आता गतीमान झाली. प्रकाशमय झाली . हेच विचार हाच आग्रह बाबासाहेबांचा आपल्या समाजातील विकासासाठी होता. नवसमाज व्यवस्थेच्या रचने शिक्षणासोबतच धम्म ही आपल्याला उपयोगी पडेल त्यामुळे आपला आत्मविश्वास वाढेल असे त्यांना वाटत होते विशेष म्हणजे धम्माने आपल्याला नवीन दारे धार्मिक दृष्ट खुली तर करून दिले पण आपण आपली महत्त्वाची भूमिका ठामपणे या समाज रचनेसमोर मांडत राहिलो पुढारलेल्या जातीसामोर स्पर्धेच्या एकही मोकळ्या जागा आपण ठेवला नाही. आपण स्पर्धेत खुला मनाने उतरलो आणि शैक्षणिक सवलतीच्या आणि आरक्षणाच्या संधीमुळे मोठमोठ्या गोष्टी आपण साध्य करू शकलो आणि हे सर्व आपल्याला नवीन समाज रचनेमुळे मिळाली आणि ही समाज रचना बाबासाहेबांनी दीक्षा समारंभामध्ये आपल्याला दिली नवीन आरंभ जीवनाचा चालू झाला. जीवनशैली वाहत्या पाण्यासारखी असावी असे बाबासाहेबांना वाटत होते. विकासाचे सर्वेद्वारे सर्वांसाठी खुले असावे असे वारंवार त्यांच्या भाषणांमधून आपल्यापर्यंत येतात. डबके साचले की अस्पृश्यता निर्माण होते हे वारंवार बाबासाहेबांनी आपल्याला सांगितले आहे.म्हणून खुल्या आचार विचाराचा धम्म आपल्यापर्यंत बाबासाहेबांनी पोहोचवला त्याला कुणालाही आग्रह केला नाही त्यांनी त्यांची भीष्मप्रतिज्ञा पूर्ण करून दाखविणे आणि आपल्यासारख्या वंचित अस्पृश्य शूद्र वंचित पाणी नसलेल्या विहिरीला धम्मात परिवर्तित केले आणि आयुष्याचा एक संघर्ष संपविला माणूस म्हणून जगण्याचा संघर्ष संपलेला पाण्याचा हक्क मिळाला जगण्याचा हक्क मिळाला माणूस म्हणून जगण्याचा हक्क मिळाला विशेष मध्ये आपण नैसर्गिक रित्या माणूस झालो सृष्टीच्या कणाकणा निसर्गाने दिलेल्या सर्व सुख सुविधा आपल्यापर्यंत आल्या तो निर्मळ झरा धम्माचा बाबासाहेबांनी आपल्या वाटेला दिला म्हणून आजचे हे जीवन दीक्षा एक आरंभ नवयुगाचा हा काव्यसंग्रह तयार करताना मनामध्ये एकच गोष्ट सतत येत होती ते म्हणजे बाबासाहेबांनी आपल्याला कोणत्याही धर्माविरुद्ध जाण्यासाठी प्रेरित केले नाही तर बाबासाहेबांनी जातिव्यवस्थेला नष्ट करण्यासाठी आपल्याला बौद्ध धम्म दिला. दगडी जमिनीमध्ये एक रोपटे लावून गेले आणि आता ते फळाफुलांना आणि सुगंधित चोहीकडे दरवळत आहे. विकासाच्या महाप्रवाहात एक प्रवास चालू झाला आहे. सामाजिक परिस्थिती बदलली कोणी ही तरी बदलण्याचा प्रयत्न करत आहे पण ते आता बदलू शकत नाही. कारण बाबासाहेबांनी सामाजिक संरचनाच बदलून टाकली आहे. संविधानामुळे जळत्या घराची आता आग शांत झाली आहे. यात्रा आता जीवनाची थोडी सुखमय झाली आहे. म्हणून हे पावले नेहमी बाबासाहेबांच्या दिशेने जातात बाबासाहेबांच्या विचाराचे पायवाट जिथे जिथे दिसेल तिथे जातात. बाबासाहेबांचे विचार जगण्यासाठी आणि संघर्षासाठी नेहमी तयार करणारे आहे.गोपनीयता इथे काहीच नाही मुक वेदना विद्रोहात परिवर्तित झाले आहे आणि आता विद्रोह विकासाच्या प्रवाहामध्ये स्पर्धेमध्ये कुठेतरी मागे पडतो आहे पण बाबासाहेबांचे विचार त्यांनी दिलेली धम्मक्रांती त्यांनी दिलेली दीक्षा हे कधीही मागे पडणार नाही चळवळ अजूनही चालूच आहे. बाबासाहेबांनी दिलेली थोडी शांत झाल्यासारखे वाटते पण बाबासाहेबांची विचार ज्या ज्या पावलांनी आम्हाला दिसते त्या त्या पडते आम्ही ठामपणे जात आहोत कारण बाबासाहेबांनी जे आम्हाला दिले ते इतिहासाच्या पानात सुवर्ण अक्षराने लिहिले आहे इतिहास साक्षी आहे. आमच्या अस्पृश्यतेच्या गाव कुशाबाहेर जगण्याच्या जीवन शैली सोबत इतिहास साक्षी आहे.
धम्मक्रांती साठी कारणांसाठी इतिहास साक्षी आहे. वर्गाबाहेर शिकणाऱ्या न कळत्या वयात अस्पृश्यतेचे चटके सहन केलेल्या त्या जीवनाशी म्हणून आम्हाला आता त्याचे दुःख वाटत नाही. बदललेली भाषा आमची आहे पण ती भाषा देण्याचे काम बाबासाहेबांनी केले आहे. दिशा आहे पण प्रकाशाची वाट सोनेरी आहे. प्रवाह दुःखाचा होता आता धम्माच आहे. मानवतेचे गाणे आम्ही जात आहोत. जरा परिवर्तनाचा आता आनंदात परावर्तित झाला आहे कारण धम्मक्रांती दीक्षाभूमीची आनंदाचा उत्सव आहे. माणसाला माणूस म्हणून जगण्यासाठी आनंदाचा उत्सव म्हणजे दीक्षा समारंभ.
दीक्षाभूमी नागपूरच्या दीक्षाभूमीवर ज्याप्रमाणे ऐतिहासिक समारोह साजरा केला जातो. संपूर्ण जगात हा उत्सव साजरा केला जातो. त्याची साक्षीदार मी आहे आमच्या चार पिढ्या त्या दीक्षा समारंभाचे साक्षीदार आहे. वाहत्या पाण्यासारखे आम्ही बाबासाहेबांच्या विचारांनी प्रेरित आहोत. समता, स्वतंत्र, बंधुत्व,न्याय या तत्त्वावर बाबासाहेबांनी आम्हाला जगण्याचा मार्ग दिला. आता आम्ही जन्माने बौद्ध विचाराने बाबासाहेबांचे अनुयायी आहो. दीक्षाभूमीची पायवाट मोकळी आहे. नव आरंभ जगण्याचा आम्हाला धर्मांतरामुळे मिळाला आणि या धम्माला आम्ही आमचे जीवन समर्पित केले आहे.
काव्यसंग्रह याच विचारधारेवर आधारित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. चुका आढळते ते मनाला लावून घेऊ नका कारण विचारधारास माणसाला माणूस बनविणाऱ्या माणसाची आहे आणि त्या विचारधारेला काव्य स्वरूपात मांडणे ही एक कठीण गोष्ट आहे. सोपी काहीच नाही आणि कोणतीच गोष्ट सोपी नसते हे मनात ठेवून या विचारधारेवर प्रथमच काव्याची निर्मिती करीत आहे.
काही चुका आढळल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा त्यावर संशोधन केले जाईल. "दीक्षा, एक आरंभ नव युगाचा" हा काव्यसंग्रह विशिष्ट उद्देशाने लिहिला गेलेला आहे. बाबासाहेबांच्या विचारधारेवर आधारित हा काव्यसंग्रह आहे. रमाई यांच्यासाठी नवीन पंढरपूर तयार केले आणि ते पंढरपुर आता आमचे श्रद्धास्थान झालेले आहे. विचारांची दिशा तिथूनच चालू होते आणि तिथे संपते...! म्हणून एकदा तरी आयुष्यात नागपूरची दीक्षाभूमी बघा ..... ते विचार ती मानवता समता न्याय बंधुत्व आणि धम्मा प्रति असलेली न्यायनिष्ठा जगण्याला नवीन अर्थ देते. त्याच अर्थाला शब्दबद्ध करण्याचे माझा छोटासा प्रयत्न. याच भावविश्वातून हा काव्यसंग्रह तयार झाल्या,
" दीक्षा, एक आरंभ नवयुगाचा"...!❤
--------------------------------------------------------------------------
*** दोन शब्द काव्यसंग्रहाबद्दल ***
दीक्षा एक आरंभ नव युगाचा हा काव्यसंग्रह डॉक्टर बाबासाहेब यांच्या धम्मक्रांतीवर आधारित आहे. डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर नसते तर वंचित बहुजन अस्पृश्य समाज आजही अस्पृश्यच असतात समता न्याय बंधुत्व स्वातंत्र्य शिक्षण सुरक्षितता यासारखे कितीतरी शब्द वाटेला आले नसते.
( Diksha Ek Arambh This poetry collection of Nav Yuga is based on Dhammakranti of Doctor Babasaheb. Dr. If it was not for Babasaheb Ambedkar, many words like equality, justice, fraternity, freedom, education, security would not have come into existence.)
आजही आपल्याला दलिता शब्द वापरला जातो. वंचित समाज हा शब्द वापरला जातो. हे शब्द का वापरले जातात माहित नाही आज अस्पृश्य समाज त्या सर्व पदांवर जाऊन पोहोचलेला आहे, तिथे जाणे स्वप्नातील विचार केला नव्हता पण आपण आरक्षणामुळे तिथे आहो .....,असा भ्रम समाजामध्ये पसरविला जात आहे. स्पर्धा युगाच्या या जगात मेहनतीला तितके मोल आहे, जो या स्पर्धेत टिकेल तो टिकेल अशी आजची स्थिती आहे.
( Even today we use the word dalit. The term deprived society is used. I don't know why these words are used, today untouchable society has reached all those positions, it was not a dream thought to go there but we are there because of reservation..., the illusion is being spread in the society. In today's competitive world where hard work is valued as much as it is, whoever survives this competition survives.)
बाबासाहेबांनी आपल्याला आरक्षण सोबत बौद्ध धम्म दिला नसता तर आजही आपण कितीही खुल्या वातावरणात जगत असलो तरी आजची प्रगती साध्य करणे हे एक इतिहास झाला असता पण बाबासाहेबांच्या दूरदृष्टीमुळे आपल्याला धम्मक्रांती दिली. दीक्षा दिली आणि हा एक नवीन इतिहास समाजापुढे त्यांनी लिहून ठेवलेला. त्यांनी त्यांची प्रतिज्ञा पूर्ण केली आहे. "मी हिंदू धर्मात जन्मलो पण हिंदू धर्मात मरणार नाही.......", सत्यात उतरविले आहे.
( If Babasaheb had not given us Buddhist Dhamma along with reservation, no matter how much we live in an open environment today, achieving today's progress would have become a history, but due to Babasaheb's vision, he gave us Dhamma revolution. He initiated and wrote a new history before the society. He has fulfilled his promise. "I was born in Hinduism but will not die in Hinduism...", has come true.)
काव्यसंग्रह याच विचारावर आधारित आहे. परिस्थिती बदलली आहे. विकास बदलला आहे. विचारांच्या प्रवाह बदलला आहे .जगण्याचा मार्ग बदलला आहे. जीवनशैली बदलली आहे पण गाव कूशाबाहेरील जगण्याचे चटके अजूनही मनाला तितक्याच वेदना देऊन जातात.
आपण गौरव गाथा गाताना त्या मडक्या झाडूची वेदना कुठेच कमी होत नाही. आजची परिस्थिती शिक्षित आहे तरी त्या वेदना कुणालाही कमी करता येऊ शकत नाही. इतिहास साक्षी आहे.... त्या अवहेलनेला त्या जीवघेण्या परिस्थितीला आणि बौद्ध धम्मामुळे आम्ही माणसात आलो. नवीन अध्यात्मिक मार्ग आम्हाला मिळाला आणि आमचा कितीतरी वेळ रुढी प्रथा परंपरा यांच्या मागे जाऊ शकला असता तो वेळ धम्मामुळे आम्हाला वाचवताना आला.
( The anthology is based on this idea. The situation has changed. Development has changed. The flow of thought has changed.The way of life has changed. Lifestyles have changed but the pains of living outside the village are still painful.
As we sing Gaurav Gatha, the pain of that pot broom does not diminish anywhere. Today's situation is educated but no one can reduce that pain. History bears witness.... to that defiance to that life-threatening situation and to the Buddhist Dhamma we became human. A new spiritual path was found for us and we could have spent a lot of time following traditional practices, but the Dhamma came to our rescue. )
तोच वेळ आम्ही आमच्या विकासासाठी खर्च केला आहे. आजच्या स्पर्धा युगात स्वतःला सिद्ध करण्यासाठी फक्त शिक्षणाची गरज आहे मेहनतीची गरज आहे. योग्य दिशेची गरज आहे आणि ती योग्य दिशा बाबासाहेबांनी आम्हाला दिली आहे. काव्यसंग्रहात मुके शब्द आता बोलते झाले आहे, सारा हिशोब आता चुकता झाला आहे, इतिहासाचे पाने जातीव्यवस्थेचे गळून पडले आहे, एक आरंभ नवयुगाच्या हा मुळे असे शब्द येतात. आता मी रूढी प्रथा परंपरेचे मातीचे ढिगारे उचलत नाही. आम्ही विज्ञानाची शिक्षणाच्या रंगमंचावर मोकळा शब्दांसोबत चालतो आहे.
( That is the time we have spent on our development. In today's competitive age, only education is needed to prove oneself and hard work is needed. Right direction is needed and Babasaheb has given us that right direction. In the anthology, mute words are now spoken, all calculations are now wrong, the pages of history have fallen from the caste system, a beginning of the new era comes from the roots of these words. Now I don't pick up the dirt mounds of customary tradition. We walk the stage of science education with free words. )
मानवतेचा रणसिंग फुंकला आहे असे शब्द येतात. नवीन पहाट धम्मक्रांतीची दीक्षाभूमीवर आम्हाला आमच्या हक्काची जागा मिळाली आहे. आम्हाला आमचा हक्काचा मंच मिळालेला आहे. अशा शब्दात कवितेची निर्मिती करण्याचा थोडाफार प्रयत्न.
प्रवाहाची दिशा बदललेली आहे असाभ्रम समाजचा मध्ये पसरविण्याचा प्रयत्न होतो आहे पण आम्ही असुरक्षितेचे चटके विसरलो नाही. आम्ही नवीन प्रवाहासोबत जाऊ शकत नाही कारण "आमचा नवीन प्रवाह म्हणजे धम्म आहे" आमचे शिक्षण आहे... विज्ञान आहे. जगण्याच्या नवीन दिशा आहे. आम्ही मानवतेचे गीत गाता आहो अशा शब्दात काव्यसंग्रहातील कविता लिहिण्याचा हा प्रयत्न.
( The society is trying to spread the illusion that the direction of the flow has changed, but we have not forgotten the insecurity. We cannot go with the new stream because "our new stream is Dhamma" our education is... science. There is a new way of living. This is an attempt to write a poem in an anthology in the words that we are singing the song of humanity. )
अनाथाचा नाथ म्हणजेच बाबासाहेब. वेदनेवर हळूच फुंकर म्हणजे बाबासाहेबांचे विचार. एक नवा प्रकाश मार्ग त्यांनी दिला. शोषित पीडित वंचित तळागाळातील माणसाच्या वेदनांना न्याय हक्क मिळवून दिला. वैचारिक दृष्टिकोन सांगणारे ठिकाण म्हणजे दीक्षाभूमी.
अशोक विजयादशमीच्या पर्वावर दीक्षाभूमीवर भीम सागराला उधान येते दरवर्षी धम्म महोत्सव सांस्कृतिक आयोजनातून बाबासाहेबांच्या क्रांतिदर्शी विचारांचा आणि त्यांच्या तत्त्वज्ञानाचा जल्लोष दीक्षाभूमीवर होतो. ही दीक्षाभूमी असंख्य लोकांची बोलकी कविता झालेली आहे. बोलके काव्य आहे. असंख्य लोकांची जगण्याची जीवनशैली झालेली आहे.
माणसाच्या प्रगतीची साक्षरता दीक्षाभूमी आहे. धम्मचक्र परिवर्तनाचा संदेश देणारा स्तूप आहे. 14 ऑक्टोबर 1956 रोजी लाखोंच्या उपस्थितीत बौद्ध धम्माची दीक्षा घेतली हा या कवितेचा गाभा आहे. नवीन शब्दांच्या साक्षीने अवर्णनीय अशा सोहळ्याला शब्दात उतरवण्याचा युद्ध पातळीवर प्रयत्न आहे. विजलेल्या दिवाना पेटविणारा थडग्यांना जागविणारे बाबासाहेबांचे विचार आहे. उजेडाची वारसदार ही कविता आहे. उजेडाच्या विचारांचा नवीन तेज म्हणजे कविता बाबासाहेबांची आहे.
(Literacy is the initiation ground of human progress. Dhammachakra is a stupa that conveys the message of transformation. The core of this poem is that he was initiated into Buddhism on 14 October 1956 in the presence of millions. There is a war level effort to put into words such an indescribable ceremony with the witness of new words. Babasaheb's thought is the one who lights the burnt lamp and awakens the graves. Heir to light is a poem. The new brilliance of Ujeda's thoughts is the poetry of Babasaheb. )
अस्पृश्यता मुक्तीच्या लढ्याची साक्षीदार दीक्षाभूमी आहे. दीक्षा एक आरंभ नव युगाचा म्हणजेच गतीचे चक्र फिरविणाऱ्या माणसाला ही भाव वंदना हे स्वातंत्र्याची बंधुत्वाची समतेची न्यायाची ही फुले मी त्यांना समर्पित करीत आहे. समजेल रुचेल पटेल या शब्दात ही फुले मी माझ्या वाचकांसाठी मांडत आहे.
कधीतरी शांत बसावे असे वाटते पण विचारांचा गोंगाट शांत बसू देत नाही. बाबासाहेबांनी दिलेले विचार शब्दबद्ध करण्यासाठी बाबासाहेबांचेच विचार शक्ती व प्रकाश देतात. जबाबदारीने वागण्याची नवीन दिशा देतात. रोज स्वतःला सिद्ध करण्यासाठी नवनवीन मार्ग देतात.
(Sometimes you want to sit still, but the noise of thoughts does not allow you to sit still. Babasaheb's thoughts give power and light to articulate the thoughts given by Babasaheb. Gives a new direction to act responsibly. Everyday offers new ways to prove yourself.)
उगवणारी प्रत्येक सकाळ एक नवीन आव्हानाला तोंड देण्यासाठी तयार असते आणि विशिष्ट विचारधारेवर आधारित कविता प्रत्येक क्षणाला नवीन जन्म देत असते. नवीन काहीतरी लिहिण्यासाठी ती सर्जन शक्ती आपल्याला मदत करत असते आणि त्या सर्जनशक्तीच्या व नवनिर्मितीच्या शक्तीच्या जोरावर मला समजेल पटेल माझ्या बालबुद्धीला रुचेल अशा शब्दात मी त्या भावना लिहिण्याचा प्रयत्न करते.
माझे प्रत्येक शब्द हे बाबासाहेबांना समर्पित आहे. बाबासाहेबांनी माणसाला माणूस म्हणून जगण्यासाठी दिलेल्या त्या प्रत्येक खडतड प्रवासाला समर्पित आहे. त्या संघर्षाचे साक्षीदार म्हणून मी माझे शब्द लिहीत राहणार आहे आणि तुमच्या समोर मांडत राहणार आहे. चुका होतील अनुभव शून्य व्यक्तीच्या हा एक अनुभव शून्य काव्यसंग्रह आहे, असे समजून चुकांकडे दुर्लक्ष करा आणि त्या मला सांगा सुद्धा....!😀 काव्यसंग्रह आवडल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा.
(...... Diksha Ek Aramb Nav Yugacha," This collection of poems is dedicated to the same jubilation, cultural festival, initiation festival. Babasaheb took the first step on the initiation ground and completely changed the structure of the social system. Man has got all the rights to live as a human being naturally, so this competition today. ..!💕
Today's age.....today's living...!! So once you come to Nagpur's Dikshabhoomi and see how the Buddha's Dhamma is pure, the people of today's changed Dhamma culture will know. No matter what ideology the people of the society follow, Babasaheb's thoughts are firmly rooted in their minds and brains. So the movement will never end. Will keep calm and do my job. It seems that the revolt is over but the light of light has reached every household because Babasaheb has given Diksha Ek Arambam Nav Yugach at the last moment. )
" ...... दीक्षा एक आरंभ नव युगाचा," हा कवितासंग्रह त्याच जल्लोषाला सांस्कृतिक महोत्सवाला दीक्षा महोत्सवाला समर्पित आहे. बाबासाहेबांनी पहिलं पाऊल दीक्षाभूमीवर टाकले व समाजव्यवस्थेची सहरचना संपूर्णपणे बदलून केली. माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचे सर्व अधिकार नैसर्गिक रित्या मिळाले म्हणून आजची ही स्पर्धा ...!💕
आजचे हे युग .....आजचे हे जगणे...!! म्हणून एकदा नागपूरच्या दीक्षाभूमीला येऊन बघ धम्म बुद्धाचा कसा निर्मळ आहे हे आजच्या बदललेल्या धम्म संस्कृतीतील माणसांना माहीत होईल. समाजातील व्यक्ती कोणत्याही विचारधारेवर चालत असले तरी बाबासाहेबांचे विचार त्यांच्या मनात आणि मेंदूत घट्ट आपले घर करून आहे. म्हणून चळवळ कधीही संपणार नाही. शांत राहून आपले काम करणार आहे. विद्रोह संपला आहे असे वाटते पण उजेडाचा प्रकाश हा प्रत्येक घराघरात पोहोचलेला आहे कारण दीक्षा एक आरंभ नव युगाच बाबासाहेबांनी शेवटच्या क्षणाला दिलेला आहे.
--------------------------------------------------------------------------
**** अनुक्रमणिका ****
1.आनंद
2. सुगंधित पाने
3.प्रवाह
4.बदललेले शब्द
5.पेटून वनवा
6.मेणबत्ती
7.ताट प्रकाशाचे
8.मांडला नवा डाव
9.समर्पण
10.प्रभात
11.आरसा
12.माझ्या वेलीवर
13.समानता
14.बापमाणूस
15.दुःख
16.सूर्य
--------------------------------------------------------------------------
**** Index ****
1. Happiness
2. Fragrant leaves
3. Flow
4. Changed words
5. Burn the forest
6. Candles
7. Plate light
8. Mandala new innings
9. Surrender
10. Morning
11. Mirror
12. On my vine
13. Equality
14. Bapa Manoos
15. Sadness
16. Sun
--------------------------------------------------------------------------
1.
पिढीच्या गुलामगिरीची चौकट तोडल्यानंतर आम्ही धम्म स्वीकारला. बाबासाहेबांनी दिलेल्या नवीन मार्गसोबत चालत आहोत. कारण हा आनंद आम्हाला मिळाला पिढ्यांनी पिढ्या समाज व्यवस्थेच्या अस्पृश्यतेच्या चटक्यानंतर. म्हणून आम्ही आता आनंदी राहत आहो तो आनंद नवीन दिशेमुळे मिळाला. दीक्षामुळे मिळाला...!! ही कविता याच भावविश्वातून. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केले जाईल. धन्यवाद...!🤣💕
*** आनंद ***
मी माझ्यात आनंद नवीन
शोधला आहे दीक्षाभूमीच्या रूपाने
फुलांची कहाणी आता
माझी वाटते सुगंधासारखी रात्रीचा
चंद्र अमावस्येला माझाच वाटतो
गुलामीची बेडी तोडली म्हणून
मी पेरले आहे नवीन नाव मनात
सांभाळले आहे नवीन नाव मनात
कारण त्यांनी मला स्त्री म्हणून
आनंद दिला म्हणून
मी स्त्री म्हणून स्वातंत्र्य झाले
आहे म्हणून
खऱ्या अर्थाने हक्काच्या जागेवर
जबाबदारीने
डोळ्यातला समानतेच्या भावनेवर
जगण्याची नवीन वाट
आनंदाने स्वीकारले गावकूशाबाहेरील
अनुभवाच्या चटकांनी
म्हणून मी उदास खिन्न राहत नाही
हसऱ्या चेहऱ्यांनी
दीक्षा नवीन आरंभामुळे...!💕😀
✍️ ©️®️सविता सूर्यकांत तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते.
शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
2.
बाबासाहेबांच्या कष्टाचा लढायच आणि घामाचा सारा हिशोब आता चुकता केला जात आहे. जीवन जे बाबासाहेबांनी आम्हाला दिले त्या वाटेवर चालून आम्ही आमच्या आयुष्य सुगंधित करिता याच भावविश्वातून ही कविता.
कविता स्वरचित व स्वलिखित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा, त्यावर संशोधन केले जाईल. धन्यवाद...!💕
**** सुगंधित पाने ****
सारा हिशोब आता
चुकता होत आहे
जळलेल्या जातिव्यवस्थेवर
इतिहासाचे पाने खुले
होत आहे मोकळा श्वास घेण्यासाठी
अजून वादळे शांत झाली नाही
तरी मनाच्या गाभाऱ्यात असीम
शांतता नांदत आहे
प्रगतीच्या टप्प्याटप्प्यावर
अनेक वादळांना
शांत करीत
जागृता ही दीक्षेची
मनात आसवांचा प्रत्येक
अश्रूंच्या आता
हिशोब घेतला जात आहे
विज्ञानाचा शिक्षणाचा
उपयोग मानव म्हणून होण्यासाठी
केला जात आहे
मोकळा शाळेच्या भिंती आमच्या आहे
मंदिराच्या नसल्या तरी
दीक्षाभूमीची पायवाट मोकळी आहे
समाजातील वंचित गुलामांना
तिथे विचारले जात नाही जात
कोणतीही जात
तिथे फक्त
माणूस तितका महत्त्वाचा
महाभारत लिहून काही साध्य होत नाही त्यासाठी संविधान लिहावे लागते
खुल्या नयनांनी
जखमांचा हिशोब
आता पूर्ण होत आहे
अत्त दीप भव या महामंत्राने
स्वय:दीप होण्यासाठी
नव्या जाणिवेचा
नव्या मानवतेचा
नव्या प्रगतीचा
नवीन आठवणींच्या सुगंधाचा....!!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
3.
बाबासाहेबांनी जी दिशा दिली ती अभिमानाने आम्ही असा सांभाळत आहोत. त्या दिशा मुळे वेळही बदलली आणि काळही बदलली. रात्रीची सकाळ झाली; हे सर्व दीक्षा मुळे झाले. आकाश ठेंगणे झाले. आयुष्य सांभाळताना याच पार्श्वभूमीवर ही कविता. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित व स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्या दुरुस्त केला जातील.त्यावर संशोधन केल्या जाईल...!!💕🤣
माझ्या प्रवाहाची दिशा कोवळी आहे
प्रकाशाची दिशा खुली आहे
म्हणून दुःखाची भाषा मी करत नाही
प्रेमाचे गोडवे गात नाही
बाबासाहेबांनी नवा धम्मा दिला
म्हणून मानवतेचे गाणे गात फिरतो
व्यथांच्या जखमांना मध्यम मार्गाचा
मेकअप करीत
भरलेली आहे जखम आता
असे वाटते, तेव्हाच जखम परत
नग्न होतात रक्तबंबाळ झालेल्या समाजव्यवस्थेकडे बघताना
त्यांना सांगते आसवांचा
उत्सव करू या
मोकळ्या रानात
ते मोकळ रान दिक्षेने दिले
मनूच्या सत्यवादी वचनाला
पायाखाली तुडवून
मानवतेचा धम्म दिला
विकासाच्या प्रवाहामध्ये
नवीन दीक्षा आरंभ करून
सारा हिशोब कसा
कानामात्रासह .....
मानवतेचा करून ठेवला
प्रवाहाच्या दिशेने
नवीन आरंभ करून.....!!❤
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते.
शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
4.
इतिहासाची पाने साक्ष आहे समाज व्यवस्थेच्या गुलामगिरीच्या इतिहासासोबत समाजातील एक मोठा भाग शब्दविना जगत होता. अत्याचाराला वाचाही नसणारा समाज आज दीक्षाभूमीमुळे आणि बौद्ध धम्मामुळे बोलता झाला आहे, त्याला आरक्षणाची एक नवीन बाजू भक्कम मिळाली आहे...!💕
त्याच पार्श्वभूमीवर त्याच भावविश्वातून ही कविता. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केल्या जाईल आणि दुरुस्त केल्या जातील. धन्यवाद...!!💕🤣
**** बदललेले शब्द ****
बदललेले शब्द कधी मुके होते
रुतलेल्या व्यवस्थेवर जखमांची
नव्हो जातीचे शब्द होते
शोषित वंचित डोंगराला
पाण्याची ही चव नव्हती
स्वतंत्र झाडाच्या सावलीला
फक्त प्रस्थापिताचा
धर्म ....
म्हणून मातीचे ढिगारे उचलत नाही
आता ,
शब्दांचे मुके आता
बोलते झाले आहे
नव्या दीक्षा आरंभामुळे
असाहय वेदना दाबून टाकत नाही
हक्काचा आवाज चोहिकडे
फिरवतो आहे हक्काच्या मंचावरून
मुक्या शब्दांना वाचा देत आहो
अनिष्ट रूढींना पायदळी तुडवून
विज्ञानाची मानवता फिरत आहोत
मोकळा शब्दांसोबत
बदललेल्या शब्दांसोबत
नवीन आरंभ जीवनाच्या रंगमंचाचा
दीक्षा समारंभासोबत
मानवतेचा रणसिंग फुंकत आहोत
बदललेल्या शब्दांबरोबर
बदललेला शब्दांसोबत... 💕😀🤣
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते.
शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
5.
जातीच्या नावाने भिंत उभा करणाऱ्या मानसिक ते विरुद्ध चीड निर्माण होत नाही तर आपल्या संघर्षाची कहाणी एक प्रियकर आपल्या प्रियसीबरोबर बोलून दाखवत आहे. प्रगतीची वाट असताना कर्मकांड स्वतःभोवती गुंडाळून घेत आहे.
स्वातंत्र्याची व्याख्या वेगळी आहे पण तू त्याला वळण देत आहे ते वळण देऊ नको. हे सांगणारा एक प्रियकर. त्या भावविश्वातून भाव संवेदनेतून ही कविता.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केले जाईल.
धन्यवाद..!💕
*** पेटवून वणवा ***
सखे, जातीयतेच्या नावाने
ज्ञान पाजू नकोस
तफावत आहे तुझ्या - माझ्या
विचारांमध्ये कारण
मी बुद्ध पेरला आहे
माझ्या संस्कृतीमध्ये
तुझ देव - देव पण
परंपरा संस्कृती रूढी सर्व
तुझ्या आहे
त्यात माझ काहीच नाही
तुला वाटेल थोडेसे वाईट
पण तुझ्या त्या विचारात
भीम सूर्याचा उजेडच नाही
सखे विद्रोहाची ठिणगी तुझ्यात आहे
पण ती ठिणगी चुकीच्या मार्गाची
स्वतःला बंधनात ठेवणारी
सावित्रीने पेटवली शिक्षणाची
ज्योत ओंजळी दिले
प्रगतीचे दान
पण तू विसरून गेलीस
ते सर्व तू स्वतःचे पंख छाटत आहे
प्रगतीचे दान असताना
कर्मकांडाला गुंडाळून आणि ..?
मी नव्या युगाची नवी स्त्री आहे
असा बोभाटा करत
नवीन वनवा पेटवते आहे
थोतांड..!
सखे ग्रंथ वाईट नाही
अस्पृश्यता वाईट आहे
लढाई पाण्यासाठी होती
जगण्यासाठी - हक्कासाठी
बहुजनांच्या ज्ञानसूर्य प्रकाशमय होण्यासाठी सखे लढाई हजारो लोकांना
माणूस म्हणून जगण्याची होती
रंजल्या गांजल्या बहुजनांना
सखे, वंचितांना हक्काची
शिदोरी मिळावी यासाठी होती
मी पिढीजात जातीची भिंत ओलांडली आहे
मी बुद्ध झालो आहे
आरंभ माझा सर्व निसर्ग अधिकारांसोबत
मी ही लढाई जिंकली आहे
क्रांती सूर्याच्या नवविचाराने
सखे मी विसरू शकत नाही
ती लढाई तो कोंडमारा
तो मनुवादाचा ग्रंथ
जिथे जातीची भिंत उभी होती
माणूस म्हणून न जगण्याचा
इतिहास तुझ्या पवित्र थोतांड
कर्मकांडाच्या संस्कृतीला मूठमाती
दिली आहे
दीक्षा समारंभ नवा आरंभासाठी
नवीन अंकुरासाठी
स्वातंत्र्यसाठी
सखे तू असली तर माझा आनंद आहे
तू नसलीस तर माझे दुःख आहे
पण मी माझा नवा आरंभ कुणाकडे
गहाण टाकणार नाही
मानवतेच्या साखळीमध्ये घट्ट ओढलेली
माझी संस्कृती
मी मनात जपून आहे
मी मनात जपून आहे
विकासाच्या नव आरंभासाठी..!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते.
शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
6.
परिस्थिती बदलत आहे, सामाजिक दृष्टिकोन बदलत आहे. न्याय अन्यायाची भाषा बदलत आहे. बदललेल्या दृष्टिकोनाला न्यायासाठी आम्ही रस्त्यावर मेणबत्ती घेऊन उतरतो..., त्या मागची कल्पना ही समानतेची आहे.
मेणबत्ती हे एक प्रतीक प्रकाशाचे...! अन्यायाला न्यायामध्ये परिवर्तन करण्याचे ...!बुद्ध धम्म त्या परिवर्तनाचा आधारस्तंभ आहे. दीपस्तंभ आहे.
याच भावविश्वातून ही कविता . कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्या दुरुस्त केला जातील, त्यावर संशोधन केल्या जाईल..! धन्यवाद 💕
*** मेणबत्ती ***
मेणबत्तीचा आज
अर्थ बदलला आहे
ती आता न्यायासाठी रस्त्यावर
उतरली आहे
न्याय आता रस्त्यावर
मेणबत्ती सोबत चालते आहे
महापुरुषांच्या विचारांना
पायदळी तुडवत
संस्काराची भाषा करते आहे
पाश्चात्य संस्कृतीचा
कणाकणात वावर होतो आहे
महापुरुषांच्या विचारांना
मूठमाती दिली जात आहे
संस्कार पेरावे बुद्धांचे
समाजात उगवलेल्या न्यायाने
संस्कार पेरावे निस्वार्थपणे
अंतर्मनात ....!
झिजत चाललेल्या संस्काराला
मेणबत्तीची आता आवश्यकता नाही
असे सांगत
बुद्धाच्या शिकवणीकडे पायवाट
करावी स्वातंत्र्याची
मेणबत्ती न्यायासाठी रस्त्यावर
उतरू नये म्हणून
संस्कार रुजवावे अंतर्मनात
स्वातंत्र्य पक्षांचा किलबिलाट चोहीकडे
उगवू देण्यासाठी
बुद्धांनी पेरलेली मानवता
गल्लीबोळ्यात नांदू दे
मेणबत्त्या शोभून दिसतात
फक्त प्रकाशासाठी
अंधाराला उजेडात आणण्यासाठी
मेणबत्ती कणाकणात
विश्वरूपी शांततेसाठी
धम्मरूपी समानतेसाठी
जनकल्याणाच्या मार्गासाठी
गर्जना नव्हती ती
फक्त मध्यम मार्गाची
तर गर्जना होती
ती माणुसकीची
ती माणुसकीची
दीक्षांत समारंभ हा
साक्षीदार आहे म्हणून
रुजवून राहू दे तो क्षण
नव आरंभाचा माणूस बनण्याचा
साक्षीदार म्हणून
घरात मेणबत्तीच्या प्रकाशासोबत
विश्वरूपी प्रकाशासाठी...!💕😀
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते.
शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
7.
गतीचे चक्र फिरले आणि माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचा नवीन प्रकाश ताट मिळाले जीवन समृद्धीसाठी.
वर्णव्यवस्थेच्या क्रांतीचा नवीन आवाज म्हणजे दीक्षांत समारंभ. शूद्रत्वाचे जीवन कसे होते आणि त्यानंतर कसे झाले हे सांगणारी ही कविता या संदर्भातून याच पार्श्वभूमीतून ही कविता.
"ताट प्रकाशाचे", ही कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असला कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा त्यावर संशोधन केले जाईल. धन्यवाद......!!
शब्द अंगावर यायचे
पण शिव्याचा स्वरूपात
आता दीक्षांतनंतर
ते मधाळ झाले
हृदयाच्या कप्प्यात
अभिमानाने
बहरलेल्या माणसातल्या
माणसांमध्ये
आधी नव्हते काळोखाच्या
अंधारलेल्या जीवनयात्रेत
शूद्रतेच्या अतिशूद्रतेच्या
म्हणून आरंभ आहे
नवीन अस्मितेचा
नवीन अक्षरांच्या
ओळखीचा
प्रकाशाच्या ताटी
उघडलेली नवीन किमया
जगण्याची
आरंभ नवयुगाचा
नवीन जीवनाचा
नवीन शब्दांच्या उजेडाचा
प्रकाशाच्या ताटी नवयुगाचा
रणांगणात...!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
-------------------------------------
8.
"मांडला नवा डाव", ही कविता बाबासाहेबांच्या यशोगाथातील त्या क्षणासाठी आहे तो क्षण वर्गाच्या बाहेर होता. तरीही त्यांनी हार मानली नाही.
तो वर्ग, तो फळा,तो खडू आपले जगण्याचे ऑक्सिजन आहे हे त्या बालमनावर कोरून ठेवले आणि शेवटच्या श्वासापर्यंत त्या ऑक्सिजन सोबत जगत राहिले. त्या क्षणाला आधारित ही कविता.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. काही चुका आढळल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केले जाईल धन्यवाद....!💕🤣
*** मांडला नवा डाव ***
सरले होते सारे
आता....
जगण्याच्या वाटेवरती
पण बाबासाहेबांनी
शिक्षणाचा नवीन
आरंभ जगण्याचा
श्वास ठेवला आणि ...!
नवीन दीक्षा समारंभाने
दलितांच्या काळोखात
नवीन पहाटवाट
सरले
दिस ते समारंभामुळे
दीक्षांतराच्या ....!
बुद्धाची वाट नवयुगाची
मानवतेची
नवीन ओळखच
नवजीवनवादी प्रकाशाने
आरंभ नवयुगाचा
नवा मांडलेल्या
स्मिततेचा ......!
मुक्तीचा
प्रज्ञेचा क्रांतीचा
नवसागरक्रांतीचा
नवीन शब्द चांदण्याचा
शितल दरवळ
माणुसकीचा
अंधारलेला मानवी गर्भाच्या
काळजात मांडला नवा डाव
मानवतेचा.....!!❤😀🤣🌹💕💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
9.
उध्वस्त समाजाच्या उध्वस्त कहाणीचे शिल्पकार आहे बाबासाहेब. अस्पृश्यतेच्या कैदखान्यातील हिरो आहे बाबासाहेब.म्हणून समर्पण माझे त्यांच्या त्या विचारांशी आहे जी गर्जना येवला त्यांनी केली आणि त्यानंतर जीवनभर संघर्षाच्या वाटेवर चालत राहिले माणुसकीची ओंजळ दिली....
याच भाव विश्वातून ही कविता. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्या कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा त्यावर संशोधन केले जाईल...! धन्यवाद❤
समर्पण माझे तुझ्या विचारांशी आहे
म्हणून एकनिष्ठ आहे दीक्षाभूमीशी
गर्जना भीमाची येवल्यात
ऊन सोसूनी संघर्ष करुनी
ज्ञानदीप उजळून समानता
बहुजनांच्या समाजात
रुजवली म्हणून
बुद्ध पेरला विचारांच्या
काळा सुपीक मातीत
पुस्तकाच्या संगतीने
चेतना दीपस्तंभाची
समर्पण माझे त्या विचारांशी
स्वीकारलेल्या त्या धम्मरूपी
समानतेचे गर्जनेशी
होती ती माणूसकी
म्हणून जगण्याचा हक्क दिला
तो कणाकणात रुजवण्यासाठी
ज्ञानाचा प्रखर प्रहार होता
म्हणूनच समर्पण माझे
त्या विचारांशी दीक्षाभूमीशी
समर्पण माझे समतेशी
समर्पण माझे त्या गर्जनेशी
समर्पण माझे दीपस्तंभशी
समानतेच्या वाटेवर
जगविणाऱ्या धम्मचक्र
परिवर्तनाशी...!!💕😀
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
10.
आयुष्याची लढाई स्वबळावर लढणारा एकमेव राजा म्हणजे," डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर". भीमगर्जना येवलात केली आणि नवीन दिशा चळवळीला मिळाली.
इच्छाशक्तीच्या बळावर जिद्दीने लढाई हरणार नाही या मनोबलाने. संपूर्ण बहुजन समाजाला जगण्याची नवीन वाट दिली याच भावसंवेदनेतून ही कविता.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्या कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा त्यावर योग्य पद्धतीने संशोधन केल्या जाईल. धन्यवाद...!!💕😀
सोनेरी किरणांसोबत नवीन प्रभात नवनिर्मितीच्या या सकाळला
सोनेरी किनारा लाभला
बौद्ध धम्माचा
चैतन्यपहाट बाबासाहेबांच्या विचारांची कणाकणात फुंकतो आहे
बहुजनांच्या समानतेशी
निसर्ग नियम कणाकणात
रुजविलेल्या जनमानसात
आता नवीन पहाट आहे
धम्मरूपी समानतेची
नवी दिशा आहे विचारांची
नव्या जिद्दीने
जीवनाची लढाई आता
धम्मासोबत
दलितांच्या राजाची ही कहाणी
प्रभात वेळी विश्व कवेत घेऊन
जगण्याचा संदेश दिला
नाविन्याचा ध्यास मज
त्या विचारांनी दिला
त्या शब्दांनी पेरला कष्टरुपी
संघर्षाच्या त्या प्रभेला वंदन आहे
माझे दीक्षाभूमीच्या
या धम्मचक्र परिवर्तनाच्या
त्या फुंकलेल्या संघर्षाला
फुंकलेल्या संघर्षाला...!❤
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
11.
इतिहासाची पाने साक्षी आहे विकासाच्या रथक्रांतीची आरंभ नवा युगाचा ज्ञानज्योतीची पण आता परिस्थिती बदलत आहे का? हा प्रश्न मनात येऊन जातो.
त्या मानसिकतेला आरसा दाखविण्यासाठी हे शब्द.....! त्या शब्दाच्या भाव विश्वातून भाव संवेदनेतून हे शब्द.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केल्या जाईल. धन्यवाद....💕😀!!
जाणून बुजून जाऊ नको
त्या अस्पृश्यतेच्या वर्णव्यवस्थेच्या
वणव्यात कारण तो
वणवा विझविला आहे
जातीधर्माच्या गावामध्ये
पंख प्रगतीचे छाटले होते
आता ते पंख आकाशात
प्रगतीच्या गाणे गाऊ दे
माणसाला माणूस म्हणून
जोडणाऱ्या त्या बुद्ध धम्माला
शरण गेला नाहीस तरी चालेल
पण एकजुटीने मात्र राहू या
कुंपणाचे दार आता
धम्माचे झाले आहे
प्रेमाची भाषा इतिहास लिहून ठेवतो
देववादाची ठिणगी
जगण्याच्या वाटेवर लावू नको
समानता बंधुता न्याय स्वातंत्र्य
हेच माणसाचे गाणे आहे
जिंकण्याच्या नशेत
हरवणारी वर्णव्यवस्थाकडे
जाणून बुजून जाऊ नकोस
प्रहार भिमाच्या वाणीचा
सोबत आहे म्हणून आरसा
तुला या चार शब्दांचा
माणुसकीचे पाने जोडणारा
या अनोखी प्रवासाचा
ऊन सावलीच्या खेळाची तुलना
न करता वसंताचा फुलोरा
मात्र मनात ठेवूया
दिनदुबळ्यांच्या आत्मविश्वासाची
विज्ञानयुगाच्या बुद्धाकडेच आहे
स्वयंःदीप होण्यासाठी
आरसा आहे या शब्दात
वैचारिक स्वयंभू होण्याचा
मध्यम मार्गाच्या
जगण्याचा....!!💕😀
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
12.
*** माझ्या वेलीवर ***
माझ्या वेलीवर वेदना होत्या
बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने
अश्रूचे सोने झाले
देहाचे मंदिर झाले
सुकलेल्या शरीराचे
तुमच्याच कुशीत माझे सर्वस्व
समर्पित आहे
व्याकुळ क्षणांच्या व्याकुळ जीवाला
जगणे आता सुखात आहे
विविध रूपात
जवळपास वेदना नसलेला
काळोखाच्या मनात
थकलेल्या जीवाला
आता विसावा प्रेरणादायी
तुझ्या शब्दांच्या माझ्या वेलीवर
सुखाचे फुल उगवत आहे
टपोरे पांढरा रंगाचे
जगणे आता
निळे झाले आहे चोहीकडे
जगण्याचा महाभारतात
चक्रव्यूह तुमच्या शब्दांचे
म्हणून जगणे लढणे असणे
माझे फक्त तुमच्याच वेलीवर
आणि विचारांसोबत नवयुगाच्या
परिवर्तनासोबत
माझ्या वेलीवरचे फुल शीतल आहेत शिंपल्यातल्या मोतीसारखे
दीक्षा समारंभ माझ्या अस्तित्वाच्या
लढाईची नवयुगाचा आरंभ
खडतड प्रवासाच्या वेलीवरचा
माझ्या वेलीवर वेदना होता
बाबासाहेब तुमच्या वैचारिका आलिंगनाने
अश्रूचे सोने झाले
अश्रूचे सोने ...!!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
13.
रंजल्या गांजल्या समाजाला समानतेची शिदोरी डॉक्टर. बाबासाहेब आंबेडकरांनी दिली आणि बहिष्कृत समाज गाव कुशाबाहेरून आता आला. प्रथेला धम्माची जोड तत्त्वज्ञानाची नवीन दार उघडले आणि वाटेला समानता आली त्याच भावविश्वातून कविता.
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन करून दुरुस्त केल्या जातील. कविता ह्या कविच्या भाव विश्वातल्या त्या क्षणांचे विचार असतात.
*** समानता ***
आयुष्याच्या पानापानावर लिहिले
आहेस तू मानवतेच्या गाथेचे अभंग जनमानसाच्या स्वातंत्र्याचे
बाबासाहेब कळावे म्हणून
दीक्षाभूमीकडे पाय वळतात
जुन्याच वाटेवर नवीन वाट शोधण्यासाठी
पण कळते त्यावेळी निखाऱ्याची धकधक
ती क्रांती नवयुगाची
लिहावे वाटते तेव्हा न समजणारे
तेही शब्द तिथे अस्पृश्यता
नावाची एक शाळा होती
रक्ताचे पाणी करूनही ती जात नव्हती रथक्रांतीचा करून हातात
दिली समानता
डोळ्यातले पाणी डोळ्यात न ठेवता
हसऱ्या डोळ्यांनी
दीक्षा दिली समानतेची
समता न्याय बंधुता सगळ कस
विषमतेवर प्रहार करणारे
कितपत पडलो होतो गळत्या रानातल्या पानगळी सारखे पण पालवी
कुठेच नव्हती
आता ती पालवी आहे
संविधानाची लेखणीची शिक्षणाची
आता ती पालवी आहे
समानतेची
आता ती पालवी आहे
स्वच्छ बाटलीबंद पाण्याची
आता ती पालवी आहे
बहुजनांची
नष्ट झालेल्या अस्पृश्यतेची
आता ती पालवी आहे
पुस्तकाच्या ज्ञानाची
आता ती पालवी आहे
भिमरायाच्या शिकवणीची
आता ती पालवी आहे
निळ्या रक्ताची
आता ती समानता आहे
मानवतेची
आता ती पालवी आहे
समानतेच्या ज्ञानाची
आता ती पालवी आहे
समानतेच्या मशालीची
आता ती पालवी आहे
समानतेच्या उजेडाची
आता ती पालवी आहे
हक्काची न्यायाची अभिमानाची
आता ती पालवी आहे
बाबासाहेबांच्या विचारांची
आता ती पालवी आहे
धम्माची श्वासात गुंफलेली
स्वयंदीप होण्याची
आता ती पालवी आहे उज्वल
भविष्याची
उज्वल समानतेच्या प्रज्ञा सूर्याची
मानवीविज्ञानची
समानतेच्या रानात...❤🤣
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
14.
बाप नावाचा देव माणूस आमच्या आयुष्यात आला आणि माणसातल्या माणसाला माणूस करून ठेवला अशा बापाची ही कहाणी. शब्दात काव्यबद्ध करण्याचा हा छोटासा प्रयत्न.
कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा, त्या दुरुस्त केला जातील. त्यावर संशोधन केल्या जाईल. धन्यवाद......!!
***** बापमाणूस *****
नावातच सर्व काही आले
असे वाटते,
माझ्या बापाने आधी माणूस बसविले
कष्टाच्या जोरावर
जगण्याच्या महामंत्र दिला
गोरगरिबांच्या झोपडीला उजेडात
आणले ज्ञानाच्या मशाली
झोपडी झोपडी मध्ये पेटविला
जळलेल्या अंतकरणाला
जय - भीमचा नारा दिला
वळविले सर्व आयुष्य दीक्षाभूमीकडे स्वाभिमानासाठी झोपडीत
नवीन सूर्यप्रकाश दिसावा म्हणून
मानवतेच्या निर्मितीसाठी
तो माझ्या बाबाचा आणि माझ्या आज्याचाही बावाचा(वडील) बाप झाला म्हणून....!
मी माणसात आहे
बांधलेल्या सर्व भिंती तोडीत
न्याय हक्कासाठी लोकशाहीसाठी
उन्हाच्या चटक्यामध्ये श्रावणाची हिरवळ
......माझा बाप आहे
शब्द लिहिता येत नाही बाबासाहेब
हीच ती व्यक्ती ज्याच्यासाठी
उभेशब्द काव्य फुले कमी पडतात
रंजल्या गांजल्यांचा बाप होणे
सोपे नाही
आपल्या स्वतःच्या रक्ताची मुले
गेली तरी बाप माणूस थांबला नाही
आम्हा जगविण्यासाठी
नवा सूर्योदय करण्यासाठी
दीक्षा एक आरंभ नवयुगाच्या
नव उगवत्या भास्कराचा
शतकानुशतके अंधारातील स्वातंत्र्याचा
नवा आरंभ जगण्याचा
माझ्या बापाने पिंजऱ्यातून मुक्त केले
तो माझा बाप होता
ज्ञानाच्या मशालीत.....
मनात मेंदू आणि हातात देऊन
झोपडी - झोपडीत नवा आरंभ
निर्माण केला
नवा सूर्योदय विझू नये म्हणून
तो बाप माणूस होता...!!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
15.
आयुष्यात दुःखाचा हंबरडा दाही दिशेने आपल्या समोर येत आहे पण आपली वाट जी बाबासाहेबांनी आपल्याला दिली आहे जी प्रकाशाची आहे ती वाट आपण सोडायची नाही का ?कशासाठी ..? याच भावविश्वातून, याच भावसंवेदनेतून याच पार्श्वभूमीवरून ही कविता.
*** सूर्य ***
आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे.काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केल्या जाईल. धन्यवाद....!💕
**** दुःख ****
दुःख दुःख करत बसू नको
बाबासाहेबांनी दिलेला पायवाटेवरून
चालत रहा, जगण्याला बळ देईल
ऊर्जा देईल मन स्वच्छ निर्मळ
वाहते राहील विद्रोहाचा रणभूमीवर
वाहते राहणे अटळ आहे
वादळ कधीही येऊन
गिळून जाईल म्हणून
दीक्षाभूमीची वाट तेवढी
माहीत करून ठेव
संदेश देणाऱ्या स्तूपाला चौफर
घट्ट आलिंगन देऊन ठेव
वेदनेचा आविष्कार होत राहील
पण विचारांचे तेज काळोखात
जाऊ देणार नाही
जगण्याची वाट बाबासाहेब
देऊन गेले गतीचे चक्र फिरून गेले
मुक्तीचा लढा लढून गेले
समानतेच्या न्यायावर नवीन
फुले वाहून गेले
म्हणून दुःख दुःख करत बसू नको
जागृतीचे केंद्र जबाबदारीने
आपला खांद्यावर देऊन गेले
अंधाराचा अस्त करून काटेरी
जगण्याची वाट प्रकाशमय
वाटेत परिवर्तित करून
मानवतेचा नवीन संदेश
आयुष्याला देऊन गेले
म्हणून दुःख दुःख करत बसू नको
परिवर्तनाचा सूर्य
जगण्याची प्रकाशवाट
पाण्याचा रंग आपलाच
श्रद्धेने आपल्याजवळ ठेवूया
जळणारे जळत राहतील
वादळे येत राहतील
पण मानवतेच्या सोनेरी पहाटेला
आपण आपल्या दीक्षाभूमीच्या
प्रकाशमय तेजाने क्रांतीची ऊर्जा
समानतेच्या बीजाने
समाज रचनेच्या मातीत पेरू या
दुःख दुःख करत बसू नको
बाबासाहेबांनी दिलेल्या पायवाटेवरून
चालत राहा
दीक्षा एक आरांभ नव युगाच्या
मानवतेच्या क्रांतीचा
जबाबदारीने वागू या
मानवतेच्या वटवृक्षाला घट्ट
मातीत पेरू या
विचारांची नवीन पायवाट
दिसणार नाही पण बाबासाहेबांनी
दिलेली लाट आपलीच आहे
दीक्षा एक आरंभ नव युगाचा
इवल्याशा पावलांचा इवल्याशा
पावलांसाठी.. !!💕
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
16.
बाबासाहेब नावाचा सूर्य जर उगवला नसता तर अस्पृश्यांच्या आयुष्यात जो सूर्य दिसतो आहे तो सूर्योदय कधीच झाला नसता म्हणून बाबासाहेब आमचे दैवत आहे. नवीन जीवनशैलीचे मार्गदाता आहे.
याच भावविश्वातून ही कविता. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्यावर संशोधन केला जाईल आणि त्या दुरुस्त केल्या जातील.
जळतील साऱ्या रूढी प्रथा परंपरा
अशी कोणतीही आग नव्हती
नवीन वाट पेटविले जातीयवाद्याची
शहाणे झाले ते सूर्याची आग पाहून
म्हणून इतिहास जमा असलेल्याही
रूढी चालू केल्या अक्कल शून्य
अमावस्येच्या लोकांनी
आम्ही अस्पृश्यतेचे वाण घेऊन जगलो
शिक्षेच्या रूपात आम्ही मूर्ख गाढवाचे
पाय धुऊन पिलो
पायरी नि पायरी झिजविली
पण पावला नाही कुणास
घोटभर पाण्यासाठी
की बोलला नाही कुणास
मुभा होती त्याला नशिबाच्या दाराची
जीवन गाथा आमच्या कर्म फळाची
म्हणूनच जाळल्या सर्व प्रथा मनुस्मृतीच्या झोपडीतल्या अंधाराच्या वाईटावर
मात केली मानवतेच्या धम्माने
एक घोट पाण्यासाठी
परंपरा मोडीत काढत
क्रांती नवी धम्माची
पाण्याचा विटाळ नसलेल्या धम्माची
आदर्श विश्वासाचा
मुहूर्तमेढ नवीन समाजाची
प्रहार नवीन क्रांतीचा
नवीन सूर्याचा समानतेचा
जळत्या रुढीला निखारा सूर्याचा
कर्तुत्ववान समाजाची
सूर्य तो ची निळा रंगाचा
सम्यकक्रांतीचा सूर्योदयाचा
आदर्श माणुसकीचा
लढा तोची इतिहासाच्या
सुवर्ण अक्षराचा शिदोरी देऊनी
संविधानाची आचार विचार मुलतत्वे
सांगून दिव्य तंत्र दिले
दिव्य मूलमंत्र दिले
तोची सूर्य क्रांती सूर्याचा
महामानवाचा....❤
©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. कवितांचे फुले वेचताना मनाला आनंद होतो आता ते फुले वेचण्यासाठी तुम्ही ब्लॉगला नक्की भेट द्या. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या माणुसकीच्या उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. या उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
--------------------------------------------------------------------------
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा