कविता अशा मानसिक ते विरुद्ध विद्रोह करते आहे, जिथे त्याला सांगू पाहताय की तुम्ही सारखे आयुष्य जगू नको कारण एकटा काही करू शकत नाही.
कारण आजही प्रस्थापित समाज व्यवस्था त्याच व्यवस्थेवर जगत आहे जी व्यवस्था संपवण्यासाठी समाजव्यवस्था बदलण्यासाठी हजारो वर्षापासून लढा दिला आहे. त्या समाज व्यवस्थेचा भाग हो पण हे विसरू नको की आजही ती समाज व्यवस्था त्याच नियमांवर चालली आहे.
अस्मिता आपली कुठे असावी. जगण्याच्या लढाई प्रथम प्राधान्य कुणाला द्यावे. वार कसेही होतात हे सत्य इतिहास आहे.
कविता याच मानसिक भावसंदर्भातून पार्श्वभूमीवरून घेतली आहे. कविता स्वलिखीत आणि स्वरचित आहे. कविता आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका आढळल्यास नक्की कमेंट बॉक्समध्ये कळवा. त्या सुधारल्या जाईल आणि संशोधन केलं जाईल....!!❤❤❤❤😂🌴
व्यवहारवादी जगात व्यवहार खूप आहे
माणूस म्हणून कुठेतरी व्यवहारी हो
का चढत राहिला तू
देवळाच्या पायऱ्या
फुल फळांनी सजलेल्या
सुवासिक प्रसादाच्या वासाने
अनवाणी नवसाला पाऊन घेतले
नारळाच्या दोन टोकरात
भिकाऱ्याच्या हातात देत ऐटीत
तेव्हा तुला लाज वाटली नाही
स्वतःच्या उणीवांची
तेव्हा तुला लाज वाटली नाही
झिजलेल्या समाजव्यवस्थेची
तेव्हा लाज वाटली नाही
निजलेल्या व्यवस्थेची
तेव्हा लाज वाटली नाही
पेटलेल्या वस्त्यांची
तेव्हा लाज वाटली नाही
वेशीवर टांगणाऱ्या स्त्री अब्रूची
तेव्हा लाज वाटली नाही
रुजविलेल्या अंधश्रद्धेची
तेव्हा लाज वाटली नाही
दिखाव्याच्या गाभाऱ्याची
सावलीचा ही विटाळ होता
मर्यादेचे मडके होते
पाण्याच्या दुष्काळ होता
जळजळ वण - वण
भिकाऱ्यापेक्षाही जीवन
प्राण्यांपेक्षाही जगणे
आता झगडत आहे
त्या समाजव्यवस्थेसाठी
आता झगडत आहे
त्याच व्यवस्थेच्या प्रतिष्ठेसाठी
जिथे मंदिर सजली आहे
जिथे दानपेटी सजली आहे
सोन्याने
तिथे श्रद्धेने जा
तिथे अंधविश्वासाने जा
कोणतीही लढाई लढून नको
पण तू हे विसरू नको
तुझी सावली आजही विटाळ आहे
तू हे विसरू नको की
प्रस्थापित समाजव्यवस्था
दगडात कोरलेल्या विश्वासावरच
जगते आहे
अजूनही दुरूनच नमस्कार आहे
तरी तुझ्यासारख्या समाजद्रोही समाजविधातक झुंजार मनाला ते शिवत नाही
पण गाफील राहू नको
कारण वार कसे होईल
कधी होईल सांगता येत नाही
मनाच्या गाभाऱ्यात देव
बाबासाहेब जिवंत ठेव
झगडता येत नाही
मेंढरासारखे आयुष्याला
उधारीच्या ज्ञानावर आत्मीयतेने
विझलेल्या वास्तविक
जगात...!!
✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे
ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.
आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹
==========================================================
Kavita is rebelling against such a mentality, where he is trying to tell you that you shouldn't live the same life because you can't do anything alone.
Because even today the established social system is living on the same system which has fought for thousands of years to change the social system to end the system. Be a part of that social system but don't forget that even today that social system is running on the same rules.
Where should our identity be? Who should give first priority in the fight for survival? It is true history that blows happen anyway.
The poem is taken from the background in this mental context. The poem is handwritten and composed. If you like the poem, don't forget to like and share. If you find any mistakes, please let us know in the comment box. It will be revised and researched....!!❤❤❤❤😂🌴
*** Rather than live like a sheep ****
Transactions abound in the pragmatic world
Be practical somewhere as a human being
Why did you keep climbing?
Temple steps
Decorated with flowers and fruits
By the smell of fragrant offerings
Took vows barefoot
In two crates of coconuts
Give it to a beggar
You were not ashamed then
of his own shortcomings
You were not ashamed then
A worn out social system
There was no shame then
of the sleeping arrangement
There was no shame then
of burnt settlements
There was no shame then
Abru of the woman who hangs herself on the gate
There was no shame then
Ingrained superstitions
There was no shame then
Of the essence of pretentiousness
It was a waste of shadow
There were pots of limits
There was a water drought
Burning fire - fire
Life better than a beggar
Outliving animals
Struggling now
For that society
Struggling now
For the reputation of the same system
Where the temple is decorated
Where the donation box is decorated
with gold
Go there with faith
Go there with superstition
Don't fight any battles
But don't forget this
Your shadow is still vile
Don't forget that
established social order
On faith carved in stone
is living
Still greetings from afar
However, it does not suit the mind of anti-social, anti-social
reformers like you
But don't be careless
Because how will the stab
It is impossible to say when it will happen
God in the core of the mind
Keep Babasaheb alive
Can't fight
To life like a sheep
Affinity on borrowed knowledge
Extinguished real
In the world...!!
✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote
The blog is my home of words. I express my feelings in such a way. Welcome to this God threshold of Shabda Swaras. If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.
If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹
==========================================================
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा