savitalote2021@bolgger.com

गुरुवार, ८ एप्रिल, २०२१

जात

जात 
जात होती बाहेर 
अडाणी -अशिक्षीत होती ती 
पोट भरण्यासाठी करावे लागे कष्ट.... 
तेव्हा एक वाली आला
त्याने दिला एक मंत्र
शिका-संघटीत व्हा! 
तेव्हा झाला समाज एक
अडाणी अशिक्षित ती
आज सुशिक्षित संस्कृत
जात होती बाहेर ती
समाजात आली ती
तिने दाखविला आपल्या
मंत्राचा मोठेपणा 
आज आहे ती
         सुसंस्कृत शिक्षित 
         एक आदर्श जात

सविता तुकाराम लोटे

बुध्द

बुध्द                                                 
बुद्धाने पेरली समानतेची शिकवण 
बुद्धाने फुलविली बंधुत्वाचे बन
बुद्धाने पेटविली अंधविश्वासची दोर 
बुद्धाने निर्माण केला शीलवान माणूस 
बुद्धाने फुलविली मानवता वाळवंटात 
बुद्धाने जागे केले बोधिवृक्षास                  
बुद्धाने दिला मार्ग मोक्षप्राप्तीचा 
पणती सारखे झिजून अंधाराला प्रकाशाकडे 
नेणारा मार्ग दाखविला बुद्धाने 
जीवनाला अर्थगाणे दिले बुद्ध धम्माने

                          सविता तुकाराम लोटे

बाबासाहेब

बाबासाहेब एक संपूर्ण गणित 
ना वजाबाकी ना गुणाकारात
ना बेरीज ना भागाकारात
फक्त आहे संविधानात
लोकशाहीत ...
माणूसकीत ...
 प्रत्येक व्यक्तीचा
जीवनप्रवासाच्या वाटेवरती

      सविता तुकाराम लोटे

म्हातारी

म्हातारी
विझत चाललेल्या दिव्याकडे पाहून 
आजी विचारे नातवाला 
सांग बाळा दोष कुणाचा?
माझ्या म्हातारपणाच्या , की
हाता-पायावरील लोंबकळणाऱ्या मासाचे 
संग बाळा दोष कुणाचा 
चेहऱ्यावरील वाटत चालेला सुरकुत्यांचे 
वाटेवरच्या पाउलखुणा दिसेंनासा
झाल्या आहे रे बाळा!
त्यात काय माझा दोष 
पाणावलेल्या डोळ्यांनी 
विचारे बाळाला 
बाळ,
देशील का रे मला आधार 
तळहातावरील जखमे प्रमाणे
मायेच्या पदराखाली ठेवशील 
का रे मला 
लटलट कापणाऱ्या पायाची 
काठी होशील का,रे 
माझ्या बाळा 
विझत चाललेल्या दिव्याकडे पाहून 
आजी विचारे नातवाला...

    सविता तुकाराम लोटे

मुली

मुली 
जन्म घे तू
कुणाच्याही पाठीमागे
बहीण म्हणून 
ताई म्हणून 
युगाची प्रगती म्हणून 
मुली
जन्म घे तू
जिजाऊ म्हणून 
सावित्री रमाई म्हणून
महाकाली सरस्वती म्हणून 
मुली 
जन्म घे तू
हातात पाळण्याची दोरी घेऊन
बंदिवान दिशा तोडून 
सभ्यतेची शिकवण घेऊन
मुली
जन्म घे तू 
पाय खेचणारा 
या समाजव्यवस्थेत
भारतीय संस्कृतीची उत्तराधिकारी म्हणून
मुली
 जन्म घे तू
शिक्षणाची दारे स्वबळावर उघडून 
रखरखत्या निखाऱ्यावर पावले ठेवीत
लेक होय सावित्रीची
मुली 
जन्म घे तू
बंधनातून मुक्त होऊन 
संस्काराचे धडे घेत 
जुनाट चालीरीतींना मोडून 
नवयुगाची पाऊलखुणा ठेवत 
संस्काराची झालर होऊन 
मुली 
जन्म घे तू
ज्ञानेश्वराची मुक्ताई म्हणून 
ज्योतिबाची सावित्री म्हणून 
भिमाची रमाई म्हणून 
झाशीची राणी म्हणून
संस्कार सभ्यतेची नवयुगाचे प्रगतीची दारे होऊन 
मुली 
जन्म घे तू
कुणाच्याही पाठीमागे 
पण 
प्रगतीचे वारे वाहू दे 
स्वतःकडे संरक्षणाकडे आणि समाजाकडे

सविता तुकाराम लोटे

पाण्याच्या नित्यलिला

पाण्याच्या नित्यलीला 

अनंत लीला, अनंत रुपे
या पाण्याच्या नित्यलिला 
चिमुकले थेंब डोलती
फुले पानाच्या संगे
दवबिंदू घेऊन येई
गुलाबी हिरवळी मध्ये 
संथ वाहते घेऊनी 
आभाळातील भाव 
देती नवजीवन जगी 
सुख स्वप्नांच्या सोबती 
कधी सुखी घरा येई
कधी दुःखांच्या संगे
घेऊन जाई सप्तसागरा
क्षितीजाच्या पलिकडे 
या पाण्याचे काही 
न कळे 
कधी नयनी अश्रूफुलांच्या 
संगे

       सविता तुकाराम लोटे

उबंराबाहेरील प्राजक्ता

उंबराबाहेरील प्राजक्ता

अंगणात प्राजक्त हळूवार 
खेळत होती 
आणि मी पाहत होती
तो हसरा खेळ 
हळुवार 
हृदयातील झुरणे 
प्राजक्तालाही कळले असेल
 हळूवार मनाने 
अलगद अव्यक्त झालेल्या 
भिजल्या पापण्यातील क्षण 
आठवांसहित
 बहरलेला नाजूक नक्षीक्षणांची 
प्राजक्ताला हळूवार आतून 
उंबराबाहेरील प्राजक्ताला 

     सविता तुकाराम लोटे

हेवा

हेवा 
नकळत येते 
तुझी आठवण 
तुझे ते शब्द 
फिरत राहते
हसणे बोलणे 
आणि नकळत 
दाखविणे हक्क 
मनातील भाव 
चेहऱ्यावर दाखविणे 
क्षणभर थांबणे 
हसणे जाणे 
काहीच न ठेवता 
मनात फक्त आठवणी 
दाटून येते 
आणि पुन्हा परतते 
त्याच क्षणाला
   
         सविता तुकाराम लोटे

मंगळवार, १६ मार्च, २०२१



 

ik.;kP;k fuR;fyyk


vuar fyyk] vuar :is

;k ik.;kP;k fuR;fyyk

fpeqdys Fksac Mksyrh

Qqys ikukO;k laxs

Xkqykch fgjoGh e/;s

laFk okgrs ?ksÅuh

vkHkkGkrhy rs Hkko

nsrh uothou txh

lq[k LoIukP;k lkscrh

d/kh lq[ks ?kjk ;sbZ

d/kh nq%[kkaP;k laxs

?ksÅu tkbZ lIrlkxjk

e/kwu f{krhtkP;k ifydMs

;k ik.;kPks dkgh u dGs

d/kh u;uh vJwQqaykP;k

 laxs


lfork yksVs

मासिक बाई पण

*** मासिक बाईपण*** वेदनेच्या त्या दिवसात  आधार फक्त वेदनेचाच असतो  पूर्णत्वाच्या विचाराने  बाईपण जगत असते  वेदनेचा काय घेऊन बसले  मासिक धर्म...