मनात तू
सोडून आपल जग
जगली ती वेळ तुझ्यासोबत
आपले परके आणि परके आपले
झाले सहजच.
मिरवली मी... श्रृंगार करुनी
सांभाळत स्वप्नवेलींना
जगता आले मात्र मनातून
काही वेळा फेकताही आले ना
मनातील स्वप्न तुझ्यासोबत
जीवनाचा प्रवाह बदलला आणि
बदलले सर्व आपले परके
तू ही बदला...मी ही बदलले...
प्रश्नही बदलले... एकटीचे !!
नवीन अगदी, मनातून
उशीर झाला आता सर्व
नात्याला... पोरगी झाले मी
श्रृंगारहीन झाले मी...स्वप्नातील स्वप्नाने...तुझ्याबरोबर...
भेटलास तू मज त्याचव्यवस्थेचा
पुजारी...अशक्य आहे नवी भेट
स्वच्छ पाण्याचा तळ गढूळ झाला
आता...मनात तू...
असला तरी दुखावलेल्या
प्रेमाने आता
सविता तुकाराम लोटे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा