अंगण Courtyard ( suvichar) article

** अंगण **❤

        अंगण म्हणजे घरची ती जागा तिथे आठवणीचा पाऊस असतो. आठवणीच्या या ग्रंथगाथत अंगण खूप महत्त्वाची भूमिका निभावत असते. अंगणातील तुळशी वृंदावन अंगणाला सुरेख रूप देत जाते. अंगण मायेची जागा ,अंगण विसाव्याची जागा, अंगण पहिला पावसाच्या सुगंध, अंगण आठवण सुखदुःखाच्या सुरेख रंगबिरंगी रांगोळी.

             प्रत्येक टिपक्यांना रेषा सारखा. अंगण म्हणजे पहिले माहेर आणि घराचा उंबरठ्याच्या आत दुसरे माहेर. अंगण मायेच्या ओलाव्याने आपल्याला जोडून ठेवते. आजूबाजूच्या हिरव्यागार रूपाने मावळतीची सांजदीप अंगणाला नवचैतन्य देऊन जाते. ❤

        अंगण तुळशी आणि सांस्कृतिक याची माहेर असतेघर. प्रेमाचा सुगंध प्रकाशाच्या जोडीने चोहीकडे आपले अस्तित्व सांगत असते. वास्तवाची कल्पना देत असते. खरे काय खोटे काय यापेक्षा आपले अस्तित्व काय हे ते अंगण सांगते.

     शेणांनी सारवलेले अंगण किंवा स्टायलिस्ट झालेले आजच्या दोघांमध्ये फरक इतकाच की शेणाच्या आता वास येत नाही आणि स्टायलिश अंगणात तुळस रांगोळी राहत नाही. फक्त इतकाच फरक आयुष्यातही असेच काहीसे होऊन गेले आहे.

          मनुष्याच्या आयुष्याच्या प्रत्येक आठवणी आता जुन्या होत चालले आहे. अंगण हद्दपार झाले आहे. इमारतीच्या जंगलात आणि जंगल तर ते कोणते सिमेंट..! काँक्रीटचे वास्तव इतकेच की आता अंगण हरवत चालले आहे. अंगणातील कोपरा नी कोपरा जीवन ओल्या आठवणी अधिक जिवंत करीत असते. सुखाचा पाऊस धाराही अशाच आणि दुःखाच्या पाऊस धारा ही अशाच ...!❤❤

         कारण अंगण कधी कोणत्या मंडपाने सजेल माहित नसते. घराला जिवंतपणा देणारी हक्काची जागा म्हणजे अंगण. लेकराच्या खेळण्याची जागा अंगण घरातील अंगणात लागलेला प्राजक्ता गुलाब रात्र 

रातराणीआणि उंबरा हिरवीगार मेंदी गोड लिंब शेजारीच असलेली अबोली अंगणाचे रूप सौंदर्य अधिक फुलवीत जाते.

        आजच्या पिढीला हे अंगण क्वचित दिसते. महानगरात तर अंगण दिसतच नाही. पारिजातकाच्या सकाळची दृश्य अधिक मोहक असते. फुलांचा गालिचा अंगणाला अधिक सौंदर्य भर घालत राहते. झाडावरची सकाळची पक्षांची चिव चिवट कोकिळेचे मधुर गाणी वेगवेगळ्या पक्ष्यांची गाणी पोपटाची हितगुज मुंगी ताईंचे सरसर चालणे. 

         खारुताईचे झाडावर चढणे  गाईचे येणे भटक्या कुत्र्यांचा आवाज आणि पोळीसाठी दिलेले आवाज हे सगळं अंगणातच घडते. या सर्व निसर्गलीला महानाट्य सर्व अंगणातच घडत असते .

      उन्हाळ्यात अंगणात आलेली चिऊताई पाण्यासाठी हक्काने खिडकीजवळ जोरजोरात आवाज देणारी .....दाण्यासाठी हक्काने संपूर्ण अंगण डोक्यावर घेणारी....  सर्व मनासारख होईपर्यंत फक्त एक प्रकारचा सुरेल लयात आपल्या अधिकार त्या अंगणातून आपल्याला दाखवीत असते.❤❤❤

       अंगण म्हणजे त्यांच !माहेर त्यांची हक्काची जागा ! त्यांचे बालपण त्याही कुठेतरी त्या अंगणा लगत असलेल्या मोठ्या झाडाच्या घरटात जन्मलेला आडोशाला लपून छपून राहणाऱ्या पंख फुटले की तिथेच अंगणात चिव चिवट चालू ..!

       जसे घरात लहान मुलं सगळ्या घरभर नाचत फिरतो. तशी चिऊताई संपूर्ण अंगणभर आपलेच राज्य असल्यासारखे बिनधास्त फिरत असते आणि सांगत असते पंख सगळ्यांनाच असते.

          रांगोळी सूर्य दर्शनाने लाजून आपले रूप चमकवीत असते. फुललेला मोगरा गुलाब सोबत तीही खेळते. बालसख्या सोबत जिव्हाळ्याच्या या जागेवर इतकं प्रेम कदाचित घरातील एकाही कोपऱ्यावर आपण करत नाही.

           घरातील उंबरठा ओलांडून फक्त कधी कधीही जाऊ शकतो ती जागा म्हणजे अंगण. रात्रीचा चांदण्या प्रकाश गप्पा मैफिली या ही अंगणातच होतात. पौर्णिमेचा चंद्र ही सेलिब्रेट केला जातो केला जातो. आता अंगणाची जागा घरातील टेरीसने घेतली आहे. ❤❤

          लग्नाचा मंडपही या अंगणात सजला जातो. निर्मळ पवित्र मनाने याच अंगण विधी होता. सर्व आठवणी अंगणातच घडतात.  डोळ्यासमोर येत आहे शितल प्रकाशात आजी आजोबांसोबत गोष्टींचा फड..!याच मनात रात्रभर गाजविला जायचं चिवडा पार्टी मस्ती गोंधळ हाणामारी अभ्यास कविता तोंड पाठ करणे. या छोट्या - छोट्या आठवणी आयुष्याला एक वळण देत जाते.

                 आताच्या या वास्तव जगात खेळता - खेळता पण किती मोठे होऊन जातो. हे आपल्यालाही कळत नाही. स्पर्धा युगात वावरतांना आपण लहानपणी घातलेला फ्रॉक आता आठवत नाही म्हणून तर आपण मोठे झालेले असतो. कदाचित यालाच मोठेपण म्हणतात.❤

" लहानपण देगा देवा मुंगी साखरेचा ठेवा", असे म्हणत लहानपणाची गोडवे आपण गात राहतो. पण खरंच मोठे झाल्यावर कळते; अंगणातील मज्जा ते दिलखुलास हसणे स्पर्धा मुळात कशाचीच नव्हती. फक्त होती ती उमलण्याचे दिवस. उमलने म्हणजे इतकी स्पर्धा हे कधी कळलेच नाही.

           आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर एक एक पाकळी उगवत आपले आयुष्य टवटवीत चैतन्य भरलेले असावे. इतकीच इच्छा लहानपणी मनात मोठेपणाचे स्वप्न होते पण हातात वारा जसा पकडू शकत नाही तसे वेळ सुद्धा.

         दाणे टिपण्यासाठी सकाळ संध्याकाळ पक्षांची शाळा भरते इतकच माहीत होते म्हणून त्यांना दाणे टाकायचे त्यांच्या शाळेचा भाग होण्यासाठी पण आता कळते अंगणात भरलेली शाळा ती शाळा नव्हतीच मुळी ती होती "जीवन जगण्याची कसरत," जिवंत राहण्याचा निसर्ग नियम गतकाळाच्या आठवणी. आपल्या भावनांना सावली देते.❤❤

           उदास दुःखाच्या शून्य झालेल्या भावनेला ओलावा देते ते अंगणात. भिजलेले ते आपले रूप आता भिजलेले असताना तसे प्रफुल्लित होतच नाही. आता फक्त असते नाती जपण्याचा जीवघेणा खेळ. शून्य झाल तर बरे नाही तर नात्याची वीण कधी तुटेल माहित नसते.

            ऊन - सावलीचा खेळ वासल्याची नाती जपावीच लागते. आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर आपले वळण नसले तरी उमललेली कळी पायदळी तुडवली जात असली तरी सुई धागा हातातच ठेवावा लागतो.

        वेल जशी झाडावर चढते आधाराने फुलते सुगंध देते, फुलपाखरांचे येणे होते -जाणे होते, मधमाशी ही येऊन जाते. आपले अधिकार घेऊन जाते. जबाबदारीने ते साचून ठेवते आणि एक गोडवा तयार करून ठेवते तसेच नात्याचीही असावे म्हणून हातात नेहमी सुई दोरा ठेवावाच लागतो.❤❤❤

      अंगण ते मायेची सावली आहे तिथे फक्त सुखाची सावली मिळते असे नाही तिथे फक्त दुःखाची सावली मिळते असे नाही पण काही आठवणी ह्या अंगणाशी निगडित असतात. आयुष्याचा शेवटचा क्षणाची शेवटची साक्षीदार ही अंगणच असते. तिथे सर्व विधी आटपल्या जातात. दुःखाचा महापूर तेच अंगण बघते. उदास शून्य झालेले डोळे एक व्यक्ती नसण्याचे दुःख आणि त्या अंगणात खुप आठवण येते त्या व्यक्तीच्या कोपरा कोपऱ्यातअसते.

        त्या आठवणीच्या ऊन सावलीच्या खेळात माणूस शेवटच्या प्रवासाला निघतो.  शेवटची आठवणीही त्याच अंगणात असते. 

       म्हणून घरातल अंगण जपून ठेवा. छोटस का होईना पण जपून ठेवा. आयुष्याला खूप आठवणी ते अंगण स्वतःसोबत जपून ठेवते. कदाचित आपल्या शेवटच्या टप्प्यापर्यंत तेच ते जपून ठेवते. त्या घराचे वास्तव असते तोपर्यंत ते अंगण त्या आठवणी जपून ठेवते.❤

          प्राजक्ताच्या फुलांनी सजलेले अंगण शेवटच्या क्षणाचा निरोप घेतल्यानंतर सजलेले अंगण दोन्ही गोष्टी निरोपाच्या असतात पण त्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन आपला वेगवेगळा...! तसेच आयुष्यही आयुष्याच्या यशोगाथेत चोरी गेलेले अंगण परत निर्माण करू या !!

          नव्या पिढीला नव्या नव्या विचारांना नव्या संस्कृतीला आपल्यामध्ये जोपासताना नव्या प्रकारचे अंगणही सजवू या !!अंगणाची मज्जा आजच्या नवीन पिढीला कळू द्या! लाडक्या मुलांचे बालपण अंगणात आठवणीच्या स्वरूपात घट्ट मातीशी त्या घराच्या जिव्हाळ्याशी राहू द्या.

       घरट्यातून पाखरे उडाले की ते कधी परत येतील माहित नाही पण अंगणातील त्या आठवणी आपल्या आठवणींना सुखद अनुभव मात्र नक्की देईल अंगणात चिवचिव उद्या परत आपल्या घरट्याकडे वळेल थोडा विसावासाठी  तरी अंगण त्या आठवणींच्या स्वरूपात घर करून राहील....!❤❤❤

        

"अंगण म्हणजे घराच्या जिवंतपणा 

अंगण पावसाची पहिली सर 

अंगण पावसाची शेवटची सर 

अंगण सूर्यप्रकाशाची पहिली किरण 

अंगण मावळतीचा शेवटचा सूर्यप्रकाश " 

          हद्दपार होत असलेले अंगण आयुष्यात परत निर्माण करा. गोड - कडू आठवणी सोबत आंबट तिखट तुरट अशा कितीतरी चवी आपल्या आयुष्यात येऊ द्या आणि त्या फक्त त्या एका छोट्याशा मायने ओलावून गेलेल्या कोपऱ्यामध्ये असते.

अंगण पहिल माहेर उंबरठा ओलांडल्यानंतर......

अंगण शेवटचे साक्षीदार उंबरठा ओलांडल्यानंतर!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

लेख कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤

=============================

** Courtyard **

        Yard is that place of the house where memories rain.  Angan plays a very important role in this book of memories.  Tulsi Vrindavan in the courtyard gives a beautiful look to the courtyard.  Angan is a place of magic, Angan is a place of relaxation, Angan is the first fragrance of rain, Angan is a beautiful colorful rangoli of pleasant memories.

 Line each of the notes.  Angan is the first floor and the second floor within the threshold of the house.  The courtyard binds us with the moisture of Maya.  With the surrounding greenery, sunset sunset gives new life to the courtyard.  

 The courtyard is home to Tulsi and cultural.  The scent of love, coupled with light, tells its existence everywhere.  Gives an idea of ​​reality.  Rather than what is true or false, it tells us what our existence is.

The only difference between a dung covered courtyard or a stylistic one today is that dung no longer smells and a stylish courtyard does not have a tulsa rangoli.  The only difference is that something similar has happened in life.

 Every memory of human life is getting old now.  The courtyard is banished.  In the forest of the building and the forest, which cement is it..!  The reality of concrete is that the yard is now disappearing.  Every nook and cranny of life in the courtyard brings alive memories.  The rain of happiness is like this and the rain of sorrow is like this...!

 Because you never know which mandap will adorn the courtyard.  The courtyard is the right place to liven up the house.  Children's play area, yard, house yard, Prajakta Gulab Ratri

 Aboli with night and umbra green henna sweet lime next to each other adds to the beauty of the courtyard.

Today's generation rarely sees this courtyard.  There is no courtyard in the metropolis.  The morning view of Parijataka is more charming.  A carpet of flowers continues to add more beauty to the yard.  The chirping of the birds in the morning on the tree, the melodious songs of the cuckoo, the songs of different birds, the cheerfulness of the parrot, the brisk walking of the ants.

 Kharutai climbing the tree, the coming of the cow, the sound of the stray dogs and the calls for the beehive all take place in the courtyard.  All these natural dramas are happening in all the courtyards.

 Chiutai, who came to the yard in summer, making a loud noise near the window for water....taking the whole yard for right.... Only a kind of melodious rhythm shows us our rights from the yard.

 The courtyard is their rightful place!  His childhood was also somewhere in that courtyard, born in the nest of a big tree, Adoshala, who was hiding, burst his wings and started chirping in the courtyard.

Like children dance all over the house.  Just like that, Chiutai roams around the entire yard as if it is his own kingdom and says that everyone has wings.

 Rangoli shines in the face of the sun.  She also plays with the blossoming Mogra Gulab.  Perhaps we do not love any corner of the house as much as this place of intimacy with the children.

 The only place that can ever cross the threshold of the house is the yard.  Moonlit chat concerts at night are held in the courtyard.  The full moon is celebrated.  Now the courtyard has been replaced by indoor terraces.  

 The wedding mandap is also decorated in this courtyard.  It was this courtyard ritual with a pure and holy mind.  All memories are made in the yard.  In front of the eyes, things are happening with the grandparents in the light.  These small memories give a turn to life.

In today's real world, you play - but how much you grow up.  We don't even know this.  As we live in the age of competition, we no longer remember the frock we wore as a child, but we have grown up.  Perhaps this is called greatness.

 We keep singing the sweetness of childhood by saying, "Childhood will be given to God by keeping the ant sugar".  But really when you grow up you know;  The fun to hearty laugh competition in the courtyard was basically nothing.  It was just the blooming days.  Umalne has never known so much competition.

 May your life be filled with renewed vitality, growing one petal at a time at every stage of life.  As a child, there was a dream of greatness in the heart, but time cannot be grasped like the wind in the hand.

 All they knew was that the school of parties filled morning and evening to collect seeds, so they would throw seeds to be part of their school, but now they know that the school filled in the yard was not a school at all, it was a "practice of living," nature's law of survival, memories of the past.  Shades our feelings.

It gives moisture to the voided feeling of melancholy sadness in the yard.  That drenched form of ours is no longer as cheerful as when it was drenched.  Now there is only a deadly game of maintaining relationships.  It is not good if it becomes zero, otherwise you never know when the relationship will break.

 The play of sun and shade has to be maintained.  Even if it is not our turn at every turn of life, even if the blossoming bud is trampled underfoot, the needle and thread must be kept in hand.

 As the vine climbs the tree, the blossoms at the base give off fragrance, the butterflies come and go, the bees come and go.  Takes away your rights.  Responsibly stores it and prepares a sweet as well as a relationship, so one must always have a thread on hand.

       Angan is a shadow of magic, there is not only a shadow of happiness, there is not only a shadow of sadness, but some memories are associated with this angan.  The yard is the last witness of the last moment of life.  All rituals are performed there.  A deluge of sorrow sees that yard.  Sad empty eyes The sadness of not being a person and that person's corner is in the corner of the yard.

 In the play of sun and shadow of that memory, the man goes on his last journey.  The last memories are also in the same yard.

       So keep the yard in the house safe.  Even if it is small, keep it.  A yard carries with it many memories for a lifetime.  Maybe that's what keeps it going until its end.  As long as the reality of that house is there, that yard keeps those memories.

       The courtyard decorated with flowers of the ancestors The courtyard decorated after saying goodbye to the last moment Both things are farewell but our view of it is different...!  Also let's restore the stolen yard in the success story of life!!

       Let's also decorate a new kind of yard while cultivating the new generation, new ideas, new culture in us!! Let the new generation know the joy of the yard!  Let the beloved children's childhood remain in the courtyard in the form of memories with the firm soil close to that house.

 We don't know when the birds will fly from the nest, but those memories in the yard will surely give a pleasant experience to our memories.

 ✍️"The yard is the lifeblood of the house

 First sir of yard rain

 Last sir of yard rain

 The courtyard is the first ray of sunlight

 Angan Mawalti's Last Sunlight"✍️

 Bring a banished yard back to life.  Let the sweet and bitter memories along with the sour, bitter and astringent flavors come into your life and it is only in that one small corner that has been moistened with honey.

 After crossing the first threshold of the yard...

 After crossing the yard last witness threshold!!

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

 The poem is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤

 =========================================================

" रंग प्रेमाचा... प्रेम वाऱ्याचा❤"Color love... Love of the wind 💕😄

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

" रंग प्रेमाचा...  

      प्रेम वाऱ्याचा❤"

              "The color of love...

 Love is of the wind❤"

        फेब्रुवारी महिना म्हणजे प्रेमाचा महिना. गुलाबाच्या फुलासारखी फुलते मन. ओला वादळी किनारा, सुखाचा किनारा. मन कुठे वाहत जाते माहित नाही.

(February is the month of love.  The mind blooms like a rose flower.  Wet stormy shore, happy shore.  I don't know where the mind goes. )

       प्रत्येक शब्दात गुंज असते. कुणी शोधते राधा तर कुणाचा शोध कृष्णाचा!! 

      फक्त सोबतीचे अलगद हळुवार स्पर्शाची जाणीव म्हणजे प्रेम आणि हे प्रेमाचे वारे मनातील भावनेला एका शब्दात गुंफण्याचे. 

संयमाला हृदयामध्ये साठवून दाट गुलाबी लाली निर्माण करित असते.  हृदय विचार करीत असते.  हवेहवेसे वळण  गवसावे म्हणून उगाच गुलाबी आठवणींचा संग्रह करत जातो. नात्याला नवीन गुलाबी नात्यात गुंफण्यासाठी.

        वारा प्रेमाचा जीवनात आनंद फुलवेल म्हणून कायम त्या प्रेमाबरोबर न बोलताही वाहत असतो. कधी अबोल क्षणांसोबत तर कधी चेहऱ्यावरील स्मित हास्य सोबत...!❤😀

       फेब्रुवारी महिना त्या सर्वांना शब्द देणारा. झुरता मनाला शब्द देणारा. वाऱ्याची झुळूक यावी तशी हा महिना मनाला मायेची प्रेमाची पालवी ओलसर करून जाते.

    हृदयी गुलाब बहरलेला असतो.  चाफा बहरलेला असतो गंध दरवळत. गजरा शोभतो वेणीला! फुलपाखरासारखा गोड रंगीबिरंगी भावनेला स्पर्शून जाते 

   अशा क्षणाला कविताही सुचतात सहज फुललेल्या गुलाबी गुलाबासारखा. गालावर दाट लाली. दाटलालीचा प्रेमाचा गारवा हळूच मनाला स्पर्शून जातो. अंगावर शहारे उलटून जातो. उधळण प्रेम रंगाची. उधळण रोमहर्षक आठवणींची. उधळण पहिल्या स्पर्शाच्या भावनेची. उधळण सुखद आयुष्याच्या पहिल्या क्षणांची.

       जीवन सोबतीच्या चेहऱ्याला चेहरा मिळालेला  असतो. आठवणींचा पसारा हृदयात घट्ट बांधला जातो. फुलता पसारा मनाला स्पर्श करून जातो. कधी कधी प्रेमाचा रंग हा फक्त भावनेशीच निगडित असतो असे नाही कधी तो रंग डोळ्यावाटेही अलगद वाट देऊन जातो.

        सुखाचा किनारा फक्त कधी कधी स्वप्नातही देऊन जातो. कारण प्रत्येकालाच या प्रेम रंगात रंगता येत नाही. कधी जबाबदारीने तर कधी स्वप्नांच्या मागे धावण्याची जी स्पर्धा आपण आपल्यासाठी निवडलेले असते त्यासाठी.💕💕

(The edge of happiness is only given in dreams sometimes.  Because not everyone can paint in this color of love.  Sometimes with responsibility and sometimes to run after dreams for the competition that we have chosen for ourselves.💕💕)

       त्यामागे धावता धावता हा ओला वादळी किनारा स्वप्न पुरताच मर्यादित असते. कारण स्पर्धा ही आपली असते. आपल्या स्वप्नांची असते. आपल्या भविष्याची असते. तर कधी वर्तमानातील आयुष्याचे गणित चुकू नये म्हणून सुद्धा असते.                

        दाटलेला लाल गुलाबी रंग हा फक्त कोणत्याही भावनेत रुपांतरीत करता येत नाही आणि केल्यास त्या सुखद भावनेला योग्य न्याय दिल्या जाईल का? हाही प्रश्न पुष्कळदा मनात येऊन जातो. हा ही एक प्रेमाचा रंगच असतो.

         भावनांना प्रेमाचा वारा वाहत असतो पण तो वारा जबाबदारीने स्वप्रयत्नाने दुर्लक्षित केले जाते. आकर्षणाला प्रेमात रूपांतर केले जाते. भाव गुलाबी गुलाबी, शब्द गोड आठवणींची शिरशीर, दरवळ सुगंधी प्रेमाचा,  कधी चॉकलेट सोबत तर कधी गुलाबासोबत...  तर कधी नुसताच स्माईल सोबत तर कधी फक्त भावनेसोबत...!!!❤❤

       प्रेमाचा वारा मनाला स्पर्शून जातो एक वादळ अमूल्य जीवनात घेऊन येतो पण कधी कधी हाच प्रेमाचा रंग वारा एकतर्फी सुद्धा असते फक्त विरंगुळा म्हणून सुद्धा प्रेमाचा वारा निर्माण केला जातो. आणि इथेच गालबोट लागते चंगळवादाची नवीन व्याख्या निर्माण होते आणि जीवघेणी स्पर्धा चालू होते.

      पण वारा प्रेमाच्या; मनाचा निर्माण होत असताना या पवित्र बंधनाला कधी एकतर्फी प्रेमाचा ही संघर्ष करावा लागतो. 

      असे करू नये. बळजबरीने केलेले प्रेम हे प्रेम नसून (.....................) रिकाम्या जागी तुम्हाला अभिप्रेत शब्द मनाला सांगावा .हळुवार प्रेमाच्या नात्याला गालबोट लागू देऊ नका. हळुवार प्रेमाच्या वाऱ्याला वादळाचे रूपांतर करू देऊ नका.

       चंगळवादाचे गणित उघडा रस्त्यावर दाखवू नका. पाश्चात्य संस्कृतीचे अनुकरण करताना कुठेतरी त्यांनीही मर्यादा घालून दिलेला आहे त्या मर्यादा पाळा. कारण आपल्या मर्यादाच आपल्या आयुष्याची गणित मांडत असते.

              प्रेमाचा वारा सतत उन्हाच्या चटक्यांनी जीवनभर सहन करावा लागेल. कारण शेवटी एका क्षणाला जीवनाच्या सत्य गणिताला समोर जावे लागते. क्षणिक आनंदासाठी आयुष्याचे गणित उणे होऊ देऊ नका. रीती होऊ देऊ नका.💔       

       कारण तुमचे प्रत्येक पाऊल हे फक्त तुमचे नसतो. तुमच्या आजूबाजूंनी असलेला त्या प्रत्येक माणसाचा असतो त्यांच्या भावना तुमच्या भावनेबरोबर जोडलेला असते. फुललेले असते. भविष्याचे स्वप्न पाहिलेले असते.म्हणून चुकीच्या पावलांवर पावले टाकू नका.

       मनात भावना फुलवा,वाऱ्या प्रेमासोबत!! प्रेम रंगात रंगून घ्या; ओल्या भावनेने. पण फक्त भावनेने नात्याला कुठेतरी गुंतवून ठेवा.Love you म्हणून ठेवा. पण मर्यादित स्वरूपात.

प्रेमाचा रंग हळुवार 

प्रेमाचा वारा हळुवार 

प्रेमाची चाहूल हळुवार 

प्रेमाचा सुगंध हळवा 

प्रेमाचा वारा कल्लोळ 

प्रेमाचा वारा गहिरा 

प्रेमाचा वारा बहरलेला 

प्रेमाचा गजर चोहीकडे 

प्रेमाचा रंग गुलाबी 

प्रेमाचा वारा गुलाबी 

प्रेमाचा गोडवा चॉकलेटी 

प्रेमाचा रंग वादळी सुखाचा किनारा 

प्रेमाचा रंग आपल्यासंस्काराचा 

प्रेमाचा रंग उस्फूर्त भावनेचा 

प्रेमाचा रंग रिकामा 

जो रंग देऊ 

तो रंग देणारा- घेणारा 

प्रेमाचा वारा बेधुंद 

प्रेमाचा रंग फुलपाखरासारखा 

प्रेमाचा वारा रंगबिरंगी 

प्रेमाचा रंग हसरा चेहऱ्यावर दाटलेला  

प्रेमाचा रंग हसऱ्या ओठांसोबत 

प्रेमाचा वारा हसरा नयनांसारखा 

रंग प्रेमाचा...  

प्रेम वाऱ्याचा 💕😄!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

        ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤=============================

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

"Color love...

 Love of the wind 💕😄!!"

         February is the month of love.  The mind blooms like a rose flower.  Wet stormy shore, happy shore.  I don't know where the mind goes.

 Every word has resonance.  Someone is looking for Radha and someone is looking for Krishna!!

 Only the sense of a companion's separate gentle touch is love and these winds of love encapsulate the feeling of the mind in one word.  Patience is stored in the heart and produces a deep pink blush.  The heart thinks.  As a whimsical turn, the rose keeps collecting pink memories.  To weave the relationship into a new pink relationship.

 Wind always flows with that love without speaking as it will blossom the joy of love in life.  Sometimes with the bitter moments and sometimes with the smile on the face...!❤😀

       The month of February is a word for all of them.  Giving words to the mind.  Like a breeze, this month moistens the mind with the love of Maya.

 

      The month of February is a word for all of them.  Giving words to the mind.  Like a breeze, this month moistens the mind with the love of Maya.

         A rose blooms in the heart.  The chaffa is blooming and smelling.  Gajra suits Veni!  Touches the sweet colorful feeling like a butterfly

 At such a moment, poetry also suggests itself like a pink rose that blooms easily.  Deep blush on the cheeks.  Datlali's love slowly touches the heart.  Shahare is overturned on the body.  The color of overflowing love.  A flood of exciting memories.  Exuding the sensation of first touch.  The first moments of a blissful life.

          The face of the life partner has got a face.  Memories are bound tightly in the heart.  The flower spreads and touches the mind.  Sometimes the color of love is not only related to the feeling, sometimes that color is also different from the eyes.

         The edge of happiness is only given in dreams sometimes.  Because not everyone can paint in this color of love.  Sometimes with responsibility and sometimes to run after dreams for the competition that we have chosen for ourselves.💕💕

       Running behind it, this wet stormy shore is limited to dreams.  Because the competition is ours.  Your dreams are there.  It is our future.  Sometimes the math of present life is also to avoid mistakes.  A deep crimson pink color can't be converted into just any emotion, and if it does, will it do justice to that pleasant feeling?  This question often comes to mind.  This is the color of love.

        Feelings have a wind of love blowing but that wind is ignored by responsible self-effort.  Attraction is transformed into love.  Feelings are pink, words are full of sweet memories, sometimes with fragrant love, sometimes with chocolate and sometimes with roses... sometimes with just a smile and sometimes only with feelings...!!!❤❤

           The wind of love touches the mind A storm brings precious life But sometimes the same color wind of love is one sided Just as a color the wind of love is created.  And this is where the taunting begins, a new definition of chauvinism emerges, and a deadly contest ensues.

        But the wind of love;  While the mind is being formed, this sacred bond sometimes has to face this conflict of one-sided love.

 Don't do that.  Forced love is not love but (...................) in the blank space you should tell the mind what you mean.  Don't let the gentle breeze of love turn into a storm.

        Do not show the mathematics of chauvinism on the open streets.  Follow the limits that they too have set somewhere while imitating western culture.  Because our limits are the maths of our life.

       The wind of love will have to endure the constant heat of the sun throughout life.  Because at last one moment the true mathematics of life has to be faced.  Don't let the math of life be minus for momentary happiness.  Don't let it happen.💔

 

         Because every step you take is not yours alone.  Every person around you has their feelings connected to yours.  It is blooming.  Future is dreamed. So don't step on wrong steps.

          Let the feelings bloom in your heart, with the love of the wind!!  Paint in the color of love;  With a wet feeling.  But just involve the relationship somewhere with emotion. Keep it as Love you.  But in limited form.

 The color of love is soft

 The wind of love is gentle

 Love is soft

 Smell the scent of love

 The wind of love

 The wind of love is deep

 The wind of love

 The alarm of love

 The color of love is pink

 The wind of love is pink

 The sweetness of love is chocolate

 The color of love is the shore of     stormy happiness

 The color of love is our culture

 The color of love is spontaneous   feeling

 The color of love is empty

 Give the color

 He is the color giver and taker

 The wind of love

 The color of love is like a butterfly

 The wind of love is colorful

 The color of love is thick on the   smiling face

 The color of love with smiling lips

 The wind of love is like a smile

 Color love...

 Love of the wind 💕😄!!

       ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

        The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

============================

***काळोख ****

       काळोख म्हणजे अंधार पण कधी कधी या काळोखा झालेला प्रवास मनाला खूप सकारात्मक आयुष्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन देतो. या काळोखानंतर येणारा उजेड खरंतर आयुष्याला नवीन सकारात्मक वळण देते....!!!

****काळोख ****

उध्वस्त झालेला प्रवास परत 

चालू झाला, त्याच काळोखात 

पळणारी झाडे अंधारासोबत 

चंद्राचा हलका प्रकाशात  

चांदण्याची सोबती 

मनाला परत हसण्याचा बळ देत 

सांगून जाते 

बघ चालू झाला ना प्रवास परत 

तुझा माझा तुझ्या मनासारखा 

हा काळोखी प्रवास सूर्याच्या 

पहिल्या किरणासोबत 

स्वप्नाच्या त्या वाटेवर घेऊन जातो 

तिथे फक्त प्रकाश असतो 

संघर्ष खूप जीवघेणा 

तरी हवाहवासा वाटणारा 

हा प्रवास काळोखातच करतो 

मला पहिला किरण शोधायचा असतो 

 याच काळोखी  खिडकीतून 

कधी सूर्याचा तर कधी स्वप्नांचा 

तर कधी मूठमाती दिलेल्या शब्दांचा 

काळोखाचा प्रवास उजेडाचा प्रवास 

खूप काही मिळण्याचा प्रवास 

संघर्षाला अर्धविराम 

स्वप्नांना स्वल्पविराम 

आणि आयुष्याला आणि 

आयुष्याला गती 

काळोखात उध्वस्त झालेला 

प्रवास सोबत...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

      कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤

------------------------------------

        Darkness is darkness but sometimes this dark journey gives the mind a very positive outlook on life.  The light that comes after this darkness actually gives a new positive turn to life....!!!

            ***darkness****

 Ruined journey back

 Turned on, in the same darkness

 Running trees with darkness

 In the light of the moon

 Companion of the moon

 Giving strength to the mind to smile back

 It goes without saying

 Let's see if the journey is back

 Your mine is like your mind

 This dark journey of the sun

 with the first ray

 Takes you on that path of dreams

 There is only light

 The conflict is very deadly

 However desirable

 This journey is done in the dark

 I want to find the first ray

 Through this dark window

 Sometimes of sun and sometimes of dreams

 And sometimes the words given with a fist

 A journey of darkness, a journey of light

 A journey to achieve so much

 A pause in the struggle

 Comma to dreams

 And to life and

 Speed ​​up life

 Ruined in darkness

 Along with the journey...!!

          ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

       If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

 The poem is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤

=============================

अथांग

     *****  अथांग  ******

     मनाच्या खोलदरीत भावना हळव्या होऊन आपल्याच भाव विश्वात आपला भावना अथा अथांग सागरासारखे मनाच्या खोलदरी साठवून ठेवतात उगाचच त्यादरीला कधी वादळ येते कधी वारा स्पर्शून जातो कधी गोंधळ घालून जातो असे का व्हावे हे कळत नाही पण उगाचच स्वतःच स्वतःला सांत्वन देत मनाच्या खोल डोळ्यात भावनांचा संवेदना बोचट करत राहते कधीतरी हा खेळ थांबेल वाळवंटातही हिरवळ फुलेल एकदाची पण मनाच्या अनाथ अथांग सागरामध्ये संवेदनाची कोणती संवेदना चालू असे माहित नाही तिथे उभी असते प्रत्येक वेळी कधीतरी पतंगासारखे उडणारे आपलेच हृदय आपल्याच भावना काळोखातले चांदणे चकाकी होतं  मन अथांग सागरासारखे खूप आपल्या सोबत ठेवत असते लख्ख प्रकाश देत त्यावर ताण सागरामध्ये वेचून घ्यावी इतके शांतता उरलेली असते पण मनातील भावना धुंद होत असतात कधीतरी भावना ओठांवर शब्द म्हणून येतच नाही उरते फक्त एक भिजलेले विझलेले स्वप्न उरते फक्त तळमळ उरते फक्त पायात रुतलेला काटा खोल अथांग दरीत मनाचा ठाव ठिकाणही न लागू देता गळून पडतात स्वप्नाची माळ घरातल्या जळमटीसारखे मनाच्या अथांग सागरात जळमट लागते आणि तिथे फुलतच नाही जाई मोगरा गुलाब कुंदा चाफा अबोली प्राजक्ता...!! वाहून जाते जोहीकडील शांतते मनाच्या अथांग सागरात बेचैन होत असते मनातील भावना..! मनाला कुठेही चौकट नाही भावनेला कुठेही चौकट नाही जाणिवेला कुठेहीीी चौकट नाही पडलेल्या गाठीला कुठेही बंधन नाही जोडलेल्या नात्यांना कुठलीही बांधील की नाही उमलताात फक्त वेदना मनाच्या खोल अथांग सागर तिथे कशाचाही ठाव ठिकाणा नसतो अप्रतिम अशी एक संवेदना त्याा डोहामध्ये संवेदनहीन होत जाते आणि मनात फक्त उरतो वरवरची शांतता शांत सागरातील पाण्यासारखे त्याला कधीही अशांततेचेेे स्वरूप प्राप्त होईल तीी चौकट अथांग सागर का निर्माण करत अस

मनातील अथांग सागर झेप घेते उंच उंच तिला ओढ असते स्वप्नांच्या वाटेची धुंद झालेले दवबिंदूच्या साक्षीने का होईना अश्रूंच्या प्रवासातला नवीन वाळण हवे असते रस्ता गाठण्यासाठी मनातील अथांग सागर योग्यांना खुणा कुणालाच दाखवत नाही तो जणू महासागरच असतो शांत पण आज खोल अथांग असतो तो त्याला नातं अंत ला सुरुवात विचारांच्या भावनेच्या लाटेवर तो आपली भरती घेत असते आहोटी आली की ते मनातच ठेवत असते तिचे छोटेसे विश्व प्रखर दिव्यांनी पेटलेले असते गुंफलेल्या ठणठणीत मोकळेपणा सागरात हेलकावे खात असते भरकटलेला किनारा शोधत असते लाटांचा शोध मुळात नसतोच तरच ते फक्त तटस्थपणे बेचिराख झालेली अवचित मनाने फक्त शांतता शोधणे पण मनाच्या खोलदरीत ते शांतता कधी लाटांच्या वादळाबरोबर महाप्रलयाची संकल्पना रचत असते माहित नाही विचारांच्या आणि भावना संवेदनाच्या तटस्थपणे स्वीकारलेले शब्द आता प्रलयरुपी शब्दांसोबत आपल्या सोबत घेत असते वाट पहात फक्त उलट सुलट लाटन सोबत खेळत असते जगण्याचा मोह माहित नाही कुठे कमी होतो निरागसपणा मनाचा कुठे संपतो मनाच्या अथांग सागरात थेंब आता प्रलयाचेही रूप कधीही घेऊ शकते पण मनाला सतत पालवी शांतपणे पण बंदिस्त अवस्थेत आठवतात उन्हाळे पाण्याविनाच गेलेले आठवतात उन्हाळे घामाच्या धारेने वाहिले आठवतात उन्हाळे हजार पटीने सोसलेले पण शांतपणे समुद्रकिनारा जवळच असून सुद्धा भरकटलेला किनारा शोधावा अशिती अवस्था असते हलकीच पण पापण्यांनी भरलेले हलकेच पण अश्रूंनी भरलेले हे कळत नकळत उभ्या असतात लाटा आपल्या येण्याची आणि जाण्याची दोन्हीही अवस्था बघण्यासाठी अंतर्मनात पापणी मिळतात काळीज चिरं होते विसरतात तोही अथांग सागर कधीतरी उन्हाळे उन्हाळी पेटलेले शब्दांनी पेटलेले विसरतात तोही अथांग सागर आठवणींच्या महापुरात आठवणी साठलेल्या विसरतात तोही अथांग सागर शब्द शब्दांचे दुःख असो किंवा आनंद संवाद चालूच असतो अथांग मनाच्या सागरात कधी कधी वाटते समर्पित व्हावे त्या सागराबरोबर कधी कधी वाटते समर्पित हा विद्य कधी कधी वाटते समर्पित व्हावे

विजलेल्या भिजलेल्या क्षणांसोबत पण अथांग मन सगळे कसे आपलेसे करून टाकते समजत नाही त्या मनाला शोध घ्यावा तर कशाचा थकलो तर कशाने रंग रंगावर तर कशाने किनारा का सापडावा जर किनारा सापडावा असे वाटत असेल तर किनारा हरवला आहे हे तरी कुठे माहित आहे नवा रंग भरावा असे वाटत असताना हातात खूप काही रंग आहे नवीन रंगांची काय आवश्यकता आहे रिते झालो नाही अजून ओंजळीत खूप काही आहे रंगलेल्या गप्पा आठवणींच्या रंगलेल्या गप्पा स्वप्नांच्या फुललेला सुगंध गंधाळलेला फुललेला गुलाब टवटवीत लाल मनाचा साचलेले रूप बालपणाचे भिजलेलं हृदय गोड आठवणींचे हे सुद्धा आता अथा सागरात आहेच की मनाच्या खोल मनात काय संवेदना चालू आहे हे पाहत असताना फक्त आपण अस्ववेदना का बघत असतो रीत झालेल्या भावना का बघत असतो सर्वच खिडक्या उघड्या आहे काचे बंद असलेल्या खिडक्या सुद्धा उघडाच आहे प्रकाशाची चाहूल तर प्रत्येक खिडकी मधून येत आहे तर मग सरलं काय अथांग सागर मनाच्या अंधाऱ्या वाटेवर का चालत आहे प्रकाश तर चारही बाजूने आहे तर मग मनाच्या आता सागराला तीच भेट का मिळते जी आपली कधीच झालेली नसते आपल्यातील नकारात्मक दिशेलाच आपण आपले अस्तित्व का मानायचे हे आता सागराला कळले पाहिजे शोधून काहीही सापडत नाही कणाकणात फक्त सत्याची चाहूल असते  पाण्याचा प्रत्येक थेंब फिल्टर पाण्यापेक्षा ही स्वच्छ असते कारण पाणी कोणतेही रंग रूप घेऊन येत नाही पाणी कधीही कोणत्याही साच्यात आपले अस्तित्व नष्ट करत नाही तहान भागविणे हा त्याचा धर्म धर्म तो कोणत्याही स्वरूपात असो तसेच माणसाची ही मनाच्या खोल अथांग सागरात गर्दी फक्त जाणीवची असते त्याला कोणत्याही स्वरूपात रंगात आकारात साच्यात बंदिस्त करू शकत नाही न उमटलेल्या भावना जर इतके महत्त्व मन देत असेल तर मनाच्या अथांग सागरात फक्त दगड माती धोंडे शेवाळ उपयोगी न पडणाऱ्या वस्तूच आहे असे वाटते पाण्याचा एक थेंब मोती होतो पाऊस पडून गेल्यावर दवबिंदूच्या स्वरूपात पाऊस आपले अस्तित्व ठेवून जातो तर मग मन अथांग सागरात आपण आपले अस्तित्व का ठेवू शकत नाही प्रत्येक वेळी भरकटलेला किनारा शोधावा हा हट्टाहास का असतो म्हणून मनाच्या अथांग सागराला सुद्धा आता सकारात्मकतेची चाहूल क्षणोक्षणी देऊन बघा मनाची चौकट खुली करा भरतीची लाट येऊ द्या वादळाची लाट येऊ द्या लाटेचे स्वरूप महाप्रलय असले तरी मनाच्या अथांग सागराला सांगा तटस्थपणे हे शनिक आहे येणारा प्रत्येक क्षण आपला असेल आपला असतो म्हणून मनाच्या खोल अथांग सागरात काय चालू आहे हे एकदा तपासणी तितकेच महत्त्वाचे आहे भरकटलेला किनारा त्यावेळेस सापडतं सापडतो ज्यावेळी आपल्याला माहीत असते आपली वाट भरकटलेली आहे आणि ही वाट आपण शोधायची मनाच्या अथांग खोल सागराला भावना शून्य रीत होऊ द्यायचे नाही कारण 

भरकटलेल्या मनातला अथांग सागराला 

किनारा सापडत नाही शांततेचा...!!

    ✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

        कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या.

-------------------------------------

एक प्रश्न..?A question..?

A question..?

    A question came to mind.  How everyone overlooks the words food, clothing, shelter, education, security, employment and freedom.

 What is special is that unwanted words come to the ears from all sides.  If they are important, should they be included in the vital words?

 Due to which the questions will be solved.  Food, clothing, shelter, security, employment, farmers' issues, rain water issues etc.!!

 This is a question that has come and gone for all those news channels that are on duty 24 hours a day.

 So many questions have come and gone...!!

 ✍️Savita

------@@@@@-@@@@@@@@@@@@

   एक प्रश्न..!?

          मनात एक प्रश्न येऊन गेला. अन्न, वस्त्र, निवारा, शिक्षण, सुरक्षा, रोजगार आणि स्वातंत्र्य या शब्दांना सर्वच कसे नजरेआड करतात.
            विशेष म्हणजे नको असलेले शब्द चारही बाजूने कानावर येतात. जर ते महत्त्वाचे असेल तर त्यांना जीवनावश्यक शब्दांमध्ये समावेश करून घ्यायचा का?
         ज्या कारणाने  प्रश्न सुटतील. अन्न, वस्त्र निवारा, सुरक्षा ,रोजगार ,शेतकऱ्यांचे प्रश्न, पाऊस पाण्यावरील प्रश्न इत्यादी..!!
         24 तास ऑन ड्युटी असणाऱ्या त्या सर्व न्यूज चैनलसाठी  येऊन गेलेला हा प्रश्न आहे.
            बस इतकच प्रश्न येऊन गेला आहे ना म्हणून...!!
                  ✍️सविता 

#26 जानेवारी

*** 26 जानेवारी ***

माझे स्वातंत्र्य 

माझे अस्तित्व 

माझी अस्मिता 

माझी समता 

माझे न्याय

माझे विचार 

माझी जबाबदारी 

माझे अधिकार

माझ्या मी पणाचा हक्क

✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

my freedom

 my existence

 my identity

 my equality

 my justice

 my thoughts

 my responsibility

 my rights

 My rights

 ✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

**परिस्थिती*** "

***परिस्थिती***

 "मनाला हळूच चाहूल उरल्या 

  सुरला क्षणांची !!"

              परिस्थिती हा शब्द प्रत्येकाच्या आयुष्याला नवीन वळण देत असते. परिस्थिती हाता बाहेर गेली की परिस्थितीवर मात करता येईल की नाही माहित नसते. परिस्थिती हातात असली की परिस्थिती सोबत चालता येईल का माहित नसते. शब्द कमी पडतात, परिस्थिती हातातून निघून गेली की!!

        नवीन नवीन पालवी औपचारिक अनौपचारिकपणे फुलत असतात. पण यंत्र यांत्रिक मानवासारखे रस्त्यावरून जो सावरला त्याला मग झालेल्या थेंबांची किंमत हळुवारपणे सुकलेल्या फुलांसारखे सुगंधही होऊन कसरत करावी लागते.

        परिस्थिती प्रवाह ओला आणि कठोर करीत जाते नव्याने कुठे काही मिळाले की पुन्हा नव्याने वादळ निर्माण करीत जाते तर या उलट चांगली परिस्थिती मनाला आनंदी करून जाते.          खचलेल्या मनाला उध्वस्त करत जाते. मग तो कुठलाच नसतो. त्याला काहीही कळत नाही. नव्याने परत नव्याने उभे व्हावे असे परिस्थितीने उध्वस्त झालेले परत परत नव्याने उभे होते.               कारण आयुष्याने इतके वादळ सहन केलेले असते की प्रत्येक क्षण हा उद्ध्वस्त क्षणापासूनच चालू होतो असे वाटत जाते. जिज्ञासा नावाची गोष्ट कुठेतरी नजरेआड होत जाते. तरीही परिस्थितीवर मात करत कधी रंग भरण्याचे काम तर कधी रंग रंगहीन करण्याचे काम करत राहते.

         पण तो खचत नाही. तो आकाशात उंच भरारी घेत जगत असतो. आयुष्यात खूप वादळ चालू असतात. एवढे सगळे वाईट गुंतागुंतीचे चाललेले असतानाही त्यातून बाहेर येण्याचे एक वादळ तो निर्माण करीत असतो.

         अपमानची माळ सहन करत जन्माचे सार्थक व्हावे इतके मात्र तो मनाशी ठाम असते. लक्षात एकच ठेवा, परिस्थिती कुठलीही असो चेहऱ्यावर नेहमी स्मित ठेवा... हास्य ठेवा 😄तळहाताच्या रेषांवर विश्वास ठेवा. 

           जन्माची शिदोरी ही कोणत्याही इतक्या विचारहीन व्यक्तीच्या हातात देऊ नेका की तो तुम्हाला सतत मूर्ख बनवत जाईल आणि तुम्ही मूर्ख बनत जा.

         जाणिवा इतक्या गहिऱ्या ठेवा की भावना शून्य होणार नाही. अंतर्मन खोल रुसलेल्या जखमा दिसू द्या पण त्यांचे कुणीही भांडवल करणार नाही. इतके मात्र लक्षात ठेवा...!!                      परिस्थिती मनाला शिस्तबद्ध करते. परिस्थिती मनाला जाणीव निर्माण करते. परिस्थिती निराशा निर्माण करीत असली तर तीच परिस्थिती मनाला नवीन ऊर्जा ही देते, आणि हजार पटीने देते..!!

            शहाणपण हे फक्त काही क्षणापुरते असते. ते मिटल्या पापण्यांवर आघात करत नाही. वाऱ्याच्या हलक्या झुळकिनी ते नष्ट होत नाही. येण्याची आणि जाण्याच्या दोन्हीही पर्याय उपलब्ध असते. फक्त आपल्याला ती वाट ठामपणे स्वतःला चालावी लागते.

       ❤❤❤   विपरीत परिस्थिती मनातील वादळ दुःखाने भरले असते; हे जरी खरे असले तरी ते आपल्याला खूप काही शिकवून जाते. खूप काही ऋणानुबंध निर्माण करून जाते. शांतपणे सुगंधी गंध नात्यांचे खऱ्याखोट्या सांगून जाते.

          ती कसोटी असते, आपली...! त्या परिस्थितीची. कसोटी असते आपली हसण्याची. ती कसोटी असते आपली दुःखाची.

          अवचित मनाला परिपक्व करण्याची. मी विचारधीन असते अशा परिस्थितीत. परिस्थितीवर मात करता येते आणि कोणताही क्षण कायमस्वरूपी नसतो. भीती वाटते त्या क्षणापुरते...!😄😄

          आयुष्य घाबरलेले असते; तरी पण परिस्थितीवर मातमात्र परिस्थिती करतेस. ज्यावेळी मात केली जाते विजय होतो परिस्थिती आपल्या मनासारखे हसत असते.... खेळत असते .....स्वप्नांच्या घड्या परत घातल्या जातात..... प्रत्येक धागा नवीन पद्धतीने विणला जातो.....वेदना सरत जाते.... जमलेले वादळ कमी होत जाते...., पण खऱ्या माणसाचे चेहरे मात्र त्या परिस्थितीमुळे आपल्याला लख्खप्रकाशासारखे असते.

         उगाच ती परिस्थिती आपल्यावर आली असेल असे वाटत नाही. अस्वस्थ भावनेला अस्वस्थता निर्माण करते असे नाही. नवीन विचार परिस्थितीमुळे आपल्या फुलत असते. जन्म घेत असते. गंध खोलवर रुजत असते. पण गेलेल्या परिस्थितीवर मन अजूनही वादळांनीच भरलेले असते.

          जगण्याचे श्वास कमी झालेल्या परिस्थितीवर मात करून नवीन गारव्याची झालेली असते.

            कधी रंग भरायचे कधी रंगहीन करायचे हे चित्रकाराला ज्याप्रमाणे माहीत असते तसेच परमेश्वरालाही माहीत असावे. प्रत्येकाच्या मनात एक ज्योत असते आशेची आणि ती आशा कधी फुलवायची कधी प्रज्वलित करायची हे त्या परमेश्वराला माहीत असावे.

...... काळी परिस्थिती निघून गेलेली असली तरी उजेडातील परिस्थिती डोळसपणे बघावी. दळवळणारा प्रकाश आपला असेल तरच त्या प्रकाशाला आपलेसे  करावे मग तो कणभर का असेना त्या परिस्थितीत ज्यांनी साथ दिली त्यांना मनाच्या त्या कोपऱ्यात जागा ठेवावी जिथे कोणीही ती जागा घेणार नाही.                           परिस्थितीनुसार अनुभव आलेले असतात. परिस्थितीनुसार समाज समजलेला असतो. परिस्थितीनुसार सहज सोप्या आकारात माणूस समजलेला असतो. परिस्थितीनुसार मनावर माणूस उमटलेला असतो आणि परिस्थितीनुसार माणूस निर्माण होत असतो.

          परिस्थितीनुसार माणूस ओळखी किंवा अनोळखी व्यक्ती निर्माण करीत असतो. पण परिस्थिती अस काहीही ठरवत नाही. तो माणूस नावाचा व्यवहारवादी व्यक्ती ठरवतो. परिस्थिती चांगली आली, की तो विसरत जातो दुःखात साथ देणाऱ्याच्या चेहऱ्यांना!! दुःखासोबत असणाऱ्या त्या जगणाऱ्या माणसांना!! दुःखात प्रवास करणाऱ्या त्या सगळ्या पर्यायांना....!!                   ज्यांनी मनापासून सोबत केलेली असते. असे होऊ देऊ नका! शब्द उणे होऊ देऊ नका. आयुष्याच्या रंगमंचावर आपला रंग सरड्याप्रमाणे आहे दाखवू नका.

            रीत ओंजळ असताना भरभरून देणारे हास्य मनात करून ठेवा. ओंजळ प्रत्येक परिस्थितीत खालीच असते हे बघण्याचे सामर्थ्य प्रत्येकाजवळ नसते म्हणून परिस्थिती चांगली आणि परिस्थिती वाईट अशी व्याख्या आपण करत राहतो.

            पावसाचा थेंब आणि अश्रूचा थेंब हा जरी वेगवेगळ्या असला तरी मात्र एकच असते. काहीतरी शिकण्याचे अनुभव उगवणे.

        उठवण्याच्या परिस्थितीला मित्र बनवा. आयुष्यात खूप वादळे चालू असतात आयुष्य सरळ साधे नाही हे परिस्थितीमुळे कळते आणि मन गुंतत जाते पण माणूस शहाणा मात्र तितका होतो परिस्थितीच्या रस्त्यावरून सावरताना....!!

          ©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=========❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤===========

***Situation***

"Slowly the mind was left

 Surla Moments!!”

            The word situation gives a new twist to everyone's life.  When the situation gets out of hand, one does not know whether the situation can be overcome or not.  One does not know if the situation is in hand or if the situation can go along with it.  Words fall short, when the situation gets out of hand!!

 New Palvi formal informal blooms.  But the mechanical man who recovers from the road has to work out at the price of the drops that have fallen and smell like gently dried flowers.

 Circumstances make the stream wet and hard, when something new is found, it creates a new storm, on the contrary, a good situation makes the mind happy.  Destroys the tired mind.  Then he is not there.  He knows nothing.  Those who were destroyed by the situation were standing again and again to stand anew.               

Because life has weathered so many storms that every moment seems to continue from the wrecked moment.  The thing called curiosity gets lost somewhere.  Still, overcoming the situation, sometimes the work of coloring and sometimes the work of decolorizing continues.

 But he is not tired.  He lives soaring high in the sky.  There are many storms in life.  Even when all the evil is complicated, he creates a storm to come out of it.

 But he is firm in his mind to bear the burden of humiliation to make his birth worthwhile.  Remember one thing, always keep a smile on your face no matter what the situation is... keep smiling 😄 

        Trust the palm lines.

 Don't hand over the keys of birth to any person so thoughtless that he will continue to make a fool of you and you will become a fool.

 Keep the feeling so deep that the feeling will not be void.  Let deep-seated wounds appear but no one will capitalize on them.  But remember this...!!  Circumstances discipline the mind.  Circumstances create consciousness in the mind.  If the situation creates despair, the same situation gives new energy to the mind, and a thousand times over..!!

 Wisdom is only for a moment.  It does not irritate the eyelids.  It is not destroyed by the slightest gust of wind.  Both inbound and outbound options are available.  We just have to walk that path firmly ourselves.

    

          Adversity is a storm in the mind filled with grief;  Although this is true, it teaches us a lot.  A lot goes into building relationships.  Quietly aromatic smells tell the truth of relationships.

 It is a test, ours...!  of that situation.  The test is your smile.  That is the test of our suffering.

 To mature the immature mind.  I am under consideration.  Circumstances can be overcome and no moment is permanent.  For that moment of fear...!

         Life is scary;  However, you make the situation worse than the situation.  When overcome is won Circumstances smile like our hearts....playing.....dreams are put back on.....each thread is woven in a new way.....pain fades away....  The gathering storm subsides..., but the face of a real person shines like a light on us because of that situation.

 It doesn't seem like that situation has happened to us.  An uneasy feeling does not necessarily create an uneasy feeling.  New thinking happens because of the situation.  Is taking birth.  The smell is deeply rooted.  But the mind is still filled with storms about the past.

 The breath of life is a new dew after overcoming the reduced conditions.

          Just as a painter knows when to add color and when to leave it blank, so should the Lord know.  There is a flame of hope in everyone's heart and God should know when to make that hope bloom and when to ignite it.

 ...... Even though the dark situation has passed, the bright situation should be seen with the eyes.  Only if the stirring light is yours, make that light your own, even if it is a particle, but keep a place in that corner of your mind for those who have supported you in that situation where no one will take that place.  There are experiences depending on the situation.  Society is understood according to the situation.  Man is understood in simple form according to the situation.  According to the situation, a person is formed on the mind and according to the situation, a person is created.

            Depending on the situation, a person creates an acquaintance or a stranger.  But the situation does not determine anything.  He defines a pragmatic person called man.  When the situation is good, he forgets the faces of those who support him in sorrow!!  To those living with suffering!!  To all those options traveling in sorrow...!!  Those who have been with them wholeheartedly.  Don't let that happen!  Don't let the words slip.  Don't show your color like a lizard on the stage of life.

 Keep in mind a hearty smile when the weather is wet.  Not everyone has the ability to see that the flood is below in every situation, so we continue to define situations as good and situations as bad.

 A drop of rain and a drop of tears, though different, are the same.  To have something to learn.

 Make a friend of the situation.  There are many storms in life, life is not simple because of the situation and the mind gets involved, but a person becomes wiser when he recovers from the road of the situation....!!!

       ©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

--------------------------------------------------------------------------

प्रतिबिंब Reflections

*** प्रतिबिंब ***

          प्रतिबिंब कसे बघायचे हा प्रत्येकाचा आपापला प्रश्न असतो.  प्रतिबिंब कसे बघायचे माहित नाही. सगळे कसे शून्यवत असते. आयुष्यात जीवनाचा खेळ फक्त जीवघेणा..!!

       थोडं दुःख असते... थोडं सुख असते. आणि यामध्ये आपले प्रतिबिंब पदरात घेऊन वेळेसोबत चालायचे असते. (  There is little sadness... there is little happiness.  And in this we have to move with the times by taking our reflection in the layer. )सुख किंवा दुःख जीवन असेच असावे. जीवनाची व्याख्या संकल्पना ध्येय प्रगती दुःख प्रेम सुख यावर चालत राहते.

       कुणावर फुलपाखरासारखे बेधुंद फिरावे असे वाटत असताना; पायात भूतकाळातील भविष्यकाळातील वर्तमान काळातील स्वप्न  घेऊन चौकट निर्माण करतात.(The foundation creates a framework by taking dreams of the past, the future, and the present.)

 तरी प्रतिबिंब  आयुष्यात ओलाचिंब होत असतो.🌹🌹

      आयुष्याच्या प्रत्येक उंबऱ्यावरती चौकट आपले प्रतिबिंब ठेवत राहते. आरशातील प्रतिबिंब आपले असते.  जीवनातील प्रतिबिंब ही आपलेच असते. आपल्याला हवे तसे ते दिसते. पण आरसा कधीही असत्य बोलत नाही.                   प्रतिबिंब चोरपावलांनी आपल्याला भेटत राहते. पण खरंच आपण आपले स्वतः स्वतःसाठी सत्य पाहत असतो का? हेही उत्तराविनाच पडलेले प्रश्न असते.

        प्रतिबिंबाच्या उंबरठ्यावर अपेक्षा भंग होत असते पण सुखाची चाहूलही हेच प्रतिबिंब देत असते. हरल्याशिवाय जिंकण्याची किंमत नसते असे म्हणणे सोपे असते पण खरंच हरण्याचे प्रतिबिंब मनाला ठामपणे सांगतो का? शोधलं तरी ते प्रतिबिंब आरशाला पण पाहू शकत नाही.🌹🌹🌹

        हातातील सुटलेली वेळ ते करू देत नाही. आनंद पोटभरून जगतो प्रतिबिंब सोबत आनंदी पण ती आग (हरण्याची)  खरंच योग्य पद्धतीने जगू देते का?

      प्रतिबिंबाला हरलेल्या पाण्याचे प्रतिबिंब पाणी हल्ले की हलते.... स्थिर असले की स्थिर होते. पण हे प्रतिबिंब त्या पाण्यातील स्थिरतेवर अवलंबून असते. हा गुंता- गुंता सुटत नाही. खऱ्याला मोल नसते. जाणीव नसते. सगळीकडे फक्त असत्य प्रतिबिंबाला वाव असते.

        आपले प्रतिबिंब कधीच सत्य बोलत नाही. हेच विसरू नये, कारण मनातील वनव्याचे प्रतिबिंब स्वतः स्वतःला माहीत असते. (Our reflection never tells the truth.  This should not be forgotten, because the reflection of the forest in the mind itself knows itself.  The mind is lost but only by losing it)

मन हरवून जाते पण त्यालाच हरवून द्यायचे नाही.

       प्रतिबिंब आपले असते. स्वतःमध्ये सांगायचे त्याला मी सत्याची पाठ सोडणार नाही. असत्य त्याचे खोटे प्रतिबिंब स्वतःमध्ये शोधणार नाही. असत्य प्रतिबिंब कायमस्वरूपी नसते.

           म्हणून प्रतिबिंब हे स्वतःच्या आरशासारखे स्वच्छ स्वतःला दाखवून द्या....! हेच आयुष्याचे गणित आहे.🌹

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

          ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

      कविता लेख  स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤

******************************❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💕💕💕💕💕💕

** Reflections  **

        , How to see the reflection is everyone's question.  Don't know how to see the reflection.  How everything is zero.  In life the game of life is only deadly..!!

       There is little sadness... there is little happiness.  And in this we have to move with the times by taking our reflection in the layer.  Happy or sad life should be like that.  The definition of life revolves around the concept of goals, progress, suffering, love, happiness.

       When you want to flutter like a butterfly on someone;  The foundation creates a framework by taking dreams of the past, the future, and the present.  However, reflection is getting wet in life.

        The frame keeps its reflection on every step of life.  The reflection in the mirror is yours.  The reflection of life is our own.  It looks the way you want it to.  But the mirror never lies.  Reflection keeps meeting us with stealthy steps.  But are we really seeing the truth for ourselves?  This is also an unanswered question.

         At the threshold of reflection, expectations are broken, but the desire for happiness also reflects the same.  It's easy to say that winning is worthless without losing, but does the reflection of losing really dictate the mind?  Even if you look for it, you cannot see the reflection in the mirror.

         Time on hand does not allow it.  Bliss lives with a full stomach Happy with reflection But does it really allow the fire (of loss) to live properly?

 Reflection of water lost to reflection Water moves if it strikes....is still if it is still.  But this reflection depends on the stability of that water.  This entanglement cannot be resolved.  Real has no value.  There is no awareness.  Everywhere there is scope for only false reflection.

           Our reflection never tells the truth.  This should not be forgotten, because the reflection of the forest in the mind itself knows itself.  The mind is lost but it does not want to be lost.

 Reflection is yours.  I will not leave the truth behind him to say in himself.  Falsehood will not find its false reflection in itself.  A false reflection is not permanent.

       So show yourself as clear as a reflection....!  This is the mathematics of life

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

 The poetry article is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤

*************❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤*******************

 

चारोळी

आपला विचारांना आणि पतंगाला जास्त 

ढील दिली की ती कट्टेच म्हणून 

विचारांना संयम घाला 

आकाशात उडत असाल तर 

मर्यादा सांभाळा उडताना 

पतंगाचा धागा आणि विचारांचा धागा 

हातात घट्ट पकडून ठेवा....!

✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

दुःखाचे पाने वळणा वळणावर एखादी वळण 

आनंदी पाने घेऊन येईल पानगळ होण्याआधी!

✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

-------------------------------------

विद्रोहाची मशाल पेटविणारे नामदेव ढसाळ Namdev Dhasal who lit the torch of rebellion)

** विद्रोहाची मशाल पेटविणारे नामदेव ढसाळ**

(Namdev Dhasal who lit the torch of rebellion)

        विद्रोही नामदेव ढसाळ यांचे नाव मराठी दलित साहित्यामध्ये मानाने घेतले जाते. दलित साहित्याला परिवर्तन घडविणारे लेखक म्हणून त्यांची ख्याती. ते बौद्ध -दलित चळवळीतील दलित पॅंथर नेते होते. त्यांच्या कवितेचा विषय शहरी जीवनशैलीसी निगडित होता. त्यांच्या या बोलीभाषेतील कवितांनी असंख्य वाचक मनावर राज्य केले.

         त्यांनी साहित्यातून समाजात जनजागृती केली. नामदेव ढसाळ दलित चळवळीतील नेते .नामदेव ढसाळ यांच्या कविता परंपरेला मूठ माती देणाऱ्या आहे. 

         नामदेव ढसाळ यांच्या कविता सत्य परिस्थितीवर भाष्य करणाऱ्या होत्या. नामदेव ढसाळ यांच्या कविता समजून घेणे म्हणजे वास्तविक समाज व्यवस्था समजून घेणे होय. त्यांच्या कविता शब्दांच्या स्वरूपात सामाजिक व्यवस्थेला त्यांच्या शब्दात सांगायचे तर ..

       (Namdev Dhasal's poems were commentaries on true situations.  To understand Namdev Dhasal's poetry is to understand the real social system.  His poetry is to describe the social order in his words.)

"पाऊस पडायचा राहत नाही 

ग्रीष्मातही झाडे जळायची राहत नाही जीवंतपणीच नरक वाटायला आला मेल्यानंतरच्या  

स्वर्गाचं अप्रूप कशाला 

फारच जीव कोंडून गेला रे 

थोडा वेळ तरी गड्या उघड आकाशाची खिडकी" ..... 

       इतके कठीण अवस्था जगण्याची होती.  त्यांनी नेहमीच त्यांच्या कवितेमध्ये सामाजिक व्यवस्था मांडण्याचा प्रयत्न केला. आपल्या विशिष्ट शैलीने मराठी कवितेच्या रूढी परंपरा भाषा शब्द शैली अलंकार यमक इत्यादीला बाजूला सारून आपल्या बोली भाषेत त्यांनी त्यांच्या समाजातील व्यथा मांडला.

        नामदेव ढसाळ यांची कविता ही गुळगुळीत नव्हती तर जहाल मतवादी विचारसरणीची होती. त्यांची लेखन काटेरी कुंपणावर चालणाऱ्या वेदनेची होती. तिखट मिठाची भाकरी खाताना होणाऱ्या वेदना तूप साखर पोळी खाणाऱ्या मनाला समजत नाही, अशी त्यांची भावना होती.कारण त्यांनी ते सर्व अनुभवले होते.

           त्यांनी ते जन्मता पाहिलेले

 होते... त्यांनी त्या व्यथा त्या परिस्थितीवर मात करत शब्दांसोबत मैत्री केली होती आणि त्या शब्दांनी त्यांच्या समाजातील व्यथा ज्या भाषेत त्यांनी  मांडल्या. कारण गुळगुळीत आणि परंपरावादी कवितेची भाषा त्यांच्या व्यथा भावनेला विचारांना न शोभणारी होती.

       (Namdev Dhasal's poetry was not smooth but rather ideological.  His writing was about the pain of walking on a barbed wire fence.  He felt that the mind that eats ghee, sugar and honey does not understand the pain of eating spicy salt bread, because he had experienced it all.

 He saw it born

 It was... He had overcome that pain and that situation and made friends with words and those words expressed the pain of his society in the language that he used.  Because the language of the smooth and traditional poetry was unsuited to his sentimental thoughts.)

         त्या व्यथा त्या भाषेत मांडून सुद्धा शकत नव्हता. दलित साहित्य  त्या व्यथा मांडण्यासाठी जन्म झाला. जगण्याचे ओझे वास्तविक जगाला सांगण्यासाठी झाला. जातीव्यवस्था समाजामध्ये किती खोलपर्यंत रुजलेल्या आहे हे सांगण्यासाठी झाला.

         वनवा पेटला विचारांचा आणि नामदेव ढसाळ यांनी त्या वनव्याला जाहीरपणे शब्दात मांडून जनसामान्यापर्यंत पोहोचविला. असंख्य प्रश्नांची बांधिलकी जपत नामदेव ढसाळ यांचे लिखाण अन्याय अत्याचार समस्या यावर भाष्य करणारे होते. धारदार तलवारी सारखे त्यांचे शब्द होते. ज्वलंत लेखनी होती... !!

"आभाळाला बाप आणि जमिनीला आजी मानून त्यांच्या कुशीत 

गुण्यागोविंदाने आनंदाने राहावे 

चंद्रसूर्य फिके पडतील असे सचेत कार्य करावे एक तीळ सर्वांनी करंडून खावा माणसावरच सूक्त रचावे माणसाचेच गाणे गावे माणसाने"!!

        त्यांच्या साहित्यातून दलित बांधवांच्या वेदना आणि व्यथा मांडल्या. त्यांच्या विचारावर ,"डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकरांच्या" विचारांचा प्रभाव होता. त्यांनी बाबासाहेबांचे विचार आपल्या लेखणीतून मांडले त्यांच्या विचारांची दखल जागतिक पातळीवर सुद्धा घेतली गेली. त्यांच्या कवितेने विद्रोह पेटविला. 

( Through his literature, the pains and sufferings of the Dalit brothers were presented.  His thinking was influenced by the thoughts of "Dr. Babasaheb Ambedkar".  He presented the thoughts of Babasaheb through his pen and his thoughts were also noticed at the global level.  His poetry ignited a revolt. )

" मी जगण्याचे ओझे इथपर्यंत वाहता आणले 

हे जगण्याच्या वास्तवा 

आता तुच सांग मी काय लिहू?"

       हे शब्द भावनेला रक्तबंबाळ करणारी आहे.

        रोज आयुष्य संघर्षाने भरलेला आहे. माणसाला माणूस उद्ध्वस्त करत चाललेला आहे. वाहणारे पाणी स्वच्छ होईल या आशेने जगणे चालू आहे. सभ्यपनाची भाषा आता कुठे कानावर येतच नाही. अशी आयुष्य आमच्या वाटेला आले आहे.

                     वाहणाऱ्या गटारांनी आता स्वच्छ व्हावे अशी इच्छा असून सुद्धा समानतेचे वारे कुठेच दिसत नाही. अशी भावना त्यांच्या शब्दा - शब्दात जाणवते. नामदेव ढसाळाने गोलपीठातून शोषित पीडित स्त्रियांच्या व्यथा समस्या जगापुढे मांडला.

      मूर्ख म्हाताऱ्याने डोंगर हलवले (१९७२) आमच्या इतिहासातील एक परिहार्य पात्र प्रियदर्शिनी(१९७६) तुही यत्ता कंची (१९८१)खेळ (१९८३)गांडू बगीचा(१९८६) या सत्तेत जीव रमत नाही (१९९५)मी मारले सूर्याच्या रथाचे घोडा,  तुझे बोट धरून चालले आहे ,इत्यादी.. !

        स्त्री जीवन नरकाने भरलेले आहे हे मांडले. त्यांनी स्त्रियांचे आयुष्य अशा स्त्रियांच्या आयुष्य खूप जवळून पाहिले जिथे फक्त स्त्रियांच्या देहाचा व्यापार केला जात होता. त्या स्त्रियांच्या व्यथा त्यांनी त्यांच्या शब्दात मांडला .

      सामान्य माणसाला काहीही किंमत नाही आणि विद्रोह केल्याशिवाय ते मिळणारही नाही हे त्यांच्या कवितेतून पदोपदी त्यांनी मांडले. त्यांची शैली झोपलेल्या व्यवस्थेला जागी करणारी आहे. त्यांचे शब्द धारधार तलवार आहे. जो व्यक्ती माणसाला गुलाम बनवावे या मानसिकतेचा असेल त्यांना हंटरचे फटके मारावे अशी सांगणारी. त्यांची कविता धोकेबाज सावकार शेटजी या लोकांना जेवणातून विष घालून मूठ माती द्यावी ही त्यांची कविता माणसाला माणूस म्हणून जगून देणाऱ्या त्या प्रत्येक व्यक्ती भाष्य करणारी आहे.

           नामदेव ढसाळ यांचे लेखन हे एका विशिष्ट वर्गापुरते या समाजापुरते मर्यादित नाही ते संपूर्ण जगातील अशा व्यवस्थेवर बोलतात तिथे शोषित पीडित अस्पृश्य गंजलेल्या समाजाचे प्रतिनिधित्व करते. अशा सत्तेविरुद्ध भाष्य करते जिथे फक्त पांढरपेशी समाजाची सत्ता असते. समाज एका विशिष्ट चाकोरीबद्ध व्यवस्थेतून जीवन व्यतीत करीत आहे हे सांगण्याचा हट्टहास करणाऱ्या समाजाविरुद्ध त्यांचे लिखाण आहे.

        त्यांनी दलित समाजाला त्यांच्या भाषेमध्ये जनजागृती केले. त्यांनी ते कवी लेखक समाज सुधारक दलित साहित्य यांना त्यांनी त्यांच्या भाषेतून मांडले. नामदेव ढसाळ यांनी साहित्याच्या माध्यमातून दलितांच्या व्यथा मांडल्या.

       (Namdev Dhasal's writings are not limited to this society of a particular class but it speaks of such a system in the whole world where the oppressed sufferers are untouchables representing the rusted society.  Commenting against such a power where only white society has power.  He writes against a society that insists on living through a certain servile system.

        He made the Dalit community aware in their language.  He presented that poet, writer, social reformer, Dalit literature in his own language.  Namdev Dhasal presented the sufferings of Dalits through literature.)

        महाराष्ट्र आणि भारताला प्रभावित करणाऱ्या दलित पॅन्थर या आक्रमक संघटनेचे ते संस्थापक होते. या संघटनेवर दलितांच्या अनेक प्रश्नांवर उग्र आंदोलने केली. त्यांची भूमिका मांडली. दलित चळवळीला त्यांचे महत्त्वाचे योगदान आहे.

       गोलपीठ ला महाराष्ट्र राज्य पुरस्कार मिळाला. 1999 ला पद्मश्री पुरस्कार मिळाली असे कितीतरी पुरस्कार त्यांना मिळाले.

      (Golpith won the Maharashtra State Award.  He received many awards including Padma Shri in 1999.)

       नामदेव ढसाळ हे मराठी साहित्यातील एक मोठे नाव आहे. त्यांनी मराठी साहित्याला मोलाची भर दिली. दलित साहित्याला त्यांनी साहित्य म्हणूनच घेऊ नका तर त्या समस्या अजूनही आहे हे आपल्या भाषेत पटवून सांगितले.

         दलित साहित्याची निर्मिती ही एक जाणीव आहे हे विसरू नये .दलित साहित्य काल्पनिक नाही किंवा अवास्तव विचारसरणी नाही तर दलित साहित्य ही या समाज व्यवस्थेचे सत्य आहे.  हे सांगण्याचे काम नामदेव ढसाळ यांचे लिखाण करते.

        यांचे तत्त्वज्ञान अनुभवलेले होते. म्हणून ते अधिक प्रभावी वाचक मनामध्ये घर करून राहते. मानसन्मान यापेक्षा माणूस म्हणून जगण्याचा अधिकार आम्हाला हवा हे सांगण्याचे काम त्यांची कविता प्रस्थापित समाज व्यवस्थेला करते.

     " डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर ",यांच्या विचारांना प्रभावित होऊन त्यांनी ,"आत्ता" या कवितेत लिहितात ...

"    सूर्याकडे पाठ फिरवून त्यांनी शतकाचा प्रवास केला 

आत्ता अंधारयात्रिका होण्याचे नाकारलेच पाहिजे हा आपला बाप अंधार वाहून वाहून अखेर पोक्या झाला 

आत्ता त्याच्या पाठीवरला बोजा खाली ठेवायलाच पाहिजे 

या वैभवनगरीसाठी आपलाच खून सांडला आणि 

दगडी खाण्याचा मक्ता मिळाला 

आता आभाळमुका घेणाऱ्या हवेल्यांना 

सुरुंग लावलाच पाहिजे 

सूर्यफुले हाती ठेवणारा फकीरा हजारो 

वर्षानंतर लाभला 

आत्ता सूर्यफुलासारखे सुर्योन्मुख झालेच पाहिजे".

       नामदेव ढसाळ यांचे लेखन विश्वात्मक विचारसरणीचे होते. त्यांची भाषा ही गलिच्छ वाटत नाही तर त्यांची भाषा समाज व्यवस्थेचे दर्शन घडविते. त्यांची भाषा एका विशिष्ट मर्यादित जातीपुरते नव्हती तर ती संपूर्ण देशासाठी होती... जगासाठी होती .

( Namdev Dhasal's writings were of universal thought.  Their language does not seem dirty but their language reflects the social order.  His language was not for a certain limited caste but for the whole country... for the world.

 It was for man in the world where man was exploited.  He mentioned any caste, religion, creed, country, world in his language, his freedom of writing was rebellion.

 Namdev Dhasal's writing gives the mind a path to go on a positive path.  His austere style inspires to live as a man.  His writings say that man has the right to live as a human being and must get it.)

       ज्या ज्या जगात माणसाचे शोषण होते त्या त्या जगातील माणसासाठी होती. त्यांनी कुठल्याही जातीचा धर्माचा पंथाचा देशाचा जगाचा उल्लेख त्यांच्या भाषेमध्ये येत त्यांचे लेखन स्वातंत्र्य बंडखोरी होती.

          नामदेव ढसाळ यांचे लिखाण मनाला सकारात्मक वाटेने जाण्यासाठी पायवाट देते. त्यांची कडक शैली माणूस म्हणून जगण्याची प्रेरणा देते. त्यांचे लिखाण माणसाला माणूस म्हणून जगण्याचा अधिकार आहे आणि तो मिळालाच पाहिजे हे सांगणारी आहे.

         त्यांचे साहित्य दलित साहित्याला वेगळेपण आणून देते. त्यांचे साहित्य विद्रोहाची भाषा करते. परंपरा यांना मान्यता देत नाही. विद्रोही साहित्यात वास्तवाला अधिक महत्त्व दिले जाते आणि नामदेव ढसाळ यांचे साहित्य हे त्या साहित्यातील वेगळेपण सांगणारे साहित्य जखमेतून रक्त व्हावे इतकी दुःख वेदना त्यांनी शब्द शब्दातून मांडलेली आहे.

         नामदेव ढसाळ म्हणजे विशिष्ट शब्द मध्ये अडकलेला व्यक्ती नसून समाजव्यवस्थेमध्ये बदल घडावा यासाठी केलेले त्यांचे लेखन आहे. नामदेव ढसाळ जगातील संपूर्ण शोषित पिढीत समाजाचे प्रतिनिधित्व करतात.

         ✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्दांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

-------------------------------------