भाकर ( विद्रोही कविता )

          सुरुवातीपासूनच कवितेचा सुरा आक्रमक प्रवृत्तीचा आहे. बेधडक शब्दांची शब्दरचना आहे. ठळकपणे सांगायचे तर भाकर ही पोटाची भूक भागविते पण भाकरीसाठी सर्व काही चालू असते हा इतिहास आहे.

        टिचभर पोटासाठी अहंकाराच्या त्या उद्रेकालाही सहन करावे लागते कारण जीवन जगण्यासाठी भाकर महत्त्वाची आहे. ही भाकर फक्त पोट भरण्यापूर्तीच नाही तर या कवितेत भाकर हा शब्द विषमतेविरुद्ध समानतेची भाकर जगण्याची भाकर या संवेदनेतून आलेली आहे.        " मोकळा श्वासाची हळहळ म्हणजे भाकर खुल्या मोकळ्या प्रश्नांना विचारण्याची आत्मा स्वाभिमान म्हणजे भाकर."याच भावविश्वातून याच विचार मंथनातून ही कविता. सरळ साध्या शब्दात मांडण्याचा हा प्रयत्न काही चुका असल्यास नक्की कळवा.

           आवडलास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्या सुधारल्या जातील, त्यावर संशोधन केल्या जाईल.

❤❤❤ धन्यवाद❤❤❤

**** भाकर ****

खरतर भाकर पोटाची भूक 

भागवीते पण आता भाकरी 

पळवण्याची शर्यत लागली आहे 

आरपार सगळ्यांच्या 

कुणी ना कुणी पळवीत आहे 

कायमस्वरूपी पळवता येईल 

या हिशोबाने  

सहन करायचे सोडले तर 

कुठे कुणाच काही अडत नाही 

आग पोटाची काही थांबत नाही  

भ्याड संस्कृतीची पेरलेल्या नशिबाची 

शिव्या शाप देणाऱ्या चेहऱ्याची 

भाकरी माझी आहे 

हुकूमशाहीची नाही 

लढा- चिंतन माझा आहे 

दहशतवाद पुन्हा चालू आहे 

उद्याच्या दिवसाची खिडकी 

पोटभर भाकरीने पूर्ण होईल 

या आशावादाने 

मी जतन करत आहोत 

तो सर्व खेळ जो परंपरेने जतन केला 

पोटाची वेदना शमविण्यासाठी 

दगडाची आवश्यकता नाही 

मानवाच्या छताला सोन्याचा कळसाची 

गरज नाही वास्तविक विचार 

पोटभर भाकरी देते 

तुटलेल्या मनालाही 

समाधानी मनालाही 

ऊन सावलीच्या खेळातही

क्रांतीची मशाल पेटवत आहे 

समानतेच्या भाकरीला 

सांस्कृतिक चिखलात 

भाकरीला काही महत्त्व नाही 

परंपरेच्या चिखलात 

भाकरीला काहीही महत्त्व नाही 

प्रसादाच्या चिमूटभर साखरेला 

अध्यात्माच्या रंगात 

काही महत्त्व नाही 

डोळे मिटावे तशी भाकर डोळा समोर 

ते भुकेल्या पोटाला 

पण नुसत्या भाकरीने पोट भरत नाही 

नुसत्या भाकरीने जगता येत नाही 

नितांत कष्ट करून कमवावी लागते 

भाकर वनवासही निराशेच्या गर्दीत 

किंचाळी मात्र भाकरीसाठीच  

उपेक्षित पोटाला 

भुकेला आसुसलेल्या मनाला 

पेटलेल्या वस्त्या भाकरी शोधत नाही    अस्तित्वाचा खेळात  

नुसत्या भाकरीने पोट भरत नाही 

भाकर देण्यासाठी 

भाडखायांना हरामखोरांनो  

रूढीचा अडगळीत बाजार मांडता 

विजलेल्या भाकरीला 

पाण्यात बुडवून 

मुक्त विचारांची नव्याराखेवर 

चारचौघात 

विषमतेची भाषा करतात 

उध्वस्त सांस्कृतिक परंपरेची 

प्रगतीची वाट संपवण्याची  

पण एक लक्षात ठेवा 

भाकरी प्रत्येकांची वेगवेगळी  

विद्रोहाची भाकरी क्रांतीची 

ललकारीची 

सुटलेल्या तोडलेल्या चळवळीला 

पेटायला वेळ लागणार नाही 

कारण चळवळ अजून शांत आहे 

तक्रार तेव्हा करू नका  

आम्ही आमच्या भाकरीसाठी परत 

निळा झेंडाची रांगोळी काढणार आहोत 

काढत आहोत 

जगल्याशिवाय पेटल्याशिवाय 

भाकरी मिळत नाही हे सत्य आता 

एका क्रांतीने एका विद्रोहने 

आमच्यापर्यंत आले 

म्हणून भाकरी हा माझा हक्क  

माझा अधिकार आहे 

भाकरी हे माझे जीवन आहे 

वास्तवतेच्या जगामध्ये व्यर्थ विचारांना 

भाकरी विचारत नाही 

कारण परतीची कोणतीच मातीची 

वाट खुली ठेवली नाही 

भाकरी अजून जिवंत आहे 

परिवर्तनाची क्रांतीची 

समानतेची स्वातंत्र्याची 

नव्या संस्कृतीची 

आधुनिकतेची 

विकासाची 

सांस्कृतिक परंपरेची 

भाकरी अजूनही आमच्या सोबत  

पुस्तकाच्या साक्षीने  

क्रांती नसलेल्या चळवळीसोबत 

मुक्त विचारांच्या 

नव्या स्फोटक विचारांसोबत 

भाकरी अजून ही जीवंत आहे

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

        From the very beginning, the tone of the poem is aggressive.  Fearless words have a vocabulary.  To put it plainly, bread satisfies the hunger of the stomach but history goes on for bread.

      Even that outburst of ego has to be endured for a full stomach because bread is important for living.  This bread is not only for filling the stomach but in this poem the word bread comes from the sense of bread of equality bread of life against inequality.  "The breath of free breath is bread. 

       The spirit of asking open questions is self-respect."  Please let me know if there are any mistakes in this attempt to put it in simple words.

       Don't forget to like and share.  The poem is handwritten and composed.  If there are any mistakes, please let me know in the comment box.  They will be improved, researched.

 ❤❤❤ Thank you❤❤❤

*** bread ****

 In fact, the hunger of the bread stomach

 Bhagaveeta but now bread

 The race is on

 Across all

 Someone is on the run

 Can be run forever

 By this calculation

 If left to endure

 Where no one interferes

 There is no stopping the fire in the stomach

 The sown fate of a cowardly culture

 A face that curses

 The bread is mine

 Not a dictatorship

 The struggle is mine

 Terrorism is on again

 Tomorrow's window

 A full stomach will be filled with bread

 With this optimism

 I'm saving

 All that sport that tradition preserves

 To relieve stomach pain

 No stone required

 The roof of the human being is a golden peak

 No real thought needed

 Gives full bread

 Even a broken heart

 Satisfied mind too

 Even in the play of sun and shade

 Lighting the torch of revolution

 To the bread of equality

 In the cultural mire

 Bread is not important

 In the mud of tradition

 Bread is of no importance

 A pinch of sugar for Prasad

 In the color of spirituality

 No importance

Bread in front of the eyes as if to wipe the eyes

 To the hungry stomach

 But just bread does not fill the stomach

 One cannot live by bread alone

 You have to work hard to earn

 Bhakar Vanwas also in the crowd of despair

 Screaming but only for bread

 A neglected stomach

 To the hungry heart

 Burning ghettos are not looking for bread in the game of survival

 Just bread does not fill the stomach

 to give bread

 Mercenary bastards

 Presenting a traditional market stall

 Burnt bread

 Immersed in water

 On the renaissance of free thinking

 Four quarters

 They speak the language of inequality

 A ruined cultural tradition

 To end the wait for progress

 But remember one thing

 Everyone's bread is different

 The bread of revolt is revolution

 Provocative

 To the broken movement that   escaped

 It will not take long to burn

 Because the movement is still quiet

 Don't complain then

 We return for our bread

 We are going to draw a blue flag   rangoli

 Removing

 Without living without burning

 Now the truth is that there is no bread

 A revolution a rebellion

 came to us

 So bread is my right

 I have the right

 Bread is my life

 To vain thoughts in the world of   reality

 Does not ask for bread

 Because of the return of any soil

 The path is not left open

 Bread is still alive

 A revolution of transformation

 Freedom of equality

 A new culture

 of modernity

 of development

 of cultural tradition

 Bread is still with us

 By the testimony of the book

 With a non-revolutionary movement

 of free thought

 With new explosive ideas

 Bread is still alive

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

           The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way that I can understand.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

         If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

 

झाड (विद्रोही कविता)

           झाड हा शब्द त्या भावनेला समर्पित आहे.  तेथे विद्रोहाची भाषा नाही ते झाड संवेदनशील आहे. नाजूक, कमजोर, वंचित, दलित,अविकसित आहे.

        शिक्षणामुळे त्यांच्यामध्ये अस्मिता जागी झालेली आहे. विचारांचे कुंपण तुटलेले आहे. ढोंगी स्वार्थी प्रवृत्तीची चीड येते. परिवर्तनाच्या नावाखाली जुनी संस्कृतीचा प्रकाशअंधार नवीन आधुनिकतेला देऊ पाहत आहे पण आम्ही तो अंधार ते संवेदनशील झाडाला विकासाच्या आणि माणुसकीचे फळ येणार आहे.

       ही आशा या कवितेत सांगण्याचा हा प्रयत्न...! याच विचारमंथनातून ही कविता. विद्रोह शांत आहे पण मनाला विचार करणार आहे.

           सूर्य तळपत आहे पण संवेदनशील माणूस त्याला पाणी देत आहे. शांत होण्यासाठी!! कारण प्रगतीची वाट अजूनही त्यांच्यापर्यंत आहे. अनादी अनंत काळापासून नसलेली.

       या झाडाला फळ शांतीचे येणार आहे.  आशावाद "झाड", या कवितेत लिहिण्याचा हा थोडा फार प्रयत्न...!

        आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा धन्यवाद...!!💕

      **** झाड ****

श्वासात अडकलेला माझा श्वास 

आता सोपे नाही 

जगणे माणुसकीच्या 

पुरुषार्थामध्ये आता 

संवेदनशील सामान्य माणसाच्या 

झाडाचा खेळ मांडला आहे 

नीचव्यवस्थेने

झिरपत चाललेल्या क्रांतीची आग 

विद्रोहाला राक्षसी परंपरेचे जतन 

करीत विकासाचे वतन करीत आहे 

लिहिता येत नाही 

त्या विकासाची भाषा कारण 

तो दिसत नाही 

वनवा होतो लढण्याचा 

पण अडकला आहे अति 

संवेदनशील माणसाचा 

झाडाचा खेळ मांडला आहे 

नवीन कर्मकांठाने

मुलतत्ववादी व्यवस्थेवर आघात 

करता येत नाही 

संवेदनशील मानसिकतेला 

पळविले जाऊ शकत नाही 

पहाड कितीही कणखर असला 

तरी मन मात्र हळव असत 

गडद होत चाललेले प्रारब्ध 

झुंडशाही मानसिकतेसमोर हतबल होत संवेदनशील माणसाच्या 

झाडाचा खेळ मांडला  

वैदिक संस्कृतीने परत

बेंबीच्या देठापासून उगवलेला 

आवाज ओठांपर्यंत येतच नाही 

वारसा सांस्कृतिक धडपडीचा 

माणूस होण्याचा 

जे जे लिहिता येईल 

जे जे उच्चारता येईल 

जे जे सांगता येईल 

ते लपून छपून नरटीचा घोट 

घेत उगवलेल्या रानात हिरवळीसारखे 

संवेदनशील माणसाच्या 

झाडाच्या खेळालाही पालवी फुटेल 

समाधानाचे माणूस होण्याचे

शोषक व्यवस्थेच्या 

अंतर्बाह्य परिवर्तनासाठी 

हातात पेन पेन्सिल घेऊन 

पुस्तकाच्या साक्षीने 

क्रांतीच्या रक्ताचा थेंबही नसताना 

संवेदीशील माणसाच्या 

झाडाला फळ येईल 

शांतीचे अहिंसेचे 

माणुसकीचे

विकासाचे 

बुलंद प्रगतीचे...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

कवितेचे शीर्षक :- " झाड "

काव्यसंग्रह :-  " थेंब विद्रोहाचा "

               संपला आहे माझ्यातला

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

The word tree is dedicated to that spirit.  There is no language of rebellion, the tree is sensitive.  Fragile, weak, deprived, Dalit, underdeveloped.

 Due to education, identity has been created in them.  The fence of thought is broken.  Hypocritical selfishness is frowned upon.  In the name of transformation, the old culture is trying to give the light and darkness to the new modernity, but we will turn that darkness into a sensitive tree that will bear the fruit of development and humanity.

 This attempt to convey this hope in this poem...!  This poem is from this brainstorming.  Rebellion is quiet but mind-blowing.

 The sun is burning but the sensitive man is giving it water.  To calm down!!  Because progress is still waiting for them.  Immortal non-eternal.

 This tree will bear the fruit of peace.  Optimism "tree", this is a bit too much effort to write in this poem...!

 Don't forget to like and share if you like.  The poem is handwritten and composed.  If there are any mistakes please let me know in the comment box thanks...!!💕

**** tree ****

 My breath caught in my breath

 Not easy anymore

 Survival of humanity

 Now in Purushartha

 of sensitive common man

 A tree game is presented

 In a low order

 The fire of a seeping revolution

 Preservation of demonic tradition to rebellion

 Doing development

 Can't write

 Because of the language of that development

 It does not appear

 There is a desire to fight

 But is stuck too

 of a sensitive person

 A tree game is presented

 With new rituals

 A blow to the fundamentalist system

 can't be done

 A sensitive mind

 Cannot be run away

 No matter how hard the mountain is

 However, the mind was sensitive

 Darkening prolapse

 A sensitive person becoming despondent in front of herd mentality

 Introduced tree game

 Back with Vedic culture

 Sprung from the stems of bembi

 The sound does not reach the lips

 Heritage Cultural Struggle

 To be human

 Whatever can be written

 Whatever can be pronounced

 What can be said

 It is hidden and hidden

 Like green grass in a wild forest

 A sensitive person

 Even the game of the tree will break

 To be a man of contentment

 of the absorbent system

 For internal transformation

 

 With pen and pencil in hand

 By the testimony of the book

 Without even a drop of revolutionary   blood

 Of a sensitive man

 The tree will bear fruit

 Peace and non-violence

 of humanity

 of development

 High progress...!!

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

       The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

अंगण (विद्रोही कविता)

      कविता नव्या जाणिवेतून निर्माण झाली आहे. मनात खदखदत असलेली एक भावना क्रांतीच्या बदलत्या संदर्भात आणि नवीन जागृती आपल्यामध्ये निर्माण व्हावी. आत्म जाणीव निर्माण व्हावी. या विचार मंथनातून कवितेचा उगम झालेला आहे. 

      मला माझ्या हक्काचा अंगण हवा आहे. कारण अंगण घरातील विचारांचे प्रतिक असते. अंगण आठवणीचा उजाळा असतो. अंगण सुखदुःखाचे सोबती असते. म्हणून मला माझ अंगण हवा आहे.... जे वेगवेगळ्या विचारांमुळे वेगवेगळ्या वाटेवर गेले आहे. वेगवेगळ्या वाटेवर चळवळ चालू ठेवत आहे ही चळवळ एकत्रित यावी त्या चळवळीला त्या एकत्रित चळवळीला "अंगण"= हा शब्द संबोधला आहे.

       कविता आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. 

        काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. धन्यवाद !!!!!!❤💕

*** अंगण  ***

अजूनही शोधता आले नाही 

अंगण माझे माझ्याच पानवट्यात

शोधता शोधता पृथ्वीचे अनंत फेऱ्या  

वाट पाहतच राहिले 

दलदलीत स्वतःच्या अंगणाची 

का कुणास ठाऊक. ?

का कुणास गृहीत धरावे माहित नाही ..?

पण अंगण हवे होते 

माझे स्वतःचे 

माझ्या हक्काचे 

माझ्या विचारांचे 

माझ्या जळजळीत स्वभावाचे 

अप्रत्यक्ष प्रत्यक्ष बसता येईल 

असे अंगण हवे होते !!

आठवणी आणि आठवणीच्या बाहेर 

अर्धवट चाललेल्या या वास्तवाला 

आता अंगण हवे आहे 

हक्काचे नव्या युगाचे 

अंगणातील आभाळ आपले असावे 

जमेल तेवढे पण हक्काचे 

नरडीचा घोट घ्यावा 

इतकी अमानुष वागणूक नको आहे 

उसळलेल्या आगीत 

आता जळायचे नाही आहे 

तर शांत व्हायचे आहे 

विद्रोहाच्या ठिणगीची आग 

आता आपल्याच अंगणात

मुळाच्या सुरुवातीपासून आता खोल 

मनावर वास्तवतेचे लेबल नको 

मोकळ्या श्वासाची अपेक्षा तेवढी मात्र 

त्या उन्हात हामी हवी  

असे किती दिवस जाईल 

हीच अपेक्षा ठेवून 

असे किती दिवस जातील 

हीच अपेक्षा ठेवून 

दिशा पूर्ण होण्याच्या भीतीने 

माझी भूक आता 

माझ्या उन्हाची आहे 

कायमची 

उगवलेल्या भिंतीच्या आडोशाला 

गवताच रान होऊ शकत नाही 

दबलेल्या आवाजाला मोकळेपणाची 

वाट देऊ शकत नाही 

तुटलेल्या वास्तवाला नवीन अर्थात 

गुंफू देत नाही चीड खूप आहे 

बंदिस्तव्यवस्थेची.... 

बंदिस्त व्यवस्थेकडे चालणाऱ्या शब्दांची 

हसावे कि रडावे या उलट 

तपासणीकडे जाताना 

अंगण हक्काचे हवे हे मात्र 

मनात ठसून भरले आहे  

खिल्ली उडवावी इतकी अस्मिता 

संपली नाही आमची  

जीवनाचा संघर्षमय प्रवास चालूच  

आहे शांततेत म्हणून 

मला माझ्या हक्काच अंगण हव 

थोडीच शब्दांची रांगोळी 

सजवता येते मला 

शब्दांना भावनेत गुंफायचे मला 

पण माझ्या हक्काच्या अंगणासाठी 

माझ्या डोळ्यांच्या अश्रूंसाठी

शब्द मला सापडत नाही 

कारण मला माझ्या हक्काचे 

अंगण हवे आहे 

विद्रोहाच्या पायरीवर चालताना 

उलगडत नाही शब्द आता 

झगडता येत नाही शब्दांबरोबर 

भांडता येत नाही शब्दांबरोबर 

आता शब्द अपुरे पडत आहे 

कंठ दाटला आहे 

परत गप्पाटप्पांच्या या माझ्या 

शब्दांच्या रांगोळी 

आता जुने दिवस 

हृदयाच्या कप्प्यात कुठेतरी 

गणिताचा हिशोब मांडत आहे 

कारण मला माझ्या हक्काचे 

अंगण हवे आहे 

पोत पोत भरलेले आठवणीने 

हसऱ्या मोकळा केसांचा गुंता 

आता माझ्या हक्काच्या अंगणात 

काढायचा आहे 

कारण प्रस्थापित व्यवस्था शृंगाराला 

लैंगिकतेचे वळण देते 

उभ्या आयुष्यात जपलेली प्रतिमा 

आता बदलायची भाषा करते 

म्हणून आता माझे स्वतःचे 

अंगण हवे आहे 

उगाच गुरफडते मी त्या शृंगार 

मनोरंजनात्मक कवितेकडे 

पण त्यासोबत मनात 

कुठेतरी हक्काचं अंगण हवे आहे 

अस्तित्व जपणारे जिवंत

 

समाजव्यवस्था बदलेल 

या भीतीने 

पायाखालची जमीन सरकेल 

या भीतीने 

सर्व आता खूपने स्वार्थीपणा 

बाजूला ठेवावा वाटतो 

विविध रंगांच्या बाजारात 

आता आपले स्वतःचे अंगण 

शोधावे वाटते 

समाधीस्थ होईपर्यंत 

खांद्यावर हक्काचे अंगण 

हवे आहे 

जे उच्चारता येत नाही 

जे लिहिता येत नाही 

जे चैतन्यमय आहे 

जे आपले आहे 

कपाळाच्या उगवलेल्या शिक्यावर 

आता माणुसकीचे 

अंगण हवे आहे 

आता विभागून गेलेल्या दुःखाचा 

एकत्रितपणा करावा लागेल 

स्वार्थीपणाची गुंफण आता 

हक्काच्या अंगणासाठी विसरावा लागेल पळविलेल्या स्वप्नांना  

पळवत असलेल्या स्वप्नांना 

मिळविण्यासाठी, समोरच्या भविष्यासाठी  अंगण हवे आहे हक्काचे 

खिडकीच्या आत बसून 

हिरवळीचा आनंद घ्यायचा आहे 

प्राचीन सभ्यतेची 

संकल्पना व्याख्या ध्येय 

विसरायची आहे 

संवेदनशील मायेची उब आता 

फक्त माझ्या अंगणातच मिळेल 

म्हणून मला माझ स्वतःचं 

अंगण हवे आहे !!❤😂

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

         Poetry is born out of new awareness.  A feeling that stirs in the mind in the changing context of the revolution and a new awareness should arise in us.  Self awareness should be created.  Poetry is born out of this churning of thoughts.

 I want my rightful yard.  Because the yard is a symbol of thoughts in the house.  The yard is a source of memories.  A yard is a companion of happiness.  So I want my yard....which has gone on different paths due to different thoughts.  The movement which is continuing the movement on different paths should come together.

 If you like the poem, don't forget to like and share.  The poem is handwritten and composed.

 If there are any mistakes, please let me know in the comment box.  Thank you!!!!!!❤💕

 *** Courtyard ***

 Still not found

 My yard in my own yard

 Endless rounds of the earth in search

 Kept waiting

 Own backyard in the swamp

 Who knows why.  ?

 Don't know why someone should assume..?

 But wanted a yard

 my own

 of my right

 of my thoughts

 Of my fiery temper

 Indirect can sit directly

 Wanted a yard like this!!

 Memories and out of memory

 This partial reality

 Now I want a yard

 A new era of rights

 The sky in the courtyard should be yours

 As much as possible but rightfully so

 Take a sip of Nardi

 Do not want such inhumane treatment

 In the raging fire

 Don't burn anymore

 So I want to be calm

 The fire of the spark of rebellion

 Now in your own backyard

 Now deep from the beginning of the root

 Do not label the mind with reality

 However, the expectation of a free breath

 We need you in that sun

 How long will this last?

 Hoping for the same

 How many days will this go?

 Hoping for the same

 Afraid to complete direction

 I'm hungry now

 It's my summer

 Forever

 Against the rising wall

 Grass alone cannot become wild

 Freedom to suppressed voices

 can't wait

 A new meaning to a broken reality

 Gumfu does not give a lot of   annoyance

 Confinement...

 Words that lead to a closed system

 The opposite of whether to laugh or cry

 On the way to inspection

 However, the need for a yard is right

 It is full of memories

 An identity so derisive

 Ours is not over

 The struggle of life continues

 As is in peace

 I want a yard of my own

 A little rangoli of words

 I can decorate

 I feel the words

 But for my rightful yard

 For the tears in my eyes

 I can't find the words

 Because I deserve my rights

 Need a yard

 Walking the steps of rebellion

 Words do not unfold now

 Can't fight with words

 Can't fight with words

 Now words are not enough

 Throat is tight

 Come back to gossip

 Rangoli of words

 Now the old days

 Somewhere in the pocket of the heart

 Calculating the math

 Because I deserve my rights

 Need a yard

 The texture is full of memories

 A loose tangle of smiling hair

 Now in my rightful yard

 want to remove

 Because the established system is   embellished

 Gives a twist to sexuality

 An image preserved in vertical life

 Now the language to change does

 So now my own

 Need a yard

 I'm so enraptured by that beauty

 Toward an entertaining poem

 But with that in mind

 Need a yard somewhere

 Alive who preserves existence

 Social order will change

 In fear of this

 The ground will slide under the feet

 In fear of this

 All too selfish now

 I want to keep it aside

 Different colors in the market

 Now your own backyard

 Want to find out

 until the samadhi

 Right yard on the shoulder

 want to

 which cannot be pronounced

 which cannot be written

 Which is lively

 which is yours

 On the ridge of the forehead

 Now for humanity

 Need a yard

 Of sorrow now divided

 You have to be united

 The tangle of selfishness now

 We have to forget the lost dreams for the yard of right

 To dreams that run away

 To get, the front yard needs the right to the future

 Sitting inside the window

 We want to enjoy the greenery

 of ancient civilizations

 Concept Definition Goal

 want to forget

 The warmth of sensitive Maya now

 Available only in my yard

 So I have my own

 Need a patio !!❤😂

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

 

जंजाळ (विद्रोही कविता)

      कविता ही माझ्या मनातील माझ्या विचारमंथनाचे  माझ्या स्वार्थ स्वभावातील दर्शन कवितेत होते. कारण मी संधी साधू झाली आहे. त्यामुळे मला ही बंदिस्त व्यवस्था दिसत नाही.  कोणत्याही दगडावर चढायला तयार आहे.

             ........ पण एक स्वाभिमानी विद्रोही भाषा बोलणारी कवियत्री मात्र अशा कोणत्याही दगडावर चढायला तयार नाही कारण तिचा बाप लिहून गेला आहे," संविधान". संविधानाची भाषा.... माणुसकीची भाषा..... आणि बुद्ध धम्म देऊन..!❤😂

           याच विचारमंथनाच्या जंजाळातून ही कविता साकार झाली.

              आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा...!

  💕💕💕💕😂धन्यवाद..!!😂 💕💕💕💕

*** जंजाळ ***

गुलामाच्या मर्जीने वागला तर 

तू संधी साधू असे तू 

वेळेच्या चक्रासोबत चालशील 

पण तुझी पिढी अंधारात जाईल 

इतक मात्र मनाचाकप्पात बांधून ठेव 

त्यावेळी प्रहार हा नियतीचा असेल 

त्यावेळी प्रहार हा तुझ्यासारख्या 

हरामखोर संधी साधू मानसिकतेचा 

असेल असे समजू नको 

कारण रेड्याची भाषा समजत नाही 

छळलेला वेदना वेदनेची वेदना 

आम्ही विसरू नाही 

तुला वाटते मी कसा 

डोंगरातल्या वेलीसारखा 

कोणत्याही दगडावर चढेल 

चढत राहील पण 

असे समजू नको 

आकाश ठेंगणे आहे 

विमानात बसल्यावर 

तुझ्यासारख्या संधी साधू लोकांना 

आता काडीचीही किंमत देत नाही 

तू बस फुलांच्या गादीवर 

मऊशार गालीच्यावर पण 

तुझा शेवट तर 

पंचशीलानेच होणार आहे 

हे लक्षात ठेव 

विद्रोहाची भाषा आता बदलली 

फक्त फाटलेले नशीब आमचे नाही 

तर फाटलेले नशीब तुझेही  

जळजळत्या निखाऱ्यावर 

तुलाही जायचे आहे  

मलाही जायचे आहे 

म्हणून ठिगळे लावत बसू नको 

जागोजागी फाटले आहे 

आणि ते आम्हाला दिसत आहे 

प्रस्थापित समाजव्यवस्था बंदिस्त समाजव्यवस्था 

एकटा घरट्यात राहू शकत नाही 

गणिताचा हिशोब शून्य शिवाय होत नाही अति फाटलेले कधी शिवता येत नाही 

मोडलेल्या सर्व घरट्यांना 

आता शेणा मातीचे करता येत नाही 

आता आम्ही समजदार झालो आहोत  

आता आमच्या विद्रोहाची भाषा बदललेली  जिंकणारे सर्वच विजेता असे नाही 

हसणाऱ्या चेहऱ्यावर सर्व 

अलबेल असेही नाही 

निमित्त मात्र तू होऊ नको

तुझ्या विध्वंसाचा 

तुझ्या समाजाचा 

कर्तव्यनिष्ठ व्यक्ती म्हणून 

तुझ्या खांद्यावर जबाबदारी आहे 

कारण आम्ही तुला हक्क दिला आहे 

तिथे बसण्याचा 

म्हणून मुखवटा लावून 

आमची फसवणूक करू नको ❤

दोष तुझाच असेल 

असे म्हणणार नाही 

कारण जबाबदारी कुणाच्या 

पानात वाढावी हे त्यावेळी 

आम्हाला कळले नाही 

म्हणून धारदार शब्दांच्या 

खोचक शब्दांसोबत 

आता जबाबदारी तुझ्याकडून 

काढून घ्यावीशी वाटते  

माझ्या जुन्या डायरीचे पाने 

अजूनही ताजेतवाने आहे 

तुझ्या सावलीतला प्रत्येक क्षण 

आता आस्वान सोबत ताज आहे 

कारण जखमा कधीच भरला नाही 

तू कधी भरूच दिला नाही 

समाजाचा सहप्रवास आता 

शून्याकडे जाऊ पाहत आहे 

अस पिंजऱ्यातला व्यक्ती सांगतो आहे 

खुणावतो आहे 

पण त्याला माहित आहे  

पिंजरातला व्यक्ती हा कधीही 

काहीही बदलू शकत नाही 

चक्र युगाच्या अग्नीतून 

विद्रोहाचा वर्तुळ पूर्ण झाले आहे 

वर्तुळाला स्पर्श करतात 

तुझ्या पिंजराचा तुझ्या विश्वासातल्या 

त्या प्रत्येक माणसाचा 

जिथे चिखल आहे 💔💔

बंदिस्त विचारसरणीचा 

मनुवादी विचारसरणीचा 

पडदा आड चालू असलेल्या 

नाटकाला आता पूर्णविराम द्यावा 

लागेल कारण गळ्याभोवती येऊ पाहत असलेल्या हाताला

त्याच्याही नकळत अडगडीच्या खोली 

निर्जीव वस्तू सारखा जखमान 

सोबत ठेवावा लागेल 

सूटबुटातला माणूस 

आता निर्जीव नाही उगवणाऱ्या 

प्रत्येक आवाज त्यांचा श्वास आहे 

अंधाराच्या गर्दीतून 

नदीच्या शांत प्रवासासारखा 

तो सोबत आहे निश्चय मनाने 

ठाम मनाने म्हणून 

आम्ही घाबरत नाही 

कोणत्याही  जंजाळाला 

कोणत्याही दगडाला 

कोणत्याही अंगात आलेल्या 

अस्तित्वहीन प्रश्नांना 

कुठलाही विटंबळेला 

कुठल्याही बाटलबंदव्यवस्थेला 

आम्ही ओव्या गातो माणुसकीच्या 

आमचा जंजाळ माणुसकीचा 

उगवत्या ताऱ्यांसोबत 

उगवत्या सूर्यासोबत 

आमचा जंजाळ माणुसकी पळविलेल्या 

त्या प्रत्येक किनाऱ्यासोबत 

जिथे ओरडतो माणुसकीची हाक 

येते म्हणून शोधत नाही 

सुटा बुटातला माणूस पडदाआड

असलेल्या व्यवस्थेकडे 

जखडून ठेवत नाही स्वतःचे 

स्वातंत्र्य जपून ठेवत नाही 

आठवणींच्या जखमा 

जकडून ठेवत नाही 

अडगडीत पडलेल्या त्या रस्त्याला 

कारण आम्ही त्या जंजाळातून 

विद्रोही भाषेने शिक्षणाने बाहेर आलो 

म्हणून चपलीची किंमत नसलेल्या 

संधी साधू आमच्याच लोकांना 

आम्ही अडगडीत ठेवत आहोत 

कारण त्याच्याही शेवटच्या प्रवासाला पंचशीलाचीच तरतूत झाली आहे 

त्याने कितीही पोसले चले असेल 

तरी बेंबीच्या देठापासून आम्ही 

त्या जंजाळाचे भक्त नाही 

आमचा जंजाळ फक्त  

आमचा विद्रोह आहे 

शूरवीरांच्या 

थेंब विद्रोहाचा संपला 

पण त्याला  जंजाळच्या 

भाषेत उत्तर देणार आहोत 

वादळापूर्वीची शांतता म्हणू नका 

क्रांतीची भाषा 

आमचा बाप लिहून  गेला  

उज्वलभविष्याचे रंगमंच सजवून 

जंजाळाला बंदिस्त भाषेत 

बंद करून गेला !!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

कवितेचे शीर्षक :- जंजाळ

काव्यसंग्रह :-  " थेंब विद्रोहाचा "

               संपला आहे माझ्यातला

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

       Poetry is the reflection of my thoughts in my mind in my selfish nature.  Because I am an opportunist.  So I don't see this closed system.  Ready to climb any rock.

 ........ But a self-respecting rebellious language-speaking poetess is not ready to climb any such stone as her father has written, "Constitution".  The language of the constitution.... the language of humanity..... and by giving the Buddha Dhamma..!❤😂

 This poem was realized out of this brainstorming.

 Don't forget to like and share if you like.  The poem is handwritten and composed.  If there are mistakes, please let me know in the comment box...!

 💕💕💕💕😂Thank you..!!😂 💕💕💕💕

 *** mess ***

 If acted according to the favor of the slave

 You will seize the opportunity

 You will move with the cycle of time

 But your generation will go into darkness

 Keep this much in your mind

 At that time the strike will be destiny

 At that time Prahar is like you

 A bastard mentality of an opportunistic monk

 Don't think it will be

 Because Redya's language is not understood

 Tortured pain pain pain

 We will not forget

 How do you think I am?

 Like a mountain vine

 Will climb any rock

 It will continue to rise

 Don't think so

 The sky is full

 Upon boarding the plane

 Opportunities for people like you

 Now he does not even pay the price of a stick

 You sit on the mattress of flowers

 Even on a soft carpet

 That's the end of you

 It will happen on Panchsheela itself

 Remember this

 The language of rebellion has now changed

 Only torn fates are not ours

 So your fate is torn

 On burning coals

 You want to go too

 I want to go too

 So, don't sit and wait

 It is torn in places

 And we see it

Established social order Closed society

 Can't stay in a nest alone

 Mathematics cannot be calculated without zero

 To all broken nests

 Now dung cannot be made of soil

 Now we are wiser

 Now that the language of our rebellion has changed, not all conquerors are conquerors

 All on a smiling face

 Not even Albel

 Don't be an excuse

 of your destruction

 of your society

 As a conscientious person

 The responsibility is on your shoulders

 Because we have given you the right

 To sit there

 So wearing a mask

 Don't cheat us 

It will be your fault

 Won't say that

 Because whose responsibility is it

 At that time it should grow into a leaf

 We didn't know

 So sharp words

 With harsh words

 Now the responsibility is from you

 I want to take it away

 Pages from my old diary

 Still refreshing

 Every moment in your shadow

 Now the Taj is with Aswan

 Because the wound never healed

 You never gave up

 Community travel now

 Looking towards zero

 So says the person in the cage

 is marking

 But he knows

 The person in the cage is never

 Nothing can change

 From the Fire of the Chakra Yuga

 The circle of rebellion is complete

 touches the circle

 In your cage of your faith

 Of every man

 Where there is mud 

 

 Closed minded

 Humanist ideology

 Running behind the curtain

 The drama must stop now

 Because of the hand trying to come around the neck

 Unbeknownst to him, the room is hidden

 Wounded like an inanimate object

 Have to keep it with you

 The man in the suit

 No more lifeless sprouting

 Every sound is their breath

 Through the crowd of darkness

 Like a peaceful river cruise

 He is with a determined mind

 As a strong mind

 We are not afraid

 to any conflict

 Any stone

 In any body

 to non-existent questions

 Any vitambale

 Any bottleneck system

 We sing about humanity

 Our struggle is humanity

 With the rising stars

 with the rising sun

 Run away from our wretched humanity

 Along each of those shores

 Where cries out the call of humanity

 Not looking as it comes

 The shoeless man behind the scenes

 to the existing system

 It does not hold its own

 Freedom does not preserve

 Wounds of memories

 Does not hold

 To that road that is blocked

 Because we are from that mess

 The rebel came out with education in   language

 So the shoes are worthless

 Give opportunity to our own people

 We are holding back

 Because Panchsheela has been   prepared for his last journey too

 No matter how much he ate

 But we from the stem of Bembi

 Not a devotee of that mess

 Just our mess

 Ours is rebellion

 of knights

 The drop ended the mutiny

 But he was troubled

 We will answer in language

 Don't call it the calm before the storm

 The language of revolution

 Our father wrote and went

 By decorating the stage of a bright future

 Janjala in closed language

 Closed !!

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

          The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

      If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

    

-------------------------------------------------------------------------      

**** प्रवाह **** (विद्रोही कविता)

       दलित साहित्य हे वेदनेचे साहित्य आहे हे आपले साहित्य आहे पानगळ आपलीच आहे म्हणून पालवी ही आपलीच असेल या मताची मी आहे याच मतप्रवाह वर ही कविता.

        कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा..!! धन्यवाद💕

**** प्रवाह ****

क्षणभराच्या प्रवाहासाठी नवीन साज 

चढविला आहे शब्दांवर 

निराशेच्या संकेत आशेचे गोड 

बोल मनी येत आहे 

संध्याची आकाशातील रांगोळी 

आता दिशाभूल करीत आहे 

असे मनी वाटून जाते 

कारण प्रत्येक फांदीवर पानगळीचा 

ऋतू आला आहे 

पाखरांची कुजबुज आता 

दिसत नाही 

आपला रंग तेवढा दाखवतो 

बहरलेला मोहर 

आता नाही म्हणून 

सूर्य झाकायला जात नाही 

सांजवेळीच्या वेळेला 

तो आपला रंग कधी सोडत नाही 

तो आपल्याच दिमाखा चालतो 

हसऱ्या क्षणभर हसू वर 

....आणि मावळतो मिळालेल्या दिशेने 

म्हणून आम्ही नाही मावळणार 

कारण आम्ही नवीन भाषा शिकलो 

हसण्याची आम्हाला माहित  

ऋतुचक्राचे चक्र वसंताचा बहर 

चैत्र्याची पावले 

जगाच्या नवीन आरसा  

आम्ही फक्त सहानुभूतीमध्ये 

ते खोटे आम्हाला माहित आहे 

आमचे जग वेदनेने भरलेले 

वेदनेचा चारही बाजूने 

दुःखाचे पोते भरले आहे 

जगण्याच्या प्रवाह भयकांत आहे 

जगण्याला किंमत नाही 

आमच्या वेदना दूर करण्याचे काम 

आम्हीच करतो 

आमच्या हसण्यातून कारण 

आम्ही नवीन भाषा शिकलो आहे 

हसण्याची ....😂

ती खूप महाग आहे 

न परवडणारी आहे 

हिशोबात न बसणारी आहे 

प्रवाहाच्या तरी उरल्या सुरल्या 

आयुष्याला उधळत चाललो आहो 

आम्ही त्या कलेने  

आमचा जन्म कुणाच्या खांद्यावरती 

ठेवायचा नाही 

आभाळएवढी उंची आमची 

आमच्या दुःखाने आमच्या वेदनेने भरलेले

पापण्यांमध्ये पाणी थोडेच आहे 

यापुढे थोड्याच प्रवाह शोधावा लागेल 

धुक्याच्या प्रवाहात थेंबांच्या लाटेमध्ये 

चेहरामोरा बदलावा लागेल 

आयुष्य बदलताना 

तेव्हा भीती आंधळी 

आयुष्याला भिडतात स्वप्नांची 

साऱ्या जगाची नजर  

प्रवाह चालू आहे 

स्वरकठोर आहे 

निरोप शेवटचा आहे 

वेदना भरल्या आयुष्याचा 

नजर रोखून स्वप्न बघतो आहे 

माझेच माझ्या सामर्थ्याला 

कधी येईल सामर्थ्य 

तक्रार माझीच आहे माझ्याशी 

ओझही माझच आहे माझ्याशी 

दुःखही माझाच आहे माझ्याशी 

वेदनाही माझ्याच आहे माझ्याशी 

आणि पाऊल ही माझीच आहे माझ्याशी

आयुष्याचे शिखर चढताना 

 

कुणी येईल याची वाट 

पाहत नाही आम्ही  

हिम्मत आपलीच आहे 

संधी साधू हिरमुसलेल्या क्षणांना

विसरून जायचे 

मनाच्या आत कुठेतरी घट्ट बांधून 

ठेवायचे सुंदर आयुष्य 

आपण आपल्या सहानुभूतीने प्रेमाने 

परक्यांना परक करायचे 

आपणच आपले व्हायचे 

नवीन चैत्राच्या पावली सारखे 

उंच भरारी साठी 

हे जग हसण्यासाठी आहे 

हे जग नवा इतिहास चिमूटभर 

ही रचू देणार नाही 

अशी भाषा आहे 

आपलं घरट बांधलेल 

आता मोडायला निघाले  

.....म्हणून हरायचे नाही 

लढाईचे लढाई हा आपला 

अंतिम हक्क आपली परीक्षा 

कासवाच्या गतीने चालायचे नाही 

सशासारखे आळशी बनायचे नाही 

आपण चालायचे समुद्रातील झरांसारखे 

आपण चालायचे नदीच्या प्रवाहासारखे आपल्याच हसू सोबत 

कारण ह्या वेदना फक्त 

ते हसूच कमी करू शकते 

ही कला आपण शिकलो आहोत 

म्हणून एक निश्चय मनाचा या वळणावर 

या व्यवहारावर आपल्या नशिबावर 

आपल्या पिंजऱ्यातल्या पंखांवर 

आपले घरटे आपण उभे करायचे आहे 

रक्ताने माखू न देता  

पिंजरा तोडायचा आहे 

नवा समाज घडवायचा आहे 

अभिमानाने आनंदाने 

प्रवाहाच्या नवीन दिशेने 

काट्याच्या संगतीने 

यशाच्या पायरीवर 

दिलेल्या पायवाटेवर ती पायवाट 

देऊन गेला आहे 

स्वतःच्या कष्टाने मेहनतीने 

आमचा बाप......(बाबासाहेब)

तोडलेल्या पिंजऱ्याला 

परत उभे करू द्यायचे नाही 

विद्रोहाची भाषा बोलायची 

पण बदललेली प्रवाहामध्ये 

प्रवाहाच्या अंतिम 

प्रवाहासाठी...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

     This poem is based on the opinion that Dalit literature is the literature of pain, it is our literature, therefore Palvi will be ours.

 The poem is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.  If there are any mistakes please let me know in the comment box..!!  Thank you💕

 **** stream ****

 A new outfit for the flow of the moment

 It is loaded on words

 Hints of despair sweet of hope

 Bol money is coming

 Evening sky rangoli

 Now misleading

 That's how money gets distributed

 Because every branch has a leaf

 The season has come

 Whisper of birds now

 does not appear

 Your color shows that much

 A blossoming seal

 As not now

 The sun does not go to cover

 In the evening time

 It never leaves its color

 He runs on his own mind

 Smile for a moment

 ....and recedes in the received direction

 So we will not give up

 Because we learned a new language

 We know how to laugh

 The cycle of the cycle The blossom of spring

 Chaitrya's steps

 The new mirror of the world

 We are just in sympathy

 We know that lie

Our world is full of pain

 Pain all over

 Full of sadness

 The flow of life is terrifying

 Life is worthless

 Work to relieve our pain

 We do

 Because of our laughter

 We have learned a new language

 To laugh ....😂

 It is very expensive

 is unaffordable

 Incalculable

 Even the rest of the stream

 You are wasting your life

 We with that art

 We are born on someone's shoulders

 do not want to keep

 Ours is as high as the sky

 Filled with our sorrow and our pain

 There is very little water in the eyelids

 A little more flow is required now

 In a wave of drops in a stream of mist

 The face has to be changed

 Changing lives

 Then fear is blind

 Dreams collide with life

 The eyes of the whole world

 The flow is on

 The tone is harsh

 The message is final

 A life full of pain

 He is dreaming with his eyes closed

 Mine to my power

 When will the power come?

 The complaint is with me

 The burden is mine too

 Sorrow is mine too

 The pain is mine too

 And the foot is mine with me

 At the peak of life

Waiting for someone to come

 We don't see

 Courage is yours

 Take a chance on the sad moments

 Forget about it

 Firmly bound somewhere inside the mind

 A beautiful life to keep

 We love you with your compassion

 To alienate strangers

 You want to be yourself

 Like the new Chaitra's Pavli

 For high altitudes

 This world is for laughing

 This world is a new history in a pinch

 It will not be created

 Such is the language

 Build your nest

 Now started to break

 .....so don't lose

 The battle of the battle is ours

 The final right is your exam

 Don't walk at the speed of a turtle

 Don't be lazy like a rabbit

 We used to walk like springs in the sea

 We used to walk like a river with our own smile

 Because of this pain only

 It can only reduce the smile

 We have learned this art

 So a determined mind at this point

 On your luck on this deal

 On the wings of your cage

 We have to build our nest

 Without bloodshed

 The cage is to be broken

 A new society is to be built

Proudly happy

 In a new direction of flow

 With the company of the thorn

 Stepping up to success

 That trail on a given trail

 has been given

 By working hard on your own

 Our father......(Babasaheb)

 To the broken cage

 Do not let stand back

 To speak the language of rebellion

 But changed in flow

 The final of the flow

 For flow...!!

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

आधी त्यांनी जात विचारले (विद्रोही कविता)

            विद्रोहाची भाषा कवितेत कमी होत आहे कारण विद्रोह संपलेला आहे. विद्रोहाचे स्वरूप बदलले आहे. सातत्याने लिखाणाकडे जाणाऱ्या विद्रोही मार्गाकडे न जाता विद्रोह कसा संपत चाललेला आहे तरीही विद्रोह आहेत हे कुणीही बदलू शकत नाही.

        विद्रोह संपला हे गृहीत धरले तरी तो परत नव्या स्वरूपात आपला समोर उभा आहे याच तीव्र निषेध व्यक्त करत एक प्रेयसी सर्वसामान्य स्त्रीचे प्रतिनिधित्व करते तिच्या या भावना शब्दात गुंफण्याचा हा प्रयत्न.

       कवितेचा आशय प्रेमभंग नसून तो कोणत्या कारणाने झाला हे सांगणारी आशाय संदर्भातून ही कविता......!!❤

          कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. धन्यवाद...!!❤

**** आधी त्यांनी जात विचारले ****

आधी त्यांनी  जात विचारली 

आणि शब्दांना तोडमोड करत 

नवीन विषयाची जात निर्माण केली 

तेव्हा प्रेम काय असते हे कळले 

जातीचा विषय 

तेव्हा आला नाही 

जेव्हा त्याने हाताला स्पर्श केला 

त्याने ओठांना स्पर्श केला 

झाडाच्या मागे शरीराशी 

सहमतीने का होईना 

डोंगराएवढ्या मायेने प्रेम केले..... 

आता त्याने जातीचा आधार दिला 

पंख खुले आता पिंजऱ्यात अडकविले 

शब्दांचा पसारा खूप झाला मनात 

पण तो बाहेर आले नाही 

डोंगर तुटताना आवाज तितका  

पण वेदना दिसत नाही 

समुद्राची लाट डोळ्यात भरून 

आली पण 

निशब्द भिजलेल्या गालाला निमित्त 

सोबतीला एकांत होता श्वासाचा 

आत पावसासोबत शेवाळ तितका 

निर्माण होत होता 

प्रेमाचा वनवा जातीने भिजविला 

ओठांचा स्पर्श आता आठवणीतही 

राहणार नाही 

जात तितकी आडवी आली आहे 

फुलपाखराला आता निस्वार्थ 

प्रेम करण्याचा अधिकार नाही 

आधी विचारावी लागेल जात 

मगच प्रेम करावे लागेल 

पाजर फुटणार नाही भावनेला 

इतकी काय काळजी घ्यावी लागेल 

भिजलेल्या ओठांना स्पर्श 

झालेल्या शरीराला 

फुललेल्या स्वप्नांना चंचल मनाला 

कारण इथे जगण्यासाठी 

जात महत्त्वाची आहे 

व्यवस्था चालविण्यासाठी 

भिजलेल्या डाळीला अधिक भिजविण्यासाठी कोवळ्या मनाच्या त्या 

स्वप्नांना पायदळी तुडविली जाते 

जातीच्या नावाखाली 

भावनांचा खेळ मांडला जातो 

तारुण्याची परवड एका जातीच्या 

शब्दाने होऊन जाते 

विणलेल्या स्वप्नांना शेवटी 

तुटलेल्या धाग्यासोबत 

कुठेतरी ठेवून द्यावे लागते 

जात आडवी येते तेव्हा  

आम्ही प्रतिष्ठित नसतो 

या समाजव्यवस्थेपुढे  

आम्ही अस्पृश्य आहो 

त्यांच्या मानसिकतेमध्ये 

आम्ही अस्पृश्य आहोत 

त्यांच्या शब्दांमध्ये 

त्यांच्या विचारांच्या माणुसकीमध्ये 

जात गुंडाळली जाते 

आपल्या सोयीनुसार-विचारानुसार 

 

तुटलेल्या आशेच्या किनारावर 

मी शोधते तो वनवा 

माझ्या जातीचा माझ्या अस्पृश्यतेचा  

गावकुसाबाहेर जगण्याचा 

पण त्या व्यक्तीची वणवण 

अजूनही त्याच दुहेरी मानसिकते 

मिळमिळीत झालेल्या शब्दांमध्ये 

त्यात माणुसकी जिवंत नाही 

त्याची वणवण विज्ञानाशी नाही 

त्याची वणवण समाजव्यवस्था बदललेल्या संविधानाशी नाही 

त्याची वणवण जळलेल्या 

त्या मनुस्मृतीशीच आहे  

सावल्यांच्या खेळांमध्ये  

रंग न बदललेल्या सावल्यासोबत

खेळ मांडला गेला सावल्यांचा प्रेमाच्या 

आधी जात विचारल्या गेली 

आणि जातीनुसार विषय बदलला गेला

प्रेमाचा...!! ❤💔

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

 

         ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

        The language of rebellion is fading into poetry because the rebellion is over.  The nature of rebellion has changed.  No one can change how the rebellion ends, but there are rebellions, rather than the rebellious path that leads to continuous writing.

 This attempt to put into words the feelings of a beloved represents a common woman, protesting that, even assuming that the rebellion is over, it is standing before us again in a new form.

 The content of the poem is not about love break but the reason why it happened

 The poem is handwritten and composed.  If you like it, don't forget to like and share it, if there are any mistakes, please let us know in the comment box.  Thank you...!!❤

 **** first he asked caste ****

 First he asked caste

 And slurring the words

 Created a new subject caste

 Then I knew what love is

 The subject of caste

 Didn't come then

 When he touched the hand

 He touched his lips

 With the body behind the tree

 Not by agreement

 Loved with love like a mountain.....

 Now he gave caste support

 Wings open now caged

 There were many words in my mind

 But he didn't come out

 The sound of a mountain falling apart

 But the pain is not visible

 Sea wave in the eyes

 But came

 An excuse for speechless wet cheeks

 The companion was breathless

 So much moss with rain inside

 was being created

 The forest of love was soaked by caste

 The touch of the lips is now even in memory

 will not be

 Caste has become so horizontal

 The butterfly is now selfless

 No right to love

 Caste must be asked first

 Only then you have to love

 The feeling will not be broken

 What should be so careful

 Touch wet lips

 To the body

 Blooming dreams to a restless mind

 Because here to live

 Caste is important

 To run the system

 Young minded ones to further soak the soaked dal

 Dreams are trampled

 under the name of caste

 A game of emotions is presented

The affordance of youth is one of a kind

 It happens with words

 At last the woven dreams

 Along with the broken thread

 It has to be kept somewhere

 When caste is crossed

 We are not prestigious

 Before this social system

 We are untouchable

 In their mindset

 We are untouchable

 In their words

 In the humanity of their thoughts

 Caste is wrapped up

 As per your convenience

 On the shore of broken hope

 The forest I seek

 My caste my untouchability

 To live outside the village

 But the burning of that person

 Still the same double mindedness

 In the combined words

 Humanity is not alive in it

 It has nothing to do with science

 Its problem is not with the constitution  

 that has changed the social order

 Burnt out of it

 It is with that Manusmriti

 In the games of shadows

 with a shadow that does 

 not change  color

 The game was presented by   Shadows of Love

 Caste was asked first

 And the subject changed according   to caste

 Of love...!!  ❤💔

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

       The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

*** अजूनही जिवंत आहे *** (विद्रोही कविता)

        पहाटे उगवलेल्या स्वप्नासारखी  माणुसकी अजूनही जिवंत आहे, ही सांगणारी कविता. विद्रोहा हा जातीपाती धर्म रूढी प्रथा इतकाच संदर्भात नाही तर विद्रोह प्रत्येक माणसात आहे. जो माणूसकी जपतो.

       विद्रोह प्रत्येक व्यक्तीत आहे. ज्याला स्वप्न आहे... ज्याला श्वास आहे. परिस्थिती कितीही कठीण असली तरी तो त्याला जपतो आहे. म्हणून कवितेत शब्द "रिकाम्या खिशाला न परवडणारी माणुसकी तरीही तो माणुसकी जपतो आहे."

        याच आशायसंदर्भात ही कविता. "अजूनही जिवंत आहे." कविता आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. काही चुका असल्यास कमेंट बॉक्समध्ये नक्की कळवा. त्या सुधारल्या जाते. त्यावर संशोधन केल्या जाते. तुमच्या मतांना प्रथम प्राधान्य दिल्या जाईल. कारण कविता हा विशिष्ट संदर्भातून लिहिले जाते. 

     असलेल्या परिस्थितीतून लिहिली जाते म्हणून त्यात बदल केला जाऊ शकतो. कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे धन्यवाद...!!❤

*** अजूनही जिवंत आहे ***

माणसाच्या जगात अजूनही जिवंत आहे 

माणूसकी माणुसकी रिकाम्या खिशाला 

परवडत नाही तरीही जिवंतच 

त्यांच्याही खिशात माणूसकी  

कधी शब्दाने कधी सहानुभूतीने 

कधी उगवत्या प्रेमाने 

म्हणूनच रस्त्यावरचा प्राणी 

अजूनही अन्न खातो आहे 

काढायला आलेले धान्य 

अजूनही चिमणी पाखर खातच आहे 

रिकाम्या खिशाला परवडत नसले तरी त्यांच्यातली माणुसकी 

अजून जिवंत आहे 

त्याची माणुसकी विचित्र असली तरी 

व्यवहार वादाला धरून नसली तरी 

तो विद्रोह माणूस असण्याचा 

गंमत मात्र वेगळीच 

विकत घेणारा आणि विकणारा 

दोन्ही हात खालीच असतात  

पण विद्रोह मात्र 

पोटासाठी - भविष्यासाठी 

अंगणात झुकलेल्या त्या 

पाठीच्या कणासाठी  

मातीचा जन्म खांद्यावरून 

मातीत जातो.....

पण विद्रोह संपत नाही 

विद्रोह ने चुल विजली जाते 

पडकी भिंत तशीच राहते 

एकटीच 

सूर्यप्रकाशाच्या -अंधाराच्या सावलीने 

तरी कणा मोडत नाही 

पाठीवर एक थाप असते 

विद्रोही असल्याची 

झोळीतल्या रिकाम्या झोळीला 

चेहरा मोहरा नाही 

तो विस्थापित असतो 

त्याला जात नसते 

धर्म नसते 

त्याला रुढी नसते 

त्याला अस्तित्व नसते 

त्याला आधार नसतो 

काळ तेवढा सोबत असतो 

आव्हानांचे सारेच गणित 

त्याच्या रिकाम्या खिशात असते 

कारण तो विद्रोही असतो 

रिकाम्या खिशाचा 

पडक्या भिंतीचा  

ओलावलेल्या शेताचा 

भेगा पडलेल्या जमिनीचा 

तो विद्रोह असतो 

झाडावर लटकणाऱ्या देहाचा 

तो विद्रोह असतो 

उपासमारीचा 

तो विद्रोह असतो 

फसवणुकीचा 

तो विद्रोह असतो 

रस्त्यावर फेकून दिलेल्या 

रक्ताच्या घामाच्या कष्टाचा मालाचा 

तो विद्रोह असतो 

ओझं वाहत चाललेल्या 

माणुसकीचा 

तो विद्रोह असतो 

दुःखाच्या त्या साऱ्या अहंकाराचा 

जिथे उपासमार झालेली असते 

हिम्मत खचलेली असते 

तो विद्रोह असतो 

शिखरावर न चढणाऱ्या 

आयुष्याचा 

तो विद्रोह असतो 

संधी हिरमुसून गेलेल्या मनाचा 

तो विद्रोह असतो 

अपमानचा 

तो विद्रोह असतो 

मुलीच्या उंच भरारीला 

जमीन दोस्त करणारा 

तो विद्रोह असतो 

यशाच्या शिखरावर न चढणारा 

खडतड प्रवासाचा 

पण तो माणूस आहे म्हणून 

त्यांच्यातला विद्रोह अजूनही जिवंत आहे 

तो हरला नाही 

तो डगमगला नाही 

तो अजूनही प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्ष 

विश्वास ठेवतो आहे 

या निसर्गाच्या शक्तीवर  

माणुसकीवर माणुसकी

अजूनही जिवंत आहे 

विद्रोहा सोबत विद्रोहाच्या सुगंधा 

पुन्हा सोबत त्याला माहित आहे 

आयुष्याचे सोने काय असते 

त्याला माहीत आहे वळणावळणावर 

आलेल्या त्या प्रत्येक गणिताचा हिशोब 

तोही शोध विद्रोह पूर्ण करणार आहे 

म्हणूनच विद्रोहाला कुठल्याही 

जाती रुढी प्रथा परंपरा 

कोणतीही समाज व्यवस्था 

स्वतःमध्ये गुंडाळून ठेवू शकले नाही 

हरवलेला माणूस 

कधी दिशाही झाला नाही 

दिशा विद्रोहाच्या असल्या तरी 

त्याची माणुसकी कधी संपली नाही 

डोळ्याचा रंग तेवढा विस्तवाच्या रंगासारखा झाला पण त्याची झुंज संपली नाही 

रानातला वनवा त्यांनी विजू दिला नाही वसंताच्या फुललेल्या परिस्थितीसारखा 

तो त्या रानात अजूनही जळतो आहे 

शिवाराचा खेळ अजूनही चालूच आहे 

रस्त्याच्या कडेला अजूनही 

मालाची विक्री होतेच आहे 

चार पैसे कमी असले तरी 

अजूनही त्याच्यामध्ये माणुसकी शिल्लक  रस्त्यावर फिरणाऱ्या कुणाला तरी 

त्या रिकाम्या खिशातले 

काहीतरी तो देतोच आहे 

सारखी तळमळ विद्रोहाची 

फसलेल्या मनात असली तरी 

त्यांचा विद्रोह हा त्याला 

त्याच्यातली माणुसकी संपू देत नाही

कारण विद्रोह माणूसकीवरच 

कारण विद्रोह माणुसकीचे दुसरे 

नाव आहे म्हणून 

त्याच्यात अजूनही जिवंत आहे 

माणुसकी विद्रोहाच्या संगतीने पेरलेली विद्रोहाच्या शांततेला 

तो कुठे सोडून देत नाही 

कारण त्याच्या मनात 

अजूनही जिवंत आहे 

ती पायवाट जी संविधानाकडे जाते 

जी माणसाला माणूस म्हणून 

जगण्याचे हक्क देते 

माणुसकी जिवंत आहे 

विद्रोहाने अजूनही......!!💕

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

कवितेचे शीर्षक :- अजूनही जिवंत आहे 

काव्यसंग्रह :-  " थेंब विद्रोहाचा "

               संपला आहे माझ्यातला

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

--------------------------------------------------------------------------

       A poem that says humanity is still alive like a dream that dawns in the morning.  Rebellion is not only in terms of caste religion customs but rebellion is in every human being.  A man who cares.

 Rebellion is in every person.  He who dreams... He who breathes.  No matter how difficult the situation is, he protects him.  Hence the words in the poem "Humanity that an empty pocket cannot afford, yet he preserves humanity."

 This poem is about this hope.  "Still alive."  If you like the poem, don't forget to like and share.  If there are any mistakes, please let me know in the comment box.  It is improved.  It is researched.  Your opinions will be given first priority.  Because poetry is written from a specific context.

 It is written from the existing situation so it can be changed.  The poem is hand written and composed thank you...!!❤

 *** is still alive ***

Still alive in the world of man

 Man's humanity to an empty pocket

 Can't afford but still alive

 Humanity in their pocket too

 Sometimes with words and sometimes with sympathy

 Sometimes with rising love

 Hence the street animal

 Still eating food

 Harvested grain

 The sparrow is still eating

 Although they cannot afford empty pockets, their humanity

 still alive

Although his humanity is strange

 Although the transaction is not up for debate

 He was a rebellious man

 But the fun is different

 Buyer and seller

 Both hands are down

 But rebellion

 For the stomach - for the future

 Those leaning in the courtyard

 For backbone

 Mati is born from the shoulder

 goes into the soil

 But the rebellion does not end

 Rebellion burns the hearth

 The wall remains intact

 alone

 By sunlight - shadow of darkness

 However, the backbone does not break

 There is a pat on the back

 Being rebellious

 An empty bag in a bag

 The face is not a pawn

 It is displaced

 He doesn't go

 There is no religion

 He has no habit

 He does not exist

 It has no support

 Time goes with it

 All mathematics of challenges

 It is in his empty pocket

 Because he is a rebel

 An empty pocket 

Fallen wall

 of a wet field

 of cracked ground

 It is rebellion

 of a body hanging from a tree

 It is rebellion

 of starvation

 It is rebellion

 of fraud

 It is rebellion

 Thrown on the street

 Blood sweat toil

 It is rebellion

 Carrying loads

 of humanity

 It is rebellion

 Of all that ego of suffering

 Where there is starvation

 Courage is exhausted

 It is rebellion

 Non-climbers

 of life

 It is rebellion

 A mind that has lost its chance

 It is rebellion

 of humiliation

 It is rebellion

 A girl's height

 Land friend

 It is rebellion

 Not climbing the pinnacle of success

 Rough journey 

But because he is human

 Their rebellion is still alive

 He didn't lose

 He did not waver

 It is still direct-indirect

 is believing

 On this power of nature

 Humanity over humanity

 is still alive

 Revolt accompanied by the fragrance of rebellion

 He knows along again

 What is the gold of life?

 He knows the twist

 Calculate every math that comes

 That quest will also complete the rebellion

 That is why there is no rebellion

 Caste customs traditions

 Any social order

 Couldn't keep it wrapped up in itself

 the lost man

 There was no direction

 Although the directions are rebellious

 His humanity never ended

 The color of the eyes became so much like the color of the fire but his fight was not over 

He did not let the morning forest light up like the blossoming conditions of spring

 He still burns in that forest

 The game of Shivara is still going on

 Still on the side of the road

 The goods are being sold

 Although four paise less

 He still has the humanity of someone walking the streets

 In those empty pockets

 He has to give something

 A similar yearning for rebellion

 Even if in a deluded mind

 Their rebellion is him

 He does not let his humanity end

 Because rebellion against humanity itself

 Because rebellion is another of humanity

 As the name implies

 There is still life in him

 The peace of rebellion sown by the company of humanity's rebellion

 He does not give up anywhere

 Because in his mind

 is still alive

 The path that leads to the Constitution

 G to man as man

 Gives the right to live

 Humanity is alive

 Still with rebellion......!!💕

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

      The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way that I can understand.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to the threshold of God, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕

--------------------------------------------------------------------------

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या कविता त्यांचे विचार,विद्रोही साहित्य आणि कविता, भीम जयंती, भीम उत्सव, भीम जलसा, भीम गीते, १४ एप्रिल, डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर यांचा जन्मदिवस,

Poems of Dr. Babasaheb Ambedkar His Thoughts, Revolutionary Literature and Poetry, Bhim Jayanti, Bhim Utsav, Bhim Jalsa, Bhim Geeta, 14th April, Birthday of Dr. Babasaheb Ambedkar,

---------------------------------------------------------------------