❤ मौन ❤❤💓💓 Silence💓💓💓

               शब्दांची भाषा जितके शक्तिशाली असते. हे मान्य केले तरी काही भावना शब्दात मांडता येत नाही. त्यावेळी मौना भावनेला शब्दांशिवाय आपल्यापर्यंत येतात.

           अशाच एका प्रेम भावनेला शब्दात मांडण्याचा हा प्रयत्न ...!!! कविता स्वरचित आहे.... स्वलिखित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका धन्यवाद ❤

❤ मौन ❤

शब्द खूप असतात रे 

कधीतरी मौनाची ही 

भाषा समजून घे  

सांगतात ते ही 

विचलित मनाचे शब्द 

गुपचूप मनातच 

मौनात... 

सांग ना तू हि 

असेच शब्द 

तुझ्या मनातील 

माझ्या मनातील 

मौन शब्दांना 

शब्द खूप असतात रे 

समजून घेण्याचे 

दूर लोटण्याचे 

पण मौनाची भाषा 

वेगळीच रे 

शब्द खूप असतात 

बोलण्याचे...!!!

          ✍️सविता तुकाराम लोटे

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- ***** ❤ मौन ❤****

          आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. 

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

         The more powerful the language of words.  Admittedly, some emotions cannot be expressed in words.  At that time the feeling of silence comes to us without words.

            This is an attempt to put such a feeling of love into words ... !!!  The poem is self-written .... self-written.  If you like it, don't forget to like and share. Thank you

 ❤💓💓 Silence💓💓💓

 There are so many words

 Sometimes it's silence

 Understand the language

 That's what they say

 Words of a distracted mind

 Secretly in mind

 In silence ...

 Tell me

 Similar words

 In your mind

 In my mind

 Silent words

 There are so many words

 To understand

 To fly away

 But the language of silence

 A different ray

 Words are too many

 Speaking of ... !!!

        ✍️©️®️💓Savita Tukaram Lote

 Ita avSavita Tukaramji Lote

 Title: - ***** ❤ Silence ❤ ****

 Awareness of your coming is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

 

** Diary case one 1. Pleasant Pangal Life ****

Diary case one

 1. In a pleasant leafy life

      

          ✍️savita Tukaram Lote

 Looking out the window, today did not feel like usual.  The green didn't look green.  The beauty of the trees was diminished by the leaves.  The atmosphere was a realm of air.  Along with the dust was spread everywhere.

 Light sun, but clicks.  Smiling cheeks, smiling cheeks, climbing vines .. !!!  Feeling we have 'Run out of gas' emotionally.  Don't know, but she must be upset.  Because she was not blooming as usual.  She must have been thinking to herself.

 But the question is why it should be like that due to the changing environment or because of the leaves ...!  The accusation of a changed tree may be due to the changing appearance of that tree.

 Anyway, but a fact;  Veli was upset today.  It didn't bloom ... I wanted to support Aadhaar but she couldn't give it.  No matter how much you wish .. !!

Because Pangal means to change the whole self and welcome a new look.  But even though Veli knew this cycle, even though it was a part of her, she was getting annoyed.  Going through a coma in our own universe on a changed environment.

 In fact, looking at this picture through the window, a truth came to light.  With the changing conditions, the leaves of the trees are changing. The beauty before the leaves was not there today.  They will also return like the seasons.  The New Year's Eve will return, the flowering will return, the fruit will bloom again

 The tree will smile again, bloom and laugh at its own beauty.  Will enjoy it if Veli reads it .... but if she doesn't read it ???  If you can't stand the sticky wool of the leaves .. !!!  How will it be ..!  Her very existence is at stake.  Now in this leaf.

 It is true that Rituchakra may have planned remedies for her but she will pass away.  The only and only question mark of her existence now stands for her.  It may seem like this in Pangali but this Pangali comes every year in her life.

After all these years, I used to look at her through the window.  She has maintained her existence.  No matter how many clicks she endured, she still laughed.  After a moment ... after a while, of course, she is alive today.

 But she won't laugh ... she won't lose, she won't win.  Although comatose.  That tree will support her ..!  Because without her, the tree would not exist, and so would she.

 Nature gives everyone a supernatural power within themselves.  Also, both of them have got it. Both of them have to bear the pain of bed together.  It dawned on me now.  It is not a coma but a part of the changing environment.

 It will bloom.  Like a tree, it no longer has leaves, but it will bloom.  Navpalvi competes with the sky with a smile on her cheeks ..!  Along the way, you will double the beauty of yourself and the tree.

It will really happen.  Nature does not show its form but everyone has to go through that cycle.  She smiled and looked at me and said.  At the moment when the window had to be closed, the vine was shaken by the wind and the leaves stuck in it came down.

 Back then she seemed to be laughing.  Look, if the burden is reduced, you will be light at the same time.  There is nothing wrong with life.  Yes, nature is understood by human beings.  There is nothing wrong with that ..., that mirage is going to be destroyed.  Like a gust of wind ...

 With the testimony of Navpaval and the words of laughter, this law of nature shows the form of a very positive divine power to human life.  So welcome to Pangali too.  Sometimes by making a smile and sometimes by ignoring it.  Always remember that you will get the gift of new steps ... !!

 Don't worry about the leaves now

 Just want to accompany now

 Like the changing cycle

 Transform into self

 And to take the smiling steps in your own hands ..... !!!

 Life will flourish and life will flourish and life will create new challenges along with new moments.

Challenges have to be faced

 Keeping the grief of the leaf with you

 Because of the changing times

 Your words to changing words

 Will reduce your challenges

 When the leaves are gone,

 The challenge will end ...

 This cycle of human life will continue.  Only the mathematical life of that math on that cycle has to be understood at that time.  Only then will human life be full of happiness, contentment and challenge.  So don't be afraid of any crisis.  Crisis will go away .... Don't be afraid of crisis Crisis can be overcome.  This is the law of nature ... we have to walk according to the seasons.

 The footsteps of happiness will be with you. You have to take the base of the tree with you, like the shape of a changed tree like Phule Leveli.

               ©️®️✍️Savita Takaram Lote

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

 Title: - ***** Diary case one

 1. Pleasant Pangal Life ****

 Awareness of your arrival is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and like it.

 ❤❤❤❤💓💓💓❤💓❤💓❤💓❤💓❤❤💓❤💓❤💓❤💓❤💓❤❤

 

डायरी प्रकरण एक1.सुखद पानगळ आयुष्यातील

        डायरी प्रकरण एक

1.सुखद पानगळ आयुष्यातील

        खिडकीतून बाहेर पाहताना, नेहमीसारखे आज वाटत नव्हते. हिरवळ हिरवळ दिसत नव्हती. पानगळीमुळे झाडांचे सौंदर्य कमी झाले होते. वातावरणात हवेचे साम्राज्य होते. सोबत धूळ, सर्वीकडे पसरलेली होती.

         हलकीच उन्ह, पण चटके देणारी. हसरी गालातल्या गालात हसणारी झाडांच्या सोबतीने वर चढणारी वेली..!!! आज किंचितच नाराज वाटत होती. माहित नाही, पण ती नाराज असावी. कारण ती नेहमीसारखी फुललेली नव्हती. आपल्याच विचारात असावी जणू ती अशी वाटत होती.

           पण प्रश्न पडतो ती तशी का असावी बदलत्या वातावरणामुळे की पानगळीमुळे...! बदललेल्या झाडांच्या आरोपामुळे कि ती ही त्या झाडाच्या बदलत्या रूपामुळे असावी जणू.

        असो, पण एक खर; आज वेली नाराज होती. न फुललेली... आधाराला आधार घ्यावा असे वाटत होते पण ती ते देऊ शकत नव्हती. कितीही इच्छा असली तरी..!!

            कारण पानगळ म्हणजे संपूर्ण स्वतःला बदलणे आणि नवीन रूपाचे स्वागत करणे. पण वेलीला हे चक्र माहीत असले तरी सुद्धा त्यांचा एक भाग आहे तरी सुद्धा ती नाराज होत होती. बदललेल्या वातावरणावर आपल्याच विश्वात रमलेली कोमेजून जात. 

         खरंच खिडकीतून हे चित्र पाहताना एक सत्य मात्र समोर आले. बदलता परिस्थिती बरोबर झाडे वेली पाने बदलत जातात.. पानगळी आधी असलेल्या सौंदर्य आज नव्हते. तसेच ऋतूचक्रा प्रमाणे ते परत येतील. नवपावलीची चाहूल परत येईल परत फुलांचा बहर परत फळांचे बहरलेले झाड खाण्यासाठी चिमण्यांचा किलबिलाट विविध प्रकारचे पक्षी झाडांवर येतील.

        परत झाड हसेल, फुलेल आणि स्वतःच्या सौंदर्यावर स्वतः च हसेल. त्याचा आस्वाद वेली वाचली तर घेईल.... पण ती वाचली नाही तर???  पानगळीचे चटकेदार ऊन सहन झाली नाही तर..!!! कसे होईल..! तिचे अस्तित्व पणाला लावलेले आहे. आता या पानगळी मध्ये.

          ऋतूचक्राने तिच्यासाठी उपाय योजना केल्या असतील हे खरे पण ती कोमेजून जाईल. फक्त आणि फक्त तिला तिच्या अस्तित्वाचे प्रश्न चिन्ह आता उभे आहे. या पानगळीमध्ये  कदाचित असे वाटते पण ही पानगळ दरवर्षी येेत तिच्या आयुष्यात.

         इतके वर्ष झाली, मी तिला खिडकीतून पहात असते. तिने तिचे अस्तित्व कायम ठेवले आहे. कितीही चटके सहन केले तरी, ....तरी हसली. एका क्षणानंतर... एका वेळेनंतर तरी आज तिचे अस्तित्वपणाला आहे हे नक्की.

         पण ती हसणार नाही... हरणार नाही जिंकणार त्या झाडाचा आधार घेत वाटेत फुलायला. कोमेजलेली असली तरी. ते झाड आधार देईल तिला..! कारण तिच्याशिवाय त्या झाडाला अस्तित्व नाही सौंदर्याचे आणि तिला सुद्धा.

              निसर्ग प्रत्येकाला स्वतःमध्ये एक अलौकिक शक्ती देत असते. तसेच त्या दोघांनाही मिळालेली आहे.पानगळीचे दुःख दोघांनाही सोबत सहन करावे लागत आहे. हे आता माझ्या लक्षात आले. ते कोमेजलेली नाही तर तीसुद्धा बदलत्या वातावरणाचा एक भाग आहे.

           ती ही फुलेल. झाडासारखीच आता पाने नसली तरी ती ही फुलेल. नवपालवीने कळीसोबत मनसोक्त गालातल्या गालात हसेल आकाशाशी स्पर्धा करीत..! वाटेत, झाडाच्या सोबतीने आणि स्वतःचे व झाडाचे सौंदर्य अधिक द्विगुणित करेल. 

        खरंच असे होईल. निसर्ग आपले रूप दाखवीत नाही पण सर्वांना त्या चक्रामधून जावे लागते. ती हसत गालातल्या गालातच माझ्याकडे बघत बोलून गेली. खिडकी बंद करावीत याच क्षणाला ती वेल हवेमुळे हलती झाली आणि तिच्यातील अडकलेली पाने खाली आली.

         परत ती हसली झाल्यासारखी वाटली. बघ ओझे कमी झाले की होते आपण परत त्याच वेळेनुसार हलके. आयुष्यात उणे असे काहीच नाही. हो,निसर्ग मानवाला सांगून समजून जातो. उणे असे काही नाही..., ती मरगळ नष्ट होणार आहे.  वाऱ्याच्या झुळकेप्रमाणे...

             नवपावलांच्या साक्षीने आणि हसऱ्या शब्दांनी निसर्गाचा हा नियम मानवी आयुष्याला खूप मोठी सकारात्मक देवी शक्तीचे रूप दाखवीत असते. म्हणून पानगळीची सुद्धा स्वागत करा. कधी हसरे बनवून तर कधी त्याकडे दुर्लक्ष करून. स्वतःला नवपावलांचे दान मात्र मिळणार आहे हे नेहमी लक्षात ठेवा...!! 

पानगळी  दुःख नको आता

फक्त सोबत हवी आता 

बदलता चक्राला मनसोक्त 

स्वतः मध्ये रुपांतरीत करतात 

आणि हसरा पावलांना स्वतःच्या कवेत घेण्यासाठी.....!!!

        पानगळ जाईल आयुष्य फुलेल आयुष्य बहरेल आणि आयुष्य नवीन क्षणासोबत नवीन आव्हाने सुद्धा निर्माण करील.

आव्हानांना समोर जावे लागेल 

पानगळीचे दुःख सोबत ठेवून 

कारण बदलत्या वेळेला 

बदलत्या शब्दांना आपले शब्द 

आपली आव्हाने कमी करेल 

पानगळ गेली की, 

आव्हान संपुष्टात येईल...

         मानवी आयुष्याचे हे चक्र असेच चालू राहील. फक्त त्या चक्रावरील गणिताचे गणित आयुष्याला त्या वेळेला समजून घ्यावे लागेल. तरच मानवी आयुष्य हे सुखी आनंद समाधानाचे आणि आव्हान संपुष्टात येणार असेल. म्हणून कोणत्याही संकटांना घाबरून जाऊ नेका. संकट जातील.... संकटांना घाबरून जाऊ नका संकटावर मात करता येते. हा निसर्गनियम आहे... ऋतूचक्रानुसार चालावेच लागेल.

         सुखाच्या पायवाटा आपल्यासोबत असेल फुले लेवेली प्रमाणे बदललेल्या झाडाच्या रूपा प्रमाणे झाडाचा आधार सोबत घ्यावा लागला तरी ती परत फुललेली हसली मनसोक्त गालातल्या गालात पानगळी सोबतही आणि पानगळ संपल्यानंतरही...!!

                ©️®️✍️सविता तकाराम लोटे 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- *****   डायरी प्रकरण एक

               1.सुखद पानगळ आयुष्यातील****

        आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. 

----------------------------------

Diary case one

 1. In a pleasant leafy life

 Looking out the window, today did not feel like usual.  The green didn't look green.  The beauty of the trees was diminished by the leaves.  The atmosphere was a realm of air.  Along with the dust was spread everywhere.

 Light sun, but clicks.  Smiling cheeks, smiling cheeks, climbing vines .. !!!  Feeling we have 'Run out of gas' emotionally.  Don't know, but she must be upset.  Because she was not blooming as usual.  She must have been thinking to herself.

 But the question is why it should be like that due to the changing environment or because of the leaves ...!  The accusation of a changed tree may be due to the changing appearance of that tree.

 Anyway, but a fact;  Veli was upset today.  It didn't bloom ... I wanted to support Aadhaar but she couldn't give it.  No matter how much you wish .. !!

Because Pangal means to change the whole self and welcome a new look.  But even though Veli knew this cycle, even though it was a part of her, she was getting annoyed.  Going through a coma in our own universe on a changed environment.

 In fact, looking at this picture through the window, a truth came to light.  With the changing conditions, the leaves of the trees are changing. The beauty before the leaves was not there today.  They will also return like the seasons.  The New Year's Eve will return, the flowering will return, the fruit will bloom again

 The tree will smile again, bloom and laugh at its own beauty.  Will enjoy it if Veli reads it .... but if she doesn't read it ???  If you can't stand the sticky wool of the leaves .. !!!  How will it be ..!  Her very existence is at stake.  Now in this leaf.

 It is true that Rituchakra may have planned remedies for her but she will pass away.  The only and only question mark of her existence now stands for her.  It may seem like this in Pangali but this Pangali comes every year in her life.

After all these years, I used to look at her through the window.  She has maintained her existence.  No matter how many clicks she endured, she still laughed.  After a moment ... after a while, of course, she is alive today.

 But she won't laugh ... she won't lose, she won't win.  Although comatose.  That tree will support her ..!  Because without her, the tree would not exist, and so would she.

 Nature gives everyone a supernatural power within themselves.  Also, both of them have got it. Both of them have to bear the pain of bed together.  It dawned on me now.  It is not a coma but a part of the changing environment.

 It will bloom.  Like a tree, it no longer has leaves, but it will bloom.  Navpalvi competes with the sky with a smile on her cheeks ..!  Along the way, you will double the beauty of yourself and the tree.

It will really happen.  Nature does not show its form but everyone has to go through that cycle.  She smiled and looked at me and said.  At the moment when the window had to be closed, the vine was shaken by the wind and the leaves stuck in it came down.

 Back then she seemed to be laughing.  Look, if the burden is reduced, you will be light at the same time.  There is nothing wrong with life.  Yes, nature is understood by human beings.  There is nothing wrong with that ..., that mirage is going to be destroyed.  Like a gust of wind ...

 With the testimony of Navpaval and the words of laughter, this law of nature shows the form of a very positive divine power to human life.  So welcome to Pangali too.  Sometimes by making a smile and sometimes by ignoring it.  Always remember that you will get the gift of new steps ... !!

 Don't worry about the leaves now

 Just want to accompany now

 Like the changing cycle

 Transform into self

 And to take the smiling steps in your own hands ..... !!!

 Life will flourish and life will flourish and life will create new challenges along with new moments.

Challenges have to be faced

 Keeping the grief of the leaf with you

 Because of the changing times

 Your words to changing words

 Will reduce your challenges

 When the leaves are gone,

 The challenge will end ...

 This cycle of human life will continue.  Only the mathematical life of that math on that cycle has to be understood at that time.  Only then will human life be full of happiness, contentment and challenge.  So don't be afraid of any crisis.  Crisis will go away .... Don't be afraid of crisis Crisis can be overcome.  This is the law of nature ... we have to walk according to the seasons.

 The footsteps of happiness will be with you. You have to take the base of the tree with you, like the shape of a changed tree like Phule Leveli.

               ©️®️✍️Savita Takaram Lote

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

 Title: - ***** Diary case one

 1. Pleasant Pangal Life ****

 Awareness of your arrival is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and like it.

 

 

✍️Easily one thing to remember✍️

      ✍️Easily one thing to remember✍️

           Those who listen to the words certainly know how sharp the words are, and those who do not know exactly where and how to market the words are very clever.  In the social chain.  Indeed, if the words have an edge, the words become sharp or the rites appear.  I don't know, but the green is taxed.  Even in the rainy season, the pages of the diary turn yellow, just as the words must turn yellow.

             After some experience and after a few days, it does not happen.  It doesn't seem to be happening and a new journey begins with the yellow words but with the help of the yellow paper .. !!!

           Do we really get left behind when the same yellow on the page really runs with social dust?  Your existence !!  Isn't it true that Pangal is everything?  Boiled flowers and dried flowers are two sides of the same coin in the social frame, but there is a difference between walking with Dhule and walking behind Dhule, but one page of diary.

            Is it really only one person who is responsible for any experience ???? Rain falls, tears.  Sometimes I don't even know why.  There are so many people in this crowd of thoughts that they are just reading the words on the yellow page of the diary and some of them are not keeping the diaries but keeping the words.  On top of that, write a new word of experience, Markle Penny, on a blank diary in front of her life so that she can be seen blooming on the yellow leaves for many years to come.

           Tears may well up in the eyes of those who are at the peak of their success, but their meanings are different.

             Anyway, a simple thing is that a memory came before my eyes and the suggested words are really liked by some .... no one will like but Pangal is the truth and Navjivan is also the truth after that.

 

             The pages of my diary, on the other hand, are full of memories and words that I have never thought of.

            In fact, the yellow leaves of the diary are important in life as well as the evelase flowers of grass kept with them.  It has to be understood at any stage of life itself and life is constantly going back to the diary pages for a new travel experience but now it feels like writing with a pen and not a pen.  Because every moment is supernatural.

              When writing a life diary, then whatever the word may be, whatever the language may be, the word may be an eye, the word may be a tear, the word may be a word in the style of social language or it may be a sharp word but the word must be with it ... !!  

               Every time ... on the page of life diary !!!

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

 Title: - 

✍️Easily one thing to remember✍️

            Awareness of your arrival is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

🌹🌹🌹🌹❤❤❤❤❤🌹🌹🌹🌹🌹❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

 

सहज एक गोष्ट आठवणीतील

           शब्दांना किती धार असते हे ते शब्द ऐकणाऱ्यांना नक्कीच कळते आणि कळले की खरंच शब्दांचा बाजार कुठे आणि कसा मांडावा हे ज्या व्यक्तींना कळत नाही तेच खूप हुशार असतात. समाजमान्य साखळीमध्ये. खरंच शब्दांना धार असली की शब्द धारदार होतात की  संस्कार दिसतात. माहित नाही पण हिरवळ मात्र करपली जाते. भर पावसाळ्यातही डायरीची पाने पिवळी पडतात, तसे शब्द ही पिवळे पडत असावे.

       काही अनुभवानंतर आणि काही दिवसानंतर पण तसे होतच नाही. तसे होताना दिसतच नाही आणि सुरु होतो एक नवीन प्रवास पिवळ्या पडलेल्या शब्दांसोबत पण पिवळा कागदाच्या सोबतीने..!!!जुनी फुले आपले अस्तित्व पानावर ठेवूनच आपल्या अनुभवाची शब्दांची किंचित आपुलकी ठेवते.

                पानावर त्याच पिवळ्या खरंच समाजमान्य धुळेसोबत धावतांना खरंच आपण मागे सोडून जातो का? आपले अस्तित्व!! पानगळ नंतर आलेल्या नवजीवन हे सत्य नाही का की पानगळ सर्वकाही आहे. उमललेले फुल आणि सुकलेले फुल म्हणजेच समाजमान्य चौकटीतील एकाच नाण्याच्या दोन बाजू असतानासुद्धा धुळे सोबत चालताना आणि धुळे मागे चालताना फरक असा कितीसा असावा पण डायरी चे एक-एक पाने उलटताना प्रश्न येतोच.

               खरंच अनुभवाच्या कोणत्याही अनुभवासाठी फक्त एकच व्यक्ती जबाबदार असतो का ????पाऊस पडून जातो,अश्रूंचा. कशासाठी हेही कधी कधी कळतच नाही. विचारांच्या या गर्दीत अशी कितीतरी व्यक्ती असतील की ते फक्त डायरीचे पिवळे पानावरील शब्द वाचत असतील आणि काही त्या डायर्‍या जपून ठेवत नसतील पण शब्द मात्र जपून ठेवत असावे आणि ठेवावे. त्यावरच आयुष्याच्या समोरच्या कोऱ्या डायरीवर अनुभवाचे नवीन शब्द मार्कल पेनी लिहावे जेणेकरून ती येणाऱ्या वर्षांच्या कितीतरी समोरच्या वर्षात पिवळ्या पानांवर सुद्धा टवटवीत दिसावे यासाठीच.

              यशाच्या शिखरावर असताना डोळ्यातील पाऊस तेव्हाही मुसळधार असेल तेव्हाही कदाचित अश्रू नयना सोबतच असेल पण त्यांचा अर्थ मात्र वेगळा असले.

          असो, सहज एक गोष्ट म्हणजे एक आठवण डोळ्यासमोरून येऊन गेले आणि सुचलेले हे शब्द खरंच कुणाला आवडेल ....कुणाला न आवडेल पण पानगळ हे सत्य आहे आणि नवजीवन हेही त्या नंतरचे सत्य आहे.

             मी माझ्या डायरीचे पाने उलट त्यांना अशा कितीतरी गोष्टी जा कधीही विचार केलेला नव्हत्या अशा कितीतरी गोष्टी सहज आठवणींच्या स्वरूपात येऊन जातात आणि सहज शब्द सुचतात. 

            खरंच जीवनात डायरी ची पिवळी  पाने महत्त्वाची की त्यासोबत जपून ठेवलेले गवताचे इवलेसे फुल महत्वाचे. हे आयुष्याच्या कोणत्याही टप्प्यावर स्वतःलाच समजून घ्यावे लागते आणि आयुष्य नवीन प्रवासाच्या अनुभवासाठी परत डायरीची पाने पण आता पेनाने नव्हे तर मार्कल पेनाने  लिहावे असे सतत वाटत असते. कारण प्रत्येक क्षण हा अलौकिक असतो.

             आयुष्याची डायरी लिहिताना मग शब्द कुठलेही असो, कोणत्याही भाषेतील असो, नयन शब्द असेल, अश्रू शब्द असेल, समाजमान्य भाषा शैलीतले शब्द असेल किंवा ते शब्द धारदार शब्द असेल पण शब्द सोबत असेल...!! प्रत्येक वेळी ...आयुष्य डायरीच्या पानावर!!!🌹

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

         आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

----------------------------------

  ✍️Easily one thing to remember✍️

 Those who listen to the words certainly know how sharp the words are, and those who do not know exactly where and how to market the words are very clever.  In the social chain.  Indeed, if the words have an edge, the words become sharp or the rites appear.  I don't know, but the green is taxed.  Even in the rainy season, the pages of the diary turn yellow, just as the words must turn yellow.

 After some experience and after a few days, it does not happen.  It doesn't seem to be happening and a new journey begins with the yellow words but with the help of the yellow paper .. !!!

 Do we really get left behind when the same yellow on the page really runs with social dust?  Your existence !!  Isn't it true that Pangal is everything?  Boiled flowers and dried flowers are two sides of the same coin in the social frame, but there is a difference between walking with Dhule and walking behind Dhule, but one page of diary.

Is it really only one person who is responsible for any experience ???? Rain falls, tears.  Sometimes I don't even know why.  There are so many people in this crowd of thoughts that they are just reading the words on the yellow page of the diary and some of them are not keeping the diaries but keeping the words.  On top of that, write a new word of experience, Markle Penny, on a blank diary in front of her life so that she can be seen blooming on the yellow leaves for many years to come.

 Tears may well up in the eyes of those who are at the peak of their success, but their meanings are different.

 Anyway, a simple thing is that a memory came before my eyes and the suggested words are really liked by some .... no one will like but Pangal is the truth and Navjivan is also the truth after that.

 

 The pages of my diary, on the other hand, are full of memories and words that I have never thought of.

 In fact, the yellow leaves of the diary are important in life as well as the evelase flowers of grass kept with them.  It has to be understood at any stage of life itself and life is constantly going back to the diary pages for a new travel experience but now it feels like writing with a pen and not a pen.  Because every moment is supernatural.

 When writing a life diary, then whatever the word may be, whatever the language may be, the word may be an eye, the word may be a tear, the word may be a word in the style of social language or it may be a sharp word but the word must be with it ... !!  Every time ... on the page of life diary !!!

            ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

 Awareness of your arrival is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

 

शपथेवर कधीही

*** शपथेवर कधीही ***

शपथेवर कधीही नसते रे प्रेम 

शपथेवर कधीही नसते रे आठवणी 

शपथेवर कधीही नसते रे शब्द 

शपथेवर कधीही नसते रे भावना 

शब्द नसते रे कधी शपथेवर देऊन 

भिजलेल्या भावना कोरड्या होत 

नाही म्हणून, शपथेचा बहाना करू 

नकोस माझ्या ❤प्रेमाला...!!

         ©️®️✍️सविता तुकाराम लोटे 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- *****   शपथेवर कधीही***

            आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. 

*** Never on oath ***

 Love never swears

 Ray never remembers swearing

 The word Ray is never on the oath

 There is never a feeling of swearing

 There are no words to ever swear

 Wet feelings dry up

 No, let's just swear

 Don't love my love ... !!

 ©️®️✍️Savita Tukaram Lote

         ©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

 Title: - ***** Never swear ***

 Awareness of your arrival is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

I swear ***शपथ आहे मला ...****

            प्रेमात अशा अनेक संवेदना निर्माण करणाऱ्या गोष्ट होत असतात. मनामध्ये नवनवीन विचार, नवनवीन आठवणी आणि नवनवीन शब्दांच्या सोबत स्पर्शाची ही भाषा बोलली जाते. याच भाव विश्वातून घेतलेली ही भावना," शपथ आहे मला," कविता स्वरचित स्वलिखित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका, धन्यवाद..!!

*** शपथ आहे मला ***

शब्दांना शब्द हवे असे नेहमीच 

वाटत राहते पण कधीकधी 

शब्दही कमी पडतात 

तुझ्या प्रेमळ स्पर्शाने 

शपथ आहे मला तुझ्या 

त्या स्पर्शाची.... 

शपथ आहे मला 

तुझ्या त्या मिठीत घेतलेल्या 

क्षणांची.... 

तुला कधीही विसरू 

शकत नाही, त्या 

क्षणांसाठी ...

शपथ आहे मलाच

माझी माझ्या प्रेमाची ...

माझ्या आठवणींची... 

शपथ आहे मला 

माझ्या फुललेल्या 

शब्दांची...!!!

©️®️सविता तुकाराम लोटे 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- *** शपथ आहे मला ***

           आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका..!! 

*************/////*******/*///////*******

           There are so many types it's hard to say.  This language of touch is spoken in the mind along with new thoughts, new memories and new words.  This sentiment, taken from the same sentimental universe, is "I swear," the poem is self-written.  If you like it, don't forget to like and share, thank you .. !!

 *** I swear ***

 Words always need words

 Feels good but sometimes

 Words also fall short

 With your loving touch

 I swear to you

 Of that touch ....

 I swear

 Taken in your arms

 Of moments ....

 Never forget you

 Can't, that

 For moments ...

 I swear

 My my love ...

 Of my memories ...

 I swear

 My flowers

 Of words ... !!!

            ©️®️Savita Tukaram Lote

 ©️®️Savita Tukaramji Lote

 Title: - *** I swear ***

             Awareness of your coming is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share .. !!

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

my promise In the role of listening ...Happy Promise Day

 

".... my promise

 In the role of listening ..."

 He says, I listen, he speaks, I am in the role of listening constantly ... !!

 Say no to madness

 Why should that be?

 The word is close to mine

 Why the role?

 Abol hote .... !!

 But I am constantly divided, why this role has been taken;  The flow of questions starts again in the mind and a journey of answers in the mind ..!  But in reality it is in the role of listening.

 Sometimes this fickle mother also comes to our notice unknowingly and the mother speaks, no questions but questions come in front of her and such questions are asked.

 Why do you have to listen every time?  Because the person in front of you loves you more than you do.  Our existence .. our words ... our living .... our way of thinking, our way of expression and our way of speaking is his.

 

Our existence is, "He is himself."

 Is that really the case?  Don't know  But the mother is more focused on this.  Life is so simple ... our existence is his.  Mom speaks easily, yes !!  Love takes everything from us and for that it also takes everything from us.

 Knows, our limits, all our emotions, the universe and our existence.  Just because of your love.  Doesn't he have love in it?  The answer may or may not always be.  Don't know where love is?

 Everything is different. Also, why should your role always be to listen and why it should not be.  The answer to this question, however, is in front of the nail marks.  Because we are in the role of listening.

 3 words is mine

 The word is his too

 Inertia, however, to his words

 Tenderness, however, to the role of the listener

 Whatever the wait

 Of blissful bliss

 Wow ... ...

 Success of sorrow ... !!!

She always put these words of mother in me in her rites.  No matter how old we get, those rites cannot go away from us and traditions, cultures fall behind somewhere.  In front of the rituals!

 Because these rites give us the power to fly.  They give you the power to hold the world in your hands.  Confidence gathers.  The wings have been shown solely to give a sense of proportion.

 A good personality happens and that is our strength ... success.

 The wings have been shown solely to give a sense of proportion

 Samskaras gained strength of self-esteem

 Self-esteem gained strength through struggle

 The struggle gained strength

 Good personality

 Of good manners

 4 That is why good manners never fail.  And never wins.  So they are with you ... becoming a successful personality ..!  (The definition of success varies from person to person.) So make your own promise.

 

 I will be respected in this society as a good person.  Facing the unattainable struggle between success and failure in mathematics ... will create a world of its own.  But with a witness of good manners and a loving kind heart. !!!!

 No matter the struggle, no matter the success, no matter the money.  "Good personality is the key to your life."  She is with you in any event and your personality is an acknowledgment of your values.  Promise yourself .... Happy promise Day ... !!!

 No matter what role you play.  Whether the role is to listen ... to speak ... whether it is in a role that loves someone dearly ... because good personalities are always successful in any role.  Because you have made a promise to yourself.  Your rites !!

 5 You are my hope of life

 You are my dream

 And the beginning of a loving relationship

 In my silk knot

 Only me with you

 And you with me

Although I am in a listening role, I am in a decisive role.  With you;  Forever and ever  With me ..!  Beyond my words and even though you have recently existed, I have always been attached to that role, but I have always been my mother's promise to those words.

 It is her constant effort to make a good person.  No matter what role I play with you ... as a woman I promise myself.  Everyone has a role to play.

 So promise yourself ...

 No matter what role I play, I think my performance will be that of a cultured personality.  So that in any case, I will keep my personality on that path of success ...

 Happy Promise Day to all my friends .. !!

✍️🏻©️®️Savita Tukaramji Lote

 Title: - Promise is mine

 In the role of listening ...

 Awareness of your coming is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

..वादा है मेरा सुनने की भूमिका में .......Happy promise Day

     "  .....वादा है मेरा

 सुनने की भूमिका में ......."

        वो कहते है सुनता हूँ ...वो बोलता है मैं लगातार सुनने के रोल में हूँ...!!

 पागलपन को ना कहो

 ऐसा क्यों होना चाहिए?

 शब्द मेरे करीब है

 भूमिका क्यों?

 अबोल होते....!!

 लेकिन मुझे लगातार आश्चर्य होता है कि यह भूमिका क्यों ली गई है;  मन में फिर शुरू होती है सवालों की बहार और मन में जवाबों का सफर..!  लेकिन वास्तव में यह सुनने की भूमिका में है।

 कई बार अनजाने में ये चंचल मां भी हमारे सामने आ जाती है और मां बोलती है, उसके सामने कोई सवाल नहीं बल्कि सवाल आते हैं और ऐसे सवाल पूछे जाते हैं.

 आपको हर बार क्यों सुनना पड़ता है?  क्योंकि सामने वाला आपसे ज्यादा आपसे प्यार करता है।  हमारा वजूद..हमारी बातें...हमारी रहन-सहन....हमारी सोच, हमारी अभिव्यक्ति का ढंग और हमारे बोलने का ढंग उसका है.

 

हमारा अस्तित्व है, "वह स्वयं है।"

             क्या वाकई ऐसा है?  पता नहीं  लेकिन मां इस पर ज्यादा फोकस करती हैं।  जिंदगी कितनी सीधी है... हमारा वजूद उसका है।  माँ आराम से बोलती है, हाँ !!  प्यार हमसे सब कुछ लेता है और उसके लिए हमसे सबकुछ भी लेता है।

 जानिए, अपनी सीमाएं, अपनी सारी भावनाएं, अपनी दुनिया और अपने अस्तित्व को।  सिर्फ तुम्हारे प्यार की वजह से।  क्या उसमें प्रेम नहीं है?  उत्तर हमेशा हो भी सकता है और नहीं भी।  पता नहीं प्यार कहाँ है?

 सब कुछ अलग है। साथ ही, आपकी भूमिका हमेशा सुनने की क्यों होनी चाहिए और क्यों नहीं होनी चाहिए।  हालांकि इस सवाल का जवाब नाखून के निशान के सामने है।  क्योंकि हम सुनने की भूमिका में हैं।

 3 शब्द मेरे हैं

 शब्द उसका भी है

 जड़ता, हालांकि, उनके शब्दों के लिए

 कोमलता, तथापि, श्रोता की भूमिका के लिए

 इंतजार जो भी हो

 आनंदमय आनंद का

 बहुत खूब ... ...

 दुख की सफलता...!!!

अपने संस्कारों में वह हमेशा मुझमें मां के इन शब्दों को रखती हैं।  हमारी उम्र कितनी भी हो, वो संस्कार हमसे दूर नहीं जा सकते और परंपराएं, संस्कृतियां कहीं पीछे छूट जाती हैं।  संस्कारों के आगे!

 क्योंकि ये संस्कार हमें उड़ने की शक्ति देते हैं।  वे आपको दुनिया को अपने हाथों में पकड़ने की शक्ति देते हैं।  आत्मविश्वास बटोरता है।  पंखों को केवल अनुपात की भावना देने के लिए दिखाया गया है।

 एक अच्छा व्यक्तित्व होता है और यही हमारी ताकत है...सफलता।

 पंखों को केवल अनुपात की भावना देने के लिए दिखाया गया है

 संस्कारों ने प्राप्त की आत्म-सम्मान की शक्ति

 संघर्ष से आत्मबल को मिली ताकत

 संघर्ष को मिली ताकत

 अच्छा व्यक्तित्व

 अच्छे संस्कारों का

 इसलिए अच्छे संस्कार कभी असफल नहीं होते।  और कभी नहीं जीतता।  तो वो आपके साथ हैं... एक सफल शख्सियत बन रहे हैं..!  (सफलता की परिभाषा हर व्यक्ति में अलग-अलग होती है।) इसलिए अपना वादा खुद करें।

 

इस समाज में एक अच्छे इंसान के रूप में मेरा सम्मान होगा।  गणित में सफलता और असफलता के बीच अटूट संघर्ष का सामना करना... अपनी एक दुनिया बनाएगा।  लेकिन अच्छे शिष्टाचार और प्यार भरे दिल की गवाही के साथ !!!!

  चाहे कितना भी संघर्ष हो, कितनी भी सफलता और कितना भी पैसा क्यों न हो।  "अच्छा व्यक्तित्व आपके जीवन की कुंजी है।"  वह किसी भी घटना में आपके साथ है और आपका व्यक्तित्व आपके मूल्यों की स्वीकृति है।  खुद से वादा करो....हैप्पी प्रॉमिस डे...!!!

 कोई फर्क नहीं पड़ता कि आप क्या भूमिका निभाते हैं।  भूमिका चाहे सुनने की हो...बोलने की हो...चाहे वह भूमिका हो जो किसी से बेहद प्यार करती हो...क्योंकि अच्छी शख्सियत हमेशा किसी भी भूमिका में सफल होती है।  क्योंकि आपने खुद से एक वादा किया है।  आपका संस्कार !!

 तुम मेरी आशा हो

 तुम मेरा सपना हो

 और एक प्यार भरे रिश्ते की शुरुआत

 मेरी रेशमी गांठ में

 सिर्फ मैं तुम्हारे साथ

 और तुम मेरे साथ

 हालांकि मैं सुनने की भूमिका में हूं, लेकिन मैं निर्णायक भूमिका में हूं।  तुम्हारे साथ;  हमेशा हमेशा के लिए  मेरे साथ ..!  मेरे शब्दों और अपने हाल के अस्तित्व से परे, भले ही आप मेरी भूमिका में जोड़ दें, यह हमेशा मेरी मां का वादा है जो मुझे उन शब्दों के साथ है।

 एक अच्छा इंसान बनाने के लिए यह उनका निरंतर प्रयास है।  कोई फर्क नहीं पड़ता कि मैं आपके साथ क्या भूमिका निभाता हूं ... एक महिला के रूप में मैं खुद से वादा करती हूं।  हर किसी की भूमिका होती है।

 तो खुद से वादा करो...

 कोई फर्क नहीं पड़ता कि मैं क्या भूमिका निभाता हूं, मुझे लगता है कि मेरा प्रदर्शन एक सुसंस्कृत व्यक्तित्व का होगा।  ताकि मैं किसी भी हाल में अपने व्यक्तित्व को सफलता के उस पथ पर कायम रख सकूं...

 मेरे सभी दोस्तों को हैप्पी प्रॉमिस डे..!

 ✍️🏻©️®️सविता तुकारामजी लोटे

 शीर्षक:- वादा मेरा है

 सुनने की भूमिका में ...

 आपके आगमन की जागरूकता आपकी प्रतिक्रिया है।  कमेंट बॉक्स में अपनी प्रतिक्रिया अवश्य दें और लाइक और शेयर करना न भूलें...!!!

प्रॉमिस माझे ऐकण्याच्या भूमिकेत...Happy promise Day

 .....प्रॉमिस माझे 

      ऐकण्याच्या भूमिकेत...

      सांगतो तो, ऐकते मी, बोलतो तो, ऐकण्याच्या भूमिकेत असते मी सतत...!!

सांग वेड्या मना 

असे का व्हावे 

शब्दमाझ्या जवळी आहे 

तरी भूमिका का ?

अबोल होते....!!

         पण मला सतत वाटून जाते, हीच भूमिका का घेतली असेल; मनात परत प्रश्नांची चाहूल सुरू होते आणि एक प्रवास उत्तरांचा मनातच..! पण प्रत्यक्षात मात्र ऐकण्याच्या भूमिकेत असते.

         कधी कधी ही चलबिचल आईचाही लक्षात आपल्याही नकळत येऊन जाते  आणि आई बोलून जाते, प्रश्न नकोत पण प्रश्न येतात तिच्यासमोर आणि असे प्रश्न विचारले जातात.

       आपण प्रत्येक वेळी ऐकण्याच्या भूमिकेत का असायचे?  कारण आपल्या समोरच्या व्यक्तीवर आपल्यापेक्षाही जास्त प्रेम करीत असतो. आपले अस्तित्व..  आपले शब्द... आपले राहणे.... आपली विचारशैली,आपली भावशैली आणि आपली बोलशैली त्याची असते. 

     आपले अस्तित्व म्हणजे,"तो स्वतः ,असतो .म्हणूनच त्याच भूमिकेत दैनंदिन जीवन मार्ग समोर जावे लागते.

           खरंच असे असते का. माहित नाही? पण आई याच गोष्टीवर अधिक लक्ष केंद्रित करीत असते. जीवन इतके सोपे असते... आपले अस्तित्व त्याचे असते. आई सहज बोलून जाते, हो!! प्रेम आपल्याकडून सर्व काही करून घेते आणि त्यासाठी तो सुद्धा आपल्याकडून आपल्यालाही हवी तेसुद्धा सर्व करुन घेत असते. 

      माहित असते, आपली मर्यादा, आपल्या सर्व भावना ,भावविश्व आणि आपले अस्तित्व. फक्त आपल्या प्रेमामुळे. मग त्यात त्याचे प्रेम नसते का? उत्तर प्रत्येक वेळी नाही किंवा असू ही शकते. हे मग प्रेम कुठे असते माहित नाही?

        सर्वच गोष्टी अधांतरी.तसेच तर आपली भूमिका नेहमीच ऐकण्याची का असावी आणि ती का असू नये. हा प्रश्न या प्रश्नाचे उत्तर मात्र नखशिखांत प्रश्नचिन्ह समोरच असते. कारण आपण ऐकण्याच्या भूमिकेत असतो.

शब्द माझे आहे 

शब्द त्याचेही आहे 

जडत्व मात्र त्याच्या शब्दांना 

कोमलता मात्र ऐकणाऱ्याच्या भूमिकेला   

वाट कोणतीही असो 

सुखाची आनंदाची 

वा.. ...

दुःखाची यशस्वितेची...!!!

            आईचे हे शब्द नेहमी तिने तिच्या संस्कारांमध्ये माझ्यामध्ये घातले. आपण कितीही मोठे झालो तरी, ते संस्कार आपल्यातून उणे करू शकत नाही आणि परंपरा, संस्कृती कुठेतरी मागे पडतात. संस्कारांसमोर!

          कारण हेच संस्कार आपल्याला उडण्याची शक्ती देतात. आपल्या हातात विश्व समावून घेण्याची शक्ती देतात. आत्मविश्वास एकवटतात. पंखाना आकाशी उडण्यासाठी बळ देतात आणि जिंकण्याच्या मार्गावर एक एक पाऊल समोर जात जात, आपले स्वप्न आपल्या इच्छा आपल्यातील आपलेपणा जागृत ठेवून ते मिळवीत असतो.

       एक चांगले व्यक्तिमत्व घडत असते आणि  हीच आपली शक्ती असते... यशस्विता असते. 

पंखांना बळ मिळाले संस्कारांचे 

संस्कारांना बळ मिळाले स्वाभिमानाचे 

स्वाभिमानाला बळ मिळाले संघर्षाचे 

संघर्षला बळ मिळाले यशस्वीतेचे 

चांगल्या व्यक्तिमत्वाचे 

चांगल्या संस्काराचे 

        म्हणूनच चांगले संस्कार कधीही हरत नाही. आणि कधी जिंकत नाही. तर ते आपल्यासोबत असतात... यशस्वी व्यक्तिमत्व बनून..! (व्यक्तिपरत्वे यशस्वितेची व्याख्या वेगवेगळी असते ) म्हणून प्रत्येकाने स्वतः स्वतःची प्रॉमिस करा.

       मी एक चांगली व्यक्ती म्हणून या समाजात मानसन्मान मिळेल. यश-अपयश यामधील गणितात न राहता येणाऱ्या संघर्षाला समोर जात... स्वतः स्वतःचे एक विश्व तयार करील. पण चांगल्या संस्काराच्या साक्षीने आणि एक प्रेमळ मायाळू मनाने.!!!!

       संघर्ष कितीही असला तरी, यशस्विता कितीही असली तरी आणि पैसा कितीही असला तरी. "चांगले व्यक्तिमत्व, आपल्या आयुष्यातील शिदोरी आहे." ती कोणतीही घटना प्रसंगांमध्ये ती आपल्या सोबत असते आणि आपल्या त्या संस्कारांची पोचपावती असते आपले व्यक्तिमत्व. प्रॉमिस (promise)  करा स्वतः स्वतःसाठी....Happy promise Day...!!! 

        आपण कोणत्याही भूमिकेत असलो तरी. ती भूमिका ऐकण्याची असो... बोलण्याची असो.... ती कुणावर जीवापाड प्रेम करणाऱ्या भूमिकेत असो.... कारण चांगले व्यक्तिमत्व हे कधीही कोणत्याही भूमिकेत यशस्वी होत असतात. कारण आपण स्वतः स्वतःशी प्रॉमिस केलेले असते. आपल्या संस्कारांना!! 

जगण्याची आशा माझी तू 

स्वप्नाची माळ माझी तू 

आणि प्रेमळ नात्याची  सुरुवात 

माझ्या तुझ्या रेशीमगाठीत 

फक्त मी सोबत तुझ्या 

आणि तू सोबत माझ्या 

      मी ऐकण्याच्या भूमिकेत असले तरी निर्णायक भूमिकेत असते. तुझ्यासोबत; सदासर्वदा. माझ्या सोबत ..! माझ्या शब्दांच्या पलीकडे आणि अलीकडे तुझे अस्तित्व असले तरी माझ्या त्या भूमिकेला जोड मात्र नेहमी माझ्यावर झालेला माझ्या आईचे त्या शब्दांशी केलेले मी प्रॉमिस असते.

        एक चांगली व्यक्ती घडविण्यासाठी तिने केलेले सततचे प्रयत्न असते ते. मी तुझ्यासोबत कोणत्याही भूमिकेत असले... तरी एक स्त्री म्हणून स्वतःच स्वतःशी केलेले प्रॉमिस असते.  प्रत्येक व्यक्ती हा कोणत्या ना कोणत्या भूमकेत असतो.

म्हणून स्वतः स्वतःसाठी प्रॉमिस करा...

        मी कोणत्याही भूमिकेत असले तरी, मी माझे प्रदर्शन हे संस्कारित व्यक्तिमत्त्वाचे असेल. जेणेकरून कोणत्याही परिस्थितीत मी माझे व्यक्तिमत्व यशस्वीतेच्या त्या पायवाटेवर कायम कोरून ...पेरून ठेवेल.

 

हॅपी प्रॉमिस डे ऑल माय फ्रेंड्स..!!

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :-     प्रॉमिस माझे 

                      ऐकण्याच्या भूमिकेत...

             आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका ....!!

happy chocolate day

 ** आयुष्य डायरीवरती **

निखळ हसू तुझ्या गालावरील

प्रेमळ हसू तुझ्या ओठांवरील

गोड हसू नयन शब्दावरील

गुणगुणत करती हसू तुझ्या मनावरील 

राहू दे अशीच 

माझ्या आठवणींच्या 

सुगंधी लहरी होऊनी 

गोड चॉकलेटसारख्या चवीची

माझ्या आयुष्यडायरीवरती

Happy chocolate Day 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- आयुष्यडायरीवरती **

आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका 

----------------------------------

* On Life Diary **

 A nice smile on your face

 A loving smile on your face

 On the word sweet smile nayan

 A smile on your face

 Let it be

 Of my memories

 Being fragrant

 Tastes like sweet chocolate

 On my life diary

 Happy chocolate day

 

Ita avSavita Tukaramji Lote

 Title: - On Life Diary **

 Awareness of your coming is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share..!!

***************************************

*जीवन डायरी पर**

 आपके चेहरे पर एक अच्छी मुस्कान

 आपके चेहरे पर एक प्यारी सी मुस्कान

 मीठी मुस्कान शब्द पर नयन

 आपके चेहरे पर मुस्कान

 जाने भी दो

 मेरी यादों का

 सुगंधित होना

 मीठा चॉकलेट जैसा स्वाद

 मेरी जीवन डायरी पर

 हैप्पी चॉकलेट डे

 

✍️🏻©️®️सविता तुकारामजी लोटे

 शीर्षक:- जीवन डायरी पर **

 आपके आगमन की जागरूकता आपकी प्रतिक्रिया है।  कमेंट बॉक्स में अपनी प्रतिक्रिया अवश्य दें और लाइक और शेयर करना न भूलें

***************************************

ओढ Happy propose day

       ** ओढ **

ओढ नाही कशाची ही 

मनाला ओढ फक्त तुझ्या  

प्रेमळ शब्दांची,

 होकार नकार 

यापेक्षाही नाते 

माझे - तुझे 

महत्वाचे .....

Happy propose day

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- ओढ

            आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका 

प्रकाशाची प्रकाश झाली

            डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या कार्याला मोलाची सोबत देणारी माऊली म्हणजे, 'रमाई'.  रमाई त्यांची सोबत मिळाली नसती तर बाबासाहेबांच्या कार्याला शून्यातून जग निर्माण करता आले नसते.

             त्यांच्या कार्याला कोटी कोटी प्रणाम. रमाई यांच्या संघर्षाला शब्दात मांडता येत नाही... तरी हा थोडाफार प्रयत्न मी केलेला आहे.

         ही कविता त्यांच्या संघर्षाला समर्पित करीत आहे. चुकल्यास माफी असावी.

          कविता स्वरचित व स्वलिखित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

*** प्रकाशाची प्रकाश झाली ***

भिमाच्या संघर्ष लढाईला 

रमाईने सोबत दिली 

जळत्या दिव्यासारखी 

वात होऊन 

बाबासाहेबांच्या कार्याला 

प्रकाश दिला

अंधार असला तरी 

वाती खाली 

प्रकाशाची प्रकाश झाली 

रमाई माझी 

त्याग तुझा अफाट 

तुझ्या जीवनगाथेतील 

चांगुलपणा तोच होता 

तुझ्या आयुष्याच्या 

संघर्षगाथेचा... 

प्रणाम रमाई माता 

तुझ्या त्या संघर्ष जीवनाला 

प्रणाम रमाई माता 

तुझ्या त्या कोवळ्या 

बालमनातील संस्काराला 

प्रणाम रमाई माता 

आई झालीस तू 

दीनदलितांच्या विजय गाथेची 

दीनदलितांच्या विजयगाथेची.....

            ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- प्रकाशाची प्रकाश झाली

              आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

----------------------------------

एक प्रेमळ आठवण वेटिंग रूमची ...

एक प्रेमळ आठवण 

        वेटिंग रूमची ...❤!!

          काही आठवणी खूप सुंदर असतात. काही आठवणी शब्दांच्या सोबतीने सोबत येतात. काही आठवणी वर्षांनुवर्ष हृदयाच्या कप्प्यात साठून राहतात. शब्द नसले तरी त्या आठवणी घर करून आपले स्थान वर्षानुवर्ष जपून ठेवतात.

       कितीही पावसाळे गेले तरी त्या आठवणींचा संग्रह अगदी काल परवा झालेला प्रसंगा सारखीच राहते. ताजे टवटवीत आणि मनाला आपलेपणाची  जाणीव निर्माण करणारी..!!

  नयन माझे नयन त्याचे 

  भेट दोघांची एकाच क्षणाला 

  जसे नियतीने ठरवावे 

  क्षणात, मनात ..!!

  त्याच्या - माझ्या भेटीचा 

  मुहूर्त प्रेमाचा❤❤

        असेच काही झाले... ती आठवण म्हणजे मनाला खूप म्हणजे खूप ...खूपच आपली आहे. त्या आठवणीने आजही त्या क्षणाला अनुभवलेले सर्व आपलेपणा ...आपलेपणाची जाणीव ...आपलेपणाची मर्यादा आणि नकळत मनात वेगवेगळ्या शब्दांची गुंफण... खरच, ती आठवण म्हणजे माझ्या- त्याच्या आयुष्यातील सुंदर क्षण होते.

          त्याच्या माझ्या रेशीमबंधाची एक नवीन ओळख होती. खरच त्याच्या माझ्या आयुष्यातील एक नवीन पहाट होती. ती पहाट कधीच उगवलेली नाही. तरी त्याच्या मनात आजही त्या पहाटेच्या कल्पनेनेच मनात आजही ती पहाट, ते क्षण, त्या क्षणातील शब्द....हृदयाच्या कुठेतरी बंद कपाटात साचलेली असेल पण त्यावर कुठेही धुळे साचलेली नसेल..!!

         स्वच्छ आरशासारखी त्याच्या मनात आठवणीच्या स्वरुपात जागी असेल? जसे माझ्या मनात जागी आहे. 

सांजवेळेची ऊन धूसर कलल्यावर 

क्षणात सावलीची नवीन ओळख 

निराळेपणाने अनपेक्षित क्षणात 

नव्या ऊर्जेने 

आताही त्याच ऊर्जेने 

आठवणींच्या स्वरूपात 

अमर्यादितपणे 

शांत ....

पाण्यासारखी 

पाणीदार नयनांनी..!!

             माझ्या- त्याच्या त्या क्षणाला कधीही लोक साक्षी असले तरी मनातील चलबिचल फक्त आम्ही दोघे साक्षी होतो आणि सोबत आमच्यातील तो दुरावा, आमच्यातील दुरावलेला... नात्यातील ती ओळख. अनोळखी होती काही मिनिटापूर्वी ती व्यक्ती आता काही क्षणानंतर ती आपलीशी झाली. ओळखीची झाली. अनोळखी क्षण सारे ओळखीचे झाले त्याच्या - माझ्या अनोळख्या नजरेला आता ओळखीचा स्पर्श येऊ लागला. त्याच्या -माझ्या नयन भेटीला ओळखीच्या शब्दांची सोबत येऊ लागली. त्याच्या - माझ्या शब्दाविना संवादाला आता इतरांच्या नजरा चुकवीत शब्द येऊ लागले. नकळतच; आम्हा दोघांच्याही..!!

क्षणाक्षणाला फुललो आम्ही 

क्षणाक्षणाला बहरला आम्ही 

क्षणाक्षणाला हसलो आम्ही 

क्षणाक्षणाला जगलो आम्ही 

क्षणाक्षणाला अनुभवले प्रेम आम्ही 

क्षणाक्षणाला संस्कार जिंकलो आम्ही

त्याच्या - माझ्या प्रेमाच्या 

क्षण संस्कारांनी...!!

         खरंच, क्षण किती अनमोल असतात. सार्‍या आसमंतात आम्हा दोघांच्या त्या संवादाला सहमती दिली होती. त्या क्षणांचे वर्णन अवर्णनीय आहे. त्या क्षणाला आज पर्यंत शब्दात मी कधीही बांधले नाही... बांधू शकले नाही. शब्दांच्या धाग्यात गुंफले नाही कारण त्याच्या माझ्या अनोळख्या प्रेमाला फक्त आम्ही दोघे साक्षी होतो आणि सोबत तो हसर्‍या आसमंत.

         मनमुराद त्या क्षणांचा आस्वाद घेत. त्याच्या- माझ्या मनात प्रेमाचे अंकुर फुलवून हळूच गोड हळुवार नात्याची सुरुवात करीत होता. क्षण जात होते. तस तसे नाते फुलत होते. तस तसे मनात शब्दांची चाहूल नवनवीन वाटत होते.

        खूप काही बोलून गेलो.... खूप काही ठरवून गेलो..... खूप काही अनुभव घेऊन गेलो आणि खूप काही क्षण जगून गेलो..!! असे वाटत होते. त्याच्या- माझ्या त्या मूक संवादाला आता अधिकच व्याकूळ होत होता. माहित नाही का? पण मन रडवेली होत होते. त्याचे  - माझे तरीही , शांत भावविश्वात चेहऱ्यावरील भाव ठेवावे लागत होते.

फुलले अखेर हृदयात 

त्या भावना नवनवीन शब्दांच्या 

सोबतीने त्याच्या नयन 

शब्दांसोबत त्याच्या  - माझ्या 

मनात...❤!!

      जिंकला तो क्षण... जिंकला तो...! जिंकले त्याची नयन शब्द, त्याच्या भावना आणि त्याचे प्रेम. त्याच्या मनातील तळमळ पोचली माझ्या मनापर्यंत;तो जिंकला. तो हसरा आसमंत माझ्याकडे बघत बोलून गेला असे वाटून गेले जसे नाते फुलायचे तसेच ते फुलत जाते. त्याच्या माझ्या मनात नसले तरी क्षणाने फुलविले. कधीतरी इतरांच्या नयन शब्दांनी त्याला हवे असलेले, तो जिंकला... त्याचे प्रेम जिंकले... हा क्षण जिंकला. ही वेळ आपली नव्हती..? तर ती वेळ त्या नयन शब्दांची होती.

          खरच असे होत असेल का? या प्रश्नांसोबतच त्याचा माझ्या नयन संवाद चालूच होता. नकळत त्याच्याकडे जाणारे मन क्षणात आत कुठेतरी हरवत होते. कुठेतरी ओळखीची खूण जपत होते. कुठेतरी मन हरवूनही मनातील प्रश्न शांत स्तब्ध आणि नसल्यासारखे झाले होते.         

       खरच असे होत असेल का??? त्याच्या माझ्या मनात खरंच एकाच वेळी एकच भावना येत असेल का आणि त्याचे उत्तर प्रत्येक वेळी होकारार्थी आणि फक्त होकारार्थी येत होते. त्याच्याकडून त्या संवाद नसलेला शब्दाविना नयन भेटीतून..!!

हरले मी त्याच्या प्रेमासमोर 

हरवले मी मीच स्वतःला त्याच्या प्रेमासमोर 

हरले मी त्याच्या व्याकुळ प्रेमासमोर

        मन हरले,शब्द हरले, नयन शब्द हरले तरी ही संवाद चालूच अनोळखी व्यक्ती बरोबर ओळखीच्या नात्याने. 

                आज मनात राहून राहून त्या क्षणांच्या सर्व आठवणी जाग्या झाल्या मनाला कुठेतरी घेऊन गेल्या कुठेतरी नाही त्याच जागेवर त्याच्या टेबलावर.... मुंबई छत्रपती टर्मिनस, रेल्वे स्टेशनवर. गाड्यांचा आवाज... माणसांचा आवाज.... गर्दीची रेलचेल आणि क्षणात झालेली शांतता. परत गाड्यांचा आवाज आणि हा सर्व मध्ये चाललेला एक प्रेमळ संवाद ..!!

             आठवण खूप जुनी पण आता झाल्यासारखी काल-परवा होऊन गेलेले, तरी मनात त्या आठवणी बांधलेल्या आहे. त्याचा माझ्या संवादाविना प्रेमाला मी स्वतःही अंतिम क्षणापर्यंत पोहोचवु शकले नाही. तसे त्याचेही झाले असेल का?

             ते पहिले प्रेम होते. पहिल्या प्रेमाची चाहूल होती.पहिल्या प्रेमाची सुरुवात होती. मनाचा कोपरा न कोपरा कुणीतरी शब्द कोरले होते... गुंफले होते. नवीन नात्याची ओळख करून दिली होती. नवीन भावनेची ओळख करून दिली होती. नवीन नात्यासोबत नवीन संस्कारांची भाषा माझ्या मनाला नवीन धाग्यामध्ये गुंफली होती.

  

गुंफले मी त्याच्या प्रेमात 

गुंफले मी त्याच्या शब्दात 

गुंफले मी त्याच्या मनात 

गुंफले मी त्याच्या नजर भेटीत

गुंफले मी त्याच्या नयनात 

स्वतःला स्वतःच्या नकळत 

आणि ....💖

गुंतला तो माझ्या पाणीदार नयनात 

गुंतला तो माझ्या साधेपणात 

गुंतला तो माझ्या सौंदर्यविनाच 

असलेल्या चेहऱ्यात...🌹

 गुंतला तो माझ्या ओठांवरील हसूत 

गुंतला तो माझ्या नयनशब्दात 

त्याच्याही नकळत 

माझ्यासारखाच 

नवीन नात्यात..❤❤....!!

             हा संवाद खूप वेळ चालू होता. जस जसा वेळ जात होता; तस तशी मनात हळूच भीतीने आपले साम्राज्य स्थापित केले होते. आतापर्यंत हसणारे डोळे अश्रूंनी भरले होते. त्याच्या माझ्या दोघांचाही नजरा आता शून्यवत होत चालल्या होत्या. आता संवाद निरोपाचा असावा असे वाटत होते.

        संवाद निरोपाचा चालू झाला. संवाद आता ताटातुटी चालू झाला. संवाद आता फक्त विरहाचा चालू झाला. नयन ओले, नयनातील शब्द ओले, नयनातील संवादही ओला. आतापर्यंत खूप स्वप्ने रंगविणाऱ्या मनाने आता क्षणात हार मानली. नको दुरावा, नात्यात...., तरीपण त्या दुराव्याच्या कल्पनेनेच आता मन हलवून गेले.

           मन उदास होत होते. तरी त्याच्या सोबतीने मन अधिक ताकतवान होते. अलौकिक शक्ती मिळत होती. तो येण्याआधी मनात जी भीती होती त्या भीतीने आता परत जागा घेतली होती. पण आता त्या भेटीची जागा विरहाच्या दुःखाने घेतली होती. दुराव्याच्या त्या क्षणाला समोर कसे जायचे त्या क्षणासाठी मनाला शक्तिशाली करीत होतो, आम्ही दोघेही ..!!

          एकमेकांना हसत....परत भेटूया!!! वचनाने..! परत भेटू; याच शब्दाने. पण तो क्षण परत आलाच नाही. त्याच्या माझ्या आयुष्याच्या सुखद पानावर सुवर्ण अक्षरांनी लिहिण्यासाठी. त्याच्या माझा जीवन प्रवासात फक्त ते काही क्षण आले.

मनमोहक क्षणांना आता निरोप होता 

मनात प्रेमाची झालर होऊन 

त्यालाही कळले मलाही कळले 

नात्याचे रुपांतर आता प्रेमात 

झाले ...विरहाचे दुःख त्याचे माझे 

क्षणातच येऊन पाहणारे 

ओले नयन त्याचे माझे 

आता माझ्यासारखेच

               या आठवणीला खूप दिवस झाले 

...नाही आठवण म्हणता येणार नाही. ते तर प्रेम होते. त्याने दिलेले मला.... मी दिलेले त्याला.... क्षण आपले होते.... क्षण माझे त्याचे होते. क्षण आम्हा दोघांचे होते!! क्षण आमच्या नयनांचे.... क्षण माझा शब्द नयनांचे.... प्रतिसाद आम्ही दोघांनी तिला एकाच क्षणाला.... एका शब्दात.... व्याकुळ नयन भेटीने ... नयन संवादाने.

          रेल्वे स्टेशन वर आता गाड्यांचा आवाज येत होता. ही गाडी आता काही मिनिटात स्टेशनला येईल. हे सतत सांगितले जात होते. तस तसे मन अधिकच व्याकूळ होत होते. वेटिंग रूम डायरीवर नाव गाव पत्ता नंबर लिहीले जात होता.आता बाहेर जावे लागणार होते. आता त्याने आपली माहिती लिहिली माझ्या अधिकच अगदी गडबडीने माझ्यासमोर येऊन लिहिले. 

      त्याने माझ्याकडे पाहिले, मित्राला सांगू लागला ...मला ऐकू येईल त्या आवाजात पण मी मात्र न समजण्याच्या भूमिकेत. मीही माझी माहिती लिहिली... पण अर्धवटच.कारण माहीत होते तो क्षण विरहाचा होता. तो क्षण त्या क्षणापुरता मर्यादित होता तो क्षण आपला असला तरी तो आपला आयुष्यात न येणाऱ्या क्षणामधील एक होत्या.

         तो क्षण आपला असला तरी आपल्या आयुष्यात न येणाऱ्या क्षणामधील एक होता.

विरह सुखाचे विरह व्याकुळतेचे 

विरह माझ्या प्रेमाचा 

त्याच्या माझ्या प्रेमळ क्षणांचा

       ...... शब्दही कमी पडतात त्यावेळेला शब्दात बांधण्यासाठी. आजही मनात त्याच भावना जाग्या होतात त्या आठवणीने मन परत इतकेच त्रास करून घेते स्वतःला.... या त्रासाला फक्त तोच जबाबदार नाही तर नयन भेट दोघांची हि झाली होती.

एकटाच प्रवास कसा असेल 

जेव्हा नजर एक झाली तेव्हा 

तू ही हसली होतीस की, 

मनसोक्त खळखळून 

मनातल्या मनात

एकमेकांच्या नजरेतील 

संवादासोबत..

 विरहाचे दुःख माझेच का?

 दोष फक्त मलाच का? 

मग एकटाच प्रवास कसा, 

माझा प्रेम 

भाषेच्या 

विरहाचा..!!

           रेल्वे स्टेशनच्या हॉल मधून बाहेर पडताना झालेला तो स्पर्श हळूच बोलून गेला. नको ना!! हा दुरावा ..!!त्याच्या हातातील बॅग बघत बोलून गेली.. sorry ... हळू! लागेल. पण त्याचे लक्ष नव्हतेच जणू. तो फक्त बोलत होता शब्दशिवाय संवाद साधत होता.सांग ना... आणि अशा अनेक प्रश्नांची साखळी माझ्यासारखीच त्याच्याही जवळ होती.

          माझ्या सारखेच प्रेम फुलेल का? सांग ना ..!!माझे प्रेम तुला मान्य आहे का. तो क्षणात बोलून गेला. माझ्या हातातील बॅग हळूच बाजूला करीत बोलून गेला; Miss you... Savita आश्चर्याचा धक्का मला त्यावेळी बसला नाही जसे मी त्याचे नाव गाव पत्ता नंबर पाहिला असेल तसाच त्यानेही. 

      मी मौन होती. तो बोलत होता आता ही एक सारखा डोळ्यांकडे बघून ओठांची हालचाल चालूच होते विरहाचे दुःख सहन होत नव्हते व्याकूळ मन अधिक व्याकुळ होत होते मनाला समजावे कि त्याच्या मनाला कळत नव्हते मी मी समजावले माझ्या त्याच्या मनाला शब्दाने एकाच...sir ,प्लीज..!! तरीही तो त्याच भूमिकेत. मी ही त्याच भूमिकेतच..!!  चल, ना!! गाडी आयेगी ना ..!!या वाक्याने.भानावर आलेलो आम्ही लक्षात आलेच नाही किती वेळ निघून गेला तो. मित्राच्या आवाजाने भानावर आलेलो आम्ही. 

         आता वेटिंग रूम मध्ये नव्हतोच. आता दूर गेलो. आता वेटिंग रूम नव्हती... आता नयन भेट होती फक्त दुरूनच. काही अंतराने. पण तरी संवाद चालूच होता. पुस्तकातून डोके वर करून वाचण्याच्या अभिनयाद्वारे... वाचण्याच्या बहाण्याने..!!

बहाण्या नव्हता तो 

प्रेम होते Miss you नव्हते ते

love you  होते ते 

तरी Miss you.. Love you होता होता क्षणाक्षणाला .... 

व्याकुळ शब्द होते ते  

            मन miss you करीत होते. त्याच्या मनाला.... त्याच्या संवादाला. आतापर्यंत चाललेला संवाद आता काही अंतराच्या दुराव्याने चालला होता. नाही तो त्या क्षण सोबत त्याच्या माझ्या मनात चालला होता. हे सर्व तिसरा कोणा व्यक्तीच्या लक्षात आले.तो व्यक्ती म्हणजे त्याचा 'मित्र,' त्याला कळत नव्हते; नेमक काय चालू आहे? तो आमच्या दोघांकडे ही पाहू लागला. काय झाले? उत्तर नव्हते... त्याच्याकडे. उत्तर नव्हते माझ्याकडे.

           आमच्यातील संवाद आता त्यालाही कळला होता. आमच्यातील प्रेम आता त्यालाही समजले होते. प्रेम लपविता येत नाही असे म्हणतात तसेच झाले. नाही, संवाद नवीन पद्धतीने चालू झाला. तोही त्या संवादाचा भाग होत होता. पण समजूतदार व्यक्तीसारखा.

           नको मानेने खुणावत होता. त्याला मला पण मनाला ती दिसतच नव्हती. हा संवाद खूप वेळ चालू होता. गाडी येण्याची चाहूल लागली मनात अधिकच बेचैनी सुरू झाली.नको असलेला क्षण अगदी जवळ येत होता मनात फक्त प्रश्नांची आणि शब्दही न सुचावे अशी काही चालू होते. आम्ही मनाला समजू शकत नव्हतो. फक्त नयन भाषा चालू होती. त्याची तळमळ कळत होते. पण काहीही करू शकत नव्हते. तो मित्राला खुणावत होता. 

          आपण नंतरच्या गाडीने जाऊन. पण वेळ नव्हती. आणि येऊ नये ती वेळ आली. मन जड झाले... पाय जड झाले... अश्रूंचा बांधा सुटला... त्याच्या ही आणि माझ्याही.. लक्ष नव्हतेच कुणाकडे ना सामानाकडे. डोळे फक्त तो क्षण जपून ठेवण्याकडे चालला होता.

मनात प्रेम फुलविण्यासाठी 

आणि त्या 💓💓💖💖भावना मनाला 

समजून सांगण्यासाठी परत 

प्रेमळ मुक संवाद घेऊन 

माझ्या आयुष्यात..!!

          तुझ्या माझ्या प्रेमाला नजर लागली, वेळेची. मी ही हरले आणि तू ही हरला. विरहाचे दुःख दोघांचाही पदरी पडले. हिशोब मांडला तर आपल्याला कळेल किती वेळा या विरहाच्या दुःखात अशी कितीतरी आनंदी क्षण हरवून बसलो आहोत. पण त्या वेळेचा हिशोब मांडला तर कितीतरी क्षण जगून घेतले आहे.

          त्याच्या माझ्या समजूतदारपणाची किंमत होती. आम्हा दोघांना पण भावनिक नात्यांना किंमत नसते. हे आज यावेळेला कळते. त्याच्या माझ्यातील तो क्षणभराचा प्रेम संवाद थांबविता आला असता तर पण  नियतीने ठरविलेला होता तो जणू.

            भावनिक नात्यांची गुंतवणूक करून मनाला ती निभवावी लागली. तो क्षण विसरता न आल्यामुळे जणू नव्या सुखाच्या शोधात. आम्ही दुःखाचे चावट सोबत घेत आहोत. हे त्या प्रेमळ संवादात कळलेच नाही. उलट चुकत गेले... एकमेकांच्या मूक संवादाला प्रतिसाद देऊ.

             प्रेम विरहाच्या आगीत फक्त स्वतःला जळवत ठेवायचे. आता वाटत असेच त्याच्यासोबत सुद्धा होत असेल की सर्व काही वेळेनुसार विसरला असेल माहित नाही. पण, मी नाही विसरले ....पहिले प्रेम, पहिली भावना, पहिले उमलणे आणि पहिले संवाद तेही मुक. पहिल्या विरहाचे ते क्षण ताटातुटीचे ते क्षण ती वेटिंग रूम आणि ते स्टेशन सर्व काही काल झाल्यासारखेच..!!

 

विरह नव्हताच तो 

होता नवीन वळणावरील 

नवीन वळण जीवन गाथेचे 

नवीन प्रवास सुरू झाला 

नवीन आयुष्याचा 

त्याच्या माझ्या प्रेमळ प्रेम 

आठवणीचा पण ताटातुटीचा 

तरी हवाहवासा वाटणारा

          नको भेटू कुठेही, पण मनात राहा. शेवटच्या टप्प्यापर्यंत. तसाच... प्रेमळ नवीन भेटीसाठी!! कुठेतरी ,संवाद मूक असला तरी चालेल. पण भेट एकदा;मनाला फुलविण्यासाठी. माझ्या आठवणीतील प्रेमळ मित्र ....!!

          ✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे 

©️®️✍️Savita Tukaramji Lote

शीर्षक :- एक प्रेमळ आठवण 

        वेटिंग रूमची ...

        आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका. 

💓💓💓💓💓💓💓💖💖💖💖💖💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

** डॉ बाबासाहेब आंबेडकर आणि धर्मांतंर ** ** Dr. Babasaheb Ambedkar and Conversion **

     **  डॉ बाबासाहेब आंबेडकर आणि                                         धर्मांतंर  **

  *** Dr. Babasaheb Ambedkar and Conversion **

     

** Dr. Babasaheb Ambedkar and Conversion **

            Many great men have been born in India.  With his commitment, many people in India created a wave of change in the society through exemplary guidance and innovative initiatives.  Babasaheb Ambedkar will have to pay.

        Because Babasaheb made the biggest change in India without any bloody revolution just on the strength of education.  A society that was considered inferior to animals.  He had the right to live.  But he could not consume any of the resources he needed to survive.  Babasaheb gave the religion of humanity to such a poor community and the biggest conversion took place in India.

 Dr. Babasaheb Ambedkar was the first law minister of independent India, the architect of the Indian constitution, the first great man to awaken the identity of the untouchable community, the jurist, the eminent speaker and many more.  Babasaheb Ambedkar has a personality.

 October 14, 1956 Dr. Babasaheb Ambedkar carried out the largest conversion in history.  Restored the Buddhist Dhamma in India.  A class of people who were considered untouchables were converted, but more importantly, the abolition of untouchability imposed on seven crore untouchables.

 Dr. Babasaheb Ambedkar was an atheist.  Yet he had hope and faith in religion.  He always looked at religion in a positive light.  Because when problems arise in front of a person and he is surrounded on all sides, then one goes to spirituality for mental satisfaction.  The same power gives strength to live in that time.

 While studying the Indian social system, one thing that Prakash realized was the "cleverness system", Babasaheb studied various religions before his conversion, and one of the things that Prakash realized was that in Hinduism personal selfishness was given more importance.

 Dr.  Babasaheb says, "A religion that satisfies my conscience, will convince my mind, will take my seven crore brothers in the name of conversion and take them safely to Paltira and make their lives stable."  This belief was found only in the Buddhist Dhamma.

 Dr.  Explaining the concept of conversion, Babasaheb Ambedkar said, "Untouchables are not treated sympathetically in Hinduism. Religion which discriminates between people by rewarding caste system. Religion which does not have freedom, equality and brotherhood.

Babasaheb's question to Hindu society was, which religion does not allow untouchables to go to the temple?  Can't get drinking water?  Does not allow learning?  Considering the shadow of untouchables to be ugly, why should untouchables live in Hinduism?

  Dr.  Babasaheb Ambedkar was not anti-Hindu.  So more attention should be paid to social reform.  In this role, he presented his thoughts to the society.  He felt that religion should be in the context of social utility.  He had special study of Hindu, Buddhist, Muslim and Christian religions.

 The development of Hinduism is Vedic religion, Brahmanism and Hinduism.  Jainism and Buddhism emerged in this country at this stage of Brahmanism.  The reason for this is that animal sacrifice was practiced in Brahmanical religion for personal salvation.  But when animals were useful for agriculture, these two religions emerged as an alternative to Brahmanical religion to stop violence and slaughter of animals.

 .

 According to Babasaheb, "The main scripture according to which Hinduism operates is Manusmriti. It is a mixture of religion, ethics and law at the same time.

 There is ethics with it. Because it also states duties ... there is also benefit.  Because it also says punishment. "Not so in the Buddhist Dhamma. Because the main function of Buddhism is to liberate the poor people who are suffering.

 Lord Gautama Buddha, while explaining Buddhism to his disciples, says, "Bahujan Hitaya, Bahujan Sukhaya;  It is interpreted in such a way that it is for the benefit of the masses to love them for happiness.  This religion should not only be accepted by human beings, but also by the gods.

There is no discrimination in Buddhism.  There is equality everywhere.  In Buddhism, God does not think of the soul.  How a man should treat a man.  It seems to have been considered.  The only true religion in life is Buddhism which is the only religion that can bring good to human beings.

 Explaining the main role of Buddhism, Buddhists say, "Religion is needed even by the poor. Victims want religion. The poor man lives in hope. He is the source of hope. If hope is lost, how can it be? Religion gives hope to the victims. Don't be afraid.  He clings to religion, "says Babasaheb.

 According to Babasaheb, the purpose of religion should be to explain policies, but this was not the case in Hinduism.  Babasaheb says society will not be united without destroying social kid.  Babasaheb Ambedkar was a great devotee of Buddhism and was a great Bodhisattva. He was also a philosophical scholar of Buddhism. He was a revivalist.

Dr.  Babasaheb Ambedkar wrote in 1935, "Even if I was born a Hindu, I will not die a Hindu."  He made the announcement and completed it on October 14, 1956.

 Babasaheb, along with his followers, embraced Buddhism and gave the path of humanitarian Dhamma to his poor untouchable society.  Brought them into the cycle of development.  Dr.  Babasaheb's personality was versatile.  They have perfect knowledge and information in every field.  He embraced Buddhism and gave a new message to life.

 Dr.  Babasaheb says, "Why did I accept Buddhism?" "Buddhism is the only religion that will accept a society awakened by science. Without it, the society will perish. I argued that Buddhism is the only religion in the modern world which  Can save "so I embraced Buddhism.

 

Dr. Babasaheb says that Buddhism is optimistic and humanistic.

 My class is poor, their progress can only be in Buddhism.  Because it runs on the principle of Bahujan Hitaya Bahujan Sukhaya.  So it has been converted.  Dr. Babasaheb Ambedkar's vision was clear.  They knew where to take their community.  His plan was ready with them.

 Babasaheb adopted the best philosophy for their development so that they could live as human beings.  The principle that runs on the optimistic words Bahujan Hitaya Bahujan Sukhaya.  Indeed, Babasaheb's vision was supernatural.  Due to Babasaheb, we came out of a religion where there was only slavery.  Where only exploitation takes place.  We want to place the Dhamma philosophy given by Babasaheb in our personality and in our lifestyle.  Only then will we live as human beings .. !!

 So Babasaheb, Therefore, every generation should accept Babasaheb's concept of conversion.  Because we don't want to live in slavery again.  The mud from which Babasaheb brought us out. We don't want that mud in our life anymore.  So Dr.  Babasaheb Ambedkar's concept of conversion should be explained by everyone on their mental level ...

  In the end one has to say,

 The message of humanity to the   world

 Given by humanity and

 Buddhism is the whole

 Development saga of humanity ...... !!!

               ✍️©️®️Savita Tukaram Lote

 ✍️©️®️Savita Tukaramji Lote

     Title: -

 ** Dr. Babasaheb Ambedkar and                             Conversion **

 Awareness of your coming is your reaction.  Be sure to leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.  If you find any mistake, please let us know in the comment box ... Thank you .. !!

 ----------------------------------