* प्रामाणिकपणा *Honesty *

          ***  प्रामाणिकपणा  ***

         प्रामाणिकपणाची प्रत्येक वेळी किंमत मोजावी लागते. कारण प्रामाणिकपणा हा त्या संस्कारावर अवलंबून असतो; जो स्वतः स्वतःवर केलेला असतो. म्हणून प्रामाणिकपणाची किंमत कोणीही करू शकत नाही. किंमत करणारा एकदा जिंकतो पण प्रामाणिकपणा आयुष्याच्या त्या क्षणापर्यंत सोबत राहतो जिथे आयुष्य संपलेले असते आणि उगवता सूर्य वाटेला येणारही नसते तरीही तो कुठेतरी जागाच असतो.  

         प्रामाणिकपणा हा त्या कर्माच्या हिशोबा सारखा आहे, जे कर्म आयुष्याच्या नंतरही सोबत असते असे म्हणतात. कडुलिंबाची चव कधीही गोड होत नाही. साखरेची चव कधी कडू होत नाही. पाणी कोणत्याही रूपात असले तरी पाणी आपले स्वरूप बदलवतो पण गुण नाही तसेच प्रामाणिकपणा आहे.         

           प्रामाणिकपणा हा त्या माणसाचा आधारस्तंभ असतो. समोरचा कितीही फुगला स्वार्थाने अहंकाराने अविश्वासाने  कडू शब्दांनी तरी तो प्रामाणिकच असतो आणि प्रामाणिकपणाची किंमतच त्याला चुकवावी लागते.

                आयुष्याच्या अशा वेळेला जो वेळ त्याला सोन्याहूनही महत्त्वाचा असतो तरी प्रामाणिक माणूस प्रामाणिकपणे त्या वेळेला सोबत देत असतो.   हेच प्रामाणिकपणाचे जिंकणे असते आणि तो जिंकतोच..!

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

*** Honesty ***

 Honesty always pays.  Because sincerity depends on that culture;  Which is self-inflicted.  So no one can put a price on honesty.  The pricer wins once but honesty stays with him until that moment of life where life is over and the rising sun is nowhere to be seen.

 Honesty is like the reckoning of karma, which is said to follow after life.  The taste of neem is never sweet.  Sugar never tastes bitter.  In whatever form water is, water changes its form but has no quality, so does sincerity.

 Honesty is the pillar of that man.  No matter how much the front is inflated with selfishness, arrogance, mistrust, bitter words, he is honest and he has to pay the price of honesty.

      At such a time of life when time is more important than gold to him, an honest man spends his time honestly.  This is the winning of honesty and it wins..!

        ©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

         Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

=============================

 

मराठी चारोळी

सभोवताली फक्त जळकांचाच 

बाजार असावा असे कधी वाटले 

नाही पण डोळे उघडले आणि 

जळकांचा बाजार दिसला

=============================

Only fireflies around

Ever thought there should be a market No but eyes opened and

A flea market was seen

============================

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

मराठी चारोळी

चुकूनही चुका न करणारे आपण 

तरी वर्तमानत फक्त चुकाच का दिसतात 

इतरांना की आपलाच गैरसमज हा 

चुकूनही चुका करत नाही

=============================

You are the one who never makes mistakes

 However, why only errors are visible at present

 This is a misunderstanding of others

 Does not make mistakes even by mistake

=============================

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

#चारोळी #मराठी कविता  #मराठी साहित्य #दलित साहित्य #विद्रोही साहित्य

पहिली भेट

कविता स्वलिखित व स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

      एखादी व्यक्ती प्रेमात पडते. तिच्या आणि त्याच्या पहिल्या भेटीचा हा पहिला आनंद.

     शब्द मांडण्याचा हा थोडाफार प्रयत्न..! त्या भाविश्वातही खूप नाजूक भावना लपलेल्या असतात.

** पहिली भेट **

न करता वळले हळुवार स्पर्श 

हा भेटीचा 

जो जरी आपला भासे मजला 

स्पर्शविण्याचा 

दोघातील एक जग सुर सापडे 

पुन्हा पुन्हा 

भाव भाबडा भाव सुरेला छंद जडला 

तुझ्या आठवणीचा 

पाहता पाहता सोबत चाले 

फुललेला फुलोरा 

आज दोघात स्पर्शविनाच भेट सारे 

वळणावरती

तरी भेटला स्वर्ग आनंदाचा वळले ना 

परी मज 

या भावनेचा ठेव सारा नाजूक भाव 

मनातील भावनेचा 

न कळता वळले हळुवार स्पर्श या भेटीचा

          ©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

The poem is self-written and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 A person falls in love.  This is the first joy of her and his first meeting.

 This is a little attempt to put words..!  There are very delicate feelings hidden in that prophecy too.

 **First Meeting**

 Turned without a gentle touch

 This is a visit

 Even if you don't like it

 to touch

 A world harmony was found in both

 Again and again

 Bhav bhabda bhav tune got stuck

 of your memory

 Let's go together

 A blossoming flower

 Don't touch twice today

 At the turn

 However, met heaven did not turn to happiness

 fairy me

 The deposit of this feeling is all delicate feeling

 of feeling in the mind

 The gentle touch of this visit turned without knowing

         ©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

=============================

आयुष्य गणित Life Math

          कविता स्वलिखित व स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       आयुष्याची गणित मांडताना आयुष्य कसे असेल हे माहीत नसते. शून्यत्व हे आयुष्याचे पहिले गणित आहे आणि हे यशस्वी गणितामध्ये रूपांतरित करण्यासाठी योग्य पद्धतीने मांडावे लागते.

        याच भावविश्वातून ही कविता आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका...!❤

** आयुष्य गणित **

हसता आले तर हसून घ्यायचे 

मनात रडू दाटून आले की रडून घ्यायचे 

आयुष्य गणित असेच असावे 

सहज भविष्याचे चित्र रेखाटून जाते 

कधी अश्रूच्या सोबत 

कधी हसण्याच्या स्वरूपात 

कधी एकटीचा प्रवासात 

फुल फुलेले रोजच

तसे उगवेल रोजच 

नवीन प्रवास 

फक्त 

आता आपल्याला आपले ठरवायचे आहे आयुष्याचे गणित मोजायची 

की आयुष्याचे गणित सोडवायचे 

काटे दोन्हीही पद्धतीमध्ये 

हसतानाही - रडतानाही 

हसता आले तर हसून घ्यायचे 

मनात रडू आले की.... !!

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

 

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

      The poem is self-written and composed.  Don't forget to like and share if you like.

        When calculating life, one does not know how life will be.  Emptiness is the first math of life, and it has to be properly presented to turn it into a successful math.

      If you like this poem from this spirit, don't forget to like and share...!❤

** Life Math **

 If you can laugh, you want to laugh

 If you want to cry, cry

 Life should be like math

 A picture of the future is easily drawn

 Sometimes with tears

 Sometimes in the form of laughter

 Sometimes traveling alone

 Flowers are blooming every day

 It will grow every day

 A new journey

 only

 Now we have to decide our maths of life

 To solve the mathematics of life

 Forks in both methods

 Even while laughing - even while crying

 If you can laugh, you want to laugh

 When I want to cry...!!

 ©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

=============================

#जखमांचा बाजार#Market of Wounds (#गझल)

   कविता स्वलिखित व स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

        कविता थोड्या वेगळ्या पद्धतीची. माहित नाही का सुचली? कोणत्या भावनेवर सुचली? तरी पण ती भावना कुठेतरी आज मनाच्या आतल्या कोपऱ्यात कुठेतरी वेदना देऊन जाते.       अशी ही भावना आहे ...!!!सुखाचे पान आणि दुःखाचे पान शोधता -शोधता आपण स्वतः स्वतःवर किती आघात करतो. स्वतःच स्वतःसाठी किती बाजार मांडतो. 

         कदाचित या भावनेला शब्दात शब्दबद्ध करण्याचे काम माझ्याकडून केले गेले. आयुष्याच्या रंगपटलावर अशा भावना व्यक्त केला जात नाही पण मनातच त्या भावना कुठेतरी व्यक्त केली जाते.

       ही भावना प्रत्येकाच्याच मनात असते. कुणाचे मन दुखल्यास माफी असावी. पण अशा भावना येत असेल व्यक्त सुद्धा व्हा ...!स्वतःशी का होईना 

....!!💔

*** जखमांचा बाजार****

मीच माझ्या मनावर घातलेला हा 

जखमांचा डाव जखमांच्या बाजारात हा

आनंदाच्या पानावरती डोलतात शब्द किनारा दगडांच्या वेदनेला मीच माझा शब्द आहे 

हसतात वारे हे माझ्याच जखमांना;जखमा 

ही न दिसे वाऱ्यांना त्या आजच्याच आहे 

तरी  दुःखांचे पाने वेदनाचा काटा चर 

रुततोस आहे शब्द किनारा ओलाच होत आहे 

मीच माझ्या जखमांवर घातलेला बाजारा आहे सुखाच्या पानावर दुःखाचा डोलारा हा आहे 

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

       The poem is self-written and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Poetry is of a slightly different style.  Don't know why?  Which emotion suggested?  However, that feeling somewhere in the inner corner of the mind today gives pain.  This is the feeling... How much damage do we inflict on ourselves as we search for the page of happiness and the page of sadness.  How much of a market does it market for itself?

 Perhaps I was tasked with putting this feeling into words.  Such feelings are not expressed on the screen of life but those feelings are expressed somewhere in the mind.

 Everyone has this feeling.  If someone's heart is hurt, there should be forgiveness.  But if such feelings are coming, express them too...! Why not with yourself?

 ...!!💔

** Market of Wounds ****

 I put this on my mind

 Wound trick is in the wound market

 Words sway on the page of joy I am my word to the pain of shore stones

 The winds laugh at my wounds

 It is the same as today

 But the leaves of sorrow are the thorn of pain

 Rutos is the word the shore is getting wet

 I am the bandage I put on my wounds

 ©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

 ============================

 

भारतीय राष्ट्रीय प्रतिज्ञा National Pledge (India)

=============================

माहिती संकलक:- सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

=============================

(( copy -paste) विकिपीडिया google) 

राष्ट्रीय प्रतिज्ञा (भारत)

           भारताची राष्ट्रीय प्रतिज्ञा ही भारतीय प्रजासत्ताकाशी निष्ठेची शपथ असते. सार्वजनिक कार्यक्रमांमध्ये, विशेषतः शाळांमध्ये आणि स्वातंत्र्यदिन आणि प्रजासत्ताक दिनाच्या समारंभात भारतीयांकडून ही सामान्यतः म्हटली जाते. तसेच ही प्रतिज्ञा शालेय पाठ्यपुस्तके आणि कॅलेंडरच्या सुरुवातीच्या पानांवर छापलेली आढळते. बहुतेक भारतीय शाळांमध्ये सकाळच्या संमेलनात तिचे पठण केले जाते. तथापि, प्रतिज्ञा ही भारतीय राज्यघटनेचा भाग नाही. 

भारतीय राष्ट्रीय प्रतिज्ञा

ही प्रतिज्ञा १९६२ मध्ये लेखक पिडीमारी वेंकट सुब्बा राव यांनी तेलगू भाषेत तयार केली होती. १९६३ मध्ये विशाखापट्टणम येथील एका शाळेत ती प्रथम वाचण्यात आली आणि त्यानंतर विविध प्रादेशिक भाषांमध्ये या प्रतिज्ञेचा अनुवाद करण्यात आला. 

** इतिहास **

     भारतीय राष्ट्रीय प्रतिज्ञा पिडीमरी वेंकट सुब्बा राव यांनी रचली होती. तेलगू भाषेतील प्रसिद्ध लेखक आणि नोकरशहा असलेल्या सुब्बाराव यांनी 1962 मध्ये विशाखापट्टणमचे जिल्हा कोषागार अधिकारी म्हणून काम करताना प्रतिज्ञा तयार केली. त्यांनी ती प्रतिज्ञा काँग्रेसचे ज्येष्ठ नेते तेनेती विश्वनधम यांना सादर केली आणि त्यांनी ती तत्कालीन शिक्षणमंत्री पीव्हीजी राजू यांच्याकडे पाठवली. सुब्बा राव यांचा जन्म अनेपार्टी, नालगोंडा जिल्हा, तेलंगणा येथे झाला होता. ते तेलुगू, संस्कृत, हिंदी, इंग्रजी आणि अरबी भाषांचे तज्ञ होते. त्यांनी हैदराबाद राज्यात कोषागार अधिकारी म्हणून काम केले. आंध्र प्रदेशच्या निर्मितीनंतर त्यांनी खम्मम, निजामाबाद, नेल्लोर, विशाखापट्टणम आणि नलगोंडा जिल्ह्यात काम केले.  1963 मध्ये अनेक शाळांमध्ये ही प्रतिज्ञा सुरू करण्यात आली. ❤

         भारतीय राष्ट्रीय प्रतिज्ञा ही सामान्यतः भारतीय सार्वजनिक कार्यक्रमांमध्ये, अनेक भारतीय शाळांमधील दैनंदिन संमेलनांमध्ये आणि स्वातंत्र्यदिन आणि प्रजासत्ताक दिनाच्या समारंभांमध्ये वाचतात. राष्ट्रगीत तसेच राष्ट्रगीताचे लेखक भारतात सुप्रसिद्ध आहेत; परंतु पीव्ही सुब्बा राव, जे या प्रतिज्ञाचे लेखक आहेत, हे अल्प-ज्ञात व्यक्ती आहेत. त्यांच्या नावाचा उल्लेख पुस्तकांमध्ये किंवा कोणत्याही कागदपत्रांमध्ये जास्त आढळत नाही. स्वतः सुब्बा राव यांना स्वतःला राष्ट्रगीत आणि राष्ट्रीय गीताच्या बरोबरीने स्थान असलेल्या राष्ट्रीय प्रतिज्ञा म्हणून त्यांच्या प्रतिज्ञेची स्थिती माहीत नव्हती, असे मानले जाते. जेव्हा त्यांची नात तिच्या पाठ्यपुस्तकातील प्रतिज्ञा वाचत होती तेव्हा त्यांना हे समजले. ❤❤

****प्रतिज्ञा*****

भारत माझा देश आहे.

सारे भारतीय माझे बांधव आहेत.

माझ्या देशावर माझे प्रेम आहे.

माझ्या देशातल्या समृद्ध आणि

विविधतेने नटलेल्या परंपरांचा मला अभिमान आहे.

त्या परंपरांचा पाईक होण्याची पात्रता

माझ्या अंगी यावी म्हणून मी सदैव प्रयत्न करेन. मी माझ्या पालकांचा, गुरुजनांचा

आणि वडीलधाऱ्या माणसांचा मान ठेवीन

आणि प्रत्येकाशी सौजन्याने वागेन.

माझा देश आणि माझे देशबांधव

यांच्याशी निष्ठा राखण्याची

मी प्रतिज्ञा करीत आहे.

त्यांचे कल्याण आणि

त्यांची समृद्धी ह्यांतच माझे

सौख्य सामावले आहे.

जय हिंद

=====================

इंग्रजी भाषांतर

India is my country and all Indians are my brothers and sisters I love my country, and I am proud of its rich and varied heritage. I shall always strive to be worthy of it. I shall give respect to my parents, teachers, and all the elders, and treat everyone with courtesy. To my country and my people. I pledge my devotion. In their well being and prosperity alone lies my happiness. Jai Hind.

============================

Data Compiler:- Savita Suryakanta Tukaram Lote

 ============================

 (( copy -paste) wikipedia google)

** National Pledge (India)**

        The National Pledge of India is an oath of allegiance to the Republic of India.  It is commonly sung by Indians at public events, especially in schools and on Independence Day and Republic Day celebrations.  This pledge is also found printed on the opening pages of school textbooks and calendars.  It is recited in morning assembly in most Indian schools.  However, the Pledge is not a part of the Indian Constitution.

** Indian National Pledge**

 This Pledge was created in 1962 in Telugu by writer Pidimari Venkata Subba Rao.  It was first recited in a school in Visakhapatnam in 1963 and later translated into various regional languages.

 ** History **

The Indian National Pledge was composed by Pdmary Venkata Subba Rao.  Subbarao, a noted Telugu writer and bureaucrat, created the Pratigya in 1962 while serving as the District Treasury Officer of Visakhapatnam.  He presented the pledge to senior Congress leader Teneti Viswandham, who forwarded it to the then Education Minister PVG Raju.  Subba Rao was born in Aneparti, Nalgonda District, Telangana.  He was an expert in Telugu, Sanskrit, Hindi, English and Arabic languages.  He served as a Treasury Officer in Hyderabad State.  After the creation of Andhra Pradesh, he worked in Khammam, Nizamabad, Nellore, Visakhapatnam and Nalgonda districts.  In 1963, this pledge was introduced in many schools.  ❤

The Indian National Pledge is commonly recited at Indian public events, daily assemblies in many Indian schools, and at Independence Day and Republic Day celebrations.  National anthems as well as national anthem writers are well known in India;  But PV Subba Rao, who authored this pledge, is a little-known figure.  His name does not appear much in books or in any documents.  Subba Rao himself is believed to have been unaware of the status of his pledge as a national pledge, ranking alongside the national anthem and national anthem.  They realized this when their granddaughter was reading the pledge in her textbook.  ❤❤

इंग्रजी भाषांतर

India is my country and all Indians are my brothers and sisters I love my country, and I am proud of its rich and varied heritage. I shall always strive to be worthy of it. I shall give respect to my parents, teachers, and all the elders, and treat everyone with courtesy. To my country and my people. I pledge my devotion. In their well being and prosperity alone lies my happiness. Jai Hind.

============================

Data Compiler:- Savita Suryakanta Tukaram Lote

 ============================

 (( copy -paste) wikipedia google)

 National Pledge (India)

 ============================

=============================❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

* भिमाई *

        संघर्षाच्या वाटेवर एकटीच चालणारी माझी रमाई माऊली. ऊर्जास्त्रोत मातृत्वाची खाण रंजला - गांजला समाजाची माऊली त्याग मूर्ती माझी माता रमाई यांच्या जयंतीनिमित्त विनम्र अभिवादन🌹🌹🌹🌹 

** भिमाई **

वास्तवाचे भान ठेवून 

ती जगली

भिमाई झाली 

रमाई झाली 

अस्पृश्यांच्या घरात 

प्रकाशाचा दीप प्रज्वलित 

करून वेदनेच्या काठावर 

चालत राहिली भिमाची 

सावली झाली समाजाची 

रमाई माझी  

बहुजनाची माऊली झाली 

महासुर्याची त्यागमूर्ती झाली 

महासागर करुणेचा 

माझी मार्गदाता झाली

माझा अभिमान माझी 

रमाई त्यागाची मूर्ती 

स्त्रीशक्तीचा बाणा झाली 

माझी रमाई 

भिमाई झाली  ....!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

My Ramai Mauli walking alone on the path of struggle.  Ranjala, the mine of motherhood, the source of energy - Greetings on the birth anniversary of Mauli Tyaga Murti, my mother, Ramai, the idol of Ganjala society 🌹🌹🌹🌹🌹

 ** Bhimai **

 Being aware of reality

 She lived

 Bhimai happened

 It was fun

 In the house of the untouchables

 A lamp of light lit

 By the edge of pain

 Bhimachi continued walking

 The society became a shadow

 My joy

 Bahujan's mother was born

 Mahasurya was sacrificed

 An ocean of compassion

 She became my guide

 My pride

 Idol of Ramai Tyaga

 Arrow of feminine power

 my joy

 Bhimai done...!!

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

          Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

===========🌹🌹🌹🌹==========

 

* निवांत **

** निवांत ** 

निवांत वाटेवर 

चालताना 

निवांतपणा 

भेटतच नाही 

तो नेहमी 

भेटतो वर्दळीमध्ये 

आयुष्याच्या 

अपूर्ण वेळी 

शांततेमध्ये 

अवतीभवतीच्या 

गोंगाटसोबत!! 

©️®️✍️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

** relax **

 On the way to rest

 while walking

 Relaxation

 Not meeting

 He always

 See you in the circle

 of life

 In the imperfect tense

 in silence

 around

 Along with the noise!!

©️®️✍️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

=============================

*विरह दुःख**( गझल)

            **विरह दुःख**

काट्यांचा पसारा हा काट्यातच राहू दे 

गुलाबाच्या काट्यांचा स्पर्श होऊ न देता 

टवटवीत फुलू दे तुझ्या विरहाचे दुःख दुःखच 

दुःखाला परी सीमा नाही तसेच अंतही नाही 

तुझ्या आठवणींच्या सुखद आठवणींना राहू दे 

विरहाचे दुःख मागे माझ्यासोबत 

तू सुखाची चाहूल चाल माझ्या विना 

वाळवंटाचे नशीब माझे आहे 

कारण काट्यांचा पसारा काट्यातच राहू दे 

विरहाचे दुःख दुःखच राहू दे

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       आपल्या येण्याची जाणीव आपल्या प्रतिक्रिया  होय. आपली प्रतिक्रिया कमेंट बॉक्समध्ये जरूर नोंदवा आणि लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका .

=============================

**separate sadness**

 Let the forks remain in the forks

 Without touching the thorns of the rose

 Let the sadness of your loss blossom into freshness

 Suffering has no boundaries and no end

 Let the pleasant memories of your memories remain

 The pain of separation is with me

 You want happiness without me

 The fate of the desert is mine

 Because the spread of the forks should remain in the forks

 Let the sorrow of separation be sorrow

 ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 Aware of your arrival, your reaction is yes.  Please leave your feedback in the comment box and don't forget to like and share.

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

अंगण Courtyard ( suvichar) article

** अंगण **❤

        अंगण म्हणजे घरची ती जागा तिथे आठवणीचा पाऊस असतो. आठवणीच्या या ग्रंथगाथत अंगण खूप महत्त्वाची भूमिका निभावत असते. अंगणातील तुळशी वृंदावन अंगणाला सुरेख रूप देत जाते. अंगण मायेची जागा ,अंगण विसाव्याची जागा, अंगण पहिला पावसाच्या सुगंध, अंगण आठवण सुखदुःखाच्या सुरेख रंगबिरंगी रांगोळी.

             प्रत्येक टिपक्यांना रेषा सारखा. अंगण म्हणजे पहिले माहेर आणि घराचा उंबरठ्याच्या आत दुसरे माहेर. अंगण मायेच्या ओलाव्याने आपल्याला जोडून ठेवते. आजूबाजूच्या हिरव्यागार रूपाने मावळतीची सांजदीप अंगणाला नवचैतन्य देऊन जाते. ❤

        अंगण तुळशी आणि सांस्कृतिक याची माहेर असतेघर. प्रेमाचा सुगंध प्रकाशाच्या जोडीने चोहीकडे आपले अस्तित्व सांगत असते. वास्तवाची कल्पना देत असते. खरे काय खोटे काय यापेक्षा आपले अस्तित्व काय हे ते अंगण सांगते.

     शेणांनी सारवलेले अंगण किंवा स्टायलिस्ट झालेले आजच्या दोघांमध्ये फरक इतकाच की शेणाच्या आता वास येत नाही आणि स्टायलिश अंगणात तुळस रांगोळी राहत नाही. फक्त इतकाच फरक आयुष्यातही असेच काहीसे होऊन गेले आहे.

          मनुष्याच्या आयुष्याच्या प्रत्येक आठवणी आता जुन्या होत चालले आहे. अंगण हद्दपार झाले आहे. इमारतीच्या जंगलात आणि जंगल तर ते कोणते सिमेंट..! काँक्रीटचे वास्तव इतकेच की आता अंगण हरवत चालले आहे. अंगणातील कोपरा नी कोपरा जीवन ओल्या आठवणी अधिक जिवंत करीत असते. सुखाचा पाऊस धाराही अशाच आणि दुःखाच्या पाऊस धारा ही अशाच ...!❤❤

         कारण अंगण कधी कोणत्या मंडपाने सजेल माहित नसते. घराला जिवंतपणा देणारी हक्काची जागा म्हणजे अंगण. लेकराच्या खेळण्याची जागा अंगण घरातील अंगणात लागलेला प्राजक्ता गुलाब रात्र 

रातराणीआणि उंबरा हिरवीगार मेंदी गोड लिंब शेजारीच असलेली अबोली अंगणाचे रूप सौंदर्य अधिक फुलवीत जाते.

        आजच्या पिढीला हे अंगण क्वचित दिसते. महानगरात तर अंगण दिसतच नाही. पारिजातकाच्या सकाळची दृश्य अधिक मोहक असते. फुलांचा गालिचा अंगणाला अधिक सौंदर्य भर घालत राहते. झाडावरची सकाळची पक्षांची चिव चिवट कोकिळेचे मधुर गाणी वेगवेगळ्या पक्ष्यांची गाणी पोपटाची हितगुज मुंगी ताईंचे सरसर चालणे. 

         खारुताईचे झाडावर चढणे  गाईचे येणे भटक्या कुत्र्यांचा आवाज आणि पोळीसाठी दिलेले आवाज हे सगळं अंगणातच घडते. या सर्व निसर्गलीला महानाट्य सर्व अंगणातच घडत असते .

      उन्हाळ्यात अंगणात आलेली चिऊताई पाण्यासाठी हक्काने खिडकीजवळ जोरजोरात आवाज देणारी .....दाण्यासाठी हक्काने संपूर्ण अंगण डोक्यावर घेणारी....  सर्व मनासारख होईपर्यंत फक्त एक प्रकारचा सुरेल लयात आपल्या अधिकार त्या अंगणातून आपल्याला दाखवीत असते.❤❤❤

       अंगण म्हणजे त्यांच !माहेर त्यांची हक्काची जागा ! त्यांचे बालपण त्याही कुठेतरी त्या अंगणा लगत असलेल्या मोठ्या झाडाच्या घरटात जन्मलेला आडोशाला लपून छपून राहणाऱ्या पंख फुटले की तिथेच अंगणात चिव चिवट चालू ..!

       जसे घरात लहान मुलं सगळ्या घरभर नाचत फिरतो. तशी चिऊताई संपूर्ण अंगणभर आपलेच राज्य असल्यासारखे बिनधास्त फिरत असते आणि सांगत असते पंख सगळ्यांनाच असते.

          रांगोळी सूर्य दर्शनाने लाजून आपले रूप चमकवीत असते. फुललेला मोगरा गुलाब सोबत तीही खेळते. बालसख्या सोबत जिव्हाळ्याच्या या जागेवर इतकं प्रेम कदाचित घरातील एकाही कोपऱ्यावर आपण करत नाही.

           घरातील उंबरठा ओलांडून फक्त कधी कधीही जाऊ शकतो ती जागा म्हणजे अंगण. रात्रीचा चांदण्या प्रकाश गप्पा मैफिली या ही अंगणातच होतात. पौर्णिमेचा चंद्र ही सेलिब्रेट केला जातो केला जातो. आता अंगणाची जागा घरातील टेरीसने घेतली आहे. ❤❤

          लग्नाचा मंडपही या अंगणात सजला जातो. निर्मळ पवित्र मनाने याच अंगण विधी होता. सर्व आठवणी अंगणातच घडतात.  डोळ्यासमोर येत आहे शितल प्रकाशात आजी आजोबांसोबत गोष्टींचा फड..!याच मनात रात्रभर गाजविला जायचं चिवडा पार्टी मस्ती गोंधळ हाणामारी अभ्यास कविता तोंड पाठ करणे. या छोट्या - छोट्या आठवणी आयुष्याला एक वळण देत जाते.

                 आताच्या या वास्तव जगात खेळता - खेळता पण किती मोठे होऊन जातो. हे आपल्यालाही कळत नाही. स्पर्धा युगात वावरतांना आपण लहानपणी घातलेला फ्रॉक आता आठवत नाही म्हणून तर आपण मोठे झालेले असतो. कदाचित यालाच मोठेपण म्हणतात.❤

" लहानपण देगा देवा मुंगी साखरेचा ठेवा", असे म्हणत लहानपणाची गोडवे आपण गात राहतो. पण खरंच मोठे झाल्यावर कळते; अंगणातील मज्जा ते दिलखुलास हसणे स्पर्धा मुळात कशाचीच नव्हती. फक्त होती ती उमलण्याचे दिवस. उमलने म्हणजे इतकी स्पर्धा हे कधी कळलेच नाही.

           आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर एक एक पाकळी उगवत आपले आयुष्य टवटवीत चैतन्य भरलेले असावे. इतकीच इच्छा लहानपणी मनात मोठेपणाचे स्वप्न होते पण हातात वारा जसा पकडू शकत नाही तसे वेळ सुद्धा.

         दाणे टिपण्यासाठी सकाळ संध्याकाळ पक्षांची शाळा भरते इतकच माहीत होते म्हणून त्यांना दाणे टाकायचे त्यांच्या शाळेचा भाग होण्यासाठी पण आता कळते अंगणात भरलेली शाळा ती शाळा नव्हतीच मुळी ती होती "जीवन जगण्याची कसरत," जिवंत राहण्याचा निसर्ग नियम गतकाळाच्या आठवणी. आपल्या भावनांना सावली देते.❤❤

           उदास दुःखाच्या शून्य झालेल्या भावनेला ओलावा देते ते अंगणात. भिजलेले ते आपले रूप आता भिजलेले असताना तसे प्रफुल्लित होतच नाही. आता फक्त असते नाती जपण्याचा जीवघेणा खेळ. शून्य झाल तर बरे नाही तर नात्याची वीण कधी तुटेल माहित नसते.

            ऊन - सावलीचा खेळ वासल्याची नाती जपावीच लागते. आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर आपले वळण नसले तरी उमललेली कळी पायदळी तुडवली जात असली तरी सुई धागा हातातच ठेवावा लागतो.

        वेल जशी झाडावर चढते आधाराने फुलते सुगंध देते, फुलपाखरांचे येणे होते -जाणे होते, मधमाशी ही येऊन जाते. आपले अधिकार घेऊन जाते. जबाबदारीने ते साचून ठेवते आणि एक गोडवा तयार करून ठेवते तसेच नात्याचीही असावे म्हणून हातात नेहमी सुई दोरा ठेवावाच लागतो.❤❤❤

      अंगण ते मायेची सावली आहे तिथे फक्त सुखाची सावली मिळते असे नाही तिथे फक्त दुःखाची सावली मिळते असे नाही पण काही आठवणी ह्या अंगणाशी निगडित असतात. आयुष्याचा शेवटचा क्षणाची शेवटची साक्षीदार ही अंगणच असते. तिथे सर्व विधी आटपल्या जातात. दुःखाचा महापूर तेच अंगण बघते. उदास शून्य झालेले डोळे एक व्यक्ती नसण्याचे दुःख आणि त्या अंगणात खुप आठवण येते त्या व्यक्तीच्या कोपरा कोपऱ्यातअसते.

        त्या आठवणीच्या ऊन सावलीच्या खेळात माणूस शेवटच्या प्रवासाला निघतो.  शेवटची आठवणीही त्याच अंगणात असते. 

       म्हणून घरातल अंगण जपून ठेवा. छोटस का होईना पण जपून ठेवा. आयुष्याला खूप आठवणी ते अंगण स्वतःसोबत जपून ठेवते. कदाचित आपल्या शेवटच्या टप्प्यापर्यंत तेच ते जपून ठेवते. त्या घराचे वास्तव असते तोपर्यंत ते अंगण त्या आठवणी जपून ठेवते.❤

          प्राजक्ताच्या फुलांनी सजलेले अंगण शेवटच्या क्षणाचा निरोप घेतल्यानंतर सजलेले अंगण दोन्ही गोष्टी निरोपाच्या असतात पण त्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन आपला वेगवेगळा...! तसेच आयुष्यही आयुष्याच्या यशोगाथेत चोरी गेलेले अंगण परत निर्माण करू या !!

          नव्या पिढीला नव्या नव्या विचारांना नव्या संस्कृतीला आपल्यामध्ये जोपासताना नव्या प्रकारचे अंगणही सजवू या !!अंगणाची मज्जा आजच्या नवीन पिढीला कळू द्या! लाडक्या मुलांचे बालपण अंगणात आठवणीच्या स्वरूपात घट्ट मातीशी त्या घराच्या जिव्हाळ्याशी राहू द्या.

       घरट्यातून पाखरे उडाले की ते कधी परत येतील माहित नाही पण अंगणातील त्या आठवणी आपल्या आठवणींना सुखद अनुभव मात्र नक्की देईल अंगणात चिवचिव उद्या परत आपल्या घरट्याकडे वळेल थोडा विसावासाठी  तरी अंगण त्या आठवणींच्या स्वरूपात घर करून राहील....!❤❤❤

        

"अंगण म्हणजे घराच्या जिवंतपणा 

अंगण पावसाची पहिली सर 

अंगण पावसाची शेवटची सर 

अंगण सूर्यप्रकाशाची पहिली किरण 

अंगण मावळतीचा शेवटचा सूर्यप्रकाश " 

          हद्दपार होत असलेले अंगण आयुष्यात परत निर्माण करा. गोड - कडू आठवणी सोबत आंबट तिखट तुरट अशा कितीतरी चवी आपल्या आयुष्यात येऊ द्या आणि त्या फक्त त्या एका छोट्याशा मायने ओलावून गेलेल्या कोपऱ्यामध्ये असते.

अंगण पहिल माहेर उंबरठा ओलांडल्यानंतर......

अंगण शेवटचे साक्षीदार उंबरठा ओलांडल्यानंतर!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

लेख कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤

=============================

** Courtyard **

        Yard is that place of the house where memories rain.  Angan plays a very important role in this book of memories.  Tulsi Vrindavan in the courtyard gives a beautiful look to the courtyard.  Angan is a place of magic, Angan is a place of relaxation, Angan is the first fragrance of rain, Angan is a beautiful colorful rangoli of pleasant memories.

 Line each of the notes.  Angan is the first floor and the second floor within the threshold of the house.  The courtyard binds us with the moisture of Maya.  With the surrounding greenery, sunset sunset gives new life to the courtyard.  

 The courtyard is home to Tulsi and cultural.  The scent of love, coupled with light, tells its existence everywhere.  Gives an idea of ​​reality.  Rather than what is true or false, it tells us what our existence is.

The only difference between a dung covered courtyard or a stylistic one today is that dung no longer smells and a stylish courtyard does not have a tulsa rangoli.  The only difference is that something similar has happened in life.

 Every memory of human life is getting old now.  The courtyard is banished.  In the forest of the building and the forest, which cement is it..!  The reality of concrete is that the yard is now disappearing.  Every nook and cranny of life in the courtyard brings alive memories.  The rain of happiness is like this and the rain of sorrow is like this...!

 Because you never know which mandap will adorn the courtyard.  The courtyard is the right place to liven up the house.  Children's play area, yard, house yard, Prajakta Gulab Ratri

 Aboli with night and umbra green henna sweet lime next to each other adds to the beauty of the courtyard.

Today's generation rarely sees this courtyard.  There is no courtyard in the metropolis.  The morning view of Parijataka is more charming.  A carpet of flowers continues to add more beauty to the yard.  The chirping of the birds in the morning on the tree, the melodious songs of the cuckoo, the songs of different birds, the cheerfulness of the parrot, the brisk walking of the ants.

 Kharutai climbing the tree, the coming of the cow, the sound of the stray dogs and the calls for the beehive all take place in the courtyard.  All these natural dramas are happening in all the courtyards.

 Chiutai, who came to the yard in summer, making a loud noise near the window for water....taking the whole yard for right.... Only a kind of melodious rhythm shows us our rights from the yard.

 The courtyard is their rightful place!  His childhood was also somewhere in that courtyard, born in the nest of a big tree, Adoshala, who was hiding, burst his wings and started chirping in the courtyard.

Like children dance all over the house.  Just like that, Chiutai roams around the entire yard as if it is his own kingdom and says that everyone has wings.

 Rangoli shines in the face of the sun.  She also plays with the blossoming Mogra Gulab.  Perhaps we do not love any corner of the house as much as this place of intimacy with the children.

 The only place that can ever cross the threshold of the house is the yard.  Moonlit chat concerts at night are held in the courtyard.  The full moon is celebrated.  Now the courtyard has been replaced by indoor terraces.  

 The wedding mandap is also decorated in this courtyard.  It was this courtyard ritual with a pure and holy mind.  All memories are made in the yard.  In front of the eyes, things are happening with the grandparents in the light.  These small memories give a turn to life.

In today's real world, you play - but how much you grow up.  We don't even know this.  As we live in the age of competition, we no longer remember the frock we wore as a child, but we have grown up.  Perhaps this is called greatness.

 We keep singing the sweetness of childhood by saying, "Childhood will be given to God by keeping the ant sugar".  But really when you grow up you know;  The fun to hearty laugh competition in the courtyard was basically nothing.  It was just the blooming days.  Umalne has never known so much competition.

 May your life be filled with renewed vitality, growing one petal at a time at every stage of life.  As a child, there was a dream of greatness in the heart, but time cannot be grasped like the wind in the hand.

 All they knew was that the school of parties filled morning and evening to collect seeds, so they would throw seeds to be part of their school, but now they know that the school filled in the yard was not a school at all, it was a "practice of living," nature's law of survival, memories of the past.  Shades our feelings.

It gives moisture to the voided feeling of melancholy sadness in the yard.  That drenched form of ours is no longer as cheerful as when it was drenched.  Now there is only a deadly game of maintaining relationships.  It is not good if it becomes zero, otherwise you never know when the relationship will break.

 The play of sun and shade has to be maintained.  Even if it is not our turn at every turn of life, even if the blossoming bud is trampled underfoot, the needle and thread must be kept in hand.

 As the vine climbs the tree, the blossoms at the base give off fragrance, the butterflies come and go, the bees come and go.  Takes away your rights.  Responsibly stores it and prepares a sweet as well as a relationship, so one must always have a thread on hand.

       Angan is a shadow of magic, there is not only a shadow of happiness, there is not only a shadow of sadness, but some memories are associated with this angan.  The yard is the last witness of the last moment of life.  All rituals are performed there.  A deluge of sorrow sees that yard.  Sad empty eyes The sadness of not being a person and that person's corner is in the corner of the yard.

 In the play of sun and shadow of that memory, the man goes on his last journey.  The last memories are also in the same yard.

       So keep the yard in the house safe.  Even if it is small, keep it.  A yard carries with it many memories for a lifetime.  Maybe that's what keeps it going until its end.  As long as the reality of that house is there, that yard keeps those memories.

       The courtyard decorated with flowers of the ancestors The courtyard decorated after saying goodbye to the last moment Both things are farewell but our view of it is different...!  Also let's restore the stolen yard in the success story of life!!

       Let's also decorate a new kind of yard while cultivating the new generation, new ideas, new culture in us!! Let the new generation know the joy of the yard!  Let the beloved children's childhood remain in the courtyard in the form of memories with the firm soil close to that house.

 We don't know when the birds will fly from the nest, but those memories in the yard will surely give a pleasant experience to our memories.

 ✍️"The yard is the lifeblood of the house

 First sir of yard rain

 Last sir of yard rain

 The courtyard is the first ray of sunlight

 Angan Mawalti's Last Sunlight"✍️

 Bring a banished yard back to life.  Let the sweet and bitter memories along with the sour, bitter and astringent flavors come into your life and it is only in that one small corner that has been moistened with honey.

 After crossing the first threshold of the yard...

 After crossing the yard last witness threshold!!

✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

 The poem is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤

 =========================================================

" रंग प्रेमाचा... प्रेम वाऱ्याचा❤"Color love... Love of the wind 💕😄

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

" रंग प्रेमाचा...  

      प्रेम वाऱ्याचा❤"

              "The color of love...

 Love is of the wind❤"

        फेब्रुवारी महिना म्हणजे प्रेमाचा महिना. गुलाबाच्या फुलासारखी फुलते मन. ओला वादळी किनारा, सुखाचा किनारा. मन कुठे वाहत जाते माहित नाही.

(February is the month of love.  The mind blooms like a rose flower.  Wet stormy shore, happy shore.  I don't know where the mind goes. )

       प्रत्येक शब्दात गुंज असते. कुणी शोधते राधा तर कुणाचा शोध कृष्णाचा!! 

      फक्त सोबतीचे अलगद हळुवार स्पर्शाची जाणीव म्हणजे प्रेम आणि हे प्रेमाचे वारे मनातील भावनेला एका शब्दात गुंफण्याचे. 

संयमाला हृदयामध्ये साठवून दाट गुलाबी लाली निर्माण करित असते.  हृदय विचार करीत असते.  हवेहवेसे वळण  गवसावे म्हणून उगाच गुलाबी आठवणींचा संग्रह करत जातो. नात्याला नवीन गुलाबी नात्यात गुंफण्यासाठी.

        वारा प्रेमाचा जीवनात आनंद फुलवेल म्हणून कायम त्या प्रेमाबरोबर न बोलताही वाहत असतो. कधी अबोल क्षणांसोबत तर कधी चेहऱ्यावरील स्मित हास्य सोबत...!❤😀

       फेब्रुवारी महिना त्या सर्वांना शब्द देणारा. झुरता मनाला शब्द देणारा. वाऱ्याची झुळूक यावी तशी हा महिना मनाला मायेची प्रेमाची पालवी ओलसर करून जाते.

    हृदयी गुलाब बहरलेला असतो.  चाफा बहरलेला असतो गंध दरवळत. गजरा शोभतो वेणीला! फुलपाखरासारखा गोड रंगीबिरंगी भावनेला स्पर्शून जाते 

   अशा क्षणाला कविताही सुचतात सहज फुललेल्या गुलाबी गुलाबासारखा. गालावर दाट लाली. दाटलालीचा प्रेमाचा गारवा हळूच मनाला स्पर्शून जातो. अंगावर शहारे उलटून जातो. उधळण प्रेम रंगाची. उधळण रोमहर्षक आठवणींची. उधळण पहिल्या स्पर्शाच्या भावनेची. उधळण सुखद आयुष्याच्या पहिल्या क्षणांची.

       जीवन सोबतीच्या चेहऱ्याला चेहरा मिळालेला  असतो. आठवणींचा पसारा हृदयात घट्ट बांधला जातो. फुलता पसारा मनाला स्पर्श करून जातो. कधी कधी प्रेमाचा रंग हा फक्त भावनेशीच निगडित असतो असे नाही कधी तो रंग डोळ्यावाटेही अलगद वाट देऊन जातो.

        सुखाचा किनारा फक्त कधी कधी स्वप्नातही देऊन जातो. कारण प्रत्येकालाच या प्रेम रंगात रंगता येत नाही. कधी जबाबदारीने तर कधी स्वप्नांच्या मागे धावण्याची जी स्पर्धा आपण आपल्यासाठी निवडलेले असते त्यासाठी.💕💕

(The edge of happiness is only given in dreams sometimes.  Because not everyone can paint in this color of love.  Sometimes with responsibility and sometimes to run after dreams for the competition that we have chosen for ourselves.💕💕)

       त्यामागे धावता धावता हा ओला वादळी किनारा स्वप्न पुरताच मर्यादित असते. कारण स्पर्धा ही आपली असते. आपल्या स्वप्नांची असते. आपल्या भविष्याची असते. तर कधी वर्तमानातील आयुष्याचे गणित चुकू नये म्हणून सुद्धा असते.                

        दाटलेला लाल गुलाबी रंग हा फक्त कोणत्याही भावनेत रुपांतरीत करता येत नाही आणि केल्यास त्या सुखद भावनेला योग्य न्याय दिल्या जाईल का? हाही प्रश्न पुष्कळदा मनात येऊन जातो. हा ही एक प्रेमाचा रंगच असतो.

         भावनांना प्रेमाचा वारा वाहत असतो पण तो वारा जबाबदारीने स्वप्रयत्नाने दुर्लक्षित केले जाते. आकर्षणाला प्रेमात रूपांतर केले जाते. भाव गुलाबी गुलाबी, शब्द गोड आठवणींची शिरशीर, दरवळ सुगंधी प्रेमाचा,  कधी चॉकलेट सोबत तर कधी गुलाबासोबत...  तर कधी नुसताच स्माईल सोबत तर कधी फक्त भावनेसोबत...!!!❤❤

       प्रेमाचा वारा मनाला स्पर्शून जातो एक वादळ अमूल्य जीवनात घेऊन येतो पण कधी कधी हाच प्रेमाचा रंग वारा एकतर्फी सुद्धा असते फक्त विरंगुळा म्हणून सुद्धा प्रेमाचा वारा निर्माण केला जातो. आणि इथेच गालबोट लागते चंगळवादाची नवीन व्याख्या निर्माण होते आणि जीवघेणी स्पर्धा चालू होते.

      पण वारा प्रेमाच्या; मनाचा निर्माण होत असताना या पवित्र बंधनाला कधी एकतर्फी प्रेमाचा ही संघर्ष करावा लागतो. 

      असे करू नये. बळजबरीने केलेले प्रेम हे प्रेम नसून (.....................) रिकाम्या जागी तुम्हाला अभिप्रेत शब्द मनाला सांगावा .हळुवार प्रेमाच्या नात्याला गालबोट लागू देऊ नका. हळुवार प्रेमाच्या वाऱ्याला वादळाचे रूपांतर करू देऊ नका.

       चंगळवादाचे गणित उघडा रस्त्यावर दाखवू नका. पाश्चात्य संस्कृतीचे अनुकरण करताना कुठेतरी त्यांनीही मर्यादा घालून दिलेला आहे त्या मर्यादा पाळा. कारण आपल्या मर्यादाच आपल्या आयुष्याची गणित मांडत असते.

              प्रेमाचा वारा सतत उन्हाच्या चटक्यांनी जीवनभर सहन करावा लागेल. कारण शेवटी एका क्षणाला जीवनाच्या सत्य गणिताला समोर जावे लागते. क्षणिक आनंदासाठी आयुष्याचे गणित उणे होऊ देऊ नका. रीती होऊ देऊ नका.💔       

       कारण तुमचे प्रत्येक पाऊल हे फक्त तुमचे नसतो. तुमच्या आजूबाजूंनी असलेला त्या प्रत्येक माणसाचा असतो त्यांच्या भावना तुमच्या भावनेबरोबर जोडलेला असते. फुललेले असते. भविष्याचे स्वप्न पाहिलेले असते.म्हणून चुकीच्या पावलांवर पावले टाकू नका.

       मनात भावना फुलवा,वाऱ्या प्रेमासोबत!! प्रेम रंगात रंगून घ्या; ओल्या भावनेने. पण फक्त भावनेने नात्याला कुठेतरी गुंतवून ठेवा.Love you म्हणून ठेवा. पण मर्यादित स्वरूपात.

प्रेमाचा रंग हळुवार 

प्रेमाचा वारा हळुवार 

प्रेमाची चाहूल हळुवार 

प्रेमाचा सुगंध हळवा 

प्रेमाचा वारा कल्लोळ 

प्रेमाचा वारा गहिरा 

प्रेमाचा वारा बहरलेला 

प्रेमाचा गजर चोहीकडे 

प्रेमाचा रंग गुलाबी 

प्रेमाचा वारा गुलाबी 

प्रेमाचा गोडवा चॉकलेटी 

प्रेमाचा रंग वादळी सुखाचा किनारा 

प्रेमाचा रंग आपल्यासंस्काराचा 

प्रेमाचा रंग उस्फूर्त भावनेचा 

प्रेमाचा रंग रिकामा 

जो रंग देऊ 

तो रंग देणारा- घेणारा 

प्रेमाचा वारा बेधुंद 

प्रेमाचा रंग फुलपाखरासारखा 

प्रेमाचा वारा रंगबिरंगी 

प्रेमाचा रंग हसरा चेहऱ्यावर दाटलेला  

प्रेमाचा रंग हसऱ्या ओठांसोबत 

प्रेमाचा वारा हसरा नयनांसारखा 

रंग प्रेमाचा...  

प्रेम वाऱ्याचा 💕😄!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

        ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤=============================

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

"Color love...

 Love of the wind 💕😄!!"

         February is the month of love.  The mind blooms like a rose flower.  Wet stormy shore, happy shore.  I don't know where the mind goes.

 Every word has resonance.  Someone is looking for Radha and someone is looking for Krishna!!

 Only the sense of a companion's separate gentle touch is love and these winds of love encapsulate the feeling of the mind in one word.  Patience is stored in the heart and produces a deep pink blush.  The heart thinks.  As a whimsical turn, the rose keeps collecting pink memories.  To weave the relationship into a new pink relationship.

 Wind always flows with that love without speaking as it will blossom the joy of love in life.  Sometimes with the bitter moments and sometimes with the smile on the face...!❤😀

       The month of February is a word for all of them.  Giving words to the mind.  Like a breeze, this month moistens the mind with the love of Maya.

 

      The month of February is a word for all of them.  Giving words to the mind.  Like a breeze, this month moistens the mind with the love of Maya.

         A rose blooms in the heart.  The chaffa is blooming and smelling.  Gajra suits Veni!  Touches the sweet colorful feeling like a butterfly

 At such a moment, poetry also suggests itself like a pink rose that blooms easily.  Deep blush on the cheeks.  Datlali's love slowly touches the heart.  Shahare is overturned on the body.  The color of overflowing love.  A flood of exciting memories.  Exuding the sensation of first touch.  The first moments of a blissful life.

          The face of the life partner has got a face.  Memories are bound tightly in the heart.  The flower spreads and touches the mind.  Sometimes the color of love is not only related to the feeling, sometimes that color is also different from the eyes.

         The edge of happiness is only given in dreams sometimes.  Because not everyone can paint in this color of love.  Sometimes with responsibility and sometimes to run after dreams for the competition that we have chosen for ourselves.💕💕

       Running behind it, this wet stormy shore is limited to dreams.  Because the competition is ours.  Your dreams are there.  It is our future.  Sometimes the math of present life is also to avoid mistakes.  A deep crimson pink color can't be converted into just any emotion, and if it does, will it do justice to that pleasant feeling?  This question often comes to mind.  This is the color of love.

        Feelings have a wind of love blowing but that wind is ignored by responsible self-effort.  Attraction is transformed into love.  Feelings are pink, words are full of sweet memories, sometimes with fragrant love, sometimes with chocolate and sometimes with roses... sometimes with just a smile and sometimes only with feelings...!!!❤❤

           The wind of love touches the mind A storm brings precious life But sometimes the same color wind of love is one sided Just as a color the wind of love is created.  And this is where the taunting begins, a new definition of chauvinism emerges, and a deadly contest ensues.

        But the wind of love;  While the mind is being formed, this sacred bond sometimes has to face this conflict of one-sided love.

 Don't do that.  Forced love is not love but (...................) in the blank space you should tell the mind what you mean.  Don't let the gentle breeze of love turn into a storm.

        Do not show the mathematics of chauvinism on the open streets.  Follow the limits that they too have set somewhere while imitating western culture.  Because our limits are the maths of our life.

       The wind of love will have to endure the constant heat of the sun throughout life.  Because at last one moment the true mathematics of life has to be faced.  Don't let the math of life be minus for momentary happiness.  Don't let it happen.💔

 

         Because every step you take is not yours alone.  Every person around you has their feelings connected to yours.  It is blooming.  Future is dreamed. So don't step on wrong steps.

          Let the feelings bloom in your heart, with the love of the wind!!  Paint in the color of love;  With a wet feeling.  But just involve the relationship somewhere with emotion. Keep it as Love you.  But in limited form.

 The color of love is soft

 The wind of love is gentle

 Love is soft

 Smell the scent of love

 The wind of love

 The wind of love is deep

 The wind of love

 The alarm of love

 The color of love is pink

 The wind of love is pink

 The sweetness of love is chocolate

 The color of love is the shore of     stormy happiness

 The color of love is our culture

 The color of love is spontaneous   feeling

 The color of love is empty

 Give the color

 He is the color giver and taker

 The wind of love

 The color of love is like a butterfly

 The wind of love is colorful

 The color of love is thick on the   smiling face

 The color of love with smiling lips

 The wind of love is like a smile

 Color love...

 Love of the wind 💕😄!!

       ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

        The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

 If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

============================

***काळोख ****

       काळोख म्हणजे अंधार पण कधी कधी या काळोखा झालेला प्रवास मनाला खूप सकारात्मक आयुष्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन देतो. या काळोखानंतर येणारा उजेड खरंतर आयुष्याला नवीन सकारात्मक वळण देते....!!!

****काळोख ****

उध्वस्त झालेला प्रवास परत 

चालू झाला, त्याच काळोखात 

पळणारी झाडे अंधारासोबत 

चंद्राचा हलका प्रकाशात  

चांदण्याची सोबती 

मनाला परत हसण्याचा बळ देत 

सांगून जाते 

बघ चालू झाला ना प्रवास परत 

तुझा माझा तुझ्या मनासारखा 

हा काळोखी प्रवास सूर्याच्या 

पहिल्या किरणासोबत 

स्वप्नाच्या त्या वाटेवर घेऊन जातो 

तिथे फक्त प्रकाश असतो 

संघर्ष खूप जीवघेणा 

तरी हवाहवासा वाटणारा 

हा प्रवास काळोखातच करतो 

मला पहिला किरण शोधायचा असतो 

 याच काळोखी  खिडकीतून 

कधी सूर्याचा तर कधी स्वप्नांचा 

तर कधी मूठमाती दिलेल्या शब्दांचा 

काळोखाचा प्रवास उजेडाचा प्रवास 

खूप काही मिळण्याचा प्रवास 

संघर्षाला अर्धविराम 

स्वप्नांना स्वल्पविराम 

आणि आयुष्याला आणि 

आयुष्याला गती 

काळोखात उध्वस्त झालेला 

प्रवास सोबत...!!

✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

      कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या..!❤

------------------------------------

        Darkness is darkness but sometimes this dark journey gives the mind a very positive outlook on life.  The light that comes after this darkness actually gives a new positive turn to life....!!!

            ***darkness****

 Ruined journey back

 Turned on, in the same darkness

 Running trees with darkness

 In the light of the moon

 Companion of the moon

 Giving strength to the mind to smile back

 It goes without saying

 Let's see if the journey is back

 Your mine is like your mind

 This dark journey of the sun

 with the first ray

 Takes you on that path of dreams

 There is only light

 The conflict is very deadly

 However desirable

 This journey is done in the dark

 I want to find the first ray

 Through this dark window

 Sometimes of sun and sometimes of dreams

 And sometimes the words given with a fist

 A journey of darkness, a journey of light

 A journey to achieve so much

 A pause in the struggle

 Comma to dreams

 And to life and

 Speed ​​up life

 Ruined in darkness

 Along with the journey...!!

          ✍️©️®️Savita Suryakanta Tukaram Lote

 The blog is my home of words.  I express my feelings in such a way.  Welcome to this God threshold of Shabda Swaras.  If you have come to God's threshold, here you will find satisfaction and words for your many aches and pains.

       If you like it don't forget to follow comments and share...!💕❤🌹

 The poem is handwritten and composed.  Don't forget to like and share if you like.

 Be sure to share your thoughts in the comment box, your suggestions in both sweet and bitter words and give words to your thoughts..!❤

=============================

अथांग

     *****  अथांग  ******

     मनाच्या खोलदरीत भावना हळव्या होऊन आपल्याच भाव विश्वात आपला भावना अथा अथांग सागरासारखे मनाच्या खोलदरी साठवून ठेवतात उगाचच त्यादरीला कधी वादळ येते कधी वारा स्पर्शून जातो कधी गोंधळ घालून जातो असे का व्हावे हे कळत नाही पण उगाचच स्वतःच स्वतःला सांत्वन देत मनाच्या खोल डोळ्यात भावनांचा संवेदना बोचट करत राहते कधीतरी हा खेळ थांबेल वाळवंटातही हिरवळ फुलेल एकदाची पण मनाच्या अनाथ अथांग सागरामध्ये संवेदनाची कोणती संवेदना चालू असे माहित नाही तिथे उभी असते प्रत्येक वेळी कधीतरी पतंगासारखे उडणारे आपलेच हृदय आपल्याच भावना काळोखातले चांदणे चकाकी होतं  मन अथांग सागरासारखे खूप आपल्या सोबत ठेवत असते लख्ख प्रकाश देत त्यावर ताण सागरामध्ये वेचून घ्यावी इतके शांतता उरलेली असते पण मनातील भावना धुंद होत असतात कधीतरी भावना ओठांवर शब्द म्हणून येतच नाही उरते फक्त एक भिजलेले विझलेले स्वप्न उरते फक्त तळमळ उरते फक्त पायात रुतलेला काटा खोल अथांग दरीत मनाचा ठाव ठिकाणही न लागू देता गळून पडतात स्वप्नाची माळ घरातल्या जळमटीसारखे मनाच्या अथांग सागरात जळमट लागते आणि तिथे फुलतच नाही जाई मोगरा गुलाब कुंदा चाफा अबोली प्राजक्ता...!! वाहून जाते जोहीकडील शांतते मनाच्या अथांग सागरात बेचैन होत असते मनातील भावना..! मनाला कुठेही चौकट नाही भावनेला कुठेही चौकट नाही जाणिवेला कुठेहीीी चौकट नाही पडलेल्या गाठीला कुठेही बंधन नाही जोडलेल्या नात्यांना कुठलीही बांधील की नाही उमलताात फक्त वेदना मनाच्या खोल अथांग सागर तिथे कशाचाही ठाव ठिकाणा नसतो अप्रतिम अशी एक संवेदना त्याा डोहामध्ये संवेदनहीन होत जाते आणि मनात फक्त उरतो वरवरची शांतता शांत सागरातील पाण्यासारखे त्याला कधीही अशांततेचेेे स्वरूप प्राप्त होईल तीी चौकट अथांग सागर का निर्माण करत अस

मनातील अथांग सागर झेप घेते उंच उंच तिला ओढ असते स्वप्नांच्या वाटेची धुंद झालेले दवबिंदूच्या साक्षीने का होईना अश्रूंच्या प्रवासातला नवीन वाळण हवे असते रस्ता गाठण्यासाठी मनातील अथांग सागर योग्यांना खुणा कुणालाच दाखवत नाही तो जणू महासागरच असतो शांत पण आज खोल अथांग असतो तो त्याला नातं अंत ला सुरुवात विचारांच्या भावनेच्या लाटेवर तो आपली भरती घेत असते आहोटी आली की ते मनातच ठेवत असते तिचे छोटेसे विश्व प्रखर दिव्यांनी पेटलेले असते गुंफलेल्या ठणठणीत मोकळेपणा सागरात हेलकावे खात असते भरकटलेला किनारा शोधत असते लाटांचा शोध मुळात नसतोच तरच ते फक्त तटस्थपणे बेचिराख झालेली अवचित मनाने फक्त शांतता शोधणे पण मनाच्या खोलदरीत ते शांतता कधी लाटांच्या वादळाबरोबर महाप्रलयाची संकल्पना रचत असते माहित नाही विचारांच्या आणि भावना संवेदनाच्या तटस्थपणे स्वीकारलेले शब्द आता प्रलयरुपी शब्दांसोबत आपल्या सोबत घेत असते वाट पहात फक्त उलट सुलट लाटन सोबत खेळत असते जगण्याचा मोह माहित नाही कुठे कमी होतो निरागसपणा मनाचा कुठे संपतो मनाच्या अथांग सागरात थेंब आता प्रलयाचेही रूप कधीही घेऊ शकते पण मनाला सतत पालवी शांतपणे पण बंदिस्त अवस्थेत आठवतात उन्हाळे पाण्याविनाच गेलेले आठवतात उन्हाळे घामाच्या धारेने वाहिले आठवतात उन्हाळे हजार पटीने सोसलेले पण शांतपणे समुद्रकिनारा जवळच असून सुद्धा भरकटलेला किनारा शोधावा अशिती अवस्था असते हलकीच पण पापण्यांनी भरलेले हलकेच पण अश्रूंनी भरलेले हे कळत नकळत उभ्या असतात लाटा आपल्या येण्याची आणि जाण्याची दोन्हीही अवस्था बघण्यासाठी अंतर्मनात पापणी मिळतात काळीज चिरं होते विसरतात तोही अथांग सागर कधीतरी उन्हाळे उन्हाळी पेटलेले शब्दांनी पेटलेले विसरतात तोही अथांग सागर आठवणींच्या महापुरात आठवणी साठलेल्या विसरतात तोही अथांग सागर शब्द शब्दांचे दुःख असो किंवा आनंद संवाद चालूच असतो अथांग मनाच्या सागरात कधी कधी वाटते समर्पित व्हावे त्या सागराबरोबर कधी कधी वाटते समर्पित हा विद्य कधी कधी वाटते समर्पित व्हावे

विजलेल्या भिजलेल्या क्षणांसोबत पण अथांग मन सगळे कसे आपलेसे करून टाकते समजत नाही त्या मनाला शोध घ्यावा तर कशाचा थकलो तर कशाने रंग रंगावर तर कशाने किनारा का सापडावा जर किनारा सापडावा असे वाटत असेल तर किनारा हरवला आहे हे तरी कुठे माहित आहे नवा रंग भरावा असे वाटत असताना हातात खूप काही रंग आहे नवीन रंगांची काय आवश्यकता आहे रिते झालो नाही अजून ओंजळीत खूप काही आहे रंगलेल्या गप्पा आठवणींच्या रंगलेल्या गप्पा स्वप्नांच्या फुललेला सुगंध गंधाळलेला फुललेला गुलाब टवटवीत लाल मनाचा साचलेले रूप बालपणाचे भिजलेलं हृदय गोड आठवणींचे हे सुद्धा आता अथा सागरात आहेच की मनाच्या खोल मनात काय संवेदना चालू आहे हे पाहत असताना फक्त आपण अस्ववेदना का बघत असतो रीत झालेल्या भावना का बघत असतो सर्वच खिडक्या उघड्या आहे काचे बंद असलेल्या खिडक्या सुद्धा उघडाच आहे प्रकाशाची चाहूल तर प्रत्येक खिडकी मधून येत आहे तर मग सरलं काय अथांग सागर मनाच्या अंधाऱ्या वाटेवर का चालत आहे प्रकाश तर चारही बाजूने आहे तर मग मनाच्या आता सागराला तीच भेट का मिळते जी आपली कधीच झालेली नसते आपल्यातील नकारात्मक दिशेलाच आपण आपले अस्तित्व का मानायचे हे आता सागराला कळले पाहिजे शोधून काहीही सापडत नाही कणाकणात फक्त सत्याची चाहूल असते  पाण्याचा प्रत्येक थेंब फिल्टर पाण्यापेक्षा ही स्वच्छ असते कारण पाणी कोणतेही रंग रूप घेऊन येत नाही पाणी कधीही कोणत्याही साच्यात आपले अस्तित्व नष्ट करत नाही तहान भागविणे हा त्याचा धर्म धर्म तो कोणत्याही स्वरूपात असो तसेच माणसाची ही मनाच्या खोल अथांग सागरात गर्दी फक्त जाणीवची असते त्याला कोणत्याही स्वरूपात रंगात आकारात साच्यात बंदिस्त करू शकत नाही न उमटलेल्या भावना जर इतके महत्त्व मन देत असेल तर मनाच्या अथांग सागरात फक्त दगड माती धोंडे शेवाळ उपयोगी न पडणाऱ्या वस्तूच आहे असे वाटते पाण्याचा एक थेंब मोती होतो पाऊस पडून गेल्यावर दवबिंदूच्या स्वरूपात पाऊस आपले अस्तित्व ठेवून जातो तर मग मन अथांग सागरात आपण आपले अस्तित्व का ठेवू शकत नाही प्रत्येक वेळी भरकटलेला किनारा शोधावा हा हट्टाहास का असतो म्हणून मनाच्या अथांग सागराला सुद्धा आता सकारात्मकतेची चाहूल क्षणोक्षणी देऊन बघा मनाची चौकट खुली करा भरतीची लाट येऊ द्या वादळाची लाट येऊ द्या लाटेचे स्वरूप महाप्रलय असले तरी मनाच्या अथांग सागराला सांगा तटस्थपणे हे शनिक आहे येणारा प्रत्येक क्षण आपला असेल आपला असतो म्हणून मनाच्या खोल अथांग सागरात काय चालू आहे हे एकदा तपासणी तितकेच महत्त्वाचे आहे भरकटलेला किनारा त्यावेळेस सापडतं सापडतो ज्यावेळी आपल्याला माहीत असते आपली वाट भरकटलेली आहे आणि ही वाट आपण शोधायची मनाच्या अथांग खोल सागराला भावना शून्य रीत होऊ द्यायचे नाही कारण 

भरकटलेल्या मनातला अथांग सागराला 

किनारा सापडत नाही शांततेचा...!!

    ✍️©️®️सविता सूर्यकांता तुकाराम लोटे 

       ब्लॉग हे माझे शब्दांचे घर आहे. मला सुचेल रुचेल पचेल यात मी माझ्या भावना व्यक्त करते. शब्द स्वरांच्या या देव उंबरठ्यावर आपले स्वागत आहे. देव उंबरठ्यापर्यंत आलाच आहात तर, इथे समाधान व तुमच्या मनातला असंख्य व्यथांना भावनेला शब्द मिळतील.

          आवडल्यास फॉलो कॉमेंट्स आणि शेअर करायला विसरू नका...!💕❤🌹

        कविता स्वलिखित आणि स्वरचित आहे. आवडल्यास लाईक आणि शेअर करायला विसरू नका.

       कमेंट बॉक्समध्ये आपले विचार आपल्या सूचना गोड- कडू दोन्हीही शब्दात नक्की कळवा आणि मनातील विचारांना शब्द द्या.

-------------------------------------