savitalote2021@bolgger.com

सोमवार, ३१ मे, २०२१

******मोक्ष *****

****  मोक्ष ****

आयुष्य कोणत्याही आकाराचे 
असू द्या 
त्रिकोण चौकोन... 
आयुष्य जगा सकारात्मकतेने 
ताठमानेने स्वाभिमानाने 
नव्या पहाटेच्या सूर्याप्रमाणे 
तेजस्वी ....
मोक्षधामापर्यंत जाताना !

आयुष्य कोणताही आकाराचे 
असू द्या 
काटकोन चौरस वर्तुळ 
आयुष्य जगताना जगू द्या 
इतरांनाही सरळ मानेने  
स्वसंस्कारासोबत आदराने 
अप्पर शांती लाभू द्या
महानिर्वाणापर्यंत जाताना !

जगणे खूप सोपे आहे 
जगताना जगण्याची भाषा 
फक्त कठीण... 
केंद्रबिंदू असू द्या 
आपले सुक्ष्म विचारसुद्धा 
अंतिम सत्याचा सत्याकडे 
उत्तम कर्माचा हिशोबाकडे 
स्वतःच्या विचार संस्काराकडे 
आयुष्य कोणत्याही आकाराचे 
असू द्या      

काटकोन त्रिकोण चौकोन... 
वर्तुळ लघुकोन षटकोन...
अंतीम सत्य  
एकच मोक्ष!!!!
  

        ©️✍️सविता तुकाराम लोटे 




/////////********////////*******/////////


शनिवार, २९ मे, २०२१

तुला एक सांगू

****** तुला एक सांगू ******

नको वाटतो पाऊस 
आजही ...
आलेला पाऊस 
तू मला आवडत होतास 
खिडकीच्या काचेमधून बघताना 
चारही बाजूने बरसला ना 
वाटायचं 
मुक्त मी 
सुरेल आवाजात 
सुराने 

राहू दे!
आता याच आठवणीत 
मी म्हटलं ...
तुझ्यासारखी बरसेल मुक्त!
तु ही हटवादी ना? 
रडू दिले परत 
त्याच निराशेच्या कागदांवर 
माघार घेतली... 
लालबुंद झालेल्या नयनांनी 
पावलांनी 
चेहऱ्याने 
कोवळ्या गवतफुलांची झालेली 
आठवा परत 

आश्वासन 
घेऊन; आसवा संगे 
पण एक सांगू! 
तू आला की हसावसं वाटतं 
मनाला नक्की 
तुझ्या सारखे मुक्त 
बरसाव वाटतं 
नवीन आठवणींन सोबत 
तुझ्या बरोबर संवाद साधण्यासाठी 
पाऊस वेड्या ...
पावसाच्या आठवणीला 
आपलेसे करून,  
हसऱ्या बरसणाऱ्या सरी समोर!!!!

✍️©️सविता तुकाराम लोटे 

----------------------------------

शुक्रवार, २८ मे, २०२१

......रक्तांच्या थेंबात !!!

    (  28 May World Menstrual Hygiene Day)
      
       ✍️©️ savita Tukaram Lote

    ......रक्तांच्या थेंबात


स्त्रीच्या मनातील सहनशीलता 
वाढवणारी गोष्ट म्हणजे मासिक पाळी
 
अंधश्रद्धेच्या दौरखंडयात कशाला 
गुंफतात, स्त्रीत्वाचे ...अंतर्मन !!

पुरुषप्रधान संस्कृती ही जन्म घेते 
वंशवेलीचे फुल होऊन याच विटाळात 

तू नको ; म्हणू विटाळ !
नवनिर्मिती जनक ती ...मातृत्वाची ओळख 

अस्तित्वा उभे आहे बिनधास्तपणे तेजस्वी 
काट्यांवर नवेपणाचे, महावारीच्या थेंबात 

अगणित थेंब चार दिवसात  विटाळाचे... 
महत्व कळू दे परंपरावादी...समाजव्यवस्थेला 

तिन्ही जगाचा स्वामी आई विना भिकारी 
या आईपणाची मोल विज्ञानवादी जगात पेर 

........ स्वाभिमानाने रक्तांच्या थेंबात !!!

        ©️✍️ सविता तुकाराम लोटे 



----@@@@@@@@@@@@@--------



google picture 
------@@@-@@-------@@@@@@-

मासिकपाळी

      28 मे आंतरराष्ट्रीय मासिक पाळीचे दिवस त्यानिमित्त मासिक पाळी विषयक जागृती निर्माण करणारी ही रचना

*******मासिक पाळी ******

सत्य 
अस्तित्वाच्या गणिताचे 
निसर्गचक्र मानवी 
अस्तित्वाचे ...
स्त्रीत्वाच्या एकांत, आकांत !
याच क्षणाच्या कुशीत 
सत्य ...
निसर्गचक्राचे ...
स्त्रीत्वाचे ...
आईपणाचे 
बाईपणाचे  ...
सन्मानाचे 
रक्ताच्या थेंबाचे ...
सत्य 
मानवी अस्तित्वाचे !!!!!
     

©️✍️ सविता तुकाराम लोटे 



 ✍️©️ Savita Tukaram Lote

-------------//////-----------------

 

बुधवार, २६ मे, २०२१

प्रवास

**********प्रवास *****

प्रवास 
क्षणांचा... 
प्रवास 
जीवन-मरण आतील 
वेळेचा ...
प्रवास 
प्रज्वलित सणांचा 
क्षणांचा ...
प्रवास 
कुठलाही अटी शिवाय 
झालेल्या...
स्वातंत्र्याच्या
प्रवास 
निखळ प्रेम 
सागराचा ...
प्रवास  
हसर्‍या क्षणांचा...

  ✍️©️सविता तुकाराम लोटे 

---------------------------------

ज्ञानाच्या शोधात












********* ज्ञानाच्या शोधात  *********

बुद्ध पौर्णिमा निमित्त सर्वांना मंगलमय शुभेच्छा


                ©️✍️सविता तुकाराम लोटे




     ✍️©️Savita Tukaram Lote 

*************************************

जीवनप्रवास






   ------जीवनप्रवास------

बुद्ध पौर्णिमा निमित्त सर्वांना मंगलमय शुभेच्छा!!!

     (गौतम बुद्ध यांच्या जीवनावरील कविता)

              ✍️©️सविता तुकाराम लोटे



     ✍️©️Savita Tukaram Lote
  ////////////////////////////////////////

मंगळवार, २५ मे, २०२१

डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या बावीस प्रतिज्ञा आणि बौध्द धम्म - बहुजन हिताय बहुजन सुखाय




बावीस प्रतिज्ञा - बहुजन हिताय बहुजन सुखाय

        जो धर्म माणसाला कल्याण साधायला कारणीभूत होईल तोच खरा धर्म बुद्धधर्माचे अधिष्ठान हे जीवनात कल्याण साधायला अत्यंत आवश्यक आहे. भगवान  बुद्धाच्या  अंत होऊन 2500 वर्ष लोटले तरीही धम्मा अजूनही जिवंत आहे . बौद्ध धर्माचा पाया भगवान बुद्धाने सांगितले की ,"जगात सर्वत्र दुःख आहे 90% माणसे दुःखाने पिडलेली आहेत. दुःखाने पिडलेल्या त्या गरीब माणसांना मुक्त करणे हे बुद्धधम्माचे मुख्य कार्य आहे."
            डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर म्हणतात, बुद्ध शिकवण बुद्ध धम्म संघ या त्रिरत्नावर आधारित आहे पंचशील अष्टांगिक मार्ग यावर आधारित आहे. डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी पंचशील त्रिशरण सोबत 22 प्रतिज्ञाची जोड देऊन बौद्ध धम्माची दीक्षा दिली. 

        डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर म्हणतात, गौतम बुद्धांनी बुद्ध धम्माची व्याख्या," बहुजन हिताय बहुजन सुखाय;  लोकनुकंपाय, हिताय सुखाय, देवमनुस्सानम, आदिकल्याणम ,अंतिकल्याणम".

    बाबासाहेबांनी बुद्ध धम्म स्वीकारला मानवतावाद स्वीकारला बौद्ध धर्म स्वीकारताना बाबासाहेबांनी बौद्धिक कौशल्य पणाला लावून तर्कशुद्ध पद्धतीने बुद्धाच्या मानवी संस्काररुपी शिकवणीचा शोध घेतला ती शिकवण ते तत्वज्ञान पंचशील त्रिशरण स्वीकारले आणि सोबत 22 प्रतिज्ञा यांची निर्मिती करून हिंदू धर्माच्या गुलामगिरीपासून त्या करण्यासाठी बौद्ध धम्म अनुयायांसह स्वीकारला.

 1. मी ब्रह्म विष्णू आणि महेश यांना देव मानणार नाही किंवा त्यांची उपासना करणार नाही.

2. मी राम व कृष्ण यांना देव मानणार नाही त्यांची उपासना करणार नाही.

3. मी गौरी गणपती इत्यादी हिंदू धर्मातील कोणत्याही देव मानणार नाही किंवा त्यांची उपासना करणार नाही.

4. देवाने अवतार घेतले यावर माझा विश्वास नाही.

5. बुद्ध हा विष्णूचा अवतार आहे हा खोटा व खोडसाळ प्रचार होय असे मी मानतो.

6. मी श्राद्धपक्ष करणार नाही, पिंडदान करणार नाही. 

7.बौद्धधर्माचा विरोध विसंगत असे कोणतेच आचारकर्म मी करणार नाही.

8. कोणतेही क्रियाकर्म मी ब्राह्मणांच्या हातून करून घेणार नाही.

9. सर्व मनुष्यमात्र समान आहेत असे मी मानतो.

10. मी समता स्थापन करण्याचा प्रयत्न करीन. 

11. मी भगवान बुद्धाने सांगितलेल्या दहा पारमिता पाळीन.

12. मी भगवंतांनी सांगितलेल्या दहा पारमिता पाळीन.

13. मी सर्व प्राणिमात्रांवर दया करीन व त्यांचे  लालन पालन करीन.

14. मी चोरी करणार नाही. 

15.मी व्यभिचार करणार नाही.

16. मी खोटे बोलणार नाही. 

17. मी दारु पिणार नाही.

18.  ज्ञान शील आणि करुणा या बौद्ध  धर्माच्या तीन तत्वांची सांगड मी माझे जीवन चालवीन.

19.  माझ्या जुन्या मनुष्यमात्राच्या असमान व नीच मानणाऱ्या हिंदू धर्माचा मी त्याग करतो व बुद्धाचा धर्माचा स्वीकार करतो. 

20. तो सद्धधम्म आहे अशी माझी खात्री पटलेली आहे. 

21. माझा नवा जन्म होत आहे असे मी समजतो.

22. इतपर मी बुद्धाच्या शिकवणीप्रमाणे वागेन, अशी मी प्रतिज्ञा करतो.

    डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर यांनी 22 प्रतिज्ञा देण्यामागचे त्यांची दूरदृष्टी स्पष्ट होते.  साहेब गौतम बुद्धाच्या म्हणण्याचा अर्थ स्पष्ट करताना म्हणतात ,"प्रत्येक प्रत्येक मनुष्याला विचार स्वतंत्र आहे पण त्या स्वातंत्र्याचा उपयोग त्याने सत्यशोधन करण्यात केला पाहिजे आणि सत्य म्हणजे तरी काय बरे सत्य हेच आहे की मनुष्याच्या पंचज्ञानेंद्रिय यांना आणि पंचकर्म इंद्रियांना हे सत्य पटले पाहिजे म्हणजे त्याचा स्वाद घेता आला पाहिजे त्याच्या अस्तित्वाबद्दल आपल्याला साक्ष पटवीत आली पाहिजे आणि असे हे सत्य म्हणजे ईश्वर होय."

बाबासाहेबांनी 22 प्रतिज्ञा दिल्या तीन भाग करता येतात.

1.  1 ते 8
2. 9 ते 18
3.19 ते 22

        त्या पद्धतीने वर्गीकरण करता येईल .पहिल्या भागातील प्रतिज्ञा मध्ये परंपरेने चालत आलेल्या रूढी प्रथा परंपरा आचार-विचार यापासून मुक्ती संबंधित आहे.
       दुसऱ्या भागात गौतम बुद्धाने दिलेल्या  शिकवणीवर आधारित आहे.
तर शेवटच्या चार प्रतिज्ञा बुद्धधम्माशी निगडित आहे बाबासाहेबांनी बुद्धाची शिकवण आचरणात आणण्यासाठी 22 प्रतिज्ञा पालन करण्याची प्रतिज्ञा आपल्या सर्वांना दिले आहे.
   
       बुद्धधर्म हा बहुजन बहुजन लोकांच्या हिताकरिता सुखाकरिता त्यांच्या वर प्रेम करण्या करीता आहे हा धर्म नुसता माणसांनी स्वीकारुन चालणार नाही देवांनी सुद्धा त्याचा स्वीकार करायला पाहिजे डॉ. आंबेडकर म्हणतात ,"ज्याप्रमाणे ऊस मुळात ही  गोड असतो मध्येही गोड असतो शेंड्यासही  गोड असतो त्याचप्रमाणे बुद्ध धर्म सुरवातीला ही कल्याणकारक आहे मधेही कल्याणकारक आहे आणि शेवटी ही कल्याणकारक आहे या धर्माच्या आदि मध्य अंत सर्वगोड हितकारक व कल्याणकारी असे आहेस." (संदर्भ - माझी आत्मकथा डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर)

      डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी 22 प्रतिज्ञा मध्ये पंचशीलामधील पाच शील दिलेले आहे.  बाबासाहेबांच्या या प्रतिज्ञेचे पालन आपण सर्वांनी सर्वांगीण उन्नतीसाठी करावा असे त्यांचे मत होते पण आज परिस्थिती वेगळी आहे. 
   
  "धर्माची आवश्यकता गरिबांना हे पीडित पीडित लोकांना धर्म हवा असतो गरीब मनुष्य जीवनाचे मूळ आशेत आहे अशाच नष्ट झाली तर कसे होईल धर्म आशावादी बनविते पीडितांना संदेश देतो . काही घाबरू नकोस तुझी जीवन आशावादी होईल म्हणून गरीब पिडीत मनुष्य धर्मालाच एकूण राहतो," बाबासाहेब म्हणतात.
         म्हणून बाबासाहेबांनी दिलेल्या प्रतिज्ञा आपल्यासाठी आहे आपल्यातील आशावाद जागृत करण्यासाठी आहे बाबासाहेबांनी दिलेल्या प्रतिज्ञा आपल्या उन्नतीसाठी आहे कारण या प्रतिज्ञाचे पालन केल्यास आपण सर्व अंधारमय रूढी प्रथा परंपरा जातिभेद असमानता भेदभाव यापासून दूर राहू शकतो.

     22 प्रतिज्ञा मध्ये सांगितल्याप्रमाणे सर्व मनुष्यमात्र समान आहे.समता स्थापन करणे हे आपले कर्तव्य आहे. पंचशीलाचे पालन करणे  ही आपली जबाबदारी आहे. मनुष्य उत्कर्षासाठी आणि मनुष्य मनुष्य म्हणून जगण्यासाठी बुद्ध धर्माची शिकवण अंगीकारणे हे पहिली आणि शेवटची पायरी आहे.  माझा नवा जन्म होत आहे असे मी समजतो जन्मः आयुष्यातील सर्वात सुखद सांग असतो आणि तोच सुखद क्षण प्रत्येक क्षणाला आयुष्यातील प्रत्येक टप्प्याला जीवनातील प्रत्येक जीवन क्रमामध्ये अनुभवाचा असेल तर बाबासाहेबांनी दिलेल्या बावीस प्रतिज्ञाचे आचरण करावे लागेल आणि ती सुरवात प्रत्येकाने स्वतःपासून करावे लागेल. भगवान बुद्धाने दिलेला अष्टांगिक मार्गाचा अवलंब करावा लागेल.  
        बौद्ध धम्म हा केवळ पोकळ धर्म नसून बौद्धिक चर्चा प्रत्यक्षशिकवणी आचार सखोल विचार अनुभव यावर आधारित आहे. बाबासाहेबांच्या 22 प्रतिज्ञा ही याच शिकवणीवर आधारित आहे. बाबासाहेबांनी या प्रतिज्ञा देताना आपली असलेली सामाजिक परिस्थिती विचार आणि असुरक्षित वातावरण रूढी प्रथा परंपरेला चिकटलेले समाजाला  नवरूप नवचैतन्य देण्यासाठी दिलेले आहे. बौद्ध धम्म हा आपल्या समोर कोणत्याही ब्राह्मण या पुरोहित सांगतो या पद्धतीने यायला नको म्हणून बाबासाहेबांनी साध्या-सरळ आणि प्रभावीपणे जगण्याचा मार्ग समाजापुढे 22 प्रतिज्ञा स्वरुपात आपल्या समोर ठेवले आहे.
  

    गौतम बुद्ध म्हणतात," मुर्खाशी मैत्री करण्यापेक्षा एकटे राहणे हे कधीही शहाणपणाचे आहे ." किंवा" तुम्ही जर योग्य दिशेने वाटचाल करीत असाल तर चालत राहायला हवेत त्याच दिशेने". याप्रमाणे आपल्या आयुष्याला दुसऱ्या कोणत्याही अनिष्ट रूढी प्रथा परंपरा यांनी चिकटलेल्या विचारसरणी आपल्या मध्ये रुजू नये म्हणून बाबासाहेबांनी 22 प्रतिज्ञा आपल्याला दिला.        आयुष्य हे दुसऱ्याच्या आयुष्याशी तुलना करत राहिल्यास तुम्हाला कधीच मन शांती मिळणार नाही .आपल्याकडे जे आहे त्यामध्ये आनंदी राहा असे गौतम बुद्ध म्हणतात .
          आपण अनेक वर्ष सामाजिक गुलामगिरी अनुभवली आहे त्या गुलामगिरीचे सर्व तत्त्व नियम बळजबरीने आपल्याकडून आचरणात आणून घेतले आहे या सर्वातून मुक्ती म्हणजे 22 प्रतिज्ञा होय...

         डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी बौद्धधम्माची दीक्षा देताना 22 प्रतिज्ञा दिल्या. आपल्या आयुष्याला एक नवीन मार्ग दिला. त्या समजून घ्यावा लागेल. आपल्या समोरच्या पिढीला त्यासाठी संस्कारित करावे लागेल. त्यांच्या बालमनावर त्या रुजवावे लागेल. कारण सामाजिक आर्थिक राजकीय शैक्षणिक जातिभेद अनिष्ट रूढी मनुवादी प्रवृत्ती संस्कृतीच्या नावावर लादली गेलेली गुलामगिरी यापासून मुक्तीचा मार्ग म्हणजे बौद्ध संस्कृती होय. कारण बौद्ध शिकवण ही क्रांतिकारी बदल घडवून आणते.
     
     डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांनी 22 प्रतिज्ञा दिल्या या बौद्ध धर्माचे पालन योग्य पद्धतीने व्हावे यासाठी 22 प्रतिज्ञांचे जोड दिली.

       बाबासाहेबांनी दिलेल्या बावीस प्रतिज्ञा म्हणजे, बहुजन हिताय बहुजन सुखाय;  लोकनुकंपाय, हिताय सुखाय, देवमनुस्सानम, आदिकल्याणम ,अंतिकल्याणम," होय.


               ✍️सविता तुकाराम लोटे 

----------------------------------


      
     


  






        

प्रेम

-------  प्रेम  ------


प्रेम म्हणजे काय ?
भावना... 

भावना म्हणजे काय? 
संवेदना... 

संवेदना म्हणजे काय? 
मनातील भाव... 

मनातील भाव म्हणजे काय? 
ज्याला अंत 
नाही असा 
अनंत... 

ओमकारासारख!!!
     
      ✍️©️सविता तुकाराम लोटे 

---------------------------------


सोमवार, २४ मे, २०२१

गौतम बुद्ध आणि त्यांचे विचार




    गौतम बुद्ध आणि त्यांचे विचार

 डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर म्हणतात," मनाला सुसंस्कृत करणे हे मानवी अस्तित्वाचे सर्वश्रेष्ठ ध्येय असले पाहिजे. त्याप्रमाणे जीवनाचे तत्वज्ञान हे सरळ साधे सोपे असावे जीवनाचे मूलभूत नियम स्वातंत्र्य समता बंधुभाव यावर आधारित आहे ."
          गौतम बुद्धांनी बौद्ध  धम्मात मध्यम मार्गाचा वापर करून मानवतावाद संपूर्ण जगाला दिला. गौतम बुद्ध म्हणतात," पाणी जोराच्या लाटेने कदाचित झुडूप विखुरली जाऊ शकतात पण समुद्राची खोली हे मात्र शांत असते त्यामुळे शांत राहायला शिका."
  
         मानवी जीवनावर तीन गोष्टींचा प्रभाव पडतो धर्म कला संस्कृती ! बौद्ध धम्मात कला साहित्य आणि संस्कृती यांना अत्यंत महत्त्व आहे. या तीनही गोष्टी माणसाच्या भावना मन संवेदना तरल बनवत असते. 

         सत्याच्या शोधामुळे नवनिर्मिती होते.  ती अप्रतिम आणि सर्वश्रेष्ठ असते कलाकारांच्या आयुष्यापेक्षा त्यांच्या कलेला अधिक महत्त्व असते. धर्म आणि कला या दोघींची अभिव्यक्ती म्हणजे संस्कृती होय. जीवनातले सगळे चढ-उतार म्हणजे आपल्या निकोप वाढीसाठी लागणारे अनुभवाचे खतपाणी आहे. 
    ज्याला चांगलं मनुष्य होण्याची इच्छा आहे त्याने जीवनाचे काही तत्त्वे पाळली पाहिजे ही विशुद्धी मार्गाची शिकवण आहे .माणसाच्या चांगल्या आणि वाईट कृतीचे मोजमाप करण्याचे मानदंड म्हणजे  पंचशील   होय.

1. पानातिपाता वेरमणी सिक्खापदं समादियामि
( मी जीवहिंसेपासून अलिप्त राहण्याची प्रतिज्ञा करतो )

2. अदिन्नादाना वेरमणी सिक्खापदं समादियामि  ( मी चोरी करण्यापासून अलिप्त राहण्याची प्रतिज्ञा करतो)

3. कामेसु विच्छाचारा वेरमणी सिक्खापदं समादियामि (मी कामवासनेच्या अनाचारापासून अलिप्त प्रतिज्ञा करतो.)

4. मुसावाद वेरमणि सिक्खापदं समादियामि (मी खोटे बोलण्यापासून अलिप्त राहण्याची प्रतिज्ञा करतो)

5. सुरमेरय मज्ज पमाद्ट्ठाना वेरमणी सिक्खापदं समादियामि 
( मादक तसेच इतर सर्व मोहात पडणाऱ्या वस्तूच्या सेवनापासून अलिप्त राहण्याची प्रतिज्ञा करतो.)
      मानवी व्यक्तिमत्व काया  वाचा मन या तीन घटकांनी बनलेले आहे.   
     

    भगवान बुद्धाने सदाचाराचा जो मार्ग सांगितला आहे यालाच अष्टांगिक मार्ग म्हणतात.

1. सम्यक दृष्टी 
2. सम्यक संकल्प 
3. सम्यक वाचा  
4. सम्यक कर्मांन्त 
5. सम्यक आजीविका 
6. सम्यक व्यायाम 
7. सम्यक स्मृती 
8. सम्यक समाधी

   भगवान बुद्ध म्हणतात ,अविद्येचा विनाश हा  सम्यक दृष्टीचा उद्देश आहे.आकांक्षा महत्वकांक्षा उदात्त आणि प्रशंसनीय असावी. बोलावे जे सत्य असे योग्य वर्तन. जगण्यापूर्ती मिळविण्याचे योग्य मार्ग. व्यायाम , मनाची सतत जागृती, चित्ताची एकाग्रता होय. जगात सर्व वस्तू  परिवर्तनशील आहेत अनित्य आहेत त्यामुळे माणसाने त्यांच्याविषयी आसक्ती ठेवता कामा नये. यास सत्य म्हणतात . गौतम बुद्धाने सम्यक साधने वर भर दिलेला आहे. कारण कुठलेही अवडंबर मन शांत घेऊ शकत नाही.  मनाला यातना मुक्त करू शकत नाही. आंतरिक शांती हीच मनाला परिपूर्ण शांती देत असते. अष्टांगिक मार्ग प्रेरणा मनामध्ये निर्माण करीत असते.

भगवान बुद्धने  परिव्राजकांना दहा शील मार्ग समजावून सांगितले.शीलमार्ग म्हणजे गुणांचे पालन करणे होय

1.नीतिमत्ता 
2.दान 
3.उपेक्षा   
4.ऐहिक सुखाचा त्याग 
5.योग्य प्रयत्न 
6.शांती 
7.सत्य 
8.दृढनिश्चय 
9.दयाशीलता 
10.मैत्री (बंधुभाव)
 
        भगवान बुद्धाच्या या धम्मतत्वांचा ज्या परिव्राजकांनी पहिल्यांदा स्वीकार केला त्यांना पंचवर्गीय भिक्खू म्हणतात. भगवान बुद्धाचे पहिले प्रवचन याच धम्माच्या तात्विक आधार आहे.
        बुद्धांनी रूढी परंपरा अंधविश्वास त्यांचे खंडन करून एक सहज सोपा मध्यम मार्ग सांगितला आहे.
    
     दुःख ही टाळता येण्याजोगे अजिबातच नाही पण त्यामध्ये किती रमून जायचे हे आपल्या हातात आहे त्यामुळे हा पर्याय निवडायचा की नाही हे तुमचे तुम्हीच ठरवायचे
   तुम्ही जर योग्य दिशेने वाटचाल करत असेल तर चालत राहायला हवं त्या दिशेने गौतम बुद्ध म्हणतात.

    
       बुद्धाच्या रूपाने जगाचे वैचारिक क्षेत्र झाले बुद्धाच्या संपूर्ण तत्वज्ञानाला मानवतेची जोड आहे  सील बुद्धाचे नीतिशास्त्र आहे संमेक आजीविका बुद्धाचे अर्थशास्त्र आहे.
       बौद्ध धम्म जीवनातला प्रत्येक गोष्टी साठे गोष्टीसाठी प्रतिनिधित्व करतात मनाला विकसित करतात.
           बुद्ध धम्म मानवी मनाला जीवन जगण्यासाठी मार्गदाता बनते जीवनातील  सर्व वेदना भावना यांना प्रवाहित करते बुद्ध म्हणतात.        
          वेदना भावना संवेदना या मनाच्या सहचारिणी आहे तर मेंदू दृश्य स्वरूपाचे कार्य करते म्हणून मेंदू आणि मन यांना एकत्रित कार्य करण्याचे बळ हे बौद्ध तत्त्वज्ञान आपल्याला देते.               
       मानवाला मानव म्हणून जगण्याचे स्वतंत्र बुद्ध धम्माने दिले आणि आजही बुद्ध धम्म सर्व जगालातीच शिकवण देत आहे.
            आपला आयुष्य हे दुसऱ्याच्या आयुष्याशी तुलना करत राहिल्यास तुम्हाला कधीच मन शांती मिळणार नाही आपल्याकडे आहे त्यामध्ये आनंदी राहा.
       
            बुध्दं सरणं गच्छामि
             धम्म सरणं गच्छामि
               संघ सरणं गच्छामि


     ✍️ सविता तुकाराम लोटे 


----------------------------------

 



    
   






मन शांत

-------मन शांत ------

मन शांत असेल 
असा क्षण नाही 
हृदयाला असेल ठाव 
आता ....

तो क्षण एखादी 
विचारांची शृंखला सतत 
शाश्वत ... अबोल 
उत्तरांच्या अपेक्षेने 

नवेपणाने सजलेले 
फुललेले पाकळीसारखे 
उमलत असलेले शब्द  
नयनातील शांत !!!

       सविता तुकाराम लोटे 



---------------------------------

रविवार, २३ मे, २०२१

सोबत



---------सोबत--------

                    ©️✍️सविता तुकाराम लोटे 



    -------------------------------





एकांत





----------एकांत--------

             ✍️©️सविता तुकाराम लोटे 





===========================

चिंब





------चिंब------

      ©️✍️सविता तुकाराम लोटे 



/////////////////////////////////////////////

हा वारा

       ----   हा वारा -------

हा वारा येते हळूच 
क्षणाक्षणाला सांगतो खूपच 
झाले आता झुरणे 

हा हळूच बोलतो कानात
सांगुन जातो गाल्याला 
स्पर्श करून संपले 
आता झुरणे ...अगणित

शांत क्षणाला येऊन- घेऊन 
अलगत भिरभिरता क्षणाला
ओलावा देऊन ... आनंदाचे थेंब 
अबोल शब्द ,
अगणित 

उत्तरामागे 
प्रश्नांचा वारा 
निरंतर अगणित
क्षणाक्षणाला!

         ©️✍️सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------

शनिवार, २२ मे, २०२१

एकांत


                 ✍️©️ सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------

चारोळी


         ✍️©️सविता तुकाराम लोटे 

----------------------------------

ढग





**********  ढग।  ***********

दाटून आलेले ढग माझ्यासमोर 
आकाशात आणि मनात सुद्धा 
जोरात वारा आला... गर्दी करून
मनात कोसळला अन ढगातून 

काळा मातीवर चिंब भिजून 
डोकावले मी परत 
भिजलेल्या माती रूपावर 
तर हळूवार येत असलेली 

हिरवळ मनाला बळ देऊन गेली 
थेंबाथेंबाने ओलेचिंब होऊन 
दाटुन आले परत आसमंत 
फुललेल्या सरीसोबत 

जोडीला पानांवर 
दवबिंदूचे रूप ठेवीत 
दाटून आलेले ढग 

माझ्यासमोर... 
आकाशात आणि मनात

     ©️ सविता तुकाराम लोटे ✍️
-----------------------//---------

          

मुक्तपणे

--------मुक्तपणे --------
             
               ©️ Savita TUkaram Lote

पंख फुटले कि झाले 
गगन भरारी घेण्यासाठी  
आपल्याच स्वप्नाला 
भरारी घेण्यासाठी 

उंच उंच जाताना 
पावले जमिनीवर ठेवावी 
असे वाटत होते पण 
पंख फुटले होते ना 
उंबरा ओलांडतान!!

मायेची सावली 
बंधने वाटली 
आकाश खुणावत 
होते ना स्वप्नांचे 
अहंकाराचे 
पंख फुटले होते ना 
संचार करण्यासाठी 

स्वातंत्र्याची... 
आपलीच परिभाषा 
मुक्तपणाचे आपलेच गणित 
संगीत बेसूर सुर 
पंख फुटले होते ना 

आपल्याही 
पायाला हाताला तोंडाला 
डोळ्यातील स्वप्नांना 
वेड लागले होते ना ....
स्वकर्तुत्वाच्या अहंकाराचे 
पंख फुटले होते ना 
मुक्तपणे
सावलीच्या छायेमध्ये!

     ✍️ सविता तुकाराम लोटे ©️

_---------------------------------

शुक्रवार, २१ मे, २०२१

सर


         ------सर -----
अवेळी आजही आला
झाडा पानांना भिजून गेला 
माझ्या मनाला भिजून गेला 
वाटत, जावे आता 
सोबतीला... 
पायात बळ आलेच 
नाही 
अंगावर सर झेलण्याचे 
कोसळणारा पाऊस 
कोसळत राहिला झाडांवर 
जमिनीवर आणि सोबत न भिजता 
कडेला नयनांच्या 
अबोल शब्दांच्या सोबतीला 
सप्तसुरांच्या सरीचा 
बेधुंद संगीतामध्ये!

   ✍️🏻 सविता तुकाराम लोटे 

  //////////////////////////////////

कुणीतरी असावं

कोणीतरी असावं आपलं ऐकणारा 
शब्दाला शब्द न देता हो ग 
हसतच हात हातात घेऊन 
बोलू का काही, ऐकणार... 
माझं 
म्हणून समजून सांगणार 
अधिकारवाणीने ...
कुणीतरी असावं आपल 
ऐकणार !!!

        ✍️ सविता तुकाराम लोटे 
-------------------------------
 

चारोळी

पाऊस

----पाऊस ----

यंदाचा पाऊस 
नको वाटतो 
आठवणीच्या बाजारात 
भिजणे 
नको वाटते 
ओल्या ऋतूचा 
सुगंधही 
नको वाटतो 
मनात रेंगाळत राहती 
ओला स्पर्श
अबोल 
क्षणांचा... 
नको वाटतो 

   सविता तुकाराम लोटे ✍️
----------------------------------

----ओघळणारा दवबिंदू ---

-------ओघळणारा दवबिंदू ---------

गुणा - गोविंदाने चालू आहे सर्व 
तुझे... पण माझे अजूनही 
घुटमळलेल्या क्षणात कैद  
त्यात हरवली माझी वाट 
आणि तुझी मिळालेले 

प्रत्येक क्षण माझा तुझा 
तुझा माझा आता वेगळा 
न राहिलेल्या अनामिक कल्पनेसारखा 
एकटा अनंत नसलेल्या रेषेप्रमाणे 
दोन बिंदू एकत्र येतात 

एका रेषेने पण 
हरवले आहे सर्व आता 
असलेला अनामिक आठवणींमध्ये 
तुझ्या; 

क्षणाचाही हिशोब शून्यात 
विरहात दाटलेल्या💔 मनाच्या 
कोपऱ्यात रुसलेल्या स्वप्नात 
ओघळणारा दवबिंदूत

     ✍️  सविता तुकाराम लोटे --

----------------------------------

देहबोली

        देहबोली 

काही शब्द आपले असतात 
काही अर्थ त्याचे असतात 
दोघांच्याही भाषेला, एक 
वलय असते 
आप - आपल्या प्रेमाची 
प्रेमात असेच होत राहते 
कधी शब्द तर कधी भावना 
कमी पडतात दोघांना 
बोलून जाते फक्त 
..........देहबोली!

       ---  सविता तुकाराम लोटे ---

--------------------------------------------------------------------

-----यात्रा-----

-------यात्रा-------

दुःखाच्या आकाशात धावून धावून 
थकलेल्या जीवा... 
थोडा मागे पहा 

सापडेल वाट सुखाच्या धावपट्टीची  
गगन भरारी घेण्यासाठी 
फक्त चालत राहा 

सहनशीलतेच्या कसोटीवर 
वेगवान होऊन कधीकधी 
शांत संयमाने भरारी घे! 

आत्मविश्वासाने तोल सांभाळत 
पाय असू दे जमिनीवर 
कमळासारखे चिखलात राहूनही 

बोलके हो मनसोक्त 
उडण्यासाठी सुखाच्या पायरीवर 
जीवन प्रवासाच्या यात्रेत!!

        सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------

सौंदर्य

सौंदर्याची कौतुक 
करता करता कळलेच 
नाही, शब्दात चंद्र चांदण्याची 
उपमा आली कधी 

नयनातील अश्रू तुझ्या 
कोणत्याही उपमा शिवाय 
हृदयाला घाव करीत राहिले 
एकत्र गुंफीत राहिले 

सौंदर्याच्या या भाषेला निरर्थक 
घायाळ होऊन!!!

  //////// सविता तुकाराम लोटे /////

----------------------------------

गुरुवार, २० मे, २०२१

❤❤❤❤--प्रेम --❤❤❤❤

❤❤❤❤---प्रेम---❤❤❤❤❤

प्रेम 
अबोल भाषा 
प्रेम 
❤❤माझे तुझे शब्द 
प्रेम 
हसणे 
प्रेम 
सौंदर्य मनाचे 
प्रेम 
कल्पनेच्या वेळेचे भान ❤❤
प्रेम 
जरा वाहता 
प्रेम 
चिंब भिजणे 
प्रेम 
जाणीव सोबतीची 
प्रेम 
❤गुंफण जीवनाची 
प्रेम 
विनाकारण हसू 
प्रेम 
चोरटी नजर हदयाची ❤
प्रेम 
खुलते आरसा 
मनातील भावविश्वाचा 
प्रेम 
सुंदर स्तब्ध जाणिवेचे 
प्रेम 
विसरून जाण्याचा... 
स्वतःलाच 
प्रेम 
❤खळखळ हसण्याचे 
प्रेम 
गालावरी लालीच्या 
हसरा खळीचे 
प्रेम 
बोलक्या नयनाचे 
प्रेम 
निरोप आपलाच
आपल्याला ❤
तुझ्या सोबतीने 
प्रेम 
उगाचच अबोल 
होण्याचे 
प्रेम ❤❤❤
कवितेला शब्द देण्याचे 
नजर भरून शब्द 
शोधण्याचे मनातील 
तळाशी मुके होण्याचे 
प्रेम ❤
विरहाचे 
प्रेम 
आपुलकीच्या नात्यांची 
प्रेम 
समर्पणाच्या भाषेचे 
❤❤❤❤प्रेम प्रेम प्रेम 
    
          --- सविता तुकाराम लोटे ---

/////////////////////////////////////////////

फरक फक्त इतकाच

मला माहित आहे 
तुला माहित आहे 
माझ्या पायाखाली जमीन आहे 
तुझ्या पायाखालीही जमीन आहे 

माझ्या डोक्यावर आकाश आहे 
तुझ्या डोक्यावर ही आकाश आहे 
पण ! तुला हे माहित आहे का? 

अनिष्ट रूढी परंपरेच्या नावावर 
बांधलेले  मडके, खराटे...
ओंजळभर स्वच्छ 
पाण्यासाठी.....झालेला सत्याग्रह 

मला माहित आहे 
तुला माहित आहे 
माझ्या तुझ्या पायाखाली जमीन आहे 
डोक्यावर आकाश आहे 

पण तुला माहित नाही 
माझ्या पायाखाली जमीन ...आकाश 
यासाठी कितीतरी 
पिढ्या गुलामगिरीची.... 
हुकूमशहा प्रवृत्तीची ठरली आहे 
बळी.... 

मला माहित आहे 
तुलाही माहित आहे 
तुझ्या माझ्या पायाखाली 
एकच जमीन आहे 
फरक फक्त इतकाच 

माझा तुझ्यातला
.....त्यासाठी करावा लागला नाही 
तुला,  कधीही संघर्ष!!!
      

          सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------
         

मनफुलपाखरु

---------मनफुलपाखरु------- 

मला संचार करून 
आले आपल्याच घरट्यात 
माहित नाही कुणाला 
शोधत गेले होते ते 

जगातील व्यवहार समजून 
फुलपाखरू झाले क्षणाक्षणाला 
गुंतून पडले गंधविना 
मोहाने मनपाखरू 

अचानक तोडली बंधने 
गंधहिन झालेली 
रोज - रोज मुक्तीची स्वप्ने 
फेकून दिली... 
व्यवहारवादी गंधात 

फुलले मी ....फुलपाखरासारखी 
फुलराणी होऊन
मनस्वी ठेवा
मनफुलपाखरू करून

               ----सविता तुकाराम लोटे----

/////////////////////////////////////////////

शब्द

    ------ शब्द ------

खरंच 
शब्द काय जादू करतात
लिहितांना...
जीवनातील आयुष्यातील पाने 
इंद्रधनुष्यसारखी अर्थपूर्ण 

खरंच 
शब्द काय जादू करतात 
लिहितांना... 
जीवनाला अर्थ देऊन 
परिपूर्ण दिशेने 
पाऊल ठेवतात 
शब्दसाक्षीने 

खरंच 
शब्द काय जादू करतात 
लिहितांना... 
रोज नवीन शब्दांची गुंफण 
आणि मनातील अलगद भावना 
मांडण्याची ताकद 

खरंच 
शब्द काय जादू करतात 
लिहितांना... 
व्यक्त केलेले विचार आपले 
परिस्थितीला स्वतःला आपल्याला
आपल्यापर्यंत पोहोचविण्याचे 
सामर्थ्य मंत्रमुग्धपणे 

खरंच 
शब्द काय जादू करतात 
लिहितांना... 
माझे माझ्यापर्यंत
पोहोचविते शब्दआठवणीत 
माझे शब्द मनस्वी ठेवून 
कायमस्वरूपी !!!!!

-------  सविता तुकाराम लोटे -------

/////////////////////////////////////////////

बहिष्कृत चळवळ

........ बहिष्कृत चळवळ ......

रस्ता हरवलेल्या... रस्त्यावर अस्तित्व 
मात्र स्वतःचे,  जिवंतपणा उलगडण्यासाठी

सगळ्या मुक्या वेदनांना पायदळी तुडविण्यासाठी....  

न जपला जाणारा व्यथा मात्र 
जंगलप्रवासला अंधार वाटेवर! 

रस्ता हरवलेल्या पडलेल्या जगण्याच्या 
मनस्वी स्व जिवंतपणाचा.... 

पुरलेला अस्तित्वाचा मुक्या वेदना 
रस्ता हरवलेल्या...

बहिष्कृत समाजाच्या!!!
    
              सविता तुकाराम लोटे 


---------------------------------

.......फक्त

आज आम्हा जगण्याच्या प्रवासात 
 फक्त, तुझे संविधान आहे !!!
     
            सविता तुकाराम लोटे 

////////////////////////////////////////

पेटलेल्या रक्तात

     ***** पेटलेल्या रक्तात ******

पेटलेल्या रक्तात आग लागली नाही 
असे झालेच नाही, 
त्यात जळत गेली ...

झाडे अमानवी परंपरेची... 
स्वप्नांची इमारती अनैतिकतेची...
समाजव्यवस्थेच्या मनोरा...
अस्तित्वाच्या; अस्वच्छ वस्तीत  

उघडे झाले समानतेचे वारे... 
स्वच्छ होऊन गेली 
मनातील कोपरा न कोपरा 
भांडवलवादी व्यवस्थेतील ...

स्वःच्या सतत बदलत 
जाणाऱ्या आकृतीला 
चमकूच दिले नाही, 
कधी 

जळजळता अस्तित्वाच्या निखाऱ्यात पिढ्यानपिढ्या ....

म्हणूनच 
पेटलेल्या रक्तात आग लागली नाही 
असे झालेच नाही कधीही!!!

             सविता तुकाराम लोटे 

///////////////////////////////////////////

सोमवार, १७ मे, २०२१

धने Coriander

        --------धने--------
       प्रत्येक घराघरात  धन्याचा  वापर  केला जातो.  प्रामुख्याने भारतात मसाले म्हणून  जास्त वापर केला जातो.धन्याचे अजूनही खूप  महत्व  आहे. 

         धने तिखट पाचक ज्वरनाशक रुचीवर्धक,जुलाबात, गुणकारी करणारे आहे. धने दहा ,उलटी, खोकला, अशक्तपणा इत्यादी विकार नष्ट होते. तसेच  रक्ताचे प्रमाण  शरीरामध्ये वाढविते. धन्यामध्ये विविध गुणकारी पोषकतत्वे आहे.


     शरीराला जीवनसत्व असी पोषक पुरवठा करते. धने हे हर्बल टी या स्वरूपातही आरोग्य तज्ञ वापरण्याचा सल्ला देतात.




१. कोथिंबिरी मध्ये पोटॅशियम कॅल्शियम मॅग्नेशियम जीवनसत्व सी हे घटक रोग प्रतीकर शक्ती वाढविते. आपल्याला रोगांपासून दूर ठेवतात. 

२.उन्हाळ्यामध्ये शरीर थंड ठेवते रात्री धने पाण्यात भिजू घालून सकाळी ते पाणी गाळून घेऊन त्यात थोडी खडीसाखर घालावे ते पाणी पिल्यास शरीरात पित्त ज्वराने होत असलेला दाह दूर होतो. 

३.थायराइड,हॉर्मोन्स नियंत्रण करते. रक्तातील साखरेचे पातळी कमी केले जाऊ शकते.

४. पोटात सतत गॅस जळजळ होत असल्यास जिरे धने समप्रमाणात बारीक करून रोज एक चम्मच खाल्लास जळजळ शांत करते.

५. गरम पाण्यामध्ये एक चमचे धने घाला त्याला अर्ध पाणी होईपर्यंत उकळी येऊ द्या ते पाणी पाच मिनिटाने गरम गरम प्या.

६. शरीरात पाण्याची कमतरता येऊ देत       नाही. 
७.शरीरातील चयापचय गती देते.

८. वजन कमी होण्यास मदत होते.

९. अजीर्ण झाल्यास धन्याचे पावडर अर्धा अर्धा चम्मच नियमित घ्यावे पचनसंस्था सुधारते.

        (धने खाण्याचे फायदे)



१०. शरीरामध्ये अशक्तपणा असल्यास धन्याचा उपयोग करावा धने लोहयुक्त असतात.

११. हिमोग्लोबिनचे प्रमाण वाढते.

१२. तोंडाचा अल्सर पोट साफ होते.

१३. शरीर हलके होते. 

१४.रक्तदाब कोलेस्ट्रॉल विषारी द्रव्य मुतखडा, दृष्टीदोष, हाता पायाला मुंग्या येणे अशा विविध आजारांवर औषध म्हणून धने जिरे पावडर उपयोगी ठरते. 

१५.त्वचा सतेज होते. 

   ( Coriander cumin seed power) 

     अशा या छोटा दाण्यांचा उपयोग गृहिणी आपल्या स्वयंपाक घरात रोज करीत असते धने वापरामुळे अनेक आजारांना आळा घालता येतो धने आजची तरुण पिढी हर्बल टी म्हणून उपयोग करतात कोथिंबिरीच्या रोपाला आलेले वाळलेले फळ म्हणजे धने विविध गुणांनी संपन्न असलेले धने वैविध्यपूर्ण रूपात वापरले जातात.
          
          सविता तुकाराम लोटे 
----------------------------------

तो ....ती...

------तो - ती-----

तो -हसत 
ती -हसतच, पण प्रश्नचिन्ह? 
तो -काय? 
ती -घड्याळ्यात बघत 
तो -वाऱ्याने सळसळ 
     करीत आलो बेधुंद
     इंद्रधनुष्याच्या 
     सोबत!
ती-थकले मी 
तो - का ?
ती- निवांत तू ...निवांत तू ...हसतच!
तो - झुंजणारी तू... झुंजणारी तू ...
ती -निखारा तू ...
तो- माझी भरली
     ओंजळ तू 
ती - जोगवा प्रेमाचा 
तो - मातीचा सुवास जसा 
      पहिला पाऊस 
ती -डिमांड 
तो- हसू, सॉरी 
ती -पराभव तुझा 
तो -हसतच गालात 
     खिशातील मोरपीस 
      हातात 
ती - ओठांवरील शब्द थांबवत 
       हसत..मातीत उगवलेला 
       नवअंकुरासारखे हसत 
तो-   हळूच वळत 
        अनोळखी हसूबरोबर 
        भिजलेल्या वाऱ्या सारखे 
        नयनात फक्त तुझ्यासाठी 
ती -काय 
तो -जगणे 
ती -पुरे आता  
तो- बघत घड्याळाकडे 
ती- हो ना 
तो -माझे प्रेम 
     भातुकलीच्या खेळातले 
     घड्याळ्याच्या काट्यावरील 
     वेळेचे आणि माझ्या 
     वेळ न पाळण्याचे 
ती- हसतच ढगासारखी 
     भरलेले नयन 
     खचलेले... मोरपिसावर 
     अलगद हात फिरवीत 
     आपले प्रेम वेळेच्या 
     तुफानासारखे 
तो- नाही, 
     फुललेल्या कळीसारखे 
ती- हसत 
तो -हसत 
ती- मुक्या ओंजळीत    
      माझे शब्द तुझे 
     अवघड हसराफुलासारखी 
तो -निवांत मी... आता !
ती -हसून 
तो - ये सकाळी 
      अशीच 
      स्वप्नात उठविण्यासाठी 
      गजर होऊन!
तो-ती - दोघेही हसत
           
          
                   सविता तुकाराम लोटे 
  
------------------------------------------------------------------








रविवार, १६ मे, २०२१

सावलीत

 ------सावलीत----

फुलायचं आहे
पण फुलू देत 
नाही झाडावरील काटे 
माहित नाही; 
का?
फुलणे अधिकार 
आहे तरी 
वेदनेच्या वादळात 
फुलाचे राहूनच जाते 
दवबिंदू बरोबर 
हसू असते गोड 
पण? 
हसू येतच नाही 
मनातूनच! 
मनातील काटे फुलूच 
देत नाही मनसोक्त 
काट्यांची सोबत  
सततच्या  जोडीला 
आणि आलेला फुलांचा 
बहर वादळी.... 
नसणाऱ्या फुलांबरोबर....
मनसोक्त वेदनेच्या 
काट्यांच्या सावलीत!


 

शुक्रवार, १४ मे, २०२१

छत्रपती शिवाजी महाराज इतिहास जमा झाले नाही इतिहासकार झाले......

छत्रपती शिवाजी महाराज इतिहास जमा झाले नाही इतिहासकार झाले......

      हिंदवी स्वराज्याचे संस्थापक आणि एक आदर्श शासनकर्ता सहिष्णू राजा स्वराज्य स्थापनेचा जनक आणि महाराष्ट्राच्या इतिहासावर महत्वपूर्ण योगदान देणारे आणि त्यांच्या धडाडीच्या युद्ध कौशल्यामुळे महाराष्ट्राच्या इतिहासावर नव्हे तर भारतीय इतिहासावर महत्वपूर्ण ठसा उमटवलेला आहे. 

                मराठा राज्याचे संस्थापक आणि पहिले अभिषेक छत्रपती नावलौकिक असलेल्या छत्रपती शिवाजी महाराज यांचा जन्म १९ फेब्रुवारी १६३० मध्ये शिवनेरी दुर्ग येथे झाला. मराठी साम्राज्याचे संस्थापक आणि एक आदर्श शासनकर्ता म्हणून ओळखले जाणारे छत्रपती शिवाजी राजे भोसले एक सर्वसमावेशक सहिष्णू राजा म्हणून ओळखले जातात. छत्रपती यांनी त्यांच्या शिस्तबद्ध सैन्यांच्या आणि सुव्यवस्थित प्रशासकीय तुकड्यांच्या मदतीने एक पात्र व पूर्व आणि प्रशासन पुरवले. 

           छत्रपती महाराजांनी स्वराज्य स्थापनेसाठी एक नवीन युद्धनीती विकसित  केली. गनिमी कावाची! शिवाजी महाराजांनी अनुकूल आणि प्रतिकूल परिस्थितीचा सामना करून अतिशय संयमाने स्वराज्य स्थापन केले. त्यांच्या संघर्षशील जीवनामुळे त्यांना कुशल योद्धा मानले जातात. त्यांनी समाजातील सर्व जातीमधील लोकांना घेऊन त्यांचे नाव मावळ ठेवले त्यांच्या आई जिजाबाई मार्गदर्शक प्रेरणास्थान होत्या. त्यांचे संपूर्ण आयुष्य त्यागाने परिपूर्ण होते. कोणत्याही परिस्थितीत आई जिजाबाई यांनी संयम गमावला नाही त्यांनी आपल्या लहान मुलाला शिवाजीला चांगले संस्कार दिले. 

              जिजामाता यांनी आपल्या आयुष्यात आलेल्या खडतर प्रवासातून एक विलक्षण प्रतिभा त्यांच्यामध्ये निर्माण झाली होती आणि त्या प्रतिभेचा सर्वतोपरी उपयोग त्यांनी शिवाजी महाराजांना छत्रपती शिवाजी महाराज बनविण्यासाठी मोठे योगदान दिलेले आहे .   

          शिवाजी महाराजांच्या चरित्रावर त्यांचे आई-वडिलांचा मोठा प्रभाव आहे त्या काळातील सामाजिक संरचना आणि वातावरण बाल शिवाजींना योग्य पद्धतीने समजून सांगण्याचे काम त्यांनी केले. युद्ध अभ्यास राजनीति युद्धकौशल्य शिवाजी महाराजांना प्राथमिक मार्गदर्शन त्यांचे वडील शहाजीराजांकडून मिळाले तर परकीय सत्ता विरुद्ध योग्य पद्धतीने लढा करण्याकरिता आवश्यक असलेले शिस्तबद्ध शिक्षण माता जिजाबाई यांच्याकडून मिळाले.         

               आई जिजाबाई छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या आद्यगुरू होत्या. शहाजी महाराजांनी पुणे येथील जहागिरीचे कारभारी दादोजी कोंडदेव यांनी शिवाजींना युद्धकला राजनीति शास्त्र शिक्षण दिले.  

             स्वराज्य स्थापने मध्ये आई-वडिलांचे मार्गदर्शन आणि दादोजी कोंडदेव यांच्या मार्गदर्शनामुळे योग्य दिशा छत्रपती शिवाजी महाराजांना मिळाले. संत तुकाराम महाराज यांचे महत्त्वपूर्ण अध्यात्मिक मार्गदर्शन शिवाजी महाराजांना लाभलेले आहे. शिवाजी महाराजांनी त्या काळात अनेक विद्वान साधुसंत पंडित यांचे उपदेश घेतले असे म्हटले जात असले तरी समर्थ रामदास आणि शिवाजी महाराज यांचे गुरू-शिष्याचे नाते हे वेगळेच होते.

               संत तुकाराम महाराजांनी शिवाजीराजांना कर्मयोगाचे पुरस्कर्ता समर्थ रामदास यांच्याकडे पाठविले असेही मानले जाते. छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या कारभारामध्ये दादोजी कोंडदेव आणि समर्थ रामदास यांच्या मार्गदर्शनाला मानाचे स्थान दिलेले आहे.

           शिवाजी महाराजांनी आदिलशहाच्या ताब्यात असलेला तोरणगड इ स  सोळाशे सत्तेचाळीस मध्ये जिंकला आणि खऱ्या अर्थाने स्वराज्याची मुहूर्तमेढ रोवली. पुणे प्रांतावर आपले नियंत्रण मिळावे यासाठी त्यांनी कोंढाणा सिंहगड पुरंदर हे किल्ले आदिलशहाकडून जिंकून घेतले. सोबत तोरणगड सामोरे मुरुंबदेवाचा डोंगर जिंकून त्याचे नाव रायगड असे ठेवले. शिवाजी महाराजांच्या विजय माळ्याला आळा घालण्यासाठी आदिलशहाने शहाजीराजांना अटक केली आणि सोबतच फत्तेखान सरदाराला शिवाजी महाराजांवर हल्ला करण्यास पाठविले. 

           शिवाजीराजांनी पुरंदरवर फत्तेखानचा पराभव करून बाजी पासलकर पळून जाणाऱ्या फत्तेखानच्या पाठलागावर पाठविले बाजी पासलकर यांनी सासवड पर्यत नेले आणि सासवडजवळ झालेल्या त्या लढाईत पासलकर यांचा मृत्यू झाला

       शिवाजीराजांनी मुघल बादशहा शाहाजहान यास त्यांच्या दख्खनचा सुभेदारकरवि पत्र पाठवून शहाजीराजा सकट त्यांच्या चाकरीत जाण्याची इच्छा प्रकट केली. त्याचा परिणाम म्हणून शाहाजहानाने आदिलशहावर  दबाव आणला आणि शहाजीराजांची सुटका झाली परंतु त्यासाठी शिवाजीराजांना कोंढाणा किल्ला सोबत शहाजीराजांना बंगळूर शहर आणि कंदर्पीचा किल्ला आदिलशहाला द्यावा लागला

    १६५६ मध्ये शिवाजी महाराजांनी रायरीचा किल्ला जिंकला आणि कोकण भागात स्वराज्याचा विस्तार झाला.१६५६ ते १६५९ या कालावधीत पश्चिम घाट आणि कोकणातील ४० किल्ल्यांवर छत्रपती शिवाजी महाराजांनी विजय मिळविला.

   वडिलांकडून २००० सैनिकांच्या छोटा तुकडी पासून एक लाख सैनिकांचे लष्कर छत्रपती शिवाजी महाराजांनी उभे केले होते. महाराजांनी किनारी आणि अंतर्गत प्रदेशातील किल्ल्यांची डागडुजी करण्यासोबतच अनेक नवीन किल्ले ही उभारले.

अफजल खानचा प्रकरण

              आदिलशहाच्या ताब्यात असणारे किल्ले शिवाजी महाराज जिंकत  आल्यामुळे त्यांना थांबविण्यासाठी आदिलशहाने आपला एका सरदार अफजलखानाला मोठ्या सैन्यासह मोहिमेला पाठविले अफजलखान वाईजवळ आला तेव्हा शिवाजी महाराजांनी प्रतापगडावरून त्यास तोंड देण्याचे ठरवले तहाची बोलणी सुरू झाली.  

            अंतिम बोलणीसाठी शिवाजी महाराजांनी निशस्त्र मोजक्याच सैन्यासोबत बोलणीसाठी यावे असा आग्रह होता महाराजांनी त्याच्या या मागणीला समर्थन देऊन भेटण्यास तयार झाले शिवाजी महाराजांना कल्पना होती की यात काही दगाफटका होऊ शकतो म्हणून त्यांनी सावधानी म्हणून बिचवाचिलखात दडविला... या प्रसंगाचे खूप सुंदर वर्णन पोवाडा मध्ये शाहीर अदन्यातदास यांनी केले आहे.

प्रतापगडाच्या पायथ्याशी खान... 

आला बेगुमान नाही त्याला जाण 

शिवाजी राजाच्या करामतिची 

त्याशी नाही जाणीव शक्तिची 

करील काय कल्पना युक्तीची हा जी .... 

महाराजानी निरोप घेतला...

अन दंडवत घातला भवानीला 

तसाच आई जिजाऊला

वकुत ह्यो वंगळ त्यों कसला 

पाणी आल आईच्या डोळ्याला 

अन लागला रडायला 

अहो हे हे हे सरदार तर रडतीलच  

पण हत्ती घोडे शिव ना चार्याला

अन गाई बघा लागल्या हम्बराया 

असला बेहुद वकुत आला 

दुश्मनाच्या गोटामधी चालला मराठ्याचा राजा 

अहो राजा हो दाजी र जी जी 

खानाच्या भेटीसाठी...

महाराजानी एक शानदार शामियाना उभारला होता 

भेटीसाठी छान उभारीला

नक्षीदार शामियान्याला  

अन अशा ह्या शामियान्यात 

खान डौलत डुलत आला 

सय्यद बंडा त्याच्या संगतीला 

शिवबाच्या संगतील महाला 

म्हणतात ना होता जीवा म्हणून वाचला शिवा 

राजाला पाहून खान म्हणतो 

आओ आओ शिवाजी आओ हमारे गले लग 

शामियान्याला  

खान हाक मारितो हसरी 

रोखून नजर गहिरी 

जी र जी... 

पण आपला राजा 

काही कच्च्या गुरुचा चेला नव्हता 

राजा गोर पहात त्याची न्यारी

चाल चित्याची सावध भारी 

जी र जी जी 

खानाला राजाला आलिंगन दिल

अन दगा केला  

खान दाबी मानी मान्याला

कट्यारीचा वार त्यान केला

गर खरा आवाज झाला 

चिलाखत व्हत अंगाला   

खानाचा वार फुका गेला 

खान यडबडला

इतक्यात महाराजांनी 

पोटामधी पिसवा ढकलला 

वाघनखांचा मारा केला 

हे टरटरा फाडल पोटाला 

 हे तडा गेला खानाचा कोथळा माहेराला 

जी र जी 

जी बाहिर आला जी र

प्रतापगडाचे युद्ध जाहले 

रक्त सांडले पाप सारे गेले 

पावन केला कृष्णेचा घाट 

लावली गुलामीची हो वाट 

मराठे शाहीचा मांडला थाट हो जी जी.....

वर्णन या शब्दात केलेले आहे. 
            शिवरायांचा इतिहास इतका आहे; आपण तो फक्त आपल्याला उपलब्ध असलेला वाचू शकतो. अंगाला काटा यावा इतका संघर्षमय आहे.... स्वराज्यसाठी महाराज झटले... उपाशीपोटी राहिले...छत्रपती शिवाजी महाराजांनी स्वराज्य दिले त्यामुळे आज आपण सर्वजण ताठ मानेने चालतो आहे. 

छत्रपती मुळे आम्ही पाहिली नाही; 
गुलामगिरी ....
राहिलो नाही उपाशीपोटी ...
स्वराज्य म्हणजे कणा ताठ....
मर्द मावळा...वादळे झेलती 
रक्ताचा सडा.... बलिदानाचा 
माय मातीवरील
स्वराज्यासाठी!
          फत्तेखान वडिलांच्या सुटकेसाठी छत्रपती शिवाजी महाराज यांना एक प्रश्न करतात बोल पोरा स्वराज्य हवे की वडील? शहाजीला आम्ही कोणत्याही क्षणी ठार मारू शकतो. तुझ्या जवळ असलेले स्वराज्य आमच्या स्वाधीन कर माफी माग तर तुझे वडील सुटेल..... वडील की स्वराज्य यामध्ये त्यांनी वडिलांना निवडले कारण जीवन असेल तर स्वराज्य कधी ही मिळवता येईल .

         २८ डिसेंबर १६५९ मध्ये शिवाजी महाराजांनी कोल्हापूर नजीक पन्हाळाला कुठे पोहोचले आणि या सुमारास अदिलशाही सरदार रुस्तमजान मिरजेपाशी पोहोचला. शिवाजी  महाराजांच्या ५००० सैनिकांनी १०,००० सैनिकांबरोबर लढा दिला आणि कोल्हापूरचा सारा प्रदेश महाराजांच्या ताब्यात आला.            अफझलखानच्या मृत्यूमुळे चिडलेल्या आदिलशहाने त्याचा सेनापती सिद्दी जौहर याला इ. स. १६६० हल्ला करण्यासाठी पाठविले ही बातमी कळताच राजे पन्हाळगडावर गेले त्यांनी गडाला वेढा घातला. 

          खूप दिवस झाले तरी कधी वेढा  उठण्याचे कोणती लक्षणे दिसत नव्हती. म्हणून शिवाजी महाराजांचे विश्वासू पराक्रमी सरदार बाजी प्रभू देशपांडे यांच्या आग्रही  विनंतीला  मान देऊन  छत्रपती महाराज विशाल गडावर रवाना झाले. पण त्यामध्ये सरदार बाजी यांनी प्राणांची बाजी मारली.

              छत्रपती शिवाजी महाराजांनी ही बातमी मनाला चटका लावून गेली ज्या घोडखिंडीत लढले स्वतःच्या प्राणांचे बलिदान दिले त्या घोडखिंडीचे नाव शिवरायांनी पावनखिंड केले. बाजीप्रभूंच्या बलिदानाने पावन झालेली ती पावनखिंड अशा शब्दात छत्रपती शिवाजी महाराजांनी बाजीप्रभूंच्या बलिदानाला स्वराज्याच्या इतिहासात अजरामर केले.

       मुगल साम्राज्य बलाढ्य होते औरंगजेब हा अतिशय कठोर आणि कडवा मुघल बादशहा होता. छत्रपती शिवाजी महाराजांचे स्वराज्य विस्ताराला वेसण घालण्यासाठी शाहिस्तेखानाला  इ. स. १६६३ मुघल साम्राज्याच्या नर्मदा नदी पलीकडे राज्यविस्तार थांबविण्यासाठी मोहिमेस पाठवेल त्यावेळी सुद्धा महाराजांनी स्वतःच्या चातुर्य कौशल्याने कमीतकमी सैनिकांमध्ये त्याला धूळ चाखली. 

          इ. स. १६६५ औरंगजेबाने सेनापती मिर्झाराजे जयसिंह याला प्रचंड सैन्यासह शिवाजी महाराजांच्या सैन्यावर आक्रमण करण्यात आले शिवाजीराजांचा प्रतिकार थिटा पडला आणि निर्णायक लढाई नंतर पुरंदराचा तह झाला तहानुसार तेवीस किल्ले द्यावे लागले बरोबर स्वतः आग्रा तेथे पुत्र संभाजी या सह हजर होण्याची कबुली करावे लागेल.

     इ. स १६६६ मध्ये औरंगजेबाने शिवाजी महाराजांना आग्रा येथे नजरकैदेत ठेवले त्यातूनही आपल्या हुशारीने आणि चातुर्याने आपली सुटका करून घेतली. 

          छत्रपती शिवाजी महाराजांकडे असंख्य सैनिक होते. जमिनी होत्या धन धन दौलत होते. लष्कर नौदल होते. महाराज अनेक गोष्टींवर स्वामित्व गाजवत असले तरी त्या काळातील मुगल साम्राज्यसाठी ते फक्त जमीदार होते. राजा छत्रपती किंवा सम्राट नव्हते त्यामुळे त्यांना अनेक समस्यांना सामोर जावे लागले. 

           कायदेशीर मान्यता नसल्यामुळे अनेक पेचप्रसंग निर्माण होत असे. अशातच भर म्हणजे काही मराठा सरदारांमध्ये महाराजांविषयी मत्सराची भावना निर्माण होत. त्यांनाही आळा घालावा लागत असे.          

           स्वराज्याला कायदेशीर मान्यता मिळवून देण्यासाठी राज्यभिषेक आवश्यकता होता पण त्यातही खूप अडचणी होत्या कारण प्राचीन काळात क्षत्रिय वर्णातील व्यक्तीचा राजा वा अभिषेक केला जात असे पण शिवाजी हे भोसले होते म्हणून क्षत्रिय गणले जात नव्हते हे कारण समोर ठेवून त्या काळातील काही समाजकंटकांनी शिवाजी महाराजांच्या राज्याभिषेकाला विरोध केला बंडखोरी केली अनेक समस्या निर्माण केल्या आणि सामाजिक परिस्थिती त्यांच्याविरुद्ध नेण्याचे परिपूर्ण प्रयत्न त्यांनी केला अशा सर्व अडचणींवर मात करत अखेर गागाभट्ट यांनी पुरोहित म्हणून जबाबदारी स्वीकारले.

        ६ जून १६७४ रोजी शिवाजीराजांना रायगडावर राज्याभिषेक करण्यात आला .सोहळ्यासाठी 32 मण सोन्याचे सिंहासन बनवले गेले होते. 11000 ब्राम्हण व्यतिरिक्त एक लाख लोक रायगडावर उपस्थित होते. चार महिने राहण्याची व्यवस्था पाहुण्यांची केले गेले होते. देश-विदेशातील साडेचार हजार राजांना निमंत्रणे गेले होते. सव्वा मण सोन्याची छत्री भवानी मातेस अर्पण केली. 

            राज्याभिषेकाच्या दिवशी पहाटे उठून मंत्रोच्चार सुरू झाला आणि संपूर्ण परिसर या अलौकिक सोहळ्याचा साक्षीदार बनला. शिवराज की जय... शिवराज की जय .....शिवराज की जय.... या घोषणा आसमंत भरून गेला. मुख्य पुरोहितांनी राजांच्या डोक्यावर मोत्यांचे झालर ठेवत; शिवछत्रपती म्हणून आशीर्वाद दिला. शिवाजी, "छत्रपती शिवाजी महाराज झाले". छत्रपती शिवाजी महाराजांनी शिवराई चलन जाहीर केले. 

          शिवाजी महाराजांच्या राज्याभिषेकानंतर समज-गैरसमज निर्माण झाले एकामागे एक संकटांना सामोरे जावे लागत होते. त्यातील सर्वात मोठी घटना म्हणजे आई जिजाबाई यांचा मृत्यू होय म्हणून काही पुरोहिताने छत्रपती शिवाजी महाराजांना राज्यभिषेकामध्ये उणिवा असू शकतात म्हणून दुसरा राज्याभिषेक करून घेतला अगदी साध्या पद्धतीने.

पहाटेच्या पहिल्या सुर्यकिरणांचे तेज 

वटवृक्षा सारखी विशालता

सह्याद्री सारखे कणखर 

आंब्याच्या मोहरासारखा 

नव सुगंध... लढाऊ कीर्तीचा 

साक्षीदार झाला रायगड

कीर्ती मोठी लोकी तीनही 

संकटे  तळपायातील धूळ समान  

स्वाभिमानाचा ...पराक्रमाची

विजय यात्रा .... वाघाच्या छव्याला!!!

     छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या कठोर ध्येयनिष्ठा आणि आत्मविश्वासाच्या बळावर हिंदवी स्वराज्याची स्थापना केली. त्यांनी कधी ही श्रद्धेला अंधश्रद्धेची जोड दिली नाही. 

     त्यांच्या संपूर्ण जीवन प्रवासामध्ये आजच्या भाषेत ( विज्ञान )  नवनवीन तंत्रज्ञानाचा उपयोग केला. छत्रपती शिवाजी महाराजांचे शब्द मंतरलेले होते पण ते कोणत्याही तंत्रविद्येच्या उपयोग न करता तर आत्मविश्वासाच्या बळावर! स्वराज्य हे स्वप्न साकार करण्यासाठीच.

             परिस्थितीचे योग्य नियोजन आणि चातुर्य कौशल्यामुळे छत्रपती शिवाजी महाराजांनी स्वराज्याची राज्यव्याप्ती पश्चिम महाराष्ट्र कोकण सह्याद्रीच्या डोंगर रांगा पासून नागपूरपर्यंत आणि उत्तर महाराष्ट्र खानदेशापासून दक्षिण भारतात तंजावर पर्यंत केली. छत्रपती शिवाजी महाराज यांनी सामान्य रयतेची व्यवस्था केली. 

            राज्यातला शेतकरी सुखी तरच स्वराज्य सुखी म्हणून शेतकऱ्यांनी शेतीचे  योग्य नियोजन करावे  यासाठी  महाराजांनी  शेतकऱ्यांना  नवीन शेती कल्पना दिल्या. राजाश्रय दिला. योग्य नियोजन करून घेतले .शूर सरदारांची फौजा उभी केली.  सामाजिक, राजकीय ,शैक्षणिक,  सांस्कृतिक ,धार्मिक ,आर्थिक अशा अनेक व्यवस्थांना पाठिंबा दिला. स्त्री स्वातंत्र्याचे पुरस्कर्ता छत्रपती शिवाजी महाराज होते. खचलेला रयतेला त्यांनी स्वाभिमानाचा स्वराज्य निष्ठेचा स्वतःच्या पराक्रम जागृत केला. 

                छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या संघर्षशील जीवनशैलीमुळे कुशल योद्धा होते. त्यांनी सर्व जाती धर्मातील लोकांना घेऊन स्वराज्य स्थापन केले. 

           मावळा स्थापन केला. संघटित केले. सह्याद्रीला नवजात बाळासारखे कुशीत घेतले..... नवीन किल्ले बांधले. नवीन युद्धकौशल्य युद्धअभ्यास नवीन राजकारण राजनीति निर्माण केली.  मराठीला राजभाषा केली सोबत संस्कृतला स्थान दिले.

    छत्रपती शिवाजी महाराज रयतेचे राजा झाले "स्वयंघोषित राजा न होता लोक घोषित छत्रपती बनले."

       शौर्य पराक्रम ,उत्कृष्ट योद्धा, सहिष्णू राजा उत्कृष्ट शासनकर्ते, शिस्तबद्ध, सुनियोजित प्रशासकीय आराखडा तयार करणारा गमीनी कावाची शैली निर्माण करणारा भारतीय स्वातंत्र्यलढ्याचा नायक ...मावळ निर्माण करणारा युद्धअभ्यास.....हिंदवी स्वराज्याचे संस्थापक.....बुद्धिनिष्ठ, आत्मविश्वास ,ध्येयवादी, आदर्श शासन निर्माता 3 एप्रिल 1680 या रोजी विषबाधेमुळे आपल्याला या जगातून सोडून गेले .

     छत्रपती शिवाजी महाराजांनी खचलेल्या मनाला नवचैतन्य निर्माण केले. हिंदवी स्वराज्याची स्थापना करून जनतेच्या मनात जागृती निर्माण केली. या सर्व गोष्टी त्यांनी अवघ्या पन्नास वर्षाच्या आयुष्यात केले. छत्रपती शिवाजी महाराजांचा हाच स्वाभिमान आत्मविश्वास आजही महाराष्ट्राला मराठी माणसाला प्रेरणा देते. 

               सर्व संकटांना अडचणींना सामोर जाण्यासाठी आणि संकटावर मात करण्यासाठी एक पाऊल सतत सामोरे जाण्याची उर्मी मनामध्ये निर्माण करते .....छत्रपती शिवाजी महाराज!!!!

छत्रपती इतिहास जमा झाले नाही 

छत्रपती इतिहासकार झाले... 

जय भवानीची हाक 

आणि जय शिवराय

जय शिवराय ....जय शिवराय!!!!

                   सविता तुकाराम लोटे 

 -------------@@@@@@@------

 



 

              

    

सत्य


     सत्य
दुःखच वेदना... 
वेदनाच भविष्य... 
भविष्य दुःखच... 
हे चक्र आहे... 
अंतिम सत्य.... 
आयुष्यातील.


       सविता तुकाराम लोटे 
-------------------------@-/-----
     

रविवार, ९ मे, २०२१

नकोच प्रतिक्रिया रिमझिम

------नकोच प्रतिक्रिया रिमझिम-----
 
      रोज नियमितपणे एवढी मात्र गोष्ट केली जाते. ती म्हणजे प्रतिक्रिया देणे. कुणाला ती बोलकी द्यावीशी वाटते तर कुणी ती मुख देत असते. अंतरंगाच्या वळणावर पाहणे जरी वेगळे असले तरी संवेदना मात्र वेगवेगळ्या होतात. सोबतीच्या नात्याला सुवास उडून जातो ...सफलतेच्या शिखरावर असतानां जीवनातील प्रवास मात्र वेगळीच!
        त्याच नवीन वाटेवर जाताना जुन्या संस्कारांना मात्र मागे सोडवीत नाही... आपल्यामधील नवनिर्मितीचा गाव मागे पडत आहे हे त्यांच्या लक्षात सुद्धा येत नाही... चित्तातील संवेदना वेगळा असला तरी छत्रीत भिजण्याचा मोह सुटत नाही समजून घेतले तर समजून घ्यायचे आणि नवा वाट संग्रहबरोबर मनात नवीन फुगडीचा खेळ चालू होतो. नव्या क्षणी परत आता दुसऱ्या क्षणी जुन्या संस्कारांना  प्रवाहित करीत असते. तेव्हाच तर मनावरील भाबडे भाव मात्र प्रति क्षणी  वेगवेगळी होत जातात.
        मन स्वभाव वेगवेगळे असतात. जीवनातील अशांतता वेगवेगळी असते. मात्र कधीच अर्ध्या वाटेवर आपली प्रतिक्रिया देत नाही. 
         काही तर ती इतका कोवळ्या रूपात देतात की त्यांचे शब्द मात्र त्यांनाच  व्हवे असते.... कुणाला मात्र ते नको असते त्यांचे डोळे त्यांचे शब्द त्यांचे चेहऱ्यावरील भाव आशा-आकांक्षा घाबरड पण अति आत्मविश्वास ते लक्ष सुद्धा येत असते तरी समोर एक धुंक पांघरून कोवळ्या  ऊनधारे बरोबर वादळी होतात ...आणि सांगत राहतात...  
                मनाला अतितीव्र पणे मी असा आहे रोखून धरलेल्या नजरेने विचारात... उरलेल्या शब्दांची धारदार कात्रीशब्दमाळीबरोबर... विसरलेला प्रत्येक क्रियांबरोबर ...शांतीपूर्वक निर्मळ मनाचा एक रहस्यमय विसरलेल्या क्षणासोबत !
            नयनातील भाव हे मुक्तपणे प्रतिक्रिया व्यक्त करत असले तरी संग्रहाची वेळ... संग्रह करण्याची वेळ.... संग्रह शब्द देण्याची वेळभाव...चुकले की ते नकोच असते पण ती रिमझिम देऊन जातात... समजून आणि असमजून !! प्रती क्षणी आणि प्रगती क्षणी काही क्षणी ओलावून जातात आणि काही क्षणी अनोळखी होत जातात.  
           जुन्या नवीन साखळीमध्ये फुलांचे क्षण फुलतात पण कितीही नको असलेल्या प्रतिक्रिया इतक्या सहज आणि इतक्या खुलेपणाने देऊन जातात... की त्यांना नको असलेले शब्दही आपल्याला देत राहतात. 

          लालबुंद झालेल्या चेहऱ्यावरी
               हसू मात्र गोड असतील 
                    असे व्हावे....
        वाटेचे गणित काय असावे कळत नाही... इतके बोलके नयन हे सतत भिजवणारे ...भावनेतील... मूक वेदना आणि वेदना नसलेल्या ना त्याला परत वेदना असल्यासारखे भासत राहणे हे वेगळे स्वरूप! आल्या वेदना त्यांना सामोरे जावे लागते ...पण खरच त्या वेदना नकोच असतात त्या नको असलेला वेदना मूक प्रतिक्रिया देत राहते संवेदना खूप असतात                परिसंवाद मूक परिसंवाद खूप असते घटत जाणारे... वाढत जाणारी सुखद... दुःखद... अलिप्त ... अनंत अडचणीचे झपाट्याने गेलेल्या त्यावेळेला आपण साक्षीभावाने... बदलत जात असतो. त्याला आपल्या गरजेनुसार बंधनमुक्त करीत राहावे  लागतेच.
            प्रयत्नांना नको असतात दुःखद संवेदना... दुःखद प्रतिक्रिया आणि जाणिवा चमत्कार स्वाभाविक असते. आंधळा थोडा वेळ रचनात्मक शक्य असलेल्या जंगलात मन रमत नाही. नकळत रमणारे मन गोष्टीकडे सारा वेळ गुंतून राहते आणि परिसंवाद वाचविला जातो. येतील तेवढ्या संख्येवर स्वाभाविक दृष्टीने नजर मंगलमय आणि कल्याणकारी होत राहते.         जीवनातील सशक्त विचार प्रतिक्रिया मनाला बळ देत असते जीवनातील विवेकाला बळ देत असते. बंधन खोल असते. वाद-विवाद वेगवेगळे असते... आणि नकोत असलेले भाव अति क्षणभंगुर असते.
      जीवनात सुखमय संवेदना कधी दुःखमय संवेदना सुखसंवेदनाचा मोह तिरस्कार समतोल तटस्थपणे प्रगतीचे भाव देत असतात. 

       जीवन वाटेवरील संघर्षमय वाट 
     सुखदुःखांच्या वाटेवरती प्रगत वाट 
     असावी लागते वाटेवरील जीवनधारा 
     आणि तसे नकोच असावे वाटे 
     मधील ...अडचणी... अलिप्ततेच्या

        ..... या विचार सागरात आणि प्रतिक्रियांच्या या मोहमायेत.  विसरूया  नको असलेल्या विचारधारेला आणि स्वमुक्ताने ... स्व मायने... स्व विचारधारेनेच. शब्दांचा योग्य फुललेल्या मायरानामध्ये!!!
            
 Copyright - सविता तुकाराम लोटे 
-----------------------------

माझी रमाई

------माझी रमाई ------
अपार कष्ट करुनी झिजली 
माय रमाई आम्हासाठीच
भिमाचा संसार प्रवास ओढीत
बौद्धिक- मानसिक शक्तीप्रतिमा... 
भिमाची!!!
आयुष्याचा प्रवास 
खडतर 
एका वस्त्रानिशी... सोबत; उपाशीपोटी 
काटेवरती चालती....
सुसंस्कृत माझी माय माऊली रमाई
सौभाग्य हाच तिचा दागिना 
ना शालुत नटली ना सोन्यात नटली 
हातात क्रांतीची मशाल घेऊन 
ज्ञानाची प्रकाशवाट दाविली 
संघर्षाची... जळती मशाल 
माझी माय माऊली रमाई
भुकेल्या वस्तीगृहातील खंबीर... 
प्रेरणाशक्ती तूच !
आणि भीमाची हृदय संवेदनाही तूच 
आम्हा सर्वांची कीर्तिवान माय माऊली 
माझी रमाई!!!
           ----सविता तुकाराम लोटे ---- 

शुक्रवार, ७ मे, २०२१

चारोळी कविता नजर रोखून

इथे थांबणार नाही विचार मंथन अनुत्तरीत 
किंचाळताही येत नाही फितूर झालेल्या 
क्षणांसाठी, एक वेगळीच लाट 
नजर रोखून ...आयुष्यातील!!
                           सविता तुकाराम लोटे

माझ्या वेलीवर ( दलित साहित्य कविता)

*** माझ्या वेलीवर *** माझ्या वेलीवर वेदना होत्या  बाबासाहेब तुमच्या वैचारिक आलिंगनाने   अश्रूचे सोने झाले  देहाचे मंदिर झाले  सुकलेल्या शरीर...