बुधवार, १४ एप्रिल, २०२१
सावरावे त्याने
सावरावे त्याने
सावरावे त्याने माझ्या मनाला
कान डोळे तृप्त करावे प्रेमळ
शब्दाने...
शहाण्यासारखे वागावे प्रश्न
न विचारताच, उत्तरच प्रश्न
असावे ...थंडगार पाण्यासारखे
तडतड नसावी माझ्या चुकीला
पावसाविना मातीला सुगंध यावा
नवनिर्मितीचे... नाद न करता
हसत भांडण शब्द विसरावे
सकाळी -सकाळी गुलाब द्यावा
हसऱ्या नयनाने कधीतरीच
चाकोरीबद्ध दैनंदिन सोडून
रुसली कि सांगावे माझे
हसत कायम तू माझी
यशमाळेत...
लपाछपीच्या संसार खेळात
सावरावे त्याने
सविता तुकाराम लोटे
ती त्याच्यासाठी
ती त्याच्यासाठी
वळणावळणावर खुलते ती
सहज सर्वकाही करते ती
अशक्य शक्य करते ती
अवघड ही सोप करते ती
जीवनाचे गोंधळ सोडविते ती
आणि मार्गदाता होते ती
इच्छेला सांभाळते ती
परिस्थितीला बदल ती
गोंधळाला क्षमवते ती
त्याचा आनंदात आनंदी असते ती
सर्वस्व पणाला लावते
ती त्याच्यासाठी
बाबाबासाहेब
बाबासाहेब
आज नवी पहाट निळ्या रक्ताची
अथांग सागराला कवेत घेण्याची
आम्ही गुलाम , बादशहा आजचे
निळे आकाश होते फाटलेलेच
आता लढाई आहे जिंकलेलीच
वादळ झुकले डोळ्यातील पाणीही सुकलेच
लढाई जिंकता जिंकताच
जातीपातीची समाजव्यवस्थाही हरलीच
शिका संघटित व्हा संघर्ष करा या मंत्रानीच
आज गाथा तुझ्या जीवनप्रवासाची
आभाळाच्या सावलीची अडसर एकट्यानेच
लढुन आम्हासाठी जिंकलीच
पाण्यालाही खुले केले वादळाला पायदळीच तुडवून, साधे सोपे नसलेले आयुष्यही तूच
केले कौतुकास्पद भवितव्याचे
त्रिशुलाच्या टोकावर लेखणी संविधानाची अंधश्रद्धेच्या उपवासाला खाऊ पंचशीलचे ज्ञानसागरा मार्गदाता अंगणात बोधिवृक्षाच्या अभिमानाच्या.....
स्वाभिमानाच्या कोहिनूर तूच !!!
सविता तुकाराम लोटे
सोमवार, १२ एप्रिल, २०२१
ओढ
ओढ
अधीर पाऊल चालत
थांबले काही क्षणात
मागे वळून पाहतांना वेळ थांबली
मनात एक अनामिक ओढ
कुणास ठाऊक, डोळ्यातून वाहत आहे
वेड्यागत दिशाहीन फिरवीत आहे
मनात एक अनामिक ओढ
अस्वस्थ आठवणीचा जुन्या शाली
नतमस्तक आहे घड्याळ्याच्या काटयावरती
जुने प्रहार नवीन वेळ आणि
न फुललेले तक्रार विना उसंत
मनात एक अनामिक ओढीत
पैंजण आवाज तो आपलाच पावलांचा
सोबत नियतीचा घड्याळीचा डाव
मनात एक अनामिक ओढ
सविता तुकाराम लोटे
मनात तू
मनात तू
सोडून आपल जग
जगली ती वेळ तुझ्यासोबत
आपले परके आणि परके आपले
झाले सहजच.
मिरवली मी... श्रृंगार करुनी
सांभाळत स्वप्नवेलींना
जगता आले मात्र मनातून
काही वेळा फेकताही आले ना
मनातील स्वप्न तुझ्यासोबत
जीवनाचा प्रवाह बदलला आणि
बदलले सर्व आपले परके
तू ही बदला...मी ही बदलले...
प्रश्नही बदलले... एकटीचे !!
नवीन अगदी, मनातून
उशीर झाला आता सर्व
नात्याला... पोरगी झाले मी
श्रृंगारहीन झाले मी...स्वप्नातील स्वप्नाने...तुझ्याबरोबर...
भेटलास तू मज त्याचव्यवस्थेचा
पुजारी...अशक्य आहे नवी भेट
स्वच्छ पाण्याचा तळ गढूळ झाला
आता...मनात तू...
असला तरी दुखावलेल्या
प्रेमाने आता
सविता तुकाराम लोटे
विरह
विरह
नेहमी विचारायचा अथांग सागराएवढे
प्रेम आहे का तुझ्यावर
पण कधी न बोलले पण आज बोलते
माझं प्रेम आहे तुझ्यावर सागरापेक्षाही अथांग प्रेम होते तुझ्यावर नभाएवढे
माझे प्रेम होते तुझ्या...श्वासाएवढे
श्रृंगारलेल्या माझ्या देहावर नसलेले
तुझे प्रेम माझे होते उफानलेला लाटेसारखे नयनातील आसवांना लपविताना
प्रेम लपविले...पण आता नको
चंद्र गारवा लाटा श्वासही
नकोसा वाटतो...
तुझ्या विरहात!
सविता तुकाराम लोटे
रविवार, ११ एप्रिल, २०२१
सोबत
सोबत
सोबत होतो, हातात हात नव्हता
सोबत होतो, ओठांवर शब्द नव्हता
सोबत होतो , पण ...नजर रस्त्यावरील वर्दळीकडे
सोबत होतो, पण लक्ष बॅगेतील मोबाईल
कडे आला तर?
सोबत होतो, चहाच्या टपरीवर बिस्किट एकमेकांना देण्यात मात्र
लक्ष्य एकमेकांच्या शब्दाविना संवादकडे सोबत होतो, आभाळा एवढ्या प्रेमाने
पण हसर्‍या ओठांनी अन
बोलता डोळ्यांनी
आजही,सोबत आहो...एकमेकांच्या आठवणीने
आपआपल्या... भाव संवादामध्ये
सविता तुकाराम लोटे
ज्योतिबा
निद्रिस्त उपेक्षित समाजाला
जागृत केले समानतेची वाट दिली
निती हीच आपली संस्कृती
विश्वकुटुंब हेच मानवी जीवनसत्य
दाविली परिवर्तनाची वाट
वैचारिक वारसातून
पेटविली मशाल बहुजनांच्या उन्नतीसाठी उच्चवर्णीयांची मक्तेदारी तोडुनी
अखंडातून...
ब्रीद होते स्त्री शिक्षणाचे
सावली झाली सावित्री...
माती झाली धूळपाठ...
लेखणी झाली काठी...
मक्तेदारी तोडली उच्चवर्णीयांची
बहुजन अज्ञान दारिद्रय वाचा दिली
समूळ नष्ट करण्यासाठी विटाळवाच्या
असामान्य कर्तुत्वाने अंधाराला उदयसूर्य
दिला म्हणून आज महाराष्ट्र माझा
फुले शाहू आंबेडकरांचा
सविता तुकाराम लोटे
शनिवार, १० एप्रिल, २०२१
झोपडी
झोपडी
चार भिंतीच्या झोपडीत
कोपर्‍यात लावलेली मिणमिणत
असलेली मेणबत्ती
खुणावत होते प्रकाशाची चाहूल
ज्ञान प्रकाशाकडे
वाट चालावी तशी उंबऱ्यावरील
पाणी आत येऊ नये म्हणून
शोधावी लागत होती त्याच
गटर नाल्यातील दगड विटा प्लास्टिक
हातात बळ एकवटून
ज्ञान प्रकाशाकडे जातांना!!!
सविता तुकाराम लोटे
गुढीपाडवा
गुुुुढीपाडवा
पानगळ झाली... नव पालवी आली
चैत्र फुलले...नवी उषा आली
नवगुढी दारात असती... निसर्गरूप फुलवित
अतूट नाती...
माणुसकीची पानाफुलांचे चैत्र पावलीशी अंगणात सजली सप्तरंगांची मनमोहक रांगोळी
सजले दारातील कुंड्यातली झाडे अन
नव रूपाने सजली गच्चीतली बगीचे
सजली दऱ्याखोऱ्यातील जंगले नव रूपाने
करुया संकल्प या दिनी नव्या ऋतूत
नव्या आयुष्याची उभारू या दारी आपुला
करोना महामारीचा नष्ट समूळ करुनी
संकल्प नव माणुसकीची व्याख्या...निर्माण करूया विजयपताकाची उभारूया गुढी!!!
सविता तुकाराम लोटे
येता-जाता असंच
येता-जाता असंच
चिंब भिजावे
येता-जाता असंच
पावसाच्या सरी बरोबर
हवी हवीशी वाटती
ती सर
मनआठवणीने भरलेले,
असले...
की...
मात्र
आठवणीतल्या ओळखीचे असावे!!
चिंब भिजून टाकतात
अनोळखी...
होत...
आडोशात सौंदर्याला
उनाड उध्वस्त मन आठवणी
अशीच येता जाता
गोड हसर्‍या सरी
चाहूल उद्ध्वस्त स्वप्नाची
नयन चिंब भिजलेले...
गुपित मनातल्या
आत सरीसारखी...
मातीचा चिखल...
पायदळी...
चूकलेल्या शून्य सारखे ...
येता-जाता असंच
हिशोब चिंब भिजण्याचे
मृगजळाची साद मात्र
आकाशाच्या मुक्त सरीला
चुकले करुनी आता...
येता-जाता असंच
आडोशातील सौंदर्याला
उद्धवस्त उनाड
सरी येता - जाता असंच!
सविता तुकाराम लोटे
शुक्रवार, ९ एप्रिल, २०२१
प्रिये
प्रिये
प्रिये
माझं तुझं नातं
अगदी निराळा
माझं हो तुझं नाही
तुझ्या ओठात पुटपुटणं
अन,
माझ्या डोळ्यांनी रागावन
माझ्या मनातील शब्द
तुझ्या ओठी...अन उगीच भांडण?
कोणत्याही शब्दावरन
वेडेपणा आहे ...
असं बोलल की,
गुलाबी होण...
परत ओठात कुजबुजणे
नजर चोरत उगीच
शब्दाला वजन देत
आशावादी होण ...
प्रिये
अबोल प्रेम असत ग!
असं बोलल की,
नीरव शांतता
शब्दांविना क्षणभर !
परत बोलणं ...
युद्धपातळीवर...
प्रिये
कंगाल मी!!!
एकसुरी वादळी पावसात
अबोल मी...
निशब्द सुरात
प्रिये
माझं तुझं नातं निराळ...
सविता तुकाराम लोटे
आधार घ्यावा
आधार घ्यावा
स्वप्नाच्या मागे धावतांना
आधार घ्यावा स्वप्नकिरणाचा
आपणच आपल्याला द्यावे
पणती सारखे जीवन !
स्वप्नाच्या मागे धावताना
आधार घ्यावा स्वप्न फुलांचे
पुन्हा द्यावे मी पणाचे मोती
स्वप्नाच्या मागे धावतांना
आधार घ्यावा काजव्यांचा
सविता तुकाराम लोटे
अश्रू
अश्रू
गोरेपाण जगात जगताना
लपवावे लागतात नेहमी
क्षितिजापलिकडे असलेल्या जगात जगण्यापेक्षा
क्षितिजा अलीकडे जगात जगावे लागते
पणतीलाही जळावे लागते
भविष्यातील अंधाराला घेऊन
हसत हसत मरावे लागते
अश्रुंच्या संगे
गोरेपाण जगात जगताना
लपवावे लागते नेहमी
तरीही,
सुखा:सोबत असते तेच
आणि
दुःखा:सोबत (बरोबर )तेच
आयुष्याच्या जमा - खर्च करतांना
शिल्लकही तोच राहतो
आणि हिच्याही तोच असतो
गोरेपान जगात जगतांना
सविता तुकाराम लोटे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
प्रेम कोणीही कोणावरही करावे
आईने मुलावर करावे
भावाने बहिणीवर करावे
प्रेम कुणीही कुणावरही करावे
लेकरांनी मातेवर करावे
मातेने लेकरावर करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
नातवाने वृद्ध आजी-आजोबांवर करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
जनतेने राज्यावर करावे
राज्याने देशावर करावे
देशाने जगावर करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
माणसाने माणुसकी वर करावे
सत्याने विश्वासावर करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
नवऱ्याने बायकोवर करावे
प्रेयसीने प्रियकरावर करावे
धर्माने संस्कृतीवर करावे
श्रद्धेने आपुलकीवर करावे
प्रेम कोणीही कुणावरही करावे
✍️🏻©️®️सविता तुकाराम लोटे
आपणच आपल्याला
आपणच आपल्याला
आपणच आपल्याला
द्यावी शिक्षण
आणि त्या शिक्षेबद्दल
विचार करता करता
हजार वेळा मरावे
स्वतःच्या चुकीबद्दल
कबुली द्यावी
स्वतःच्या मनाशीच
आपल्याच आपल्या चुकीबद्दल
आपणच आपल्याला
द्यावे सप्तसूर
वाऱ्याबरोबर खेळण्यासाठी
जपावी पायवाट कुठली तरी
दूर देशाची जपतांना
आपणच आपल्याला
द्यावीत शिक्षा
सविता तुकाराम लोटे
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)
-
थेंब विद्रोहाचा (काव्यसंग्रह) " संपला आहे माझ्यातला" Drops of Rebellion (Anthology) "I'm done" थेंब...
-
उजेडातील प्रकाश (काव्यसंग्रह) "एक विचारधारा समानतेची" Light in the Light (Anthology) "An Ideology of Equality"... -
दीक्षा (काव्यसंग्रह) "एक आरंभ नव युगाचा" Deeksha " A beginning of the New Age" काव्यसंग्रह शीर्षक :- द...
